บทที่ 199 แอบฉวยโอกาศเวลาเธอเผลอล่ะ!
หลังการแสดงไวโอลินของมิโคโตะจบลง ก็ถือได้ว่างานเทศกาลฤดูร้อนในปีนี้ได้
มาถึงจุดสิ้นสุดแล้ว………
และตอนที่เขาเดินออกมาจากหอพักโทคิวะไดเตรียมกลับบ้าน เขาก็ได้พบกับโชคุ
โฮที่มองมาทางนี้โดยไม่พูดอะไร ก่อนจะขยับมือเป็นท่าปืนแล้วชี้มาทางวู่หยา
นราวกับจะสื่อว่าเขาเป็นเป้าหมายของเธอ นี่ทำวู่หยานเหงื่อไหล
เมื่อถึงบ้านได้เพียงแป๊ปเดียวอิคารอสก็บุกเข้าไปขโมยข้อมูลโปรเจคเลเวล6มาได้
แล้ว
โปรเจคเลเวล6 มันเปิดขึ้นอีกครั้งจริงๆด้วย!
โดยมีเหตุผลเขียนไว้ว่า ‘เนื่องจากจำนวนตัวทดลงไม่พอจึงไม่สามารถเลื่อนระดับ
เป็นเลเวล6ได้ แต่อย่างน้อยก็สามารถลดเวลาเลื่อนไปเลเวล6ได้’ ดังนั้นจึงทำให้
พวกซิสเตอร์ที่เหลืออยู่ต้องกลับเข้าไปทดลองอีกครั้ง!
เป็นเหตุผลที่บัดซบมาก!!
ในตอนนี้วิธีการทดลองยังอยู่ในขั้นปรับปรุงใหม่อยู่ เมื่อปรับปรุงสำเร็จแล้วถึงจะ
เริ่มการทดลองต่อ นี่ทำให้พวกเขาถอนหายใจด้วยความโล่งอก อย่างน้อยๆก็ยังมี
เวลาให้เตรียมตัว!
ไม่เพียงแต่ข็อมูลนี้ ระหว่างขโมยอิคารอสยังพบกับข้อมูลของอีกสองแผนด้วย!
ไม่สิถ้าจะให้ถูกควรเป็นเป้าหมายเสียมากกว่า สองเป้าหมาย หนึ่งในนั้นคือการ
ได้รับDNAของมิโคโตะเพื่อนำมาปรับปรุงทั้งโปรเจคเลเวล6!
ถ้าสามารถได้รับDNAของมิโคโตะก่อนที่ร่างโคลนจะตายไปหมดก็จะสามารถ
ดำเนินโปรเจคต่อไป! และถึงแม้ว่าร่างโคลนจะตายไปหมด ทว่าขอแค่ได้DNAมาก็
สามารถเริ่มต่อได้!
ดังนั้นตอนนี้ นอกจากจะต้องไปช่วยซิสเตอร์ที่เหลืออยู่ พวกวู่หยานก็ยังต้อง
ปกป้องมิโคโตะด้วย!
ด้วยมันสมองของอเลสเตอร์ ต่อให้มิโคโตะไม่ยอมให้DNAเขาก็เชื่อว่ามันจะต้อง
หาวิธีจนได้มาจนได้นะแหละ เห็นได้จากก่อนหน้านี้ ที่ตาลุงนั่นทำมาเป็น ‘ขอ
ความเชื่อเหลือเล็กๆน้อยๆ’ กับเขา ช่างเป็นแผนที่ห่วยแตกจริงๆ…….
ในเนื้อเรื่องหลักแล้ว สำหรับอเลสเอตร์ มิโคโตะนอกจากจะเป็นพลังและตัวให้
DNAเธอก็ไม่มีค่าอะไรอีก ตอนนี้เธอก็เป็นแกนหลักของโปรเจค!
แน่นอนว่าด้วยพลังของมิโคโตะในตอนนี้ อเลสเตอร์จะทำอะไรเธอได้? บางทีมัน
อาจจะเอาชนะเธอได้ด้วยการใช้บางวิธี แต่มันย่อมไม่สามารถจัดการมิโคโตะได้
ง่ายๆเหมือนในเนื่องเรื่องเดิมแน่!
ที่วู่หยานต้องระวังตัวมีแค่แผนที่อเลสเตอร์ซ่อนไว้ กับไพ่ตายที่แข็งแกร่งที่สุดของ
มัน เอวัส!
สำหรับอีกเป้าหมาย มันทำให้วู่หยานประหลาดใจไม่น้อยเลย นั่นก็คือคำสั่งจับกุม
‘ฮันเตอร์’!
แต่นี่ก็พอจะคิดได้อยู่ เพราะยังไงซะตัวเขาก็เกือบจะทำแผนการของอเลสเตอร์นี่
นะ ถ้ามันไม่ทำอะไรเลยสิถึงจะแปลก
ซิสเตอร์ส่วนใหญ่ก็อยู่ในมือเขา มีความเป็นไปได้ว่าพอถึงเวลาจริงๆมันจะไม่ใช่แค่
จับกุมแต่เป็นคำสั่งฆ่าทิ้ง!
เวลาที่โปรเจคเลเวลล6จะเริ่มใหม่นั่นได้ใกล้เข้ามาแล้ว ในช่วงนี้พวกคนระดับสูง
จะต้องทำทุกวิถีทางเพื่อให้DNAเธอแน่ๆ วู่หยานคิดว่าไอ้ลุงนั่นคงจะมาทวงของ
จากเขาในอีกไม่นานนี่แหละ…….
ปัญหาต่างๆได้ทยอยปรากฏออกมาแล้ว! รวมไปถึงปัญหาตรงหน้าเขาตอนนี้ด้วย
……..
“ไม่เจอกันนานนะ! หยานจัง!”
มองดูสาวน้อยหุ่นสะบึมที่กำลังยืนอยู่หน้าประตูบ้านตน แล้วใช้ดวงตาที่เป็น
ประกายดวงดาวจ้องมาที่ตน ก่อนจะพูดทักทายเขาด้วยน้ำเสียงมีความสุข นี่ทำ
ให้วู่หยานเกิดความรู้สึกอยากปิดประตูบ้านทันใด!
“นี่ ควีนซามะ……”วู่หยานมองดูโชคุโฮด้วยสายตาแปลกประหลาด แล้วพูดยิ้มๆ
“วันนั้นฉันน่าจะชัดมากแล้วนะ แต่เธอก็ยังมาหาฉันอีกนี่อย่าบอกนะว่าเธอ
วางแผนจะเข้าฮาเร็มของฉันจริงๆน่ะ?”
“ara นี่หรือว่าหยานจังไม่ต้อนรับฉันเหรอ?” โชคุโฮทำท่าเอานิ้มจิ้มแก้มตัวเอง
ด้วยสีหน้าที่เต็มไปด้วยเสน่ห์ แล้วพูดคำพูดที่ทำวู่หยานสั่นสะเทือนไปถึงข้างใน!
เจอผีล่ะ!
นี่คือความคิดแรกที่ผุดขึ้นมาในความคิดวู่หยาน เมื่อได้ยินคำพูดโชคุโฮ
“…ควีนซามะ….” วู่หยานมองโชคุโฮด้วยท่าทางตื่นตัว แล้วพูดด้วยน้ำเสียงปนไป
ด้วยความปวดหัว“ฉันไม่รู้จริงๆว่าเธอเห็นอะไรในตัวฉัน…..”
“อย่าพูดแบบนั้นซี่ ~~” โชคุโฮยิ้มอย่างจวยเขิน “หยานจัง ออกจะโดดเด่นนะ
……”
ได้ยินแบบนี้ วู่หยานก็ตัวสั่นอย่างแรง ขนทั้งตัวลุกพรึบ พูดตามตรงจากใจเลยนะ
ตัวเขาเองยังหาไม่เจอเลยว่าตัวเองมีอะไร ‘โดดเด่น’ บ้างน่ะ…..
“เน่ หยานจัง เราอย่าเพิ่งพูดเรื่องนี้เลยนะ……” โชคุโฮเปลี่ยนน้ำเสียงพูด แล้ว
ก้าวเท้าไปด้านหน้า จากนั้นเข้าไปกอดแขนวู่หยานแล้วหัวเราะคิกคัก “เราไปเดท
กันเถอะ!”
รู้สึกได้ถึงก้อนเนื้อนุ่มนิ่มที่กดลงมาที่แขนมุมปากวู่หยานก็บิดเบี้ยว เขาพอจะเดา
ได้ละว่าทำไมจู่ๆถึงเกิดสถานการณ์นี้ขึ้น……
“ยัยผู้หญิงไร้ยางอาย! ปล่อยตัวหยานเดี๊ยวนี้เลยนะ!”
แยนอีกข้างถูกกอดอย่างแรง มิโคโตะมองอีกด้านที่ใบหน้ายิ้มแย้มของโชคุโฮ ใน
แววตาสีชาของเธอมันอัดแน่นไปด้วยความโกรธ
นี่เธอมาตั้งแต่ตอนไหนเนี่ย……..
วู่หยานเงยหน้ามองฟ้าแล้วถอนหายใจ ถ้าเอากันตามตรงเราควรมีความสุขเวลามี
สามงามมาขนาบข้างใช่มั้ย? แต่เขาไม่มีความรู้สึกพวกนั้นเลย….มีแต่เหนื่อยใจ
…….
นี่พวกเธอจะกัดกันแบบนี้ทุกครั้งที่เจอกันเลยรึไงนะ?……..
“ควีนซามะ…..” วู่หยานถอนหายใจยาว แล้วบ่นออกมา “ช่วยเลิกเล่นซะที
ได้มั้ย?”
“คนอื่นออกจะจริงจังที่จะไปเดทกับนายนะ ไม่ได้เล่นสักหน่อย……..”โชคุโฮหัน
หน้าไปอีกทางอย่างไม่พอใจ ท่าทางนี้จะจริงหรือหลอกคงต้องดูกันต่อไป…..
“เธอนี่มัน!” มิโคโตะใกล้จะระเบิดแล้ว “รู้ทั้งรู้ว่าฉันกับเป็น….เป็น..นั่นกันแท้ๆ
แต่เธอก็ยังมาที่นี่และยังไปกอดเขาอีก เธอมีแผนอะไรกันแน่!”
“คุณ มิซากะ…..”โชคุโฮมองวู่หยานด้วยสีหน้าเศร้าโศกใจ นี่ทำวู่หยานขนหัวลุก
แล้วพูดกับมิโคโตะว่า “คุณมิซากะ อนุญาติให้ผู้หญิงคนอ่นแชร์ผู้ชายคนเดียวกัน
ด้วยกันได้ แล้วทำไมถึงต้องขับไล่ฉันล่ะ?!”
“พวกเธอแตกต่างจากเธอ!!” มิโคโตะพูดออกมาอย่างไม่ลังเล “ฮินางิคุไม่ได้น่า
รังเกียจเหมือนเธอ!”
ได้ยินแบบนี้ โชคุโฮก็กระพริบตาปริบๆ แล้วพูดคำพูดที่แทบทำวู่หยานกับมิโคโตะ
กระอักเลือด “คนอื่นออกจะใสซื่อบริสุทธิ์นะ เธอมองยังไงถึงเห็นเป็นน่ารังเกียจ
เหรอ?”
“เธอเนี่ยนะ ใสซื่อบริสุทธิ์……” วู่หยานกับมิโคโตะยกคิ้วพร้อมกัน โชคุโฮทำเป็น
มองไม่เห็นแล้วมองวู่หยาน “เอาล่ะ หยานจัง เราปล่อยยัยเด็กมัธยมที่ไม่ยอมโตนี่
ไป แล้วเราไปเดทกันอย่างหวานชื่นดีกว่า!”
‘เปรี๊ยะๆ’ เสียงกระแสไฟฟ้าดังออกมาทันที นี่แสดงให้เห็นว่าคำพูดของโชคุโฮมัน
ทำร้ายจิตใจมิโคโตะขนาดไหน วินาทีต่อมาสองสาวก็เริ่มทะเลาะกันยกใหม่…….
ด้วยสองสาวขนาดข้างหูของเขาจึงต้องฟังเสียงพวกเธอด่ากันไปมาด้วย นี่แทบทำ
วู่หยานหัวระเบิด ทำไมทุกครั้งคนที่ซวยถึงต้องเป็นตูตลอดเลยวะ? นี่หรือว่าเป็น
บทลงโทษของสวรรค์ที่ก่อนหน้านี้ตูเอาแต่อ่านนิยายออนไลน์โดยไม่กดดาว
ให้น่ะ?…..
มองดูโชคูโฮที่ยิ้มแย้ม ในใจวู่หยานก็เต็มไปด้วยความไม่พอใจ ทั้งหมดนี่เป็นเพราะ
ยัยนี่คนเดียว!
ขณะที่กำลังทะเลากับมิโคโตะจู่โชคุโฮก็หยุดชะงักไป แล้วแสดงสีหน้าไม่อยากเชื่อ
ออกมา
ค่อยๆหันหน้าไปช้าๆราวหุ่นยนต์ มองไปที่ใบหน้าใจเย็นของวู่หยาน ในแววตา
ดวงดาวของเธออัดแน่นไปด้วยความไม่อยากเชื่อ ก่อนจะพูดออกมาอย่าง
ยากลำบาก “…นาย…..นี่นาย…..”
“หือ ฉันทำไมเหรอ?” วู่หยานมองโชคุโฮด้วยใบหน้าใสซื่อ นี่แทบทำให้โชคุโฮคลั่ง
แล้วสำหรับมิโคโตะ เธอกำลังสงสัยว่าอยู่ๆยัยนี่เป็นอะไรไปอีก
เห็นสีหน้าสงสัยของมิโคโตะ โชคุโฮก็กัดฟันแล้วมองวู่หยานด้วยความขมขื่น
จากนั้นเธอก็ค่อยๆเอ่ยคำพูดออกมา4พยางค์แบบเน้นๆว่า “ฉัน! ไม่! เป็น! ไร!”
“เหรอ? ถ้างั้นก็ดีแล้ว…..” วู่หยานแสดงรอยยิ้มสดใสราวดาวงอาทิตย์ออกมา ทำ
ให้โชคุโฮอยากจะต่อยใส่ซักหมัด เขาทำเป็นมองไม่เห็นสีหน้าโชคุโฮ แล้วยืนหลัง
ตรงด้วยความมั่นใจ
มือข้างหนึ่งที่ไม่มีผู้ใดเห็น เขากำลังจับๆบีบๆก้นของโชคุโฮอยู่ วู่หยานอดไม่ได้ที่
จะเอ่ยปากชมในใจครั้งแล้วและครั้งเล่า เป็นก้นที่ดีอะไรแบบนี้ สมแล้วจริงๆที่
เป็นควีนซามะแห่งโทคิวะได………