บทที่ 201 สู้กับอันดับ2! และมิโคโตะที่ปะทุล่ะ!
“ในเมื่อเธอไม่ยอมมอบให้ดีๆ งั้นฉันก็แค่ต้องไปเอามันด้วยตัวเอง!!”
น้ำเสียงที่คาคิเนะใช้พูดนั่นช่างไร้อารมณ์ ราวกับคู่ต่อสู้ตรงหน้าตนไม่ใช่ ‘เรลกัน’
แต่เป็นเลเวลศูนย์!
ตามจริงคาคิเนะก็ไม่ได้ให้ความสนใจมิโคโตะจริงๆนั่นแหละ ถึงแม้อันดับของมิโค
โตะจะต่ำกว่าตนเองเพียงแค่หนึ่งขั้น แต่ตัวเขาที่มีพลัง ‘ดาร์คแมตเตอร์’ อัน
ลึกลับที่ซึ่งสามารถช่วยให้ตนต่อสู้กับแอคเซลาเรเตอร์ได้เชียวนะ แล้วนับประสา
อะไรกับอีกแค่อันดับ3!
ถ้าเป็นตัวมิโคโตะเมื่อก่อนที่อาศัยอยู่ในเมืองแห่งการศึกษาโดยไม่มีประสบการณ์
ต่อสู้เลย ถึงแม้ว่าตอนนั้นเธอจะเลเวล68ซึ่งน้อยกว่าคาคิเนะแค่หนึ่ง แต่ถ้าต้องมา
เจอกับ ‘ดาร์คแมตเตอร์’ ที่มีความเป็นไปได้ในการใช้งานไม่รู้จบ แน่นอนว่ามิโค
โตะย่อมไม่คู่ต่อสู้
แต่ว่าตอนนี้น่ะ มันต่างออกไปแล้ว!
ตัวมิโคโตะตอนนี้ไม่ใช่เลเวล68 แต่เป็นเลเวล70 แรงค์8!
ต่อให้แอคเซลาเรเตอร์มาเองก็ใช่ว่าจะโค่นตัวมิโคโตะตอนนี้ได้ แล้วนับประสา
อะไรกับคาคิเนะที่ทำได้แค่รังแกแอคเซลาเรเตอร์ตอนตัวเองอยู่ในสภาวะสมอง
ตาย แต่สุดท้ายก็โดนแอคเซลาเรเตอร์จัดการได้อยู่ดี! (@สมองตายคือเป็นร่าง
หลังจากที่โดนหงอกฆ่าตายไปแล้วครับ จากนั้นชุบชีวิตขึ้นมาใหม่เป็นร่างที่ไร้
สมอง)
แววตาที่วู่หยานมองคาคิเนะนั่นแฝงไปด้วยความสงสารเล็กน้อย เขารู้นิสัยมิโค
โตะดีด้วยคำพูดของคาคิเนะตอนนี้มิโคโตะจึงโกรธเข้าจริงๆแล้ว ถึงแม้ว่ามิโคโตะ
จะไม่ฆ่าคนแต่คาคิเนะมันก็ไม่จบแค่มีแผลเล็กน้อยแน่!
เมื่อต้องต่อสู้ จิตใจมิโคโตะก็กลายเป็นสงบนิ่งดุจผิวน้ำที่เงียบไร้คลื่น ซึ่งดูตรงข้าม
ตัวเธอที่เกรี้ยวกราดเมื่อกี้ลเลย ทางฝั่งคาคิเนะก็มีสีหน้าไร้อารมณ์เช่นกัน ทั้งสอง
คนจ้องตากันและกัน
ส่วนโชคุโฮนั่นกำลังเฝ้ามองทุกอย่างตั้งแต่ต้นโดยไม่เข้าไปเก้ากายหรือแม้แต่เปิด
ปากพูดสักคำ ด้วยความสามารถของเธอบวกกับลางสังหรณ์ ทำให้เธอพอจะทำ
เรื่องราวได้เสียส่วนใหญ่ถึงแม้จะไม่ถูกต้องร้อยเปอร์เซ็นแต่ก็ผิดไม่มากแน่นอน!
จนกระทั่งตอนนี้ ในที่สุดโชคุโฮก็หันหน้าไปมองวู่หยาน เมื่อเห็นสีหน้ายิ้มๆของ
เขา เธอก็ถามออกไปด้วยความใคร่รู้ว่า “นี่นายไม่ห่วงแฟนสาวตัวน้อยของตัวเอง
เลยเหรอ? ต้องรู้ก่อนนะว่าอีกฝ่ายเป็นถึงอันดับ2ถ้าไม่นับอันดับ1 เขาก็ถือเป็น
ผู้ใช้พลังจิตที่แข็งแกร่งที่สุดในเมืองการศึกษาเลยนะ แฟนของนายไม่ใช่คู่ต่อสู้ของ
เขา!”
ได้ยินเสียง วู่หยานก็เหลือบมองโชคุโฮ ก่อนจะแบมือ “แหม ฉันคิดว่าไม่
จำเป็นต้องไปห่วงมิโคโตะหรอก ถ้าจะห่วงล่ะก็ควรไปห่วงไอ้คุณชายนกตรงนู้นจะ
ดีกว่านะ!”
“โอ้?” โชคุโฮหันกลับไปมองทั้งสองที่ยังคงจ้องตากันด้วยความสนใจ ก่อนที่จะหัน
กลับมามองวู่หยาน “นายมั่นใจในตัวแฟนตัวเองขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“ลองดูด้วยตาเธอเองเถอะ อีกไม่ช้าก็รู้แล้ว……”วู่หยานยิ้มอ่อน แล้วมองมิโคโตะ
สายตาชื่นชม
“ผู้หญิงคนนั้นน่ะ ไม่ใช่มิโคโตะที่เธอรู้จักอีกต่อไปแล้ว!”
น้ำเสียงนุ่มนวลของเขา ทำให้โชคุโฮตัวสั่นเบาๆ ทันใดนั้นความทรงจำตอนพบ
กับวู่หยานครั้งแรกก็ปรากฏขึ้นมาในหัวเธอ ตอนที่เขาใส่เธอประโยคนั้น ‘บางที
เธออาจจะคิดว่าฉันแค่พูดบลัฟแต่ฉันไม่สนใจ ทั้งหมดที่ฉันอยากจะบอกก็คือมิโค
โตะจะไม่หยุดอยู่แค่ที่เล็กๆอย่างโทคิวะได เธอยังมีโลกอันกว้างใหญ่รออยู่ และที่
นั่นจะเป็นที่ที่เธอได้เปล่งประกาย!!’
“….โลก…อันกว้างใหญ่…งั้นเหรอ” โชคุโฮพึมพำ จากนั้นมองไปที่มิโคโตะด้วยตาที่
เป็นประกายระยิบระยับ……
คาคิเนะลอยกลางอากาศมองลงไปที่มิโคโตะซึ่งอยู่ต่ำกว่าในแววตาเขาก็แสดงให้
เห็นถึงความดูถูก จากนั้นเปิดปากพูดอย่างช้าๆ “อันดับ3 เธอรู้ใช่มั้ยว่าพลังของ
ฉันคืออะไร?”
โดยไม่รอให้มิโคโตะได้อ้าปากตอย คาคิเนะก็ต่อทันที “พลังของฉันคือ ‘ดาร์ค
แมตเตอร์’ เป็นพลังแห่งการสรรค์สร้างสสารชนิดใหม่ไงล่ะ! สสารชนิดใหม่ที่ว่า
มันไม่ใช่สสารที่ถูกค้นพบหรือยังไม่ถูกค้นพบในโลกนี้! แต่เป็นสสารที่แต่เดิมโลกนี้
ไม่มี แล้วฉันยังสามารถตั้งค่ากฎฟิสิกส์และกฏเคมีใส่สสารที่สร้างได้!”
“เธอรู้มั้ยว่านี่มันหมายความว่ายังไง?” ยิ่งพูดรอยยิ้มบนหน้าคาคิเนะก็ยิ่งมาก
สายที่มองมิโคโตะก็ยิ่งเต็มไปด้วความดูถูก
“มันหมายความว่า ฉันสามารถสร้างสสารชนิดใหม่ได้ จากนั้นก็ใช้พลังของดาร์ค
แมตเตอร์ใส่กฎฟิสิกส์และกฎเคมีลงไป หรือก็คือฉันมีวิธีป้องกันพลังไฟฟ้าของเธอ
เยอะแยะเลยไงล่ะ!”
“เธอที่ทำได้แค่ควบคุมไฟฟ้า พอมาอยู่ต่อหน้า ‘ดาร์คแมตเตอร์’ ของฉันแล้วก็ไร้
ความหมาย!” คาคิเนะพูดใส่มิโคโตะด้วยความภาคภูมิใจ
“แล้วเธอที่เป็นแบบนั้นจะมาสู้กับฉันคนนี้ยังไม่ทราบ?”
ได้ยินแบบนี้ มิโคโตะก็ไม่พูดอะไรยังคงเงียบแต่นี่ก็แค่ภายนอก ซึ่งเปรยบเสมือน
ลมสงบก่อนพายุมา แรงกดดันมันมากอย่างน่าเหลือเชื่อ!
คาคิเนะไม่รู้ว่ามิโคโตะยะคิดยังไงเมื่อได้ฟังที่ตนพูด แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้จริงๆว่า
ท่าทางสงบนิ่งของมิโคโตะทำให้เขารู้สึกถึงแรงกดดันเล็กน้อย
ในเวลาเดียวกัน ทางฝั่งวู่หยานกับโชคุโฮ เมื่อได้ฟังคำอธิบายของคาคิเนะ ทั้งคู่ก็
ร้องออกมาในใจด้วยความประหลาดใจต่อพลังอันแข็งแกร่งของดาร์คแมตเตอร์!
คาคิเนะ เทย์โคคุ สมแล้วจริงๆที่แข็งแกร่งสุดรองจากแอคเซราเรเตอร์!
สามารถสร้างสสารที่ได้ดั่งใจ ถึงแม้จะได้แค่สสารที่ไม่มีในโลกนี้ แต่แค่มีคำว่า
‘สร้าง’มาเกี่ยวข้องก็ถือว่าเหนือธรรมดาแล้ว!
คาคิเนะที่มี ‘ดาร์คแมตเตอร์’ ก็เหมือนมี ยุทธภัณฑ์ฟ้าเป็นของตัวเอง ยุทธภัณฑ์
ฟ้าที่มีเพียงแรงค์9ถึงมีคุณสมบัติได้ใช้
ถ้าจะให้พูดต่อให้แรงค์8มียุทธภัณฑ์ฟ้าใช้ ก็ยังไม่สามารถก้าวข้ามกำแพงพลัง
ระหว่างแรงค์8กับ9ได้อยู่ดี แต่ถ้าในแรงค์8ด้วยกันถือว่าไร้เทียมทาน!
เหมือนกับอิคารอสที่สามารถพูดไดว่าในแรงค์เธอนั้นไร้คู่ต่อสู้ คาคิเนะก็กรณี
เดียวกันด้วย ‘ดาร์คแมตเตอร์’มันก็ไร้คู่ต้อสู้ในแรงค์7!!
ไม่แปลกเลยที่คาคิเนะในโหมดสมองตายจะเล่นแอคเซราเรเตอร์ซะยับแบบนั้น
แม้แต่มุกิโนะยังโดนเล่นงานซะเละแบบแทบไม่มีพลังที่จะโจมตีกลับ!
คาคิเนะมีความสามารถมากพอที่จะกร่างไปทั่วได้จริงๆ!
แน่นอนว่าก็มันก็อวดดีได้แค่คนระดับแรงค์7และต่ำกว่าอ่ะนะ……
“เปรี๊ยะๆ!!”
กระแสไฟฟ้าได้ไหลไปตามร่างกายมิโคโตะอย่างบ้าคลั่ง! ทำให้ชุดนักเรียนโทคิวะ
ไดของเธอพลิ้วไหวไปมา แสงของไฟฟ้าได้ส่องออกมาจากทั้งตัวเธอ รวมถึง
ใบหน้า!!
ไฟฟ้าได้โคจรรอบตัวมิโคโตะ และภายใต้การควบคุมของเธอพวกมันก็ได้ก่อตัว
เป็นหอกสายฟ้า จากนั้นเธอก็ยิงใส่คาคิเนะที่อยู่ข้างบนอย่างแรง!
เผชิญหน้ากับหอกสายฟ้า คาคิเนะทำเหมือนไม่เห็นมีเพียงแค่ปีกด้านหลังที่ยืด
ออกมาตรงหน้าเขาเพื่อป้องกัน
หอกสายฟ้าสัมผัสเข้ากับปีก จากนั้นก็โดนเบี่ยงออกไปอย่างดายและกระจาย
หายไปในอากาศ…….
ปีกได้หดกลับมาเหมือนเดิมอย่างอัตโนมัติจากนั้นใบหน้าของคาคิเนะก็โผล่ออกมา
ให้เห็นอีกครั้ง แล้วฉีกยิ้มแล้วอ้าปากหัวเราะดังลั่น! “เห็นหรือยัง! พลังของเธอมัน
ไร้ประโยชน์! เสียใจตอนนี้ก็ยังทันนะ ฉันต้องการแค่ตัวอย่างเลือดนิดเดียว!”
มองดูคาคิเนะที่ไร้รอยขีดข่วน มิโคโตะไม่ตอบคำถามอีกฝาย แต่ตอบด้วยการ
กระทำแทน เธอหลับตาลง ก่อนจะลืมตาขึ้น!
พลังของไฟฟ้ารอบตัวเธอได้เพิ่มขึ้นรุนแรง! มิโคโตะได้ปลดปล่อยพลังการคำนวณ
ออกมาทั้งหมด! เสียงไฟฟ้ากรีดร้องราวกับเสียงแตกหักของกระจกนับหมื่นดังใกล้
หูคาคิเนะ ทำให้เขารู้สึกเจ็บหู!
ถ้าจะพูดว่าตอนนี้เส้นกระแสไฟฟ้าจำนวนมหาศาลได้อาบทั่วทั้งร่างมิโคโตะแล้ว
ล่ะก็ ควรจะพูดว่าเธอได้จุติกลายเป็นเทพสายฟ้าจะถูกมากกว่า!!
เดิมทีไฟฟ้าของเธอมีสีขาวอมน้ำเงิน แต่นาทีนี้มันได้สว่างขึ้นมาเยอะ จนแทบจะ
กลายเป็นไฟฟ้าสีขาวแล้ว!!!
นัยน์ตาคาคิเนะหดตัวเมื่อเห็นแสงจากไฟฟ้าของมิโคโตะ ดวงตาเขารู้สึกแสบร้อน
จากแสงที่มากล้น ทำให้คาคิเนะต้องหลับตาลง ส่วนโชคุโฮก็กำลังอึ้งทึ้ง
พวกเขาสามารถรู้สึกได้ว่าตอนนี้มิโคโตะแข็งแกร่งขึ้น!
มีเพียงแค่วู่หยานที่ยิ้มออกมา สายตาที่มองมิโคโตะได้เป็นประกายด้วยความ
ตื่นเต้น!
ในที่สุด มิโคโตะก็เอาจริงแล้ว!!
“ถ้าหากว่า……” มิโคโตะก้มหน้าลง ก่อนจะเงยหน้าที่มีแต่กระไฟฟ้ามองไปที่คาคิ
เนะ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวล “ถ้าหากว่าเพราะมีพลังนี้ทำให้นายสามารถทำ
อะไรก็ได้ตามใจต้องการล่ะก็…….”
มิโคโตะหยิบเหรียญตู้เกมส์จากในกระเป๋าออกมา แล้วเอามาไว้ที่ปลายนิ้วโป้ง!
กระไฟฟ้านับไม้ถ้วนได้ไหลเข้าไปที่เหรียญ ก่อเกิดบอลแสงเล็กๆที่เปล่งแสงสีขาว
เข้ม!
มิโคโตะยกมือไปทางคาคิเนะ
“งั้นฉันก็จะทำลายพลังนั่นซะ!!”