เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 388
หลางเจ๋อก็เดินกลับมาพูดว่า “สู้พร้อมกันเหรอ”
จูหยู่พยักหน้าพูดว่า “หึ ดูสิว่าเขาจะเสแสร้งได้ถึงขั้นไหน”
“หมุนเก้าครั้งวิญญาณกลับ ครั้งที่หก สะเทือนพีสางเทวดา!”
“วิชากระบี่แสงเมรุ ทำลายธาตุ!”
แสงบนตัวทั้งสองคนสว่างขึ้นมา กระบี่ของหลางเจ๋อเหมือนดวงอาทิตย์แสบตา ด้านหลังจูหยู่มีเงาขนาดใหญ่ ฟันขวานใหญ่ในมือลงมา
“ดี!”
ฉู่เทียนที่อยู่บนที่นั่งชม ส่งเสียงตะโกนออกมา จนทำให้ลู่ฝานเกือบสะดุ้ง
จู่ๆ ฉู่สิงลืมตาขึ้นมา
ขณะเดียวกันก็ยกมือทั้งสองข้างขึ้นมา พลังในแหวนบนนิ้วเขา ทะลักเข้าไปในเส้นลมปราณ
มุมปากฉู่สิงมีรอยยิ้ม
ตัวอักษรคำว่าฉู่ขนาดใหญ่ ปรากฏขึ้นในมือเขา ค่ายกลแปดทิศปรากฏขึ้นใต้เท้าอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่ใช่ค่ายกลแปดทิศมนตราสิบหกตัวอักษร
แต่เป็นค่ายกลแปดทิศของประตูหกสิบสี่ เคลื่อนไหวตามตัวอักษรคำว่าฉู่
ตู้ม!
เกิดเสียงระเบิดดังขึ้น ลานประลองทรงกลมสั่นเล็กน้อย
พลังสามพลัง ดันวงแสงบริเวณรอบๆ ออกไป พวกลู่ฝานและคนอื่นก็โดนดันออกไปด้วย
บนลานประลอง จูหยู่กระเด็นออกไปเป็นคนแรก รอยแผลกระบี่เต็มตัว กระอักเลือดออกจากปากไม่หยุด
จากนั้นหลางเจ๋อทรุดล้มลงบนพื้น หน้าซีดเผือด น้ำลายฟูมปาก
พลังสองพลัง ทะลุออกมาจากตัวทั้งสองคน กลายเป็นพลังแผ่กว้างออกไปอีกครั้ง ทำให้เสื้อผ้าของทุกคนปลิวไปมา ขนาดค่ายกลยังโดนกระตุ้นด้วย
ทุกคนรู้สึกปวดหัว!
ฉู่สิงยืนอยู่ที่เดิม ใบหน้ามีรอยยิ้ม
ให้พวกนายโจมตีฉัน ครั้งนี้สู้สนุกแล้วสินะ!
ฉู่เทียนพูดว่าดีออกมาด้วยเสียงดัง สำเร็จแล้ว ในที่สุดก็สำเร็จแล้ว! เขาคิดไม่ถึงว่าฉู่สิงจะทำได้จริงๆ
ท่านผอ.หัวเราะออกมา
“หักเหฟ้าตะวาน เป็นเด็กที่น่าสนใจอีกแล้ว พวกคณะหนึ่งเดียว เป็นของล้ำค่าจริงๆ นักเรียนแต่ละคนน่าสนใจมาก”
อาจารย์เซินถูอ้าปากค้าง อึ้งอยู่ครู่หนึ่ง แล้วแอบสบถออกมาว่า “ให้ตายเถอะหักเหฟ้าตะวานปรากฏออกมาแล้ว นี่เป็นศิษย์ของไอ้แก่คนไหนกัน ไร้เยื่อใย ไร้เยื่อใยเกินไปแล้ว!”
อาจารย์เมิ่งอวิ๋นกับอาจารย์เสวียนเจิน นั่งลงด้วยสีหน้าประหลาด
นักเรียนคณะบังเหินที่อยู่ด้านหลัง อยากจะพูดอะไร แต่โดนอาจารย์เมิ่งอวิ๋นถลึงตาใส่
เป็นสิ่งที่พวกเขาไม่สามารถพูดคุยกันได้
กระบวนท่าระดับนี้ ต้องถ่ายทอดมาจากคนมีความสามารถ เป็นศิษย์ตระกูลรวยที่พูกไม่ได้และรุกรานไม่ได้
“พลังเคลื่อนย้าย แข็งแกร่งมาก! ที่แท้ศิษย์พี่ฉู่สิงมีกระบวนท่าแข็งแกร่งแบบนี้ด้วย”
หานเฟิงสีหน้าหดหู่ เขาคิดว่าตัวเองปกปิดมิดชิดแล้ว ใครจะไปคิดว่า วิชาที่ศิษย์พี่ฉู่สิงใช้ เก่งกาจกว่าเขาเยอะมาก เพราะพลังของเขาเป็นเพียงการถ่ายทอดของตระกูล แต่ที่ศิษย์พี่ฉู่สิงใช้ เป็นเคล็ดวิชาของผู้มีความสามารถที่ดูไม่ออกเลย
“รอบที่สอง คณะหนึ่งเดียวชนะ!”
ท่านผอ.ลุกขึ้นยืน แล้วประกาศออกมาเสียงดัง
นักเรียนที่นั่งชมยังไม่ทันตั้งสติได้ ไม่มีใครส่งเสียงเชียร์ ไม่มีใครพูดว่าดี แค่มองอย่างตกตะลึง
เกิดอะไรขึ้น คณะหนึ่งเดียวชนะอีกแล้ว
เมื่อฉู่สิงได้ยิน ก็หัวเราะออกมา จากนั้นก็ล้มลงบนพื้น เขาหมดแรงแล้วจริงๆ เขาฝืนเฮือกสุดท้าย ตอนนี้ร่างกายว่างเปล่า
ฉู่เทียนรีบแบกฉู่สิงกลับมา ท่านผอ.มองแวบหนึ่ง แล้วพูดว่า “วิชาแว้งกัด อืม ไม่ถือว่าสาหัส รักษาตัวสักหนึ่งเดือน”
ฉู่เทียนพยักหน้า รีบถอดแหวนออกจากนิ้วฉู่สิงก่อน
“ลู่ฝาน รอบสามแล้ว รอดูนาย”
ท่านผอ.หันมายิ้มแล้วพูดกับลู่ฝาน