กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 445
หลายคนในที่นี้ รู้ว่าครั้งหนึ่งเคนเน็ธเคยคุกเข่าต่อหน้าชาร์ลี และเรียกเขาว่าพ่อและคุณปู่ ดังนั้นพวกเขาจึงหัวเราะออกมาดัง ๆ ทันทีที่ได้ยินคำพูดของชาร์ลี
เคนเน็ธไม่อยากเสียหน้าอีกแล้ว เขาจึงกัดฟันพูดต่อไปว่า “ก็ได้! นายนี่มีความกล้าจริง ๆ! ฉันจะจ่ายเก้าสิบล้านดอลลาร์สำหรับมัน!”
เจฟฟรีย์ดึงแขนเสื้อก่อนจะพูดว่า “ประธานวิลสัน เงินเก้าสิบล้านดอลลาร์แพงเกินไปสำหรับโสมสีม่วง! สิ่งนั้นไม่คุ้มกับเงินมากขนาดนั้น อย่าทำตัวหุนหันพลันแล่น และหลงกลไอ้ไร้ประโยชน์คนนั้นเลยครับ!”
เก้าสิบล้านดอลลาร์เพื่อซื้อโสมสีม่วงนั้นหรือ?! ไม่มีโสมใดที่มีค่ามากขนาดนั้น เว้นแต่จะเป็นโสมที่มีอายุมากกว่าพันปี!
แม้ว่าเคนเน็ธจะร่ำรวยมหาศาล แต่เขาก็ไม่ได้เป็นคนฟุ่มเฟือยหรือสิ้นเปลืองแต่อย่างใด เขารู้สึกแสบร้อนในกระเป๋า เมื่อต้องใช้เงินสิบห้าล้านดอลลาร์เพื่อมีเพศสัมพันธ์กับเวนดี้ ตอนนี้เคนเน็ธรู้สึกได้ถึงช่องโหว่ในกระเป๋าสตางค์ของเขา เขาจะต้องใช้เงินเก้าสิบล้านดอลลาร์กับโสมหนึ่งชิ้นเท่านั้น
แต่ไม่ว่าอย่างไร เขาก็ต้องหาทางรักษาตัวเองให้ได้!
เป็นเวลาหลายวันแล้ว และเขาก็ยังไม่รู้สึกอะไรเลย ราวกับว่าไม่มีอยู่เลยด้วยซ้ำ หากยังคงดำเนินต่อไปนานกว่านี้ เคนเน็ธรู้สึกว่าเขาจะหมดความหวังในชีวิตแล้วจริง ๆ
ดังนั้น เขาจึงตัดสินใจว่าเขาจะจ่ายเพียงเก้าสิบล้านดอลลาร์ สำหรับโสมสีม่วงนี้ และไม่มีอะไรมากไปกว่านั้นอีกแล้ว!
ในเวลานี้ ชาร์ลีถือป้ายประกาศไว้ในมืออย่างใจเย็นก่อนจะพูดว่า “หากเป็นแบบนี้แล้ว ผมจะจ่ายหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์สำหรับมัน!”
เคนเน็ธตัวสั่นอย่างควบคุมไม่ได้ ขณะที่เขาด่าออกมาดัง ๆ ว่า “นายกำลังพยายามทำอะไร ไอ้เศษขยะ! นายคิดว่ามันสนุกกับการกวนประสาท และสร้างความยุ่งยากให้กับฉันอย่างนั้นเหรอ?”
ชาร์ลียิ้มจาง ๆ ก่อนที่เขาจะตอบไปว่า “อืม ผมแค่สนใจโสมสีม่วงเท่านั้น แน่นอนว่าผมไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากการประมูลมันในตอนนี้ แล้วมันผิดปกติตรงไหนเหรอ? คนอื่นไม่ได้รับอนุญาตให้เสนอราคา เพียงเพราะประธานวิลสันสนใจอย่างนั้นเหรอ?”
เคนเน็ธยังด่าต่อไปว่า “นายคิดว่าฉันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับนายอย่างนั้นเหรอ? นายเป็นแค่ลูกเขยที่ไร้ประโยชน์ของตระกูลวิลสัน! ทั้งตระกูลวิลสันไม่มีเงินเลยแม้แต่ร้อยล้านดอลลาร์ก็เถอะ นายจะมีเงินมากมายขนาดนั้นได้อย่างไร?”
จากนั้นเคนเน็ธหันกลับไปมองพิธีกร ก่อนที่เขาจะพูดว่า “ผมขอแนะนำให้คุณไล่ผู้ชายคนนี้ออกจากห้องประมูลซะ! เขาแค่กำลังป่วนที่นี่เท่านั้น เขาคงไม่มีเงินมากพอที่จะจ่ายโสมสีม่วงนี้ได้หรอก!”
แอนโธนีขมวดคิ้วและพูดออกมาดัง ๆ ว่า “วันนี้ คุณสามารถใส่ค่าใช้จ่ายทั้งหมดของคุณเวดไว้ในรายชื่อของผมได้ ผมมีเงินมากพอที่จะจ่ายมัน”
เกรแฮมยังพูดขึ้นในเวลานี้อีกว่า “คุณเวด คุณสามารถใช้เงินของตระกูลควินตันได้ทุกเมื่อที่คุณต้องการนะครับ!”
ทุกคนในห้องประมูลต่างตกตะลึง เมื่อได้ยินคำพูดของแอนโธนีและเกรแฮม
ชายหนุ่มคนนี้เป็นใครกัน? ดร.ซิมมอนส์ เป็นแพทย์ที่มีชื่อเสียงในระดับสากลและเกรแฮมเป็นหัวหน้าตระกูลควินตัน
ทำไมทั้งสองคนถึงยอมจ่ายเงินให้เขาขนาดนี้? ยิ่งไปกว่านั้น มันไม่ใช่จำนวนเงินเล็กน้อยเลย นี่คือหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์ เลยนะ!
ชาร์ลียิ้ม ก่อนที่เขาจะพูดไปว่า “ไม่ต้องกังวลไปหรอกครับ แค่หนึ่งร้อยล้านดอลลาร์ ผมยังพอจ่ายได้ ท้ายที่สุดแล้ว ผมมีเช็คเงินสดหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์อยู่ในกระเป๋า มันนั่งอยู่ในกระเป๋าของผมมานานกว่าครึ่งเดือนแล้ว และเริ่มกวนประสาทผมมากขึ้นทุกวัน ผมดีใจที่ในที่สุด ผมก็มีโอกาสได้ใช้มันในวันนี้”
เคนเน็ธตอบอย่างดูถูกว่า “ตอนนี้นายคิดว่าจะโม้เรื่องอะไรก็ได้อย่างนั้นเหรอ? นายคิดว่าทุกคนที่นี่เป็นเด็กอายุสามขวบหรือไง? นายมีเช็คเงินสดหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์ในกระเป๋าของนายใช่ไหม? นายรู้ไหมว่านั่นเป็นเงินเท่าไหร่?”
ชาร์ลีแสยะยิ้มก่อนที่เขาจะพูดว่า “คุณเป็นชายชราที่น่าขยะแขยงที่สุดเท่าที่ผมเคยเห็นมาในโลกนี้เลยนะครับ”
จากนั้น ชาร์ลีก็หยิบเช็คเงินสดหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์ที่จัสมินมอบให้เขาออกจากกระเป๋า เนื่องจากเช็คได้นั่งอยู่ในกระเป๋าของเขามาหลายวันแล้ว มันจึงยับยู่ยี่ และดูเหมือนเศษกระดาษมาก
ชาร์ลียกเช็คในมือขึ้น ก่อนจะพูดกับพิธีกรไปว่า “ท่านครับ ทำไมคุณไม่ส่งเจ้าหน้าที่การเงินมาตรวจสอบความถูกต้องของเช็คนี้ล่ะ?”
เคนเน็ธหัวเราะเยาะขณะที่เขาพูดไปว่า “ไอ้นี่มันเป็นแค่เศษกระดาษ และนายกล้าพูดว่ามันคือเช็คหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์อย่างนั้นเหรอ? ถ้าเป็นเงินหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์จริง ๆ ฉันจะใช้เงินหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์ในการเช็ดก้นคืนนี้!”
ชาร์ลีไม่สนใจเขา ขณะที่เขาถือเช็คต่อไปอย่างไม่แยแส
ในเวลานี้ พิธีกรได้นำพนักงานการเงินของเขามาหาชาร์ลี เพื่อที่เขาจะได้มอบเช็คให้กับพวกเขา หลังจากตรวจสอบเช็คได้ไม่นาน พนักงานการเงินก็พูดขึ้นทันทีว่า “เช็คเงินสดนี้มีมูลค่าหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์ ตรวจสอบแล้ว และเป็นของจริงค่ะ”
ทุกคนในเหตุการณ์นี้ต่างตกใจ!
ชายคนนี้ทำกับเช็คมูลค่าหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์ เหมือนเศษกระดาษในกระเป๋าของเขาจริง ๆ อย่างนั้นเหรอ?!
เขาจะทำยังไงถ้าบังเอิญทำมันหายไป?!
จะเกิดอะไรขึ้น ถ้าเช็คหลุดออกจากกระเป๋าโดยไม่ได้ตั้งใจ ขณะที่เขานั่งยอง ๆ อยู่ในห้องน้ำ?