[โรงงานพลาสติกหยิงตง]
ประธาน เจียง หยงชุน ไม่ได้ปฏิเสธที่จะพบกับเสี่ยวหลัว แต่หลังจากเสี่ยวหลัวถูกนำตัวเข้ามาในห้องทำงานของเขา เขาก็ไม่ได้เชิญให้เสี่ยวหลัวนั่งลงแต่อย่างใด: “ประธานเสี่ยว ฉันได้ยินมาว่าคุณเก่งมาก คุณประสบความสำเร็จในการบังคับให้พวกเขาเซ็นสัญญากับ หลัวฝาง ได้ และคำสั่งซื้อของงานเทศกาลกลางฤดูใบไม้ร่วงทั้งหมดก็กลายมาเป็นของคุณ มันเป็นกลยุทธ์ที่ยอดเยี่ยมมาก มันเป็นกลยุทธ์ที่ยอดเยี่ยมจริงๆ!”
เจียง หยงซุน จ้องมองไปที่เซียวหลัวด้วยความไม่พอใจ เขาเป็นคู่ค้าที่ซื่อสัตย์ที่สุดของ Taste Buds ดังนั่นความเป็นศัตรูของเขา มันจึงเป็นเรื่องที่เข้าใจได้ เหตุผลเดียวที่เขาตกลงให้เข้าพบก็คือเขาต้องการที่จะดูหมิ่นเสี่ยวหลัว ตอนนี้ที่ใบหน้าของ เจียง หยงซุน มันเต็มไปด้วยความโกรธแค้นราวกับว่าเขาต้องการระบายความโกรธออกมาในนามของ Taste Buds และ ฝาง ฉงเหล่ ดูเหมือนว่าพวกเขาจะมีความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกันมาก
“ประธานเจียง คุณไม่ต้องตั้งตัวเป็นศัตรูกับฉันขนาดนี้ก็ได้ ฉันมาที่นี่ในวันนี้ก็เพื่อมาพูดคุยเกี่ยวกับธุรกิจ ในฐานะนักธุรกิจผลประโยชน์คือสิ่งที่สำคัญที่สุดของเรา เรื่องของความรู้สึกส่วนตัวเก็บมันเอาไว้เถอะ”
เสี่ยวหลัวยิ้ม จากนั้นเขาก็โบกมือเรียกให้ ลั่วฉี เอาสัญญามาวางไว้บนโต๊ะของ เจียง หยงชุน “คำสั่งซื้อของคุณมีค่าใช้จ่าย 500,000 หยวน แต่ในสายตาของฉันคำสั่งซื้อนี้มันมีราคาเพียง 450,000 หยวนเท่านั้น แม้ว่าราคา 500,000 หยวน อาจจะไม่มากในสายตาของประธานเจียง แต่เนื้อยุงมันก็ยังคงเป็นเนื้อ ดังนั้นประธานเจียงสามารถพิจารณา แล้วเปลี่ยนมาสั่งซื้อกับ หลัวฝาง ของเราแทนดีไหม? ”
“เปลี่ยนไปสั่งซื้อกับคุณงั้นเหรอ? ไร้สาระ! ฉันกับ Taste Buds เป็นมิตรต่อกันมาอย่างยาวนาน บริษัท หลัวฝาง ของคุณมันไม่มีค่าอะไรในสายตาของฉัน!”
เจียง หยงชุน เต็มไปด้วยความโกรธเคือง เขาตะโกนพร้อมกับคว้าสัญญาและเหวี่ยงมันไปที่เสี่ยวหลัว เอกสารหนาๆ กระจัดกระจายไปในอากาศในช่วงเวลาสั้นๆ ก่อนที่ตกลงสู่พื้น
ลั่วฉี เธอรู้สึกเจ็บปวดใจแทนหัวหน้าใหญ่ของเธอ เมื่อก่อนตอนที่เธออยู่ในบริษัท เธอมัวแต่ยุ่งอยู่กับการศึกษาเค้กทุกชนิดในหลัวฝาง และไม่ค่อยได้ติดต่อกับประธานคนก่อนมากนัก แต่ตอนนี้เธอกำลังติดตามเสี่ยวหลัว เธอมีความเข้าใจที่คลุมเครือเกี่ยวกับพวกที่ร่ำรวยเหล่านี้อยู่เล็กน้อย พวกเขาเป็นเหมือนกับพวกอันธพาลที่ชอบทำตามใจและชอบที่จะดูถูกคนอื่น
“ประธานเจียง มันไม่ใช่เรื่องที่ดีเลยนะ ที่คุณทำตัวอย่างนี้!”
แม้ว่า เสี่ยวหลัว จะถูกปาสัญญาใส่หน้า แต่เสี่ยวหลัว เขาก็ยังคงมีรอยยิ้มอยู่ตั้งแต่ต้นจนถึงจบ แน่นอนว่าตอนนี้เขากำลังยังยับยั้งตัวเองเอาไว้อยู่ หากไม่ใช่เพื่อธุรกิจแล้วหละก็ เมื่อตอนที่ เจียง หยงซุน ปาเอกสารเหล่านี้ใส่เขา มันก็คงจะมีเพียงผลลัพธ์เดียวเท่านั้นและนั่นก็คือ เจียง หยงซุน คงจะถูกลูกเตะจากเขาไปแล้ว
“คุณรู้ไหมว่าความสัมพันธ์ของฉันกับ ฝาง ฉงเหล่ นั้นแข็งแกร่งแค่ไหน? คุณต้องการให้ฉันทำธุรกิจกับ หลัวฝาง งั้นเหรอ! คุณคิดว่าตัวเองเป็นใคร! เรื่องพวกนี้มันเป็นเรื่องที่ไร้สาระ! อะไรที่ทำให้คุณคิดว่าคุณสามารถท้าทายประธานฝาง ได้ คุณมันก็แค่หนอนน้อยที่ยังไม่เติบโต คุณคิดว่าคุณจะสามารถหนีไปได้งั้นเหรอ? ไม่เพียงแต่ประธานฝาง แม้แต่ฉัน เจียง หยงชุน ก็สามารถทำลาย บริษัท หลัวฝาง ได้อย่างง่ายๆเหมือนกัน!”
เจียง หยงชุน เหยียดมือออกไปไปทาง เสี่ยวหลัว และ ลั่วฉี “ตอนนี้พวกคุณออกไปจากที่นี่ได้แล้ว และอย่ามายั่วโมโหฉันอีก ไม่อย่างนั้น ฉันจะทำลาย หลัวฝาง ของคุณทิ้งซะ!”
เสี่ยวหลัวส่ายหัวแล้วพูดกับเขาว่า “ประธานเจียง ถ้าฉันเดาไม่ผิด เมื่อสามวันก่อนคุณสลบไปอย่างไม่มีเหตุผลใดๆเลย ฉันพูดถูกต้องไหม?”
เมื่อได้ยินคำพูดของ เสี่ยวหลัว ใบหน้าของ เจียง หยงซุน ก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย แต่เขาก็เก็บซ่อนมันไปอย่างรวดเร็ว: “คุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไร คุณต้องการสอบสวนฉัน?”
ในความเป็นจริง เจียง หยงชุน รู้สึกประหลาดใจที่เสี่ยวหลัวรู้เรื่องนี้ เมื่อสามวันก่อนเขา สลบ ไปจริงๆ มันเกิดขึ้นที่บ้านของเขาโดยไม่มีเหตุผลที่ชัดเจน เขาไปโรงพยาบาลทันทีเพื่อตรวจสอยแต่มันก็ไม่พบสิ่งใดเลย พวกเขาเพียงบอกว่าเขาอาจจะนั่งนานเกินไป และเมื่อรวมกับความดันโลหิตต่ำของเขาก็ทำให้เกิดการขาดออกซิเจนในสมองของเขา ในที่สุดสิ่งเหล่านี้ส่งผลทำให้เขาสลบไปในเวลาสั้นๆ เรื่องนี้มีเพียงเขาและภรรยาของเขาเท่านั้นที่รู้ คนนอกไม่รู้อะไรเลย แต่เสี่ยวหลัวเขารู้เรื่องนี้ได้ยังไง
เสี่ยวหลัวไม่ได้ตอบคำถามของเขา เขาเพียงมองไปที่ใบหน้าของ เจียง หยงซุน แล้วพูดออกมาเบาๆว่า “ใบหน้าของคุณขาวซีด บ่งบอกถึงความเหนื่อยล้าและความอ่อนแอ และคุณก็หายใจต่ำและถี่ ลักษณะเหล่านี้มันบ่งบอกว่าคุณกำลังป่วย และไม่ใช่อาการป่วยธรรมดา แต่เป็นอาการป่วยที่ร้ายแรงที่สามารถฆ่าคุณได้ ”
“คุณกำลังพูดถึงเรื่องไร้สาระอะไร! ฉันมีสุขภาพที่ดีมาก!”
แค่นี้มันก็เพียงพอแล้วสำหรับเขาที่จะเชื่อคำพูดของเสี่ยวหลัว สิ่งที่เสี่ยวหลัวเพิ่งชี้ให้เห็นมันคืออาการที่เขาเป็นอยู่เมื่อไม่นานมานี้
“มันจะเป็นอย่างนั้นแน่เหรอ?”
เสี่ยวหลัวยิ้ม“ฉันพนันได้เลยว่า นั่นไม่ใช่ครั้งแรกที่คุณสลบ คุณสลบเป็นครั้งแรกเมื่อประมาณหนึ่งปีก่อน ตั้งแต่นั้นมา คุณก็พบว่าการแสดงกิจกรรมทางเพศมันยากขึ้น หลังจากที่คุณสลบไปเป็นครั้งที่สี่ คุณก็ไม่สามารถมีเพศสัมพันธ์ได้อีกต่อไป แม้ว่าคุณจะต้องการมัน แต่ร่างกายของคุณมันไม่ตอบสนอง ฉันพูดถูกไหม?”
ทันทีที่เขาได้ยินคำพูดของเสี่ยวหลัว เจียง หยงซุน ก็มีเหงื่อเย็นไหลออกมาในทันที ทุกสิ่งที่เสี่ยวหลัวพูดนั้นถูกต้องทั้งหมด คนคนนี้ดูเหมือนว่าเขาจะลอบเฝ้ามองดูเขาตั้งแต่หนึ่งปีก่อน แต่สิ่งนี้มันจะเป็นไปได้ยังไง
ทันใดนั้นความตกใจ ก็เปลี่ยนไปเป็นความหวาดกลัว
“คุณรู้เรื่องนี้ได้ยังไง?”
คำพูดของ เจียง หยงซุน ยืนยันทุกอย่างที่ เสี่ยวหลัว พูด ลั่วฉี เธอมองไปที่เจ้านายของเธอด้วยความรู้สึกที่ประหลาดใจ “มันนั่นช่างน่าเหลือเชื่อจริงๆ” เธอคิด เจ้านายของเธอเป็นหมอเทวดาด้วยงั้นเหรอ?
ใครจะรู้? ว่าเสี่ยวหลัวจะเป็นหมอเทวดาจริงๆ แต่ในความเป็นจริงเขาใช้แต้มเพียง 800 แต้ม ในระบบร้านค้า เพื่อแลกเปลี่ยนกับทักษะการแพทย์แผนโบราณ ที่เขาแลกมามันมีวัตถุประสงค์เพียงอย่างเดียวเท่านั้น และนั่นก็คือจัดการกับ เจียง หยงชุน คนนี้ที่ไม่สนใจผู้หญิง ผู้ชายที่ไม่สนใจผู้หญิง นั้นแปลว่าร่างกายของเขาจะต้องมีบางอย่างที่ผิดปกติแน่ๆ หรือไม่เขาก็ต้องป่วยเป็นอะไรสักอย่าง
สำหรับแพทย์แผนจีน การมอง การได้กลิ่น การซักถาม มันเป็นเรื่องที่พื้นฐานที่สุด และด้วยความสามารถในการสังเกตนี้ อาการป่วยของ เจียง หยงชุน เสี่ยวหลัวเขาสามารถมองเห็นได้อย่างรวดเร็ว
เสี่ยวหลัวยกคิ้วขึ้น “แค่มองคุณฉันก็รู้แล้ว”
“คุณคุณคุณ … คุณพูดเรื่องไร้สาระอะไรออกมา ถ้าคุณกล้าที่จะพูดเรื่องไร้สาระนี้ออกมาอีกครั้งหละก็ เชื่อหรือไม่ว่า ฉันจะตะโกนเรียกให้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยมาลากคุณ ให้ออกไปจากที่นี่!” เจียง หยงชุน เขาไม่เชื่อในสิ่งที่เสี่ยวหลัวพูด
“อีกสี่วัน คุณก็จะรู้ว่าสิ่งที่ฉันพูดนั้นมันเป็นความจริงหรือไม่ เพราะในอีกสี่วันคุณจะหมดสติไปอีกครั้งโดยไม่มีเหตุผล ช่วงเวลาของอาการสลบมันจะเริ่มสั้นลงเรื่อยๆ ซึ่งมันเป็นการนับถอยหลังไปสู่ชีวิตของคุณ ถ้าคุณได้รับการรักษาพยาบาลได้ทันท่วงที คุณก็จะมีชีวิตอยู่ได้ประมาณครึ่งปีและใช้เวลาอย่างน้อยสามเดือนในโรงพยาบาล “เสี่ยวหลัว กล่าว
มีชีวิตอยู่ได้อีกหกเดือน?
อาการของ เจียง หยงซุน ตอนนี้ราวกับว่าวิญญาณของเขาได้หลุดออกไปจากร่าง เสี่ยวหลัวเขาสามารถอธิบายอาการของเขาได้อย่างถูกต้อง ซึ่งนั่นมันแสดงให้เห็นแล้วว่าเขาสามารถเชื่อในสิ่งที่เสี่ยวหลัวพูดได้ พูดให้ถูกต้องก็คือตอนนี้ เขาอาจมีชีวิตอยู่ได้เพียงแค่ครึ่งปีเท่านั้น
“คุณกำลังพยายามทำให้ฉันกลัวใช่ไหม ฉันเคยไปตรวจดูที่โรงพยาบาลที่ดีที่สุดในเจียงเฉิงมาแล้ว พวกเขาบอกว่าร่างกายของฉันไม่มีปัญหาอะไร ที่คุณพูดมามันก็เป็นเพียงเรื่องที่หลอกลวง” มือที่สั่นเทาของเขาชี้ไปที่เสี่ยวหลัว ราวกับว่าเขากำลังปฏิเสธที่จะเชื่อได้ว่า เขาเหลือเวลาที่จะมีชีวิตอยู่ได้อีกเพียงครึ่งปี
เสี่ยวหลัว ลุกขึ้นยืน เขาไม่อยากจะคุยเรื่องไร้สาระกับ คนคน นี้อีกต่อไป
“ไม่มีเหตุผลอะไรที่ฉันจะต้องหลอกคุณ ฉันจะรอคุณอยู่ที่ หลัวฝาง“จากนั้นเสี่ยวหลัวก็พูดเสริมต่ออีกว่า” คุณควรจะเก็บสัญญาที่อยู่บนพื้นเอาไว้ให้ดี ถ้ากระดาษแผ่นใดสกปรกฉันจะไม่ยอมรับมัน เมื่อถึงเวลาฉันเชื่อว่าคุณคงจะตัดสินใจได้ถูกต้องนะว่าจะเลือก Taste Buds หรือ หลัวฝาง”
เสี่ยวหลัวโบกมือแล้วเขาก็เดินจากไปพร้อมกับลั่วฉี ในทันที
“คุณต้องการที่จะทำให้ฉันกลัวงั้นเหรอ? คุณคิดว่าฉันจะกลัวหรือไง? ฉันไม่กลัวหรอก!”
เจียง หยงชุน ตะโกนออกมาจากห้องทำงานของเขาหลายครั้ง แต่หลังจากที่เขาสงบลง เขาก็รู้สึกถึงความพ่ายแพ้ที่กำลังเติบโตขึ้น ชั่วครู่หนึ่ง เขาจ้องไปที่กองเอกสารสัญญาที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้น ในที่สุดเขาก็เดินไปก้มลงหยิบมันทีละแผ่น และวางมันไว้อย่างระมัดระวัง
ไม่ว่าจะมีเงินเท่าไหร่มันก็ไม่สำคัญเท่ากับชีวิต สำหรับเขาที่ประสบความสำเร็จและร่ำรวยเช่นนี้ เขาต้องการที่จะมีชีวิตอยู่ต่อไปเพื่อเพลิดเพลินกับความร่ำรวยของเขา เขาไม่ต้องการที่จะตายในตอนนี้!