ตอนที่ 281 วางแผน
หยางโปควักเงินไปสิบห้าหยวนแล้วก็ซื้อไพ่นกกระจอกมาสิบกว่าตัว
หลิวเหลียงอวี้มองอย่างประหลาดใจ ” ไพ่นกกระจอกนี่มีอะไรพิเศษเหรอ ? “
หยางโปเปิดกล่องกระดาษ บนไพ่นกกระจอกเต็มไปด้วยฝุ่น ภายนอกมีคราบมันดำเมี่ยมอยู่ชั้นหนึ่ง
เขาหยิบไพ่นกกระจอกขึ้นมาแล้วส่งให้
หลิวเหลียงอวี้รับไปอย่างประหลาดใจ เขาลูบไพ่นกกระจอก ปาดเอาคราบมันออกไป ไพ่นกกระจอกที่อยู่ข้างในปรากฏเนื้อสัมผัสสีเหลืองอ่อนออกมา ลูบไปสองครั้ง หลิวเหลียงอวี้ก็เงยหน้าขึ้นมาอย่างประหลาดใจ ” นี่คืองาช้าง ? “
หยางโปพยักหน้า ” ใช่แล้ว นี่คืองาช้าง ! “
หลิวเหลียงอวี้ก็มองไพ่นกกระจอกหลายตัวในมือของหยางโป ” น่าเสียดาย ถ้าหากเป็นไพ่นกกระจอกงาช้างทั้งชุด ถ้างั้นก็จะมีราคานะ ! “
” ถ้าหากมีไพ่นกกระจอกงาช้างทั้งชุดจริงๆ ก็ไม่รอให้พวกเรามาจับของเอาหรอก ” หยางโปหัวเราะ
หลิวเหลียงอวี้พยักหน้า ” พูดไปก็ถูก ไพ่นกกระจอกงาช้างนี้ปกคลุมด้วยสิ่งสกปรก ถึงได้เหลือทิ้งเอาไว้ สายตาของเธอยังยอดเยี่ยมเหมือนเดิมนะ ! “
ทั้งสองคนเห็นว่าใกล้จะถึงเวลาแล้ว ก็เดินออกไปรอบนอก ไม่นานก็มาถึงร้านอาหาร เดินเข้าไปในห้องส่วนตัวหยางโปก็เห็นเฉาหยวนเต๋อกับพี่สะใภ้อีกสองท่านนั่งรออยู่แล้ว
หยางโปรีบเดินเข้าไปแสดงท่าทีขออภัย เฉาหยวนเต๋อหัวเราะ ” ไม่ต้องพูดมากแล้ว นี่เทเหล้าชั้นดีเอาไว้ให้นายแล้ว นายรับโทษไปสามจอกก็พอ “
ฮูหยินเฉาตีเฉาหยวนเต๋อทีหนึ่ง ” พูดเหลวไหลอะไร เสี่ยวโปยังเด็กขนาดนี้ ดื่มมากไม่ได้นะ
มา เสี่ยวโป นั่งลงดื่มชาให้ร่างกายอบอุ่นนะ “
หยางโปหัวเราะขึ้นมา ” ยังเป็นพี่สะใภ้ที่แสนดีเหมือนเดิมเลยนะครับ ! “
หยางโปกล่าวจบก็หยิบปากกาสีทองส่งให้หลานสาว พี่สะใภ้ทั้งสองท่านต่างก็บอกปัดขึ้นมา
เฉาหยวนเต๋อกล่าว ” พวกเธอไม่ต้องปฏิเสธแล้ว รับไปเถอะน่า หยางโปก็เป็นเศรษฐีน้อยคนหนึ่ง อย่าเห็นว่าเขายังเด็ก เงินทองในมือมีมากกว่ารายได้ทั้งชีวิตของฉันตั้งเยอะ “
” ที่ไหนกัน ที่ไหนกัน ” หยางโปเอ่ยถ่อมตน
” ที่นี่แหล่ะ ที่นี่แหล่ะ ! ” หลิวเหลียงอวี้ชี้ไปที่กล่องกระดาษที่เขาวางเอาไว้บนโต๊ะพลางหัวเราะ
เฉาหยวนเต๋อเดินเข้าไปเปิดกล่องกระดาษ เห็นข้างในเต็มไปด้วยไพ่นกกระจอกก็ประหลาดใจเล็กน้อย
แต่ว่าไม่นานเขาก็หันหน้ามองหยางโป ” นี่ทำจากงาช้างเหรอ ? “
หยางโปพยักหน้า ” ใช่ “
เฉาหยวนเต๋อหยิบไพ่นกกระจอกขึ้นมาตัวหนึ่งแล้วลูบเบาๆ อยู่ครู่หนึ่งค่อยวางไพ่นกกระจอกกลับคืนไป
” ดูท่าท่างแล้วจะเพิ่งซื้อมา ดูไปแล้วเธอจะซื้อของมารอบหนึ่งก็จะทำกำไรได้ไม่น้อย หรือว่าทำใจกล้าซื้อปากกาทองมาเป็นของขวัญ “
” อธิบดีเฉา นี่จัดลำดับความสำคัญผิดแล้วนะ ผมคือคนซื้อปากกาทองมา ตอนที่จะออกมาค่อยเห็นไพ่นกกระจอก “
” ไม่ว่าจะเป็นสถานการณ์แบบไหน นายซื้อไพ่นกกระจอกงาช้างมายังไงก็ไม่ขาดทุน ไพ่นกกระจอกงาช้างถึงแม้จะมีแค่สิบกว่าตัว แต่ละตัวก็ราคามากกว่าพันหยวนแล้ว สิบกว่าตัวนี้ก็นับว่าไม่เลว ” เฉาหยวนเต๋อหัวเราะ
สนทนากันไปคำรบหนึ่ง ทุกคนก็ทยอยนั่งที่ หยางโปกับหลิวเหลียงอวี้สองคนก็หวนคิดถึงเรื่องเมื่อครู่นี้ แล้วก็รู้สึกค่อนข้างน่าขัน
ดื่มกันไปสามรอบ กินกันไปครบทุกรสแล้ว เฉาหยวนเต๋อก็มองไปทางหยางโป ” ช่วงนี้เธอพักอยู่เหรอ ? “
” ผมก็พักมาตลอดนะ ” หยางโปหัวเราะ
เฉาหยวนเต๋อหัวเราะ ” ฉันก็อยากจะส่งเธอเข้าเรียนมาตลอด เธอควรรู้นะว่าในหอคอยงาช้างถึงแม้จะดูแล้วเรียบง่าย แต่ว่ามีแค่หอคอยงาช้างถึงจะได้มีสิทธิมีอำนาจ ตอนนี้เธอเปลี่ยนใจก็ยังไม่เลวนะ “
หยางโปลังเลเล็กน้อย นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เฉาหยวนเต๋อโน้มน้าวเขา ชุยซื่อหยวนก็โน้มน้าวเขา แต่เขาไม่ยินยอมเข้าไปเรียนอีกครั้ง หยางโปส่ายหน้า ” ช่างเถอะครับ ผมไม่ไปแล้ว “
เฉาหยวนเต๋อมองหยางโป คิดจะดูความคิดจากสีหน้าของเขา แต่ว่าไม่นานก็ผิดหวัง
” ถ้างั้นต่อไปเธอวางแผนจะทำอะไรต่อรึยัง ? ” เฉาหยวนเต๋อมองไปทางหยางโป
หยางโปลังเลเล็กน้อย ถ้าหากบอกว่าหลังจากได้พลังมาก ความฝันที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของเขาก็คือสามารถรักษาโรคของพ่อให้หายดี จากนั้นเขาก็ถูกเรื่องราวผลักไปทีละก้าว ถึงแม้จะใฝ่ฝันอยากจะก่อตั้งพิพิธภัณฑ์ส่วนตัว แต่ความคิดนี้ตอนนี้สำหรับเขาแล้วยังไกลเกินไปสักหน่อย
โรงประมูลถึงแม้เขาจะร่วมลงทุนกับลัวย่าวหัว แต่มานับกันจริงๆ แล้ว นั่นก็เป็นกิจการของลัวย่าวหัว
ถึงจะเกี่ยวกับเขาแต่ก็ยังไม่นับว่าเป็นกิจการของเขา
ร้านขายของโบราณก็ปิดร้านอยู่ ตอนนี้ก็เจอปัญหาเรื่องสินค้าของขายไม่เพียงพอ
หยางโปครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง ” ผมวางแผนจะกลับไปทำร้านขายของโบราณต่อ ผมคิดจะทำร้านขายของโบราณและทำตัวเป็นร้านของเก่า นี่คือสิ่งที่ก่อนหน้านี้ผมคิดจะทำมาตลอด แต่ว่าช่วงนี้ผมยุ่งมากจนไม่มีเวลา พอขึ้นปีใหม่แล้วผมก็จะทำเรื่องนี้ “
” ร้านของเก่า ? ” เฉาหยวนเต๋อมองเขาอย่างประหลาดใจ เขาเคยได้ยินหยางโปพูดถึงความคิดนี้ ตอนนี้เห็นหยางโปยกขึ้นมาพูดอีกครั้ง ก็รู้ว่าเขาตัดสินใจแน่วแน่แล้ว
เฉาหยวนเต๋อหันไปมองหลิวเหลียงอวี้ ” นี่จะเบียดเบียนธุรกิจของนายนะ “
หลิวเหลียงอวี้ส่ายหน้า ” ใจฉันไม่ได้ให้ความสำคัญกับหยางโปนัก สถานการณ์แตกต่าง การแข่งขันก็ไม่ได้มากขนาดนั้น “
เฉาหยวนเต๋อลังเลครู่หนึ่ง ” ความคิดของเธอก็ไม่เลว แต่ก็ยากลำบาก ร้านเก่าแก่ร้อยปีก็หายากมากแล้ว หวังว่าเธอจะสมความปรารถนานะ ! “
หยางโปยกแก้วรับ ” ขอบคุณครับ ! “
หยางโปสนทนากับเฉาหยวนเต๋อและหลิวเหลียงอวี้นานมาก เฉาหยวนเต๋อก็ให้คำแนะนำตรงจุดกับหยางโปมากมาย
ถึงตอนท้ายที่สุด เฉาหยวนเต๋อถึงค่อยกล่าวกับหยางโปว่า ” ครั้งนี้เหตุผลที่เชิญเหล่าหลิวมาก็เพราะว่าในกรมต้องการจัดการประชุมประจำปีครั้งหนึ่ง และเชิญนักสะสมที่มีชื่อเสียงภายในประเทศ นักประเมินมารวมตัวกัน ฉันอยากให้เหล่าหลิวออกหน้าช่วยกระจายเรื่องต่อ ในช่วงเวลาสั้นๆ ไม่น่าจะมีปัญหา แต่ถ้าเกินนานไปเส้นสายสัมพันธ์ก็ยากจะพัฒนาได้ “
เฉาหยวนเต๋อกล่าวจบก็มองหยางโป ” คืนวันมะรืน เธออยากไปไหม ? “
หยางโปหัวเราะ ” ต้องอยากไปอยู่แล้วครับ เป็นเกียรติของผมแล้ว “
เฉาหยวนเต๋อพยักหน้า ” ถ้างั้นก็ดี วันนี้ฉันไม่ได้เอาจดหมายเชิญมา ถึงเวลาพวกเรานัดไปพร้อมกัน ฉันจะพาเธอเข้าไป “
หยางโปพยักหน้า ” ได้ครับ “
หยางโปดื่มเหล้าเล็กน้อย และไม่ได้ดื่มจนเมา พอออกมาจากร้านอาหารก็แยกจากครอบครัวของ
หลิวเหลียงอวี้และเฉาหยวนเต๋อ หยางโปก็เดินไปเขตที่พักอาศัยตามถนนใหญ่
หลังจากเพิ่งจะออกมา หยางโปวิงเวียนเล็กน้อย จำทิศทางไม่ได้ เดินไปครู่หนึ่ง สังเกตเห็นสภาพแวดล้อมรอบด้านแปลกตาไปบ้าง หยางโปถึงได้รู้ว่าตนเองเดินมาผิดทิศทางแล้ว
เวลานี้ จู่ๆ โทรศัพท์มือถือของเขาก็ดังขึ้นสองครั้ง หยางโปหยิบมือถือขึ้นมา อีกฝ่ายก็วางสายไปแล้ว
หยางโปจ้องมองหน้าจอ เห็นหมายเลขเบอร์โทรศัพท์ที่คุ้นเคยก็ชะงักไปครู่หนึ่ง
หยางโปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วต่อสายกลับไป อีกฝ่ายก็รับโทรศัพท์ในทันที
หยางโปลังเลเล็กน้อยแต่ก็ยังกล่าวว่า ” แม่ แม่ยังไม่นอนเหรอ “
แม่หยางถือโทรศัพท์ ” อื้ม ยัง นอนไม่หลับ “
” อื้ม ” หยางโปตอบรับคำหนึ่ง เขาพบว่าตัวเองถึงกับไม่อยากจะพูดอะไร
” เธอ… ปีนี้เธอจะกลับมาไหม ? ” แม่หยางเอ่ยถามอย่างระมัดระวัง
หยางโปมองไปรอบด้านครู่หนึ่งแล้วค่อยตอบกลับ ” ก่อนปีใหม่ยังไปกลับ รอจนขึ้นปีใหม่แล้ว มีเวลาผมจะกลับไปนะ “
” อื้ม ถ้างั้นก็ดี “