ตอนที่ 156 การพนันด้วยอาวุธระ…
“ยินดีต้อนรับสู่วิหารแก่นมังกร แขกผู้มีเกียรติทุกท่าน วันนี้พวกท่านมีอะไรให้ข้างั้นหรือ?” หลงอี้จุนพูดด้วยรอยยิ้มที่เป็นมิตรบนใบหน้าของเขา ทําเหมือนว่าเขาไม่รู้ว่าทําไมพวกเขาถึงอยู่ที่นั่น
“เจ้าไม่จําเป็นต้องเล่นเป็นใบ้ผู้นํานิกายหลง เจ้ารู้ดีว่าทําไมเราถึงมาที่นี่ จงอย่าทําเป็นไม่รู้ และบอกเราให้ตรงประเด็น ทันใดนั้นผู้เชี่ยวชาญคนหนึ่งก็พูดด้วยน้ําเสียงเย่อหยิ่ง
“….”
รอยยิ้มที่เป็นมิตรบนใบหน้าของหลงอี้จุนหายไปในทันที และเขาตอบด้วยน้ําเสียงที่เย็นชา
“ถ้าอย่างนั้นข้าจะตอบพวกเจ้า พวกเจ้ามาที่นี่ก็เป็นการเสียเวลาเปล่า ข้าจะไม่บอกอะไรพวกเจ้า ดังนั้นพวกเจ้าทุกคนกลับไปที่นิกายของพวกเจ้าตอนนี้เถอะ ขอบคุณสําหรับการมาเยี่ยมเยียน”
“อย่าทําแบบนั้นเลยผู้นําหลง พวกเรามาที่นี่เพียงเพราะพวกเรากังวลเกี่ยวกับปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นในวิหารแก่นมังกรเมื่อไม่นานมานี้” บุคคลอีกคนหนึ่งกล่าว
” กังวลหรือ เจ้าจะถึงเวลเกี่ยวกับอะไร ทําไมสิ่งที่เกิดขึ้นในวิหารแก่นมังกร จึงเกี่ยวข้องกับภูเขาทองหรือพวกเจ้าในเรื่องนั้นด้วย” หลงอี้จุนกล่าวด้วยความงงงวยบนใบหน้าของเขา
” บอกมาเถอะผู้นําหลง พวกเราไม่ได้เสียสมบัติที่ใช้ขนส่งเพื่อมาที่นี่ เพียงเพื่อกลับไปมือเปล่าศิษย์คนไหนที่เคลียร์ทั้ง 100 ชั้นในหอคอยปลาคาร์ปกระโดดข้ามประตูมังกร พวกเราทุกคนเห็นมันระหว่างทางมาที่นี่ หอคอยสีทองที่ชั้นทั้ง 100 ชั้นเปล่งแสงสีทอง!”
“และใครบอกให้เจ้าใช้สมบัติขนส่งเหล่านั้น ข้าจําได้ว่าไม่ได้ว่าเชิญพวกเจ้าคนใดมาที่วิหารแก่นมังกร หรือบางทีข้าอาจจะแก่แล้ว…” หลงอี้จุนทําความสะอาดหูของเขา
“ไอ้แก่ผายลม…”
ผู้เชี่ยวชาญที่นั่นกัดฟันด้วยความระคายเคือง พวกเขารู้ว่ามันเป็นเรื่องยากอย่างไม่น่าเชื่อที่จะทําให้หลงอี้จุนเปิดปากของเขา โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับคนที่มีความสามารถมากพอที่จะสร้างประวัติศาสตร์ แต่พวกเขาไม่ได้คาดหวังว่ามันจะยากขนาดนี้
“ไม่ต้องกังวลเจ้าจะได้พบกับอัจฉริยะคนนี้ที่ดินแดนลึกลับในเดือนนี้ฮ่าๆๆ!” หลงอี้จุนหัวเราะออกมาดังๆ ผู้อาวุโสในนิกายที่ยืนอยู่ข้างๆ เขาอดไม่ได้ที่จะสูญเสียความสงบ และหัวเราะคิกคักเหมือนเด็กน้อยในห้องเรียนที่จริงจัง
“ฮึ่ม! แล้วถ้าเขามีความสามารถแค่เพียงเล็กน้อยล่ะ แม้ว่าเขาจะสามารถท้าทายทั้ง 100 ชั้นในหอคอยปลาคาร์ปกระโดดข้ามประตูมังกรได้ก็ตาม แต่ข้าสงสัยว่าเขาจะสามารถส่งผลต่ออันดับของวิหารแก่นมังกรในดินแดนลึกลับได้หรือไม่ อันที่จริงข้าพนันได้เลยว่าศิษย์ของข้าจะทําได้เหมือนกัน! ที่จะท้าทายทั้ง 100 ชั้นนั้นได้” หนึ่งในอาจารย์ของนิกายที่นั่นก็อุทานขึ้นมา
“โอ้! ถ้าเป็นอย่างนั้น เจ้ายินดีที่จะเดิมพันอย่างนั้นหรือ” ดวงตาของหลงอี้จุนก็กระพริบด้วยความล็บลับ
เมื่อหัวหน้านิกายเห็นรอยยิ้มที่มั่นใจของหลงอี้จุนเขาก็พูดว่า
“ดี! เจ้าต้องการเดิมพันอะไร?!”
ทันใดนั้นหลงอี้จุนก็ดึงแหวนมิติของเขาออกมา ก่อนที่จะหยิบดาบสีทองที่สวยงามออกมาจากภายใน และหลังจากนั้นเขาก็พูดว่า
“ข้าจะพนันด้วยกระบี่สังหารมังกรเล่มนี้ ไม่มีศิษย์ของเจ้าคนใดจะเอาชนะได้ถึง 100 ชั้น”
“กระบี่สังหารมังกร?! เจ้าจะพนั้นอย่างนั้นจริงๆเหรอ?!” ผู้คนที่นั่นตกตะลึงอย่างมากกับ ข้อเสนอของหลงอี้จุน และพวกเขาทั้งหมดกลืนน้ําลายอย่างประหม่า เมื่อพวกเขารู้สึกถึงออร่าครอบงําที่เปล่งออกมาจากกระบี่สีทอง
กระบี่สังหารมังกรเป็นสมบัติระดับเทพที่ได้รับการถ่ายทอดจากปรมาจารย์นิกายไปจนถึงผู้นํานิกายในวิหารแก่นมังกร และพวกเขาคิดไม่ถึงว่าหลงอี้จุนจะกล้าพอที่จะเสี่ยงโชคสมบัติล้ําค่าเช่น
“ฮ่าๆๆ ดี ดีมาก! เพราะเจ้ามั่นใจมาก ถ้างั้นก็มาพนันกัน” หัวหน้านิกายคนอื่น ๆ ก็ดึงแหวนมิติองเขาออกมาก่อนที่จะหยิบหอกยาวสีเขียวออกมา
“นั่นคือหอกไม้ไผ่ศักดิ์สิทธิ์! ผู้นํานิกายหวัง ของนิกายหวัง จะเสี่ยงโชคสมบัติระดับเทพของเขาด้วย!”
“เฮ้! ให้ข้าเข้าร่วม! ข้าต้องการให้ศิษย์ของข้ามีส่วนร่วมในความสนุกนี้ด้วย!” ทันใดนั้นผู้นําของนิกายอีกคนก็พูดขึ้น
“เจ้ากําลังพูดถึงเรื่องอะไร เจ้าสํานักชาง! พวกเราจะแยกกระบี่สังหารมังกรได้อย่างไรถ้าเจ้าเข้าร่วม?”
“เราค่อยมากังวลเกี่ยวกับส่วนแบ่งกันในภายหลัง!” ผู้นํานิกายชางหัวเราะ
หลงอี้จนหัวเราะในใจเมื่อเขาเห็นผู้นํานิกายเหล่านี้แสดงความมั่นใจว่าพวกเขาจะชนะ
หากการท้าทายหอคอยทั้ง 100 ชั้นนั้นง่ายมาก เขาคงไม่กล้าเสี่ยงโชคด้วยกระบี่สังหารมังกร!
“ฮ่าฮ่าฮ่า! พวกนี้นี่เง่าโคตรๆ! ผู้ก่อตั้งซึ่งเป็นที่รู้จักกันอย่างแพร่หลายว่าเป็นอัจฉริยะอันดับหนึ่งในยุคของเขาไม่สามารถผ่านหอคอยครบ 100 ชั้นได้ อะไรที่ทําให้คนโง่เหล่านี้คิดว่าศิษย์ของพวกเขาทําได้!? หลงอี้จุนพยายามอย่างเต็มที่ที่จะไม่หัวเราะออกมา เพราะนี่เป็นโอกาสที่เหลือเชื่อสําหรับเขาที่จะได้รับสมบัติระดับเทพสองชิ้นพร้อมกัน!
“เพราะมันเป็นแบบนี้ ข้าก็อยากได้ด้วย!” จู่ๆมีอีกคนก้าวไปข้างหน้า
“ข้าด้วย!”
“บ้าเอ้ย! เมื่อเจ้าก้าวไปข้างใน ข้าจะก้าวไปข้างหน้าด้วย!”
ในเวลาเพียงไม่กี่นาที แขกทุกคนได้ตัดสินใจส่งศิษย์ของพวกเขามาที่วิหารแก่นมังกรเพื่อท้าทายหอคอยปลาคาร์ปกระโดดข้ามประตูมังกร
ในขณะเดียวกันผู้อาวุโสของนิกายจากวิหารแก่นมังกรมองหน้ากันด้วยความไม่เชื่อในสายตาของพวกเขา พวกเขาจะได้รับสมบัติมากมายขนาดนี้ จากงานนี้จริงหรือ? บางทีเหตุการณ์นี้อาจเป็นผลที่เราได้รับจากการซ่อนตัวตนของศิษย์หยวนไว้งั้นหรอ
“แล้วเจ้าสํานักหลงละเจ้ายินดีที่จะให้ศิษย์ของเราท้าทายหอคอยหรือไม่ หากเจ้าชนะการเดิมพันนี้เจ้าจะได้รับสมบัติระดับเทพ และสิ่งประดิษฐ์ล้ําค่าอื่นๆ! หากเจ้าแพ้เจ้าจะสูญเสียสมบัติระดับเทพเพียงชิ้นเดียว!”
“ข้าจะรู้ได้อย่างไร ว่าเจ้าจะรักษาคําพูดของเจ้า ถ้าข้าชนะข้าต้องการคําสาบานจากเลือดของทุกคนที่เข้าร่วมในเกมนี้!” หลงอี้จุนอุทานออกมา
“อะไรนะ เจ้าต้องการคําสาบานด้วยเลือดของพวกเรา?” ผู้นํานิกายอื่น ๆ ที่นั่นมอง หน้ากันด้วยสีหน้าประหลาดใจ
“ถ้าเจ้าทําไม่ได้ เจ้าก็สามารถลืมการเข้าร่วมเกมในครั้งนี้ได้เลย” หลงอี้จุนพูดพร้อมกับมองใบหน้าของเขาอย่างแน่วแน่ทําให้คนอื่นๆ ขมวดคิ้ว