ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 357

ณ คฤหาสน์ซิมเมอร์

ผู้อาวุโสซิมเมอร์นั่งอยู่ที่ ๆ ประจำของเขา ที่นั่งของเขาให้ความรู้สึกเหมือนบัลลังก์เหล็กเป็นสัญลักษณ์แสดงถึงพลังและอำนาจของเขา

ตระกูลซิมเมอร์นั้นหยิ่งผยองจริง ๆ พวกเขาเชื่อว่าตระกูลซิมเมอร์เป็นคนชั้นสูง เป็นตระกูลเฟิร์สคลาส

กฎระเบียยภายในยุ่งยากและซับซ้อน ต้องจัดเตรียมที่นั่งอย่างเหมาะสมว่าใครนั่งที่ไหน ช่างเป็นเรื่องตลกจริง ๆ

ลิเลียนเห็นผู้อาวุโสซิมเมอร์กำลังโกรธ จึงหันไปสั่งฮาร์วียว่า “ฮาร์วีย์! รีบเข้าไปขอโทษผู้อาวุโสซิมเมอร์สิ! ดูว่าเขาจะให้คำแนะนำอะไรกับแกบ้าง!”

“ผู้อาวุโส คุณพยายามทำเพื่อแซ็คจริง ๆ งั้นเหรอ?”

ฮาร์วีย์หัวเราะ

“ฮาร์วีย์ ไม่เพียงแต่นายมีความสามารถเท่านั้น แต่นายยังกล้ามากเหมือนกัน!”

ผู้อาวุโสซิมเมอร์ที่มีใบหน้าที่เต็มไปด้วยความโกรธ น้ำเสียงของเขาฟังดูดุดัน

“ผมไม่รู้ว่าคุณเรียนรู้ศิลปะการต่อสู้แบบนี้มาจากไหน แต่คุณคิดว่าจริง ๆ แล้วคุณสามารถไต่อันดับได้จากทักษะเล็ก ๆ น้อย ๆ นั่น และทำอะไรก็ได้ที่คุณต้องการในตระกูลซิมเมอร์นี้งั้นเหรอ?”

“ถ้าไม่ใช่เพราะนาย แซ็คก็คงไม่ต้องทุกข์ทรมานใจขนาดนี้! เขาเป็นถึงรองซีอีโอของตระกูลซิมเมอร์ ความอับอายของเขาก็เหมือนกับความอับอายของตระกูล!”

“ฉันถามนายหน่อยเถอะ ว่านายตั้งใจทำให้เรื่องบ้า ๆ นี้เกิดขึ้นใช่ไหม?”

“ผู้อาวุโส คุณก็รู้เรื่องราวทั้งหมดแล้ว”

“ผมไม่ใช่คนเดิมพัน”

“ก่อนที่คุณจะซักถามอะไรผม ทำไมคุณไม่ไปถามแซ็คว่าทำไมเขาถึงเป็นคนงี่เง่าแบบนี้” ฮาร์วีย์พูด

“นาย…”

ผู้อาวุโสซิมเมอร์โกรธมากจนใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีเขียวคล้ำ นิ้วของเขากระตุกสั่นไม่หยุด

ถ้าไม่ใช่เพราะเขาไม่เชื่อว่าฮาร์วีย์จะสามารถเข้าร่วมงานแสดงวัตถุโบราณได้ เขาก็คงหยุดแซ็คไม่ให้เดิมพันอะไรแบบนั้น

แต่การที่ฮาร์วีย์คุกเข่าหรือไม่นั้นเป็นเพียงแค่ฉากแสดงเพื่อความบันเทิง มันเป็นอะไรที่ดูสนุกมากเลยทีเดียว

แต่ใครจะคิดว่าจริง ๆ แล้วเขามีสิทธิ์เข้าร่วมและนั่งข้างเจ้าภาพอย่างตระกูลไนส์เวลล์ได้

วันนี้ฮาร์วีย์รู้สึกสนุก เขาจึงไม่บังคับให้แซ็คคุกเข่าลงต่อหน้าเขา

เพราะตามเดิมพันแล้ว แซ็คจะต้องคุกเข่าทุกครั้งที่พบกัน

“ผู้อาวุโส นี่ไม่ใช่ความผิดของผม ดังนั้นผมจะไม่ยอมรับมัน” ฮาร์วีย์พูดด้วยสีหน้าที่ไม่ยอมใคร

ถ้าวันนั้นเป็นฮาร์วีย์ที่ต้องคุกเข่า ผู้อาวุโสซิมเมอร์จะยืนหยัดเพื่อเขาไหม?

เขาไม่ทำแน่นอน และเขาอาจจะเตะฮาร์วีย์ซ้ำอีก ถ้าเป็นแบบนั้นทำไมเขาถึงต้องขอโทษสำหรับเรื่องนี้ด้วย?

ผู้อาวุโสซิมเมอร์รู้สึกโกรธจนตัวสั่น ลูกเขยขยะคนนี้เขาคิดจริง ๆ หรือว่าการเป็นเพื่อนกับไนส์เวลล์ เขาจะสามารถอวดดีต่อหน้าผู้อาวุโสซิมเมอร์ได้?

ลิเลียนรู้สึกเป็นกังวลหลังจากเห็นเหตุการณ์ตรงหน้า

แม้ว่าแมนดี้จะมีตำแหน่งสูง แต่หากพวกเขาทำให้ผู้อาวุโสซิมเมอร์โกรธ พวกเขาจะถูกไล่ออกจากบ้านภายในเวลาเพียงไม่กี่นาที

“ฮาร์วีย์! คุกเข่าขอโทษผู้อาวุโสซิมเมอร์ซะ! แกเป็นแค่ลูกเขยของตระกูล กล้าพูดกับผู้อาวุโสซิมเมอร์แบบนั้นได้ยังไง!” ลิเลียนชี้ไปที่หน้าฮาร์วีย์

“คุณแม่ ไม่ว่ายังไงผมก็ยังเป็นลูกเขยของคุณแม่ คุณแม่ยังคงมองสิ่งที่ถูกให้เป็นผิดเสมอนั่นแหละ เพราะคุณแม่ไม่ชอบผม ใช่ไหมครับ?”

ฮาร์วีย์หัวเราะอย่างเย็นชา

“ขยะสกปรกแบบแก ทำไมมันถึงสำคัญว่าอะไรจะถูกหรือผิด? ฉันเตือนแกนะ ถ้าวันนี้แกไม่ขอโทษ ก็หย่ากับแมนดี้พรุ่งนี้! อย่าลากเธอตกต่ำลงไปกับแก! ไอ้สกปรก!”

ลิเลียนรู้สึกหวาดกลัว เธอจะทำยังไงถ้าลูกสาวของเธอต้องออกไปจากที่นี่เพราะฮาร์วีย์?

แซ็คกำลังสนุกกับฉากตรงหน้าจนกระทั่งลิเลียนพูดคำ ๆ นั้น หัวใจของเขาเต้นผิดจังหวะ

ความกลัวที่เลวร้ายที่สุดของแซ็คคือแมนดี้หย่ากับสามีของเธอ จากนั้นก็แต่งงานกับคนที่มีอำนาจมากกว่าเข้ามาแทนที่และนั่นคน ๆ นั้น อาจจะได้ตำแหน่งซีอีโอไป

คนที่ไม่อยากให้แมนดี้หย่าร้างคือแซ็ค

ในตอนนี้ความคิดของเขาเปลี่ยนไป เขาต้องการให้ฮาร์วีย์ยังอยู่ต่อไป

ในตอนนั้นเองแซ็คจึงเดินไปหาผู้อาวุโสซิมเมอร์ด้วยท่าทางที่เต็มไปด้วยความเมตตา

“คุณปู่ครับ ทุกอย่างเป็นอดีตไปแล้ว การที่จะไล่เขาออกไปก็ไม่ได้ทำให้เราดีขึ้น ผมจะไม่เอามันมาใส่ใจอีก แต่ผมคิดว่าอย่างน้อยฮาร์วีย์ก็ควรชดใช้ที่ทำให้ผมเสียหน้าในงานแสดงวัตถุโบราณ”