บทที่ 292 ความร้ายกาจของหัวหน้ากลุ่ม
ความประหลาดใจบนสีหน้าของหวังซินอวี่จางหายไปอย่างรวดเร็ว
ไม่รู้เพราะเหตุใด ในหัวใจของเด็กสาวกลับรู้สึกดีใจขึ้นมาเสียอย่างนั้น
คู่ต่อสู้ที่นางกำลังจะต้องพบเจอ มีสถานะเป็นหัวหน้ากลุ่มเช่นกัน นี่คือการแสดงความเคารพชนิดหนึ่งในแวดวงมือกระบี่
มันทำให้หวังซินอวี่รู้สึกเหมือนตนเองได้รับการยอมรับ
หวังซินอวี่หมุนวนฝ่ามือในอากาศ
แล้วกระบี่สีน้ำเงินเข้มเล่มหนึ่งก็ปรากฏขึ้นในมือ
นางมีเครื่องประดับที่สามารถใช้เป็นที่เก็บของอยู่ตามร่างกายหลายตำแหน่ง
กระบี่นี้มีความยาว 3 เซี๊ยะ
ด้ามจับกระบี่แกะสลักอย่างสวยงามด้วยไม้เนื้อดี
เมื่อหวังซินอวี่กวัดแกว่งกระบี่ ก็เกิดเป็นรัศมีกิ่งไม้ใบไม้แผ่ออกมาครอบคลุมร่างกายของนางเอาไว้ ส่งผลให้เด็กสาวผู้เป็นหัวหน้ากลุ่มของสถานศึกษากระบี่ที่หนึ่ง มีสภาพเหมือนเป็นนางไม้จำแลงก็ไม่ปาน
หวังซินอวี่มีพลังปราณธาตุไม้!
นั่นคือความคิดของหลินเป่ยเฉิน
หุหุ
น่าสนใจดีนี่นา
เขามีพลังปราณธาตุน้ำ ส่วนนางมีพลังปราณธาตุไม้
นับเป็นพลังที่คอยเกื้อหนุนกันและกันอยู่เสมอ
ต้นไม้จำเป็นต้องมีการรดน้ำเพื่อเจริญเติบโต ถ้าไม่มีน้ำหล่อเลี้ยง ต้นไม้ก็เติบโตไม่ได้…
เช้ง!
เสียงกระบี่ชักออกมาจากฝัก
สลายห้วงคิดของหลินเป่ยเฉิน
รู้สึกตัวอีกทีคมกระบี่สาดประกายเข้ามาถึงตัวแล้ว หลินเป่ยเฉินใช้วิชาตัวเบาย่องหาโฉมสะคราญกระโดดหลบการโจมตีได้อย่างหวุดหวิด วินาทีต่อมา เขาก็ดาวน์โหลดดาบศีลธรรมออกมาถือในมือ
หวังซินอวี่มีความเก่งกาจในการต่อสู้ระยะประชิดตัว
หลินเป่ยเฉินยกกระบี่ขึ้นปัดป้อง
เคล้ง!
คมกระบี่ปะทะกัน
หลินเป่ยเฉินรู้สึกชาที่บริเวณข้อมือ
นี่มันอะไรกันเนี่ย?
เด็กหนุ่มคิดด้วยความเหลือเชื่อ
หวังซินอวี่มีพลังแข็งแกร่งขนาดนี้เชียวหรือ?
แต่ถ้าหากนางมีเรี่ยวแรงมหาศาลขนาดนี้ แล้วทำไมตอนแข่งขันยกกระถางทองคำ หวังซินอวี่ถึงได้ทำคะแนนไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ล่ะ?
หรือว่านางพยายามจะปิดบังความสามารถที่แท้จริง?
หลากหลายความคิดผุดขึ้นมาในสมองของหลินเป่ยเฉิน
“เตรียมตัวรับกระบี่ให้ดี!”
หลินเป่ยเฉินคำรามออกไปและแทงกระบี่ไปข้างหน้า
นี่คือกระบวนท่าพื้นฐาน
แต่เมื่อใช้ออกมาร่วมกับพละกำลังมหาศาลและพลังลมปราณที่หนาแน่น การโจมตีของกระบี่ด้วยกระบวนท่านี้ จึงควรค่าต่อการรับชมเป็นอย่างยิ่ง
หวังซินอวี่ดวงตาเป็นประกายแวววาว
นางไม่ได้ถอยหนี นางไม่ได้หวาดกลัว นางยังคงยกกระบี่ขึ้นมารอรับการโจมตี
เคล้ง!
เสียงกระบี่ปะทะกันดังขึ้นอีกครั้ง
มวลอากาศพลิ้วไหวเป็นระลอกคลื่นสามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า
เด็กหนุ่มเด็กสาวที่ยืนอยู่บนดาดฟ้าเรืออีกแปดชีวิตรู้สึกปวดแก้วหูจนต้องยกมือขึ้นมาปิดหูไว้
มี่หรู่หยานตื่นตระหนกตกใจเป็นอย่างยิ่ง
หลินเป่ยเฉินมีฝีมือน่ากลัวกว่าที่นางคาดคิด โดยเฉพาะดาบใหญ่เล่มนั้นเมื่ออยู่ในมือของเขา เพียงคิดว่าคมดาบของมันจะสร้างความเสียหายได้อย่างไรบ้างยามที่ฟันลงไปบนเนื้อหนังมนุษย์ นั่นก็ทำให้ผู้คนต้องตัวสั่นเทาด้วยความหวาดกลัวแล้ว…
แต่หวังซินอวี่จะรับการโจมตีของเขาได้หรือไม่?
นางจะมีความแข็งแกร่งถึงระดับนั้นเชียวหรือ?
ฮันปู้ฟู่ เยว่หงเซียงและไป๋ชินหยุนเบิกตาโต
การแข่งขันค้นหาผู้มีพรสวรรค์ประจำเมือง นับเป็นการรวมตัวของพยัคฆ์ซ่อนเล็บมังกรซ่อนปีกอย่างแท้จริง ดูอย่างหวังซินอวี่คนนี้เถิด มีใครคาดคิดบ้างว่านางถึงกับมีพละกำลังมหาศาลใกล้เคียงกับหลินเป่ยเฉินเลยทีเดียว?
เคล้ง!
ชิ้ง! ชิ้ง!
บนดาดฟ้าเรือร้านขายอัญมณีหลิวไค ยังคงมีเสียงอาวุธปะทะกันอย่างต่อเนื่อง
เสียงเหล่านั้นถูกส่งผ่านออกมาทางหน้าจอถ่ายทอดสดที่ท่าเรือ
บรรดาคณะอาจารย์ที่มาจากสถาบันกระบี่ชื่อดังรู้สึกลำคอแห้งผากกันอย่างถ้วนหน้า
นี่เกิดอะไรขึ้นกันแน่?
ในเมืองหยุนเมิ่งมียอดฝีมือรุ่นเยาว์อยู่มากมายขนาดนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?
…
“ประเสริฐ!” หลินเป่ยเฉินคำรามออกมาเสียงดัง
มันทำให้เขาสนุกจริงๆ
นับตั้งแต่ที่บรรลุวิชากระบี่เร้นกายจนถึงขั้นกระบี่กระดูกเหล็ก หลินเป่ยเฉินก็ไม่เคยพบคู่ต่อสู้ที่สามารถต้านทานเรี่ยวแรงของเขาได้มาก่อน
นี่คือความรู้สึกเดียวกับที่ช่างตีเหล็กพบเจอวัตถุดิบอันล้ำค่า เขาจะตีเหล็กก้อนนั้นอย่างมีความสุขที่สุด แม้ว่าสะเก็ดไฟที่กระเด็นไปรอบกายจะทำให้ผิวหนังแสบร้อนก็ตาม
หลินเป่ยเฉินรู้สึกเหมือนกับได้ปลดปล่อยความเก็บกดทั้งมวลออกมา!
เขาเหวี่ยงดาบใหญ่ในมือสลับฟันปลาโจมตีเด็กสาวด้วยความดุดัน
พลังลมปราณธาตุไม้ของหวังซินอวี่ยิ่งมายิ่งหนาแน่น รากไม้และเถาวัลย์ปรากฏขึ้นในอากาศ ห่อหุ้มร่างกายของเด็กสาวเสมือนชุดเกราะ เมื่อมองเข้าไปในขณะนี้ ก็เหมือนกับหวังซินอวี่กำลังยืนอยู่ในป่าส่วนตัวไม่มีผิด
ในเวลาเดียวกันนั้น คมกระบี่สีน้ำเงินเข้มของนาง ก็ยังคงทิ่มแทงออกมาข้างหน้าอย่างต่อเนื่องและดุดัน!
เมื่อเผชิญหน้าการโจมตีจากหลินเป่ยเฉิน หวังซินอวี่ก็ไม่คิดถอยหนีแม้แต่น้อย
นางเลือกต่อสู้อย่างสุดความสามารถ
ตาต่อตาฟันต่อฟัน
แต่ทุกกระบี่ของนาง หลินเป่ยเฉินก็สามารถรับไว้ได้ทั้งหมด
เสียงของคมกระบี่ปะทะกันไม่ต่างไปจากเสียงระเบิดปืนใหญ่ มวลอากาศบนดาดฟ้าเรือปั่นป่วนอย่างต่อเนื่อง นกทะเลที่บินโฉบลงมาโดยไม่ได้ตั้งใจ ได้รับลูกหลงจากมวลพลังลมปราณเหล่านั้น ถึงแก่ความตายเป็นจำนวนนับไม่ถ้วน!
“นางมีพลังปราณธาตุไม้ ยังไงเรี่ยวแรงในร่างกายก็ต้องดีกว่าเราอยู่แล้ว อีกอย่าง นางก็คงต้องมีวิชาอะไรสักอย่างที่เปลี่ยนลมปราณให้กลายเป็นพละกำลังในร่างกายได้แน่ๆ แบบนี้ก็เท่ากับว่ายิ่งต่อสู้ยืดเยื้อกันไปเท่าไหร่ หวังซินอวี่ก็ยิ่งได้เปรียบเรามากขึ้นเท่านั้น!”
หลินเป่ยเฉินเกิดความเข้าใจอย่างถ่องแท้ระหว่างการต่อสู้
เมื่อได้มาเผชิญหน้ากับหวังซินอวี่ เด็กหนุ่มถึงได้รู้ว่าวิชากระบี่เร้นกายที่เขาเคยภาคภูมิใจมาตลอด กลับกลายเป็นเพียงเรื่องที่น่าหัวเราะเรื่องหนึ่งเท่านั้นเอง
ถึงจะบรรลุขั้นกระบี่กระดูกเหล็ก แต่อย่างไรร่างกายของเขาก็ต้องเหนื่อยล้า
โชคร้ายที่วิชากระบี่เร้นกายมาถึงจุดสูงสุดของมันแล้ว
หากผ่านการต่อสู้ครั้งนี้ไปได้ หลินเป่ยเฉินตัดสินใจว่าจะต้องหาวิชาใหม่ มาเสริมสร้างความแข็งแกร่งของร่างกายให้มากกว่านี้
มิเช่นนั้นแล้ว ความแข็งแกร่งทางร่างกายของเขาก็คงหยุดชะงักอยู่แต่เพียงเท่านี้
หืม?
ทำไมอยู่ดีๆ เขาถึงอยากฝึกพลังยุทธ์ขึ้นมาอีกแล้วล่ะเนี่ย?
หลินเป่ยเฉินไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน
ในเวลาเดียวกันนั้น
“หลินเป่ยเฉินช่างมีความน่ากลัวเหลือเกิน! เขายังไม่ได้ใช้พลังลมปราณด้วยซ้ำ ก็มีพลังการโจมตีมหาศาลถึงระดับนี้ ไม่อยากคิดเลยว่าถ้าเขาใช้พลังลมปราณขึ้นมา ข้าจะต้องพ่ายแพ้ยับเยินขนาดไหน!”
หวังซินอวี่หัวใจกระตุกวูบ
วิชากระบี่ที่นางใช้มีชื่อเรียกว่ากระบี่พฤกษาพิฆาต จัดอยู่ในหมวดหมู่คัมภีร์กระบี่ระดับ 4 ดาว และนางได้รับการถ่ายทอดโดยตรงจากท่านอาจารย์ประจำตัว
มันจะช่วยเสริมสร้างให้ร่างกายของนางแข็งแกร่งมากขึ้นกว่าเดิมถึง 10 เท่า
นี่คือวิชาการต่อสู้ที่ทำให้หวังซินอวี่มีความมั่นใจเสมอมา
แต่เมื่อต้องมาเผชิญหน้ากับหลินเป่ยเฉิน เด็กสาวต้องเป็นฝ่ายรับการโจมตีอย่างสาหัส
นางจะปล่อยให้มันเป็นเช่นนี้ต่อไปไม่ได้
หวังซินอวี่ตอบโต้กลับไปสามกระบวนท่าซ้อน หลังจากนั้นจึงใช้วิชาตัวเบาถอยหนีออกมาเป็นระยะห่าง 15 วา แล้วพลังลมปราณในร่างกายก็เริ่มเปลี่ยนแปลงอีกครั้ง
หลินเป่ยเฉินไม่ได้ไล่ตาม
เขาหยุดยืนอยู่ที่เดิม ถือกระบี่อยู่ในมือ ท่วงท่างามสง่า
ตลอดลำตัวของหลินเป่ยเฉินเปียกชุ่ม บนศีรษะของเขามีหมอกควันลอยขึ้นมาเจือจาง ก่อนที่มันจะค่อยๆ รวมตัวกันกลายเป็นกลุ่มหมอกหนาแน่นมากขึ้น สามารถมองเห็นได้จากระยะไกลชัดเจน
“เกิดอะไรขึ้นอีกล่ะเนี่ย?”
หลินเป่ยเฉินรู้สึกได้ถึงอะไรบางอย่างจากภายในร่างกายของตนเอง
ได้ยินเสียงคลื่นทะเลรอบตัวปั่นป่วนรุนแรง
แล้วพลังปราณธาตุน้ำของหลินเป่ยเฉิน ก็ห่อหุ้มทั้งร่างของเขาเอาไว้
จังหวะเดียวกันนี้ มือซ้ายของหวังซินอวี่ก็หมุนวนในอากาศอีกครั้ง
กระบี่สีแดงส้มเล่มหนึ่งปรากฏขึ้นในมือซ้ายของนาง
แต่สิ่งที่น่าเหลือเชื่อมากกว่านั้นได้บังเกิดขึ้นแล้ว!