เซียนบู๊ ทะลวงชั้นฟ้า บทที่ 396
แววตาของอาจารย์เสวียนเจินเคร่งขรึมขึ้น กระบวนท่านี้อันตรายไม่น้อย เขาต้องจับตามองเสวียนเฟิง จะให้เกิดอะไรขึ้นกับเขาไม่ได้
ลู่ฝานรู้สึกว่าพลานุภาพของเสวียนเฟิง ไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลงอะไร
รู้เพียงว่ากระบี่หนึ่งเมตรในมือเสวียนเฟิง ยิ่งสว่างขึ้นเรื่อยๆ สว่างจนน่ากลัว
แย่แล้ว!
ลู่ฝานจิตใจวูบไหว ทันใดนั้น เขาพบว่ากระบี่ของเสวียนเฟิงกระทบจิตใจของเขา
ปราณชี่ในตัวแปรเปลี่ยนเป็นพลังวิญญาณอย่างรวดเร็ว เจอวิชาประหลาดแบบนี้ พลังวิญญาณเป็นพื้นฐานที่สามารถปกป้องชีวิตได้
ลู่ฝานรู้ว่าตอนนี้ตัวเองยังไม่ได้ปล่อยความแข็งแกร่งของปราณชี่ออกมา ดังนั้นการแปรเปลี่ยนเป็นพลังวิญญาณ จึงเป็นทางเลือกที่ดีที่สุด
ทันใดนั้น เสวียนเฟิงเคลื่อนไหวแล้ว
ตัวและกระบี่ในมือเขาพุ่งเข้ามาด้านหน้าพร้อมกัน ลู่ฝานเห็นพลังฟ้าดินข้างหน้าเสวียนเฟิง เหมือนสายน้ำที่แยกออกจากกัน จนกลายเป็นหยดน้ำสาดกระจายไปทั่ว
การเคลื่อนไหวของเสวียนเฟิงเร็วขนาดนั้นแท้ๆ แต่ลู่ฝานรวมถึงนักเรียนที่อยู่ในนี้ เห็นการเคลื่อนไหวของเขาได้อย่างชัดเจนทุกท่วงท่า
เหมือนกระบี่นี้แทงทะลุเวลาและอากาศ ในสายตาของทุกคนเหลือเพียงกระบี่นี้ กระบี่เพียงเล่มเดียวในโลกนี้
ความแตกต่างมากมายเช่นนี้ ทำให้พลังวิญญาณในตัวลู่ฝานพุ่งออกมาอัตโนมัติ
พลังวิญญาณกลายเป็นเสื้อปราณปกคลุมตัวลู่ฝาน ลู่ฝานยกกระบี่หนักในมือขึ้นมา
ไม่มีใครชี้นำ ลู่ฝานยังไม่ทันตั้งสติได้ มองการเคลื่อนไหวของเสวียนเฟิง พลังวิญญาณในตัวเขา ทำให้เขาทำกระบี่นี้สำเร็จ
ทั้งหมดดูเป็นธรรมชาติมาก ศัตรูพุ่งเข้ามาฆ่า เขาทำได้เพียงใช้กระบี่นี้โจมตีกลับ
ขนาดตัวลู่ฝานเองก็ยังไม่รู้ ว่าทำไมเขาถึงสะบัดกระบี่นี้ ใช้พลังจากองศานี้
กระบี่ของเสวียนเฟิง ฟันลงบนตัวเขา
พลังกระเพื่อมเหมือนคลื่นน้ำ แผ่ซ่านไปทั่วกล้ามเนื้อของเขา
อวัยวะภายใน เส้นลมปราณ กระดูก ผิวหนังและเลือดเนื้อทั้งตัวเขา ไม่มีส่วนใดที่ไม่กระเพื่อมเหมือนคลื่นน้ำ มีแรงกระเพื่อมแผ่ซ่านออกมา
ราวกับอีกเดี๋ยวมันจะพังทลายลงมา
ส่วนกระบี่ของลู่ฝาน ก็ฟันลงบนไหล่ของเสวียนเฟิงเช่นกัน พลังวิญญาณพุ่งเข้าไปในหัวของเสวียนเฟิง
ลูกตาของเสวียนเฟิงเต็มไปด้วยเส้นเลือด มือที่ถือกระบี่หนึ่งเมตรสั่นอย่างรุนแรง
เงาของทั้งสองคนพาดผ่านกัน ลู่ฝานยืนอยู่ที่เดิม กระอักเลือดออกมา เพราะกลั้นเอาไว้ไม่ได้
เส้นลมปราณหนึ่งในสามของร่างกายเริ่มขาด อวัยวะภายในเป็นแผล
เจดีย์เสวียนเก้ามังกรในตัวส่งเสียงตกใจ จากนั้นเริ่มรักษาอาการบาดเจ็บ
ลู่ฝานหันไปมองเสวียนเฟิง กลับพบว่าเสวียนเฟิงยืนนิ่งอยู่ที่เดิมเหมือนท่อนไม้
“ใครชนะ”
“ใครชนะกันแน่”
พวกนักเรียนยืดคอ เหมือนเป็ดที่โดนคนบีบคอหิ้วขึ้นมา พากันรอดู
ทันใดนั้นมีลมพัดผ่านไป
ตัวของเสวียนเฟิงโงนเงนเล็กน้อย จากนั้นมีพลังสีขาวดำพุ่งออกมาทั้งตัว แล้วล้มลงบนพื้น
พลั่ก!
เหมือนเสียงล้มลงพื้นของเสวียนเฟิง ดังอยู่ในใจของนักเรียนทุกคน
อาจารย์เสวียนเจินหน้าสลด ยิ้มอย่างขมขื่นแล้วพูดว่า “พลังวิญญาณ นักเรียนคณะหนึ่งเดียวฝึกเพลงเต๋าหนึ่งเดียวสำเร็จแล้วจริงๆ”
คนข้างๆ ได้ยินคำพูดของอาจารย์เสวียนเจิน และถูกพูดต่อกันจนดังไปทั่ว
บนที่นั่งคนดูมีเสียงตกใจดังขึ้นนับไม่ถ้วน
“เพลงเต๋าหนึ่งเดียว ลู่ฝานฝึกเพลงเต๋าหนึ่งเดียวสำเร็จแล้ว!”
“พระเจ้า เพลงเต๋าหนึ่งเดียวฝึกสำเร็จ เขาคือลู่ฝานคณะหนึ่งเดียว!”
“ลู่ฝานคณะหนึ่งเดียว!”
……
เสียงดังเหมือนคลื่นน้ำ ลู่ฝานยิ้มบางๆ แล้วเก็บกระบี่
“ชนะทั้งสามรอบ คณะหนึ่งเดียวชนะ!”