แดนนิรมิตเทพ บทที่ 473
มู่หรงเค่อสีหน้าดูถูก หัวเราะออกมา “เศษซากสมาคมซานเหอ แกหลบซ่อนมาสิบกว่าปี ก็เพื่อรอวันนี้ไม่ใช่งั้นหรอ?”
ให้ฉันดูสิว่าแกมีความสามารถอะไร ถึงได้กล้าพูดจาอวดดีเช่นนี้!”
มู่หรงเค่อหันหน้าไปพูดเสียงดังว่า “ลุงสุ่ยครับ จับมันไว้!”
“ครับ!” ลุงสวยพยักหน้า มองไปทางเหรินเทียนหยู่ สีหน้าจริงจัง “นายหลบซ่อนมาสิบกว่าปี จนกระทั่งวันนี้ถึงได้ออกมา ต้องมีการเตรียมความพร้อมมาแน่นอน แสดงออกมาสิ ให้ฉันได้ดูความสามารถของนาย!”
คุณชิวมองเหรินเทียนหยู่ด้วยสีหน้าชั่วร้าย คิดวิเคราะห์ในใจว่า “เจ้าหนุ่มคนนี้อายุไม่มาก ถึงแม้หลายสิบปีมานี้มันจะพบการผจญภัยอะไรมา แล้วจะแข็งแกร่งได้มากขนาดไหนเชียว? ในเมื่อจะสร้างบุญคุณ ก็ทำให้จนถึงที่สุด”
คุณชิวหันหน้าไปมองลุงสุ่ย แล้วยิ้มแย้ม “เรื่องเล็กน้อยไม่ต้องให้ลำบากถึงลุงสุ่ยหรอกครับ ให้ผมไปจัดการมันแทนคุณเองครับ!”
พูดจบ ไม่รอให้ลุงสุ่ยเอ่ยปากตอบรับ คุณชิวก็พุ่งเข้าไปด้านหน้าสองก้าว มองเหรินเทียนหยู่ แววตาดูถูก “ไอ้หนุ่ม ตายซะเถอะ!”
“ฝ่ามืออรหันต์!”
คุณชิวคิดแต่อยากจะสร้างบุญคุณต่อตระกูลมู่หรง แล้วยังอยากได้หน้าในกลุ่มพวกคนมีชื่อเสียงในเขตเจียงหนานพวกนี้ ดังนั้นกระบวนท่าแรกก็นำเอาวิชาขั้นเทพของตัวเองออกมาใช้ คิดอยากจะกำจัดศัตรูในกระบวนท่าเดียว ให้ทั่วทั้งงานตกตะลึง!
คุณชิวเป็นศิษย์จากสำนักฝึกบู๊ที่ซ่อนตัวจากโลก แต่เนื่องจากนิสัยไม่ดี จึงถูกกำจัดพลังบำเพ็ญ และไล่ออกจากสำนัก แต่เขาก็เป็นอัจฉริยะ คิดหาหนทางอื่น กลับเข้าสู่การฝึกบู๊ใหม่ และฝึกบำเพ็ญจนถึงระดับแดนในชั้นสมบูรณ์
ฝ่ามืออรหันต์เป็นวิชาเอกลักษณ์ของสำนักซ่อนจากโลกแห่งนั้น พลังอำนาจแกร่งกล้า
ร่างกายของคุณชิวเหมือนดั่งผีวิญญาณ สองมือวาดกลางอากาศ จะเป็นรูปกลมก็ไม่กลม พลังชี่แท้ที่แข็งแกร่งรวมตัวกันอยู่ที่ฝ่ามือของเขา รอบข้างมีหมอกสีเทาปรากฏขึ้น
ฝ่ามืออรหันต์ฝึกฝนจนถึงระดับชั้นสมบูรณ์
“ไอ้หนุ่ม ตายซะ!”
ร่างกายของคุณชิวปรากฏตัวที่ด้านหลังของเหรินเทียนหยู่ เพียงฝ่ามือเดียวประทับจนทำให้หมอกสีเทารอบด้านเป็นรอยฝ่ามือ และเกิดเสียงที่กระทบกับอากาศดังขึ้น
ลุงสุ่ยพยักหน้า แววตาชื่นชม “แม้คนคนนี้จะมีความคิดอุบายแฝง แต่ความสามารถไม่ธรรมดา พลังของฝ่ามืออรหันต์ เทียบได้กับวิชาการต่อสู้ชั้นสูง!”
มองดูพลังอำนาจของกระบวนท่านี้แล้วมู่หรงเค่อสีหน้าตกใจเล็กน้อย ไม่คิดเลยว่าลูกน้องของโจวเทียนวั่งจะมียอดฝีมือเช่นนี้อยู่ด้วย!
พวกผู้มีชื่อเสียงในเขตเจียงหนาน ในแววตาเต็มไปด้วยความตะลึงและอิจฉา มองดูบอดี้การ์ดของคนอื่น แล้วมองดูของตัวเอง ทำได้แค่ส่ายหัว คิดในใจว่า รอกลับไปแล้ว จะต้องยอมเสียสละเพื่อหายอดฝีมืออย่างนี้มาให้ได้
ผู้อาวุโสก่อนหน้านี้คนนั้น และชายหนุ่มสองคนที่ถือพวงหรีด กลับมีสีหน้านิ่งเฉย และแอบยิ้มเยาะเล็กน้อย ไม่มีความรู้สึกกังวลสักนิด เหมือนกับว่ามั่นใจในตัวเหรินเทียนหยู่ผู้เป็นเจ้านายของตัวเองอย่างมาก
เหรินเทียนอยู่สีหน้าเย็นชา หันหลังมองดูการโจมตีที่แข็งแกร่งของคุณชิว ไม่มีการเตรียมตัวใดๆแล้วก็ปล่อยหมัดออกไปทันที
ปัก!
รอยฝ่ามือที่ลอยอยู่ทั่วค่อยๆมลายหายไป เหรินเทียนหยู่ยืนอยู่กับที่ ไม่ขยับเขยื้อนสักนิด ส่วนคุณชิวกลับถูกกระแทกกระเด็นลอยออกไป เซถอยหลังไปหลายก้าวถึงจะสามารถหยุดยืนนิ่งได้
“อะไรกัน!”
“การโจมตีที่แข็งแกร่งขนาดนี้กลับถูกต้านไว้ได้ง่ายดายเช่นนี้เนี่ยนะ?”
“แข็งแกร่งมากเกินไปแล้ว!”
พวกลูกคนรวยในเขตเจียงหนานสีหน้าตกใจ ความแข็งแกร่งของฝ่ามืออรหันต์เมื่อกี้ของคุณชิว ทำเอาพวกเขาตาพร่ามัว แต่กลับถูกคนคนนี้กระแทกถอยกลับไปด้วยหมัดเดียว!
พลังความสามารถของคนคนนี้ก็ต้องแข็งแกร่งกว่าผู้อาวุโสคนเมื่อกี้หลายสิบเท่านะสิ!
มู่หรงเค่อสีหน้ามืดขรึม ภายในใจรู้สึกตื่นตระหนก “ไม่เจอกันหลายสิบปี ไม่รู้ว่าเจ้าหนุ่มคนนี้ไปฝึกฝนวิชามาจากไหน ไม่แปลกใจเลยที่กล้ากลับมาแก้แค้น!”
“ลุงสุ่ยจะสามารถต้านไว้ได้มั้ย?” มู่หรงเค่อมองลุงสุ่ยอย่างเป็นกังวล