ตอนที่ 198.2 ตบหน้าเหลียนเหนียง (2)

ยอดหญิงอันดับหนึ่ง

เกา​จ๋าง​สื่อ​กระแอม​เสียง​เบา​ ​“​เจ้านาย​ข้า​กลับบ้าน​ตนเอง​ ​จะ​ต้อง​มีเรื่อง​อะไร​ด้วย​หรือ​”

เหลียน​เหนียง​พูดไม่ออก​ ​ใบหน้า​เหยเก​ ​เอียง​หน้า​เอ่ย​ ​“​ข้า​ไม่ได้​หมายความว่า​เยี่ยง​นั้น​ ​เพียง​นึก​เพียงแต่ว่า​เหนียง​เหนียง​เพิ่งจะ​ได้​ออกมา​จาก​วัง​…​ ​ควรจะ​กลับ​ไป​พักผ่อน​ที่​จวน​อ๋อง​ก่อน​ ​รีบ​มาที​่​บ้าน​เช่นนี้​…​ข้า​นึก​เลย​นึก​ว่า​มีเรื่อง​รีบร้อน​อะไร​”

จ๋าง​เกา​สื่อ​พอได้​ยิน​เข้า​คิ้ว​ก็​ขมวด​ทันที​ ​ตน​ทำ​อะไร​ผิด​ ​นาง​ผู้​นี้​ไม่ใช่ฮู​หยิน​แห่ง​จวน​เจ้ากรม​หรือ​ ​พูดเสี​ยด​สี​ยิ่งนัก​ ​แม้ว่า​ปกติ​เขา​จะ​ไม่ได้​เห็นพ้อง​กับ​เหนียง​เหนียง​ไป​เสีย​ทุก​เรื่อง​ ​แต่​ก็​ไม่​ถึงขั้น​แสดง​ความ​ไม่​เคารพ​ต่อหน้า​คนนอก​เลย​สักนิด​ ​เหนียง​เหนียง​อยาก​กลับบ้าน​มาทำ​อะไร​ก็ได้​ ​ต่อให้​อยาก​ลับ​มา​ลูบ​หิน​แล้วก็​กลับ​ก็ตาม​ ​ไย​นาง​ต้อง​เข้ามา​ยุ่ง​ด้วย

กำลังจะ​เอ่ย​ตอบ​ ​กลับ​ได้ยิน​เสียง​อวิ​๋น​หว่าน​ชิ่น​เอ่ย​ ​“​หาก​บอกว่า​มีธุระ​ ​ก็​นับว่า​มี​ ​ไม่ได้​เจอ​จิ​่นจ​้​งมา​นาน​แล้ว​อยาก​จะ​แวะ​มาดู​เสียหน่อย​ ​ทำไม​กัน​ ​คุณชาย​น้อย​ล่ะ​?​”

เหลียน​เหนียง​หายใจ​อย่าง​แผ่วเบา​ ​สีหน้า​ไม่​ปกติ​ ​เหมือนกับ​ตอนที่​ได้ยิน​ว่านา​งมา​ก็​เดา​ได้​ว่านาง​จะ​ต้อง​ถามถึง​อวิ​๋น​จิ​่นจ​้ง​ ​เอ่ย​ตอบ​ ​“​คุณชาย​น้อย​ยัง​ไม่​เลิกเรียน​เพ​คะ​ ​เหนียง​เหนียง​มายัง​ไม่​ถึง​เวลา​”

​อวิ​๋น​หว่าน​ชิ่น​เอ่ย​ ​“​ไม่เป็นไร​ ​ข้า​จะ​รอ​เขา​กลับมา​”

น้ำเสียง​ของ​เหลียน​เหนียง​ยังคง​ปกติ​ ​“​รอคุณ​ชายน้อย​กลับ​?​ ​หลาย​วัน​มานี​้​คุณชาย​น้อย​เรียน​หนัก​มาก​ ​เห็น​บอกว่า​ปีนี​้​มีส​อบ​สำคัญ​ ​บางครั้ง​ก็​อยู่​ที่กั​๋​วจื​่อ​เจี​้​ยน​จน​ดึก​ ​เกรง​ว่า​เหนียง​เหนียง​จะ​รอนาน​เกินไป​ ​เอา​เยี่ยง​นี้​ดี​หรือไม่​ครั้งหน้า​หาก​จะ​มา​ให้​แจ้ง​ก่อน​ ​ข้า​จะ​ให้​คุณชาย​น้อย​กลับ​ไว​หน่อย​ ​พวก​ท่าน​พี่น้อง​จะ​ได้​เจอกัน​”

อวิ​๋น​หว่าน​ชิ่น​มอง​นาง​ ​เอ่ย​ช้าๆ​ ​“​ข้ามี​เวลา​”

สีหน้า​ของ​เหลียน​เหนียง​สังเกต​ได้​ไม่​ง่าย​ ​กลับ​ยิ้ม​ขึ้น​มา​อีกครั้ง​ ​“​ความสัมพันธ์​พี่น้อง​ของ​เหนียง​เหนียง​กับ​คุณชาย​น้อยดี​มาก​นัก​ ​ข้า​รู้​มาโดยตลอด​แต่​ก็​คาดไม่ถึง​ว่า​จะ​สนิท​กัน​เช่นนี้​ ​แต่ว่า​ช่วงนี้​จิ​่นจ​้ง​เลิกเรียน​ช้า​มาก​ ​วันนี้​ชายา​เอก​กลับ​ไป​ก่อน​แล้ว​ค่อย​หาวัน​มา​ใหม่​ดี​หรือไม่​เพ​คะ​ ​เดี๋ยว​ข้า​จะ​คุย​กับ​ท่าน​พี่​ให้​จิ้ง​จง​หยุด​สักวัน​ ​และ​ให้​ไปหา​เหนียง​เหนียง​ที่​จวน​อ๋อง​ด้วย​ตนเอง​ ​ท่าน​เพิ่งจะ​ออกจาก​วัง​มาต​้​อง​ให้ความสำคัญ​กับ​ครอบครัว​ฝ่าย​สามี​ก่อน​ ​ไม่​กลับ​จวน​แต่กลับ​มาที​่​บ้าน​ก่อน​ ​เกรง​ว่า​ฉิน​อ๋อง​จะ​ไม่พอใจ​ได้​”

“​พี่สะใภ้​ข้า​ทำ​อะไร​ ​พี่ชาย​ข้า​ก็​ยินดี​ทั้งนั้น​!​”​ ​ซุย​อิน​หลัว​เท้า​เอว​พูด​

เหลียน​เหนียง​มองออก​ว่า​เด็ก​คน​นี้​คือ​น้องสาว​ฝ่าย​แม่​ของ​ท่าน​ฉิน​อ๋อง​ ​เป็น​หลาน​นอก​ของ​สนมเอก​เฮ่อ​เหลียน​ ​พอ​เห็น​ว่า​สายตา​อัน​แน่วแน่​ของ​อวิ​๋น​หว่าน​ชิ่น​จึง​ไม่กล้า​พูด​อะไร​มาก​ ​หาก​พูดมาก​ไป​เกรง​ว่านาง​จะ​สงสัย​เอา​ได้​ ​จู่ๆ​ ​เหงื่อ​ก็​ไหล​ออก​มือ​ ​ทำได้​เพียง​กัด​กระพุ้งแก้ม​ไว้​ ​“​เพ​คะ​ ​เยี่ยง​นั้น​เหนียง​เหนียง​เชิญ​นั่ง​ตามสบาย​นะ​”​ ​พูด​ไป​ยิ้ม​ไป​ ​“​ข้า​ยัง​มี​งานบ้าน​รอ​อยู่​อีก​เยอะ​”

อวิ​๋น​หว่าน​ชิ่น​คร้าน​จะ​มอง​ ​“​ไป​จัดการ​เถอะ​”

เหลียน​เหนียง​ท่าทาง​เชื่อ​ช้า​ของ​นาง​ ​ใน​ใจ​ก็​ร้อนรุ่ม​ ​หลาย​วัน​มาก​นี้​ ​ทั้ง​จวน​เจ้ากรม​มี​ใคร​บ้าง​ที่​ไม่​ประจบ​นาง​ ​โดยเฉพาะ​ตอนที่​ยายแก่​ไม่​ตาย​นั่น​ไม่อยู่​ตน​นั้น​เป็นใหญ่​ ​พอนา​งมา​กลับ​ทำ​เหมือนว่า​ตน​เป็น​บ่าว​รับใช้​เสีย​อย่างนั้น

เรื่อง​บ้าบิ่น​ขนาด​นั้น​ยัง​กล้า​ทำ​ ​ไท​เฮา​นี่​ไม่ลืมหูลืมตา​เสีย​จริงๆ​ ​ทำไม​ไม่​ให้​นาง​อยู่​ใน​วัง​ต่อ​อีกหน่อย

คิ้ว​ขมวด​เข้ากัน​แน่น​ ​เหลียน​เหนียง​หันหลัง​เดิน​ออก​นอก​ห้องโถง​หลัก

ออก​พ้น​ประตู​เดินตาม​ทางเดิน​ห่าง​จาก​ห้องโถง​ ​ตง​เจี่ย​หันไป​มอง​ ​ลุกลี้ลุกลน​ ​“​เหมือนว่า​ชายา​ฉิน​อ๋อง​จะ​รอคุณ​ชายน้อย​แน่​เลย​เจ้า​คะ​ ​ทำ​เยี่ยง​ไร​กัน​ดี​?​”

ใน​ใจ​ของ​เหลียน​เหนียง​เอง​ก็​สับสน​ ​ใคร​จะ​รู้​ว่านาง​จะ​แน่วแน่​เช่นนี้​ ​“​เจ้า​ไป​เรียก​เด็กรับใช้​ให้​รีบ​ไป​ที่​ที่ว่าการ​ ​ให้ท่า​นพี​่​กลับมา​บอกว่า​ชายา​ฉิน​อ๋อง​มา​แล้ว​อยาก​เจอ​คุณชาย​น้อย​”​ ​หยุด​ไป​ครู่หนึ่ง​ ​กัดฟัน​ ​“​แล้วไป​แอบ​พา​ฮุ่ย​หลาน​ออกมาก​ ​แล้วก็​พา​ไป​ที่​ที่​ไม่มี​คน​แล้ว​ลงกลอน​เอาไว้​ ​สำคัญ​ที่สุด​อย่า​ให้​นาง​เจอ​ชายา​ฉิน​เป็นอันขาด​”

ตง​เจี่ย​พนัก​หน้า​ ​รีบ​ไป​จัดการ​อย่างรวดเร็ว

ภายใน​ห้องโถง​ ​เวลา​ผ่าน​ไป​ ​ดวงอาทิตย์​ขึ้น​ตรงกลาง​ศีรษะ​พอดี​ ​หาก​เป็น​เมื่อก่อน​ ​เวลานี้​ ​น้องชาย​ก็​คง​กลับมา​ทานอาหาร​กลางวัน​ที่​จวน​แล้ว​ ​ถนน​ที่​ผ่านกั​๋​วจื​่อ​เจี​้​ยน​ ​ตรง​มาก​็​เป็น​จวน​สกุล​อวิ​๋น​แล้ว​ ​อยู่​ไม่​ไกล​กัน​นัก

อวิ​๋น​หว่าน​ชิ่น​ส่งสายตา​มอง​บ่าว​ข้าง​ประตู​ ​“​ทำไม​คุณชาย​น้อย​ยัง​ไม่​มา​”

บ่าว​รับใช้​ได้ยิน​ก็​สั่นเทา​ ​รีบ​ตอบ​ ​“​อนุ​รอง​เพิ่ง​เอ่ย​ว่า​ ​ช่วงนี้​คุณชาย​น้อย​เรียน​หนัก​มาก​ ​มักจะ​อยู่​จนถึง​เย็น​ ​วันนี้​ก็​อาจจะ​เป็น​เช่นนั้น​เจ้าค่ะ​”

ตอนนี้​เหลียน​เหนียง​ปิดบัง​ทุกอย่าง​ใน​บ้าน​ไว้​ ​อวิ​๋น​หว่าน​ชิ่น​เอง​ก็​ไม่เชื่อ​คำพูด​ของ​บ่าว​รับใช้​ ​ตะโกน​เอ่ย​ ​“​ไป​เรียก​อนุ​สาม​มา​”​ ​ทั้ง​ยัง​ปรายตา​มอง​จ๋าง​เกา​สื่อ​ ​“​เกา​จ๋าง​สื่อ​ ​เจ้า​ไป​กับ​เขา​ไป​”

บ่าว​รับใช้​จำต้อง​พา​พ่อบ้าน​จวน​อ๋อง​ไป​เรือน​ของ​อนุ​สาม​ด้วย

เวลา​ครึ่ง​ก้านธูป​ ​ทั้งสอง​กลับมา​ได้ยิน​บ่าว​รับใช้​รายงาน​ ​“​เหนียง​เหนียง​ ​อนุ​สาม​ไม่อยู่​ที่​เรือน​เจ้าค่ะ​ ​บ่าว​ข้าง​กาย​บอกว่า​นาง​เพิ่ง​ออกจาก​ห้อง​ไป​ยัง​ไม่​กลับมา​ ​บ่าว​พา​เกา​จ๋าง​สื่อ​เดิน​หาร​อบ​จวน​ก็​ไม่​เจอ​เจ้าค่ะ​”

เกา​จาง​สื่อ​พยักหน้า​สื่อ​ว่า​เรื่อง​เป็น​เช่นนั้น

แปลก​มาก​!​ ​อยาก​เจอ​น้องชาย​ก็​ไม่ได้​เจอ​!​ ​อยาก​เจอ​คนดู​แลน​้​อง​ชาย​ตนเอง​แม้แต่​เงา​ก็​ไม่​เจอ​!

อวิ​๋น​หว่าน​ชิ่น​เริ่ม​โกรธ​​​ ​ยิ่ง​เป็น​เช่นนี้​ ​ยิ่ง​กำลัง​บอกว่า​อยู่​ใน​วัง​ไม่ได้​ยิน​เรื่อง​ข้างนอก​เลย​ ​ที่​บ้าน​มีปัญหา​อะไร​?​ ​หรือว่า​เกิด​ปัญหา​กับ​จิ​่นจ​้ง​จริงๆ​

คิด​ไป​สีหน้า​ก็​ดำ​ค่ำ​เครียด​ ​“​หา​ต่อไป​ ​ไป​ที่​ห้อง​คุณชาย​น้อย​ก่อน​ ​ค่อย​หา​ใน​จวน​ ​ไปหา​ตัว​อนุ​สาม​มา​ให้​เจอ​ให้​ได้​”​ ​เพราะ​ท่าน​พ่อ​ได้​เลื่อนตำแหน่ง​จวน​อวิ​๋น​จึง​ได้​ขยาย​ใหญ่​ขึ้น​ ​ความ​ใหญ่​ของ​จวน​เสนา​ฯ​ ​ก็​เทียบ​ไม่ได้​กับ​จวน​อ๋อง​ ​นับว่า​ยัง​เล็ก​ ​ซ่อน​คนไว​้​ยังไง​ก็​หา​เจอ

บ่าว​รับใช้​ยังคง​พอ​เกา​จ๋าง​สื่อ​ออก​ไป

เหมือนว่า​ชุย​อิน​หลัว​จะ​ได้ยิน​อะไร​มา​ ​จึง​ตึงเครียด​ขึ้น​มา​ ​จับมือ​ของ​อวิ​๋น​หว่าน​ชิ่น​ไว้

ไม่​ไกล​จาก​นอก​ห้องโถง​ ​เหลียน​เหลียง​แอบมอง​ความเคลื่อนไหว​ภายใน​ห้อง​ ​บ่าว​ของ​อวิ​๋น​หว่าน​ชิน​และ​เกา​จ๋าง​สื่อ​เริ่ม​หา​อีกครั้ง​ ​ท่าทาง​ต้องหา​ฮุ่ย​หลาน​ให้​เจอ​ ​เห็น​อวิ​๋น​หว่าน​ชิ่น​ต้องการ​จะ​เจอ​คุณชาย​น้อย​ให้​ได้​ ​เกรง​ว่า​ตน​คนเดียว​จะ​ต้าน​ไว้​ไม่อยู่​ ​จึง​รีบ​บอก​ตง​เจี่ย​ที่​เพิ่ง​กับ​มา​ ​“​รีบ​ไปหา​นายท่าน​ ​เอา​คนที​่​เท้า​ไว​ๆ​หน่อย​…​ทำไม​ยัง​ไม่​กลับมา​นะ​”

ในขณะเดียวกัน​ ​เกา​จ๋าง​สื่อ​ก็ตาม​บ่าว​สกุล​อวิ​๋น​ ​ทำตาม​ที่​ชายา​สั่ง​ไว้​ ​ไป​ที่​ห้อง​คุณชาย​น้อย​ก่อน​ ​ไม่มี​คนจริง​ๆ​ ​ด้วย​ ​ผ้าปูที่นอน​ถูก​จัด​ไว้​อย่าง​สะอาด​เรียบร้อย​ ​แม้แต่​ไอ​ร้อน​ก็​ไม่มี​ ​ดูแล​้​วน​่า​จะ​ไม่อยู่​บ้าน​จริงๆ

หมดหนทาง​ ​ทั้งสอง​จึง​ไปหา​อนุ​สาม​ต่อ

มุม​ลับตาคน​ของ​จวน​อวิ​๋น​ ​ใน​ห้อง​เล็ก​ๆ​ ​ที่​ไม่มี​คน​มี​แต่​สิ่งของ​ ​ฮุ่ย​หลาน​ถูก​ขัง​อยู่​ข้างใน​ ​เขย่า​ประตู​อยู่นาน​ ​ทั้ง​ดึง​ทั้ง​ตะโกน​ ​กลับ​ไม่มีใคร​ได้ยิน

ลาน​เล็ก​ๆ​ ​ถูก​ทิ้ง​ร้าง​เป็นเวลา​นาน​ ​ใน​ห้อง​เป็น​ของ​ที่​ไม่​ใช้แล้ว​ ​หลาย​ๆ​ ​วัน​ถึง​จะ​มี​คน​ครั้งหนึ่ง​ ​เพื่อ​ป้องกัน​ความ​ชื่น​ ​จึง​ไม่มี​หน้าต่าง​ ​ทั้ง​ยัง​เป็น​ประตู​เหล็ก​ ​หนา​และ​หนัก​มาก​ ​เสียง​ไม่​สามารถ​ลอดผ่าน​ไป​ได้

ตะโกน​อยู่นาน​ ​จน​ฮุ่ย​หลาย​หมด​เรี่ยวแรง​ ​กลับ​ได้ยิน​เสียง​โซ่​ ​คล้าย​ว่า​ประตู​ผ่อน​ลง​จึง​รีบ​ผัก​ออก​ไป​ ​ประตู​เปิด​ได้​แล้ว

คนที​่​ยืน​ตรงหน้า​ประตู​คือ​ ​ไป๋​เสวี​่ย​ฮุ่ย​!

ไป๋​เสวี​่ย​ฮุ่ย​มอง​ซ้าย​ขวา​ ​เห็น​ไม่มี​คน​จึง​รีบ​เอ่ย​ ​“​รีบ​ออก​ไป​เถอะ​ ​ชายา​ฉิน​อ๋อง​มา​แล้ว​อยู่​ที่​ห้องโถง​ใหญ่​ ​กำลัง​ส่ง​คน​ตามหา​เจ้า​”

ฮุ่ย​หลาน​เริ่ม​เข้าใจ​ที่​ตง​เจี่ย​แอบ​เรียก​นาง​มา​ ​เพื่อ​จะ​ขัง​นาง​ไว้​ ​เพื่อ​อะไร​กัน​ ​ใน​ใจ​เริ่ม​โกรธ​แต่​ก็​บอกฮู​หยิน​ไม่ทัน​ ​และ​ไม่สน​ใจ​ว่า​เหตุใด​นาง​ถึง​ช่วย​ตน​ ​รีบ​ออกจาก​เรือน​เล็ก​ ​พอ​เดิน​ไป​ข้าง​นาง​ก็​เจอ​เกา​จ๋าง​สื่อ​และ​บ่าว​รับใช้​ที่​กำลัง​หา​ตน​อยู่