ตอนที่ 1448 บิดเบือนข้อเท็จจริง (4)
พวกผู้ลี้ภัยที่เมื่อครู่บอกเจ้าเมืองว่าเกิดอะไรขึ้นนั้น ใบหน้าของพวกเขาซีดขาว แววตาตกตะลึงทันที
“โอ้?” จวินอู๋เสียเลิกคิ้วเล็กน้อย นางมองเจ้าเมืองที่ไม่เก็บอาการแล้ว และพูดหน้าตาเฉยว่า “ไม่มีเรื่องแบบนั้นสักหน่อย ถ้าเจ้าเมืองไม่เชื่อก็ค้นที่นี่ได้ทุกตารางนิ้ว ถ้าเจอศพที่นี่ ก็จับข้าข้อหาฆ่าคนตายได้เลย”
“ทหาร! ค้นให้ทั่ว! เอาให้ละเอียดทุกซอกทุกมุม! ห้ามพลาดแม้แต่จุดเดียว!” เจ้าเมืองกัดฟันกรอดพลางจ้องมองไปที่จวินอู๋เสีย ด้วยคำสั่งนั้น พวกทหารที่เจ้าเมืองนำมาก็พุ่งออกไป
พวกผู้ลี้ภัยยืนนิ่งไม่ขยับเขยื้อน ต่างปิดปากเงียบด้วยความกลัว พวกที่พูดมากอยู่เมื่อครู่ก็พากันหน้าซีด พวกเขากัดฟันแน่น ขาสั่น ในใจเต็มไปด้วยความรู้สึกผิด ไม่คิดเลยว่าความซื่อของพวกเขาจะทำความเดือดร้อนให้กับผู้มีพระคุณได้มากขนาดนี้ สิ่งที่พวกเขาคาดไม่ถึงยิ่งกว่าก็คือ เจ้าเมืองที่ “ใจดี” คนนั้นจะเปลี่ยนไปเป็นคนละคนอย่างกระทันหันแบบนี้ กลับคำพูดของตัวเองได้อย่างหน้าตาเฉย!
ภาพลักษณ์ที่ใจดีมีคุณธรรมของเจ้าเมืองแตกเป็นเสี่ยงๆในชั่วพริบตา ข้อกล่าวหาที่โยนใส่จวินอู๋เสียถูกคุณชายจวินโต้กลับอย่างรวดเร็วและไม่สามารถหักล้างได้ แล้วเจ้าเมืองยังยัดข้อหาฆาตกรรมใส่จวินอู๋เสียอีก
คงมีเพียงคนงี่เง่าปัญญาอ่อนเท่านั้นแหละที่จะมองไม่ออกว่าเจ้าเมืองกำลังพยายามจับผิดจวินอู๋เสียอยู่
สายตาของผู้ลี้ภัยที่มองไปยังเจ้าเมืองบ่งบอกความรู้สึกของพวกเขาในตอนนั้นอย่างเต็มที่ ดวงตาทุกคู่ที่มองดูเจ้าเมืองไม่ได้เต็มไปด้วยความเคารพและสำนึกบุญคุณอีกต่อไป
แต่เจ้าเมืองไม่ได้สนใจเรื่องนั้นอีกแล้ว ในสายตาของเขา ผู้ลี้ภัยพวกนี้มีชีวิตอยู่ได้อีกไม่กี่วัน พวกเขาต้องตายไม่ช้าก็เร็ว พอคนกลุ่มนี้ตายหมด ในสายตาของผู้ลี้ภัยที่เข้าเมืองมาหลังจากกลุ่มนี้ เขาก็ยังเป็นเจ้าเมืองที่ “ใจดี” เหมือนเดิม
เจ้าเมืองตั้งใจจะจับจวินอู๋เสียเข้าคุกให้ได้ และเมื่อเขายัดข้อหาฆาตกรรมให้เด็กหนุ่มได้ เขาก็จะมีข้ออ้างที่ดีมากในการยึดหอพักที่สวยงามทั้งหมดนี้
แต่หลังจากทหารทำการค้นหาอยู่ 2 ชั่วโมงเต็ม ได้ตรวจสอบทุกซอกทุกมุมทั่วทั้งหอพักจากบนลงล่างอย่างละเอียด พวกเขาก็ไม่สามารถหาร่องรอยของศพได้แม้แต่น้อย พวกเขาไม่พบกระทั่งรอยเลือดแม้แต่หยดเดียว
ผลลัพธ์ที่ออกมาทำให้เจ้าเมืองถึงกับมึนงงในทันที
พวกของหลิวเอ้อร์เพิ่งจะถูกจวินอู๋เสียฆ่าตายวันนี้ จากที่พวกผู้ลี้ภัยบอกเขา พวกหลิวเอ้อร์ตายอย่างน่าอนาถ เลือดสาดกระจายเต็มพื้น ผ่านไปแค่ไม่กี่ชั่วโมง ต่อให้จวินอู๋เสียเตรียมพร้อมไว้ ก็เป็นไปไม่ได้ที่จะลบร่องรอยการตายทั้งหมดออกไปได้อย่างสมบูรณ์
“พวกเจ้าไปหาอีกครั้ง! ครั้งนี้ขุดดินที่นี่ให้หมดทุกตารางนิ้ว!” เจ้าเมืองกัดฟันและจ้องมองไปที่จวินอู๋เสียอย่างมุ่งร้าย ใบหน้าของจวินอู๋เสียยังคงเย็นชาไม่ยินดียินร้ายเหมือนเดิม ความนิ่งสงบแบบนั้นทำให้เจ้าเมืองยิ่งโกรธมากขึ้นไปอีก
แต่ถึงแม้ทหารจะขุดดินลงไปถึงสามฟุต มันก็ยังไม่เกิดผลใดๆ เจ้าเมืองบังคับให้ตัวเองอยู่ที่ทางเหนือของเมืองจนกระทั่งดวงจันทร์เริ่มทอแสง แต่เขาก็ยังไม่สามารถหาหลักฐานที่ต้องการได้
เจ้าเมืองที่ไม่ได้อะไรก็แทบจะกระชากคอเสื้อจวินอู๋เสียเข้ามาถามว่าศพพวกนั้นซ่อนอยู่ที่ไหน!
“พอใจรึยัง?” จวินอู๋เสียกอดอก มองอย่างสงบนิ่งไม่สะทกสะท้านไปที่เจ้าเมืองที่ปากเริ่มกระตุก ดวงตาใสกระจ่างของนางทอประกายเยียบเย็น
เจ้าเมืองแอบกัดฟันแน่น แต่ก็ไม่มีโอกาสให้เขาโวยวายอาละวาด ได้แต่จ้องมองจวินอู๋เสียอย่างดุร้าย ก่อนจะหันหลังจากไป
ไม่ใช่แค่เจ้าเมืองที่รู้สึกว่ามันแปลก แต่ผู้ลี้ภัยทุกคนที่ได้เห็นกับตาตัวเองว่าพวกของหลิวเอ้อร์ถูกฆ่าตาย ก็พากันงงไปหมด ไม่ว่าจะคิดยังไง พวกเขาก็ไม่เข้าใจว่าจวินอู๋เสียลบร่องรอยหลักฐานทั้งหมดไปตั้งแต่เมื่อไรและทำได้ยังไง