บทที่ 234 บุกจู่โจมล่ะ! เอ่อนายช่วยหยุดอยู่แค่ด้านนอกนี้ได้มั้ยอ่ะ?…..
“อ๊ะ~~ อ๊าห์~~~”
ยอดปทุมถันของโชคุโฮเปลี่ยนรูปร่างไปมาด้วยน้ำมือวู่หยาน กระแสไฟฟ้าเส้น
แล้วเส้นเล่าได้เข้ามากระแทกตัวเธอ ทำให้บานประตูในหัวใจของเธอเปิดออก
ร่างกายเธอตึงเครียดขึ้นอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ผิวของเธอกลายเป็นสีชมพู
เปร่งปรั่ง หยาดเหงื่อได้เริ่มไหลออกมาที่ใบหน้าเธอ ขณะเดียวกันเธอก็กำลัง
พยายามห้ามเสียงครางของตัวเอง แต่ถึงกระนั้นก็ยังมีเสียงเล็ดลอดออกมาจากริม
ฝีปากสีกุหลาบอยู่ดี
ฟังเสียงครางของเธอที่ดูเหมือนจะบอกเป็นนัยๆว่าเจ้าตัวใกล้ถึงแล้ว วู่หยานแล่บ
ลิ้นเลียเหงื่อจากหน้าเธอ ก่อนจะรู้สึกประหลาดใจ
นี่อย่าบอกนะว่า ควีนซามะเป็นประเภทนั่น?…..ไอ้ที่อ่อนไหวง่ายตรงหน้าอกเป็น
พิเศษน่ะ…….
คิดถึงตรงนี้ วู่หยานก็เกร็งแขนออกแรงบีบขึ้นหลายส่วน ทันใดนั้นควีนซามะก็ราว
กับถูกอะไรบางอย่างโจมตี เธออ้าปากหอบหายใจหนักออกมา ผิวเธอที่จากสีชมพู
ก็เริ่มจะเข้มขึ้นเป็นสีแดง
เห็นแบบนี้วู่หยานก็ยิ้ม ก่อนจะยื่นปากปี่หูของเธอ แล้วพูดยิ้มๆว่า “ควีนซามะ ไม่
คิดเลยนะว่าจุดอ่อนของเธอจะเป็นที่นี่น่ะ…..”
โชคุโฮเงยหน้าขึ้นไปมองสิ่งที่นัยน์ตาเปียกๆของเธอเห็นคือใบหน้าเปื้อนยิ้มของ
เขา เธอกะจะพูดอะไรบางอย่าง ทว่าทันใดนั้นกระแสไฟฟ้าแห่งความสุขก็ได้โจมตี
เธออีกครั้ง ทำให้เธอไม่อาจมีเวลาว่างมาคิดหาคำพูดได้อีกต่อไป ทำได้แค่ส่งเสียง
คราง
รอยยิ้มของวู่หยานเปลี่ยนไปเป็นดูชั่วร้ายขึ้นเมื่อเขาเห็นควีนซามะที่แม้แต่พูดยัง
ทำไม่ได้ เขาพูดกระซิปอะไรบางอย่างที่หูเธออีกครั้ง ราวกับว่าถ้าตนทำให้เธอพูด
ออกมาไม่ได้ก็จะไม่เลิกแหย่เด็ดขาด
“ควีนซามะ ถ้าเธอไม่พูดอะไรเลย งั้นฉันจะถือว่าความเงียบนี่คือตกลงล่ะกันนะ
แต่ก็….นะ เฮ้อ…. มันก็เข้าใจได้แหละหน้าอกควีนซามะออกจะนุ่มและใหญ่เต็ม
มือแบบนี้การที่มันจะเป็นจุดอ่อนไหวก็ไม่แปลกอะไร แต่รู้อะไรไหมตอนนี้จุดอ่อน
ของเธอถูกฉันพบเข้าแล้วนะเออ……”
โชคุโฮกัดริมฝีปากตัวเอง ในแววตามีประกายอับอายวาบผ่าน ก็อย่างที่เขาพูด
จุดอ่อนของเธอคือหน้าอก และตอนนี้เขาก็กำลังใช้มันมาจัดการกับเธอ
บางทีอาจเป็นเพราะเขาทันสังเหตุเห็นความอับอายในดวงตาเธอ วู่หยานจึง
หัวเราะออกมาอย่างมีความสุข ยัยนี่เล่นเขาไว้เยอะเพราะแค่อยากจะกลั่นแกล้งมิ
โคโตะ
และในวันนี้โอกาศฟ้าประทานให้เขาได้แก้แค้นก็มาถึงแล้ว!
เผยรอยยิ้มออกมาเล็กๆ วู่หยานยื่นมือออกไปที่เอวโชคุโฮ จากนั้นภายใต้สายตา
ช็อคๆของเธอเขาก็ล้วงเข้าไปในเสื้อ!
อัตราการเต้นของหัวใจเธอเพิ่มสูงขึ้นหลายเปอร์เซ็นทันที สัมผัสได้ถึงฝ่ามืออุ่นๆ
ตรงหน้าท้องตัวเอง ควีนซามะก็อดไม่ไหวจนต้องครางออกมา
“….ไม่….ไม่ได้….”
วู่หยานทำเป็นไม่ได้ยิน ขณะที่กำลังขบกัดใบหูเธอ ทำควีนซามะตัวสั่นงึกๆ ใน
เวลาเดียวกันก็ค่อยเลื่อนมือสูงขึ้น สูงขึ้น ไปหาจุดหมายปลายทาง…..
หัวใจโชคุโฮเต้นรัวกระหน่ำ วินาทีต่อมาก็เธอก็นำมือมากดฝ่ามือหื่นกามในเสื้อ
เธอไว้ จากนั้นพูดบอกเขาด้วยความอาย
“นะ..นาย…อย่าบอกนะว่า..แฮ่กๆ….จับข้างนอกตั้งนาน…ก็ยัง….ยัง..ไม่พอใจ
อีกน่ะ?…..”
“แหม แค่นี้จะไปพอได้ยังไงล่ะ…..”วู่หยานพูดออกมาอย่างหน้าด้านๆ “ร่างกาย
ของควีนซามะออกจะมีเสน่ห์ยั่วยวนขนาดนี้ จ่อให้จับนานแค่ไหนก็ไม่พอหรอกนะ
……”
ได้ยินแบบนี้ ในใจโชคุโฮก็เกิดความรู้สึกพึงพอใจและมีความสุขขึ้นมา เดิมที่เธอก็
เป็นคนมั่นใจในรูปร่างของตัวเองอยู่แล้ว และเธอยังรู้ด้วยว่าร่างกายของเธอมันมี
อานุภาพต่อเพศตรงข้ามมากขนาดไหน
ทว่าเมื่อได้ยินคำชมจากปากวู่หยาน เธอก็ยังอดที่จะรุ้สึกยินดีเล็กๆขึ้นมาไม่ได้อยู่
ดี ผู้หญิงเป็นเพศที่ชอบคำชมอยู่แล้ว แม้แต่โชคุโฮที่ภาคภูมิใจในตัวเองอยู่แล้วก็
ไม่เว้น
แต่ถึงจะอย่างงั้นนี่กับนั่นมันก็ละเรื่องอยู่ดี เธอยังคงต้องการหยุดเขาไม่ให้ทำ
‘เกินไป’เพราะยังไงควีนซามะก็เป็นเด็กผู้หญิงคนนึง พื้นฐานเลยยังไงก็ต้อง
ต่อต้านอยู่แล้ว จิตสำนึกของเธอไม่อาจทนดูสมบัติล่ำค่าของตัวเองตกไปในการ
ควบคุมของวู่หยาน ถึงแม้ก่อนหน้านี้จะโดนอีกฝ่ายจังจนหน่ำใจผ่านเสื้อผ้าแล้วก็
เถอะ……
“มะ…ไม่เอานะ….” โชคุโฮพูดทั้งๆที่หอบหายแฮ่กๆอยู่ ถึงมือที่อยู่ในเสื้อจะถูก
หยุด แต่มืออีกข้างที่อยู่ด้านนอกก็ยังคงนวดหน้าอกเธอต่อไป “จะ…จับแค่ข้าง
นอกนะ…โอเคมั้ย?….”
ด้วยนิสัยแข็งกร้าวของเธอ พอได้พูดประโยคน่าอายออกไป ทำให้เธอหน้าแดง
เป็นลูกตำลึงทันที แน่นอนว่าส่วนนึงที่แดงก็เป็นเพราะการละเล่นก่อนหน้านี้ด้วย
“ควีนซามะจ๋า….” วู่หยานด้วยใบหน้าอมยิ้มที่ถ้าอยู่ในสถานการณ์ปกติเขาจะต้อง
โดนต่อยแน่นอน “เราควรจะไปให้สุดทางนะ อย่าลืมสิ ครั้งนี้คนที่เริ่มก่อนคือ ตัว
เธอ นะ……..”
จากนั้นวู่หยานก็ไม่ให้โอกาศโชคุโฮตั้งตัว จากมือที่กำลังขยับไปมาตรงท้องเธอก็ได้
รุดหน้าบุกทะลวงขึ้นไปข้างบน แล้วจับเปิดบราเธอออกราวสายฟ้าแล่บ เสร็จแล้ว
ก็คว้าจับก้อนเนื้อนุ่มนิ่มนั่น!
เนียนมาก! โครตนุ่ม! และใหญ่สุดๆ!
แทบจะวินาทีเดียวกับที่จับลงไป ในหัวของวู่หยานก็มีประโยคนี้ผุดขึ้นมา ส่วน
ทางโชคุโฮก็กรีดร้องออกมาทีนึง ก่อนที่จะถูกแทนที่ด้วยเสียงคราง
“อ๊า…อ๊า….” ควีนซามะหลับตาลงอย่างคนยอมจำนนต่อโชคชะตา ปากเธอเปิด
และปิดขณะที่เธอปล่อยเสียงครางออกมา ดูเหมือนเจ้าตัวจะถูกเส้นใยแห่ง
ความสุขจับเข้าซะแล้ว……
วู่หยานใช้โอกาสนี้สอดมือที่เหลืออีกข้างเข้าไปในเสื้อเธอเช่นกัน
“บัดซบ!! บัดซบ!! บัดซบ!!”
ณ ซอกมุมนึงที่ห่างออกไป เหล่าคุณหนูโทคิวะไดที่แอบมองมาตั้งแต่ต้นกำลังรู้สึก
ของขึ้นสุดๆที่ทำได้แค่มองคนที่ตัวเองนับถือถูกผู้ชายโสโครกเจ้าชู้ที่มีฮาเร็มเป็น
ของตัวเอง ณ ตอนนี้พวกเธอใกล้บ้าเต็มทีแล้ว!
สาวคนไหนที่พกผ้าเช็ดหน้ามาด้วย ก็หยิบมันขึ้นมากัดอย่างไม่ยั่งราวกับกำลังกัด
ศัตรูตัวฉกาจ ไม่นานผ้าเช็ดหน้าก็ขาดเละ
ส่วนพวกที่ไม่มีผ้าเช็ดหน้าก็ยกชายเสื้อชุดโทคิวะไดนี่แหละขึ้นมากัด ถ้าไม่ใช่
เพราะชุดนี่หนาออกแบบมาดี ป่านนี้คงมีสภาพไม่ต่างจากผ้าเช็ดหน้าไปแล้ว……
ถ้าคราวนี้มิซากะซามะของพวกเธอจะพุ่งเข้าไปเหมือนเมื่อกี้ล่ะก็ พวกเธอจะไม่
ห้ามอีกแล้วกลับกันพวกเธอจะวิ่งเข้าไปด้วยเพื่อสับวู่หยานให้เป็นชิ้นๆ แต่ก็นะ
ครั้งนี้มิโคโตะยืนนื่งเงียบๆ พวกเธอจึงทำได้แค่มองภาพบาดตาบาดใจต่อไป
“ถ้าขืนปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อ ควีนซามะอันตรายแน่ค่ะ!”
“โชคุโฮซามะ รีบๆแยกตัวออกจากไอ้ขยะนั่นซักทีสิค่ะ!”
“ไอ้บ้านั่น กล้าดียังไงถึงได้เอาลิ้นสกปรกโสโครกมาเลียแก้มอันสวยงามของโชคุ
โฮซามะแบบนี้!!!”
“แล้วยังมีจับบั่นท้ายโชคุโฮซามะอีก!!!”
“มาตอนนี้ถึงกลับเอามือมาจับหน้าอกที่เป็นสมบัติสุดแสนล้ำค่าของโชคุโฮซามะ
แล้วด้วย!!!”
“สวรรค์….เมื่อกี้เขา….เขาได้เอามือล้วงเข้าไปในเสื้อโชคุโฮซามะแล้ว!!”
“แขนข้างนั้นต้องหักทิ้งซะ!!”
“ไม่ค่ะ! เราต้องนำไปเข้าเครื่องบดให้เป็นเศษเนื้อสิ!”
“ไม่ใช่แค่มือ ไม่ว่าจะเป็นส่วนไหนที่ไอ้ขยะกล้าเอาไปสัมผัสควีนซามะต้องถูก
ตัดทิ้งทั้งหมด!!”
“ฟัค! ดิฉันว่าเราเข้าไปตัดมันเป็นชิ้นๆตอนนี้เลยดีกว่าค่ะ!!!”
“ไม่ค่ะ ฉันว่าเราจับมันมาขึงมัดไว้ดีกว่า จากนั้นก็ค่อยลงแส้ ทำให้มันรู้สึกทรมาน
จนต้องร้องขอความตาย!!”
“โชคุโฮซามะ…ฮึก ฮือ ฮือ……..โชคุโฮซามะคนนั้นต้องมาแปดเปื้อนเพราะขยะนั่น
……”
“………..”
ฟังเสียงที่ดังรอดไรฟันออกมาไม่หยุดของพวกรุ่นน้องตัวเอง และอารมณ์ที่เคียด
แค้นที่อัดเน่นมาในน้ำเสียงนั่น ได้ทำให้สีหน้ามิโคโตะไม่น่ามองขึ้นเรื่อยๆ จากเดิม
เธอที่คิดว่ามองน้อยๆจะดีว่าก็เป็นต้องพังทลายด้วยคำสาธยายของรุ่นน้องตัวเอง
อารมณ์ที่เธอทำให้มันเย็นลงอย่างยากลำบากได้เสียเปล่าทันที!
คุโรโกะที่สังเกตการณ์เปลี่ยนแปลงของคุณพี่ก็แอบหัวเราะคิกคักเบาๆ นัยน์ตา
ของหดแคบลงราวกับหมาป่าที่หิวกระหาย เธอแทบจะมองเห็นอนาคตที่คุณพี่เธอ
ย่างสดไอ้ขยะนี่แล้ว
มิโคโตะกำลังกล่อมตัวเองในใจว่า ใจเย็นๆ ไม่หยุดไปได้ไม่นานก็ต้องกลับมา
ล้มเหลวอีกครา เนื่องจากเหตุการณ์ที่พัฒนาต่อไปข้างหน้าตัวเอง
“อ๊ายย!!” โชคุโฮที่กำลังหลับตาอดทนกับการกระทำของวู่หยาน ทันใดนั้นก็ต้อง
ร้องออกมา จากนั้นสีหน้าเธอก็กลายเป็นตื่นกลัว!
มือข้างนึงของวู่หยานได้สละออกมาจากเสื้อเธอ และเข้าไปเกาะที่ขาอ่อนขาว
เนียนของเธอแทน จากนั้นก็ค่อยๆไล่ระดับขึ้นมาที่กระโปรงเธอ
“ไม่ได้นะ!!”
ไม่รู้ว่าไปเอาแรงมาจากส่วนไหน โชคุโฮได้เอามือไปจับมือของวู่หยานก่อนที่จะได้
มุดเข้าไปในกระโปรงเธอ เสร็จแล้วเธอก็พูดว่า “ตรงนี้ยังไงก็ไม่ได้เด็ดขาด!!”
วู่หยานยิ้มโดยไม่คิดจะตอบเธอ เขาคลายมือที่อ่อนแอของเธอออกไป จากนั้น
ภายใต้สีหน้าอึ้งๆของโชคุโฮ มือเขาก็ได้เคลื่อนตัวบุกเข้าไปในกระโปรงเธออย่าง
รวดเร็ว……..