บทที่ 236 งานประชันฝีปาก! และบุคคลที่ได้รับผลประโยชน์ที่สุดล่ะ!
วู่หยานเบิกตากว้างมองกลุ่มสาวๆตรงหน้าด้วยมุมปากที่บิดเบี้ยว แค่เขาคิด
ย้อนกลับไปว่าทุกอย่างที่ทำกับควีนซามะเมื่อกี้โดนคนจำนวนมากเห็นหมดทุก
ฉาก แถมยังเป็นผู้หญิงด้วยเขาก็ใจระส่ำแล้ว…….
แต่ว่าในสายตาของเหล่าคุณหนูโทคิวะได วู่หยานที่กล้าประกาศว่าตัวเองมีฮาเร็ม
ต่อหน้าฝูงชนฝูงใหญ่ คนที่พวกเธอมองว่าเป็นขยะในคราบมนุษย์ การที่เขาจะทำ
แบบนี้ตอนกลางวันแสกๆ พวกเธอจึงจึงไม่ได้แปลกใจอะไรเลย แต่ถึงยังงั้นก็ยังคง
ทำให้พวกเธอรู้สึกอยากเดินเอามีดไปกระซวกใส่หลายๆทีอยู่ดี…….
ภายใต้สายตามุ่งร้ายของพวกเธอ วู่หยานอดที่จะก้าวถอยหลังสองก้าวไม่ได้
ขณะที่ในใจก็กำลังชั่งน้ำหนักว่าตัวเองควรจะหันหลังโกยอ้าวเลยดีไหม…….
ตอนที่วู่หยานคิดจะหนีจริงๆนั่นเอง ในที่สุดควีนซามะก็ปรับลมหายใจที่ถี่รัวได้
เธอลืมตาดวงดาวของตัวเองและเห็นมิโคโตะที่ยืนอยู่ห่างไปไม่ไกลโดยที่มีกลุ่มเด็ก
สาวโทคิวะไดยืนอยู่ด้วย เห็นแบบนี้ใบหน้าเธอก็ร้อนผ่าวทันที
จมจ่อสติหลุดลอยไปกับการจู่โจมของวู่หยาน ทำให้ควีนซามะลืมเสียสนิทว่ากำลัง
มีคนสะกดรอยตามอยู่!
พูดอีกอย่างก็คือทุกอย่างเมื่อกี้ที่วู่หยานทำกับเธอ โดนกลุ่มหญิงสาวจำนวนมาก
ตรงหน้าเห็นหมดแล้ว!
โชคุโฮรู้สึกเขินอายเป็นอย่างมาก เพราะยังไงเธอก็เป็นผู้หญิงคนนึง การที่ถูกมอง
ตอนโดนทำอย่างว่าจะรู้สึกอายก็ไม่แปลกอะไร แต่ควีนก็ยังคงเป็นควีนอยู่ดี เธอ
ฟื้นตัวอย่างรวดเร็ว
ค่อยๆลุกขึ้นยืน และจัดระเบียบเสื้อผ้าตัวเองให้เรียบร้อย ก่อนที่จะหันไปมองมิโค
โตะแล้วหัวเราะเสียงอย่างนุ่มนวล “Ara คุณมิซากะ นี่มาเที่ยวสวนสนุกพวกรุ่น
น้องงั้นเหรอคะ?”
เห็นโชคุโฮพูดทักทายอย่างหน้าตาเฉยราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งๆที่เพิ่งเล่นเกม
จ้ำจี้(?)กับวู่หยานไปแท้ๆ มิโคโตะก็ตะโกนว่า ยัยหน้าด้าน ในใจไปที
“โชคุโฮ..มิซากิ……” มิโคโตะชูหมัดน้อยๆขึ้น แล้วมองอย่างโกรธๆไปที่โชคุโฮ
“เธอท้าทายฉันครั้งแล้วครั้งเล่า นี่เธอคิดจริงๆเหรอว่าฉันคนนี้สู้กลับไม่เป็นน่ะ?”
“เอ๋ คุณมิซากิพูดเรื่องอะไรกันคะ?”โชคุโฮโคลงหัวไปมาด้วยสีหน้าที่บ่งบอกว่า
‘ฉันไม่รู้เรื่อง’ “นี่ฉันไปทำให้คุณโกรธตอนไหนเหรอคะ? ทำไมถึงพูดว่าฉันท้าทาย
ล่ะ?”
“ก็เธอเมื่อกี้ที่ทำระ….เรื่องแบบนั้นกะ…กับฟะ…แฟนคนอื่นนะสิ! นี่เธอไม่มีปัญญา
หาเองหรือไง!”
มิโคโตะพูดแบบไม่เกรงใจเลย ทำให้สาวๆคนอื่นอ้าปากค้าง
โชคุโฮหัวเราะเบาๆ มองไม่ออกเลยว่าเธอเป็นคนเดียวกับที่ลงไปนอนหอบกายใจ
บนพื้นเมื่อกี้ โชคุโฮยกมือปิดปากแล้วยิ้มด้วยความหมายลึกซึ้ง “แหม่ ก็ใครใช้ให้
คุณมิซากะไร้เสน่ห์ล่ะคะ ถึงดึงดูดหยานจังไม่ได้ไงล่ะ ดังนั้นหยานจังถึงได้มาหา
ฉันแทน……”
“นี่เธอว่าอะไรนะ!!” มิโคโตะร้องตะโกนออกมาเสียงหลง วู่หยานเองก็ตะโกน
ออกมาเช่นกัน……
วู่หยานมองรอยยิ้มไม่แยแสของควีนซามะด้วยความร้อนตัว เขาก่นด่าเธอในใจ
ว่ายัยปีศาจ เล่นพูดแบบนี้ คนที่ซวยก็ตูอีกแล้วนะสิ……
อย่างที่คิด มิโคโตะหันเหความสนใจจากตัวโชคุโฮมาที่เขาอย่างรวดเร็ว รอยยิ้ม
บนใบหน้าเธอดูอันตรายเป็นอย่างมาก
“หยาน! นายพูดออกมาเลย พูดออกมาว่า เป็นเพราะฉันมันไม่มีเสน่ห์ดึงดูดนาย
ไม่ได้ นายถึงได้ไปหายัยนี่น่ะ!!!”
วู่หยานยกมือกุมหน้าผาก ขณะที่ในใจรู้สึกอยากร้องไห้แต่ไม่มีน้ำตา
อันที่จริง หุ่นของพี่สาวเรลกัน ถึงแม้จะมีจุดที่ไม่น่าอภิรมย์เท่าไหร่อยู่ แต่ภายใต้
การเลี้ยงดูปูเสื่ออย่างดีจากเขาพวกมันก็เริ่มโตขึ้นแล้ว ทำให้พี่สาวเรลกันกลาย
เป็นมีเสน่ห์มากยิ่งขึ้น
แต่ต่อให้ไม่ใช่เพราะแบบนี้ เรลกันก็ยังคงเป็นเรลกันที่แสนโมเอะสำหรับเขาอยู่ดี
เพราะงั้นมันน่าขำมากที่บอกว่าเธอดึงดูดเขาไม่ได้น่ะ…….
ถ้าเอามาเทียบกับควีนซามะ เธออาจจะแพ้ถ้าวัดกันด้วยเสน่ห์ล้วนๆ แต่ถึงยังงั้น
พี่สาวเรลกันก็ไม่เลวเลยนะ! เธอมีเสน่ห์อันเป็นเอกลักษณ์ของเธออยู่!
ดังนั้นตอนนี้ วู่หยานจึงได้กรอกตามองบนใส่มิโคโตะ “นี่เธอจะเชื่อคำพูดคนอื่น
ง่ายเกินไปไหมเนี่ย? เล่นซะฉันงุนงงเลย….”
สแกนร่างกายมิโคโตะไปที สายตาวู่หยานก็กลายเป็นเร่าร้อน เขานึกถึงบางอย่าง
แลวพูดต่อว่า
“เธอยังจำได้ไหมว่า เช้าวันนั้นที่โรงแรม เธอกับฮินางิคุน่ะ…….”
ก่อนที่เขาจะได้พูดมากกว่านี้ มิโคโตะก็วิ่งมาเอามืออุดปากเขาทันทีด้วบใบหน้าที่
แดงก่ำ “อ๊า! ฉันรู้แล้ว ฉันรู้แล้ว อย่าพูดนะ!”
ได้ยินแบบนี้ วู่หยานก็ดึงมือมิโคโตะออกจากปาก แล้วพูดสีหน้าเที่ยงธรรมดว่า
“จะไม่พูดได้ไงกัน? ฉันต้องบอกเธอให้ชัดเจนไง เธอจะได้รู้ว่าเธอน่ะดึงดูดฉันได้!”
ได้ยินวู่หยานพูด มิโคโตะก็รู้สึกอยากกัดเขาจนตาย แต่เธอก็ทำได้แค่ตะโกนใส่เขา
ขณะที่ตัวยังเขินอายอยู่ “ไม่จำเป็นแล้ว! เอาเป็นว่าฉันผิดเอง! อย่าได้พูดอีกนะ!!”
“โอ้? นี่เธอยอมรับแล้วเหรอว่าตัวเองมีเสน่ห์ดึงดูดฉันได้น่ะ?” วู่หยานหัวเราะ
อย่างชั่วร้าย ทำมิโคโตะหน้าแดงขึ้นทันทีหลายส่วน เธอทำได้แค่หันไปถลึงตา
มองโชคุโฮ
“สมองฉันมันต้องบ้าไปแล้วแน่ๆถึงได้ไปเชื่อคำพูดของเธอ!”
โชคุโฮทำเสียง ‘เชอะ’ด้วยความไม่พอใจเล็กน้อย “แล้วฉันพูดผิดตรงไหนเหรอ
ไง?”
เธอวิ่งไปที่ด้านหน้าวู่หยาน จากนั้นเข้าไปโอบกอดคอเขาก่อนที่จะพูดต่อว่า
“หยานจัง ฉันพูดผิดเหรอ? เทียบกับหุ่นเด็กๆของผู้หญิงคนนั้นแล้ว คิจัง คนนี้
ดึงดูดนายไม่ได้เลยเหรอ? ”
วู่หยานคิ้วกระตุก เขาหักห้ามใจตัวเองไม่ให้ยกมือตบก้นโชคโฮ เห็นได้ชัดว่าเธอ
กะปั่นหัวเขาเล่น
“ธะ..เธอ…เธอนี่มัน…” มิโคโตะเกือบจะโกนด่าออกมา แต่เป็นเพราะเธอเป็นคนที่
ไม่ถนัดโจมตีคนอื่นด้วยคำพูด ดังนั้นพอจังหวะจะด่ากลับนึกไม่ออกว่าควรใช้คำ
ไหนดี ดังนั้นเธอจึงทำได้แค่ยกนิ้วสั่นๆชี้ใส่โชคุโฮ
เธอไม่อยากโดนเอามาเปรียบเทียบเรื่องหุ่นกับโชคุโฮมากที่สุด พออีกฝ่ายเป็นคน
พูดเปิดขึ้นมา มิโคโตะจึงพูดอะไรไม่ออกไปทันที ทำได้แค่พูดว่า เธอๆ ซ้ำไปมา
…….
โชคุโฮมองมิโคโตะอย่างยั่วยุ จากนั้นหันมามองวู่หยานด้วยสายตาเศร้าๆพูด้วย
เสียงนุ่มๆว่า “หยานจัง นี่ฉัน คิจัง ไม่ดึงดูดนายเหรอ?”
ได้ยินแบบนี้ มิโคโตะก็หันไปจ้องวู่หยานทันที ราวกับกำลังรอคำตอบจากปากเขา
ทำให้วู่หยานรู้สึกตัวชาหนึบด้วยความกลืนไม่เข้าคายไม่ออก
“นี่พวกเธอจะตายกันเลยหรือไง ถ้าไม่ได้ทะเลาะกันสักวันเนี่ย?”
ไม่ได้คำตอบอย่างที่หวัง โชคุโฮก็บุ้ยมากอย่างไม่พอใจ จากนั้นไม่รู้ว่าคิดอะไรได้
แก้มเธอก็แดงขึ้นมา แต่ว่าพอหันไปเห็นสีหน้าโกรธๆของมิโคโตะเข้า เธอก็
ตัดสินใจได้
ทันใดนั่นโชคุโฮก็ยื่นมือออกมาจับมือ จากนั้นภายใต้สีหน้าช็อคของมิโคโตะ และ
เด็กสาวโทคิวะไดจำนวนมาก เธอก็ได้นำมือวู่หยานมากดที่หน้าอกตัวเอง!
“เธอ เธอ เธอ เธอ…….เธอทำอะไรเนี่ย!!!”มิโคโตะหน้าแดงตะโกนเสียงดังใส่โชคุ
โฮ ดูเหมือนว่าการกระทำนี้ของโชคุโฮจะทำเธอเสียศูนย์มาก
ทางวู่หยานก็หัวโล่งว่างเปล่า ความรู้สึกนุ่มนิ้มที่ส่งจากมือตัวเองได้บอกเขาว่านี่
มันไม่ใช่ความฝัน ควีนซามะได้เสนอหน้าอกตัวเองต่อหน้าต่อตาทุกคนจริงๆ!
หน้าโชคุโฮแดงเถือกแดงเข้มราวถูกเผา ที่เธอตัดสินใจเสียสละตัวทำแบบนี้เพราะ
ยังไงของมันก็ทั้งโดนจับโดนบีบมาอย่างเยอะแล้วเมื่อกี้ ดังนั้นโดนจับอีกสักครั้งมัน
จะเป็นไรไป!
ส่วนความจริงที่ว่ายังมีรุ่นน้องตัวเองจำนวนมากยืนมองอยู่ โชคุโฮได้ตัดสินใจเมิน
ทั้งหมด ยังไงซะเธอก็โดนเห็นไอ้ที่มันยิ่งกว่านี้มาแล้วทั้งกอดจับจูบ บวกกับที่นี่
นอกจากวู่หยานก็มีแต่นักเรียนหญิง ยิ่งกว่านั้นยังมาจากโรงเรียนเดียวกัน ถ้าไม่ใช่
เพราะเหตุนี้โชคุโฮก็ไม่กล้าทำจริงๆต่อหน้าคนแปลกหน้าน่ะ…….
เอาเป็นว่าหลังจากนี้ ค่อยตามไปลบความทรงจำทั้งหมดของวันนี้ซะ แค่นี้ก็ไม่
เป็นไรแล้ว…….
คิดได้แบบนี้ ควีนซามะก็หัวเราะเสียงนุ่มออกมา จากนั้นกดมือวู่หยานมากกว่า
เดิม ให้เขาสัมผัสได้มากกว่านี้
ไม่รู้ว่าตั้งใจทำหรือไม่ยังไง โชคุโฮได้มองวู่หยานด้วยแววตาที่เริ่มมีหมอกจางๆปก
คลุม แล้วพูดเสียงอ่อน “หยานจัง ไม่ใช่ว่านายชอบพวกมันมาก? ดังนั้นเทียบกับ
ผู้หญิงไม้กระดานตรงนั้นแล้ว ฉันต้องดีกว่าและมีเสน่ห์ดึงดูดนายมากกว่าใช่
ไหม?”
วู่หยานไม่ได้ตอบ สมองเขาได้ลัดวงจรจากการกระทำสายฟ้าแลบของเธอ เขามอง
มือตัวเองที่กดอยู่บนหน้าอกอวบอิ่มของเธอด้วยสีหน้าตะลึง
‘เปรี๊ยะๆ’ กระแสไฟฟ้าปรากฏออกมาตามอารมณ์เจ้าของ ฟังคำพูดโชคุโฮแล้ว
มองหน้าเธอกับมือของวู่หยานที่จับกุมหน้าอก โชคุโฮ มิซากิ ทันใดนั้นความ
เกรี้ยวกราดอันน่ากลัวก็ได้ไหลบ่าเข้ามาในหัวใจเธอ!
มิโคโตะคลั่งจนได้กระทำบางอย่างที่ทำให้ปากที่อ้าค้างอยู่แล้วของสาวๆโทคิวะได
ยิ่งอ้ากว้างมากกว่าเดิมลงไป…….