บทที่ 254 สิ่งที่ฉันต้องการน่ะเหรอ? ก็ลูกน้องทั้งสามที่น่ารักของเธอไง
ล่ะ!
“เอามือโสโครกของแกออกไปจากเธอซะ!!!”
น้ำเสียงเย็นชาจากผู้มาใหม่ดังขึ้น นี่ทำให้มุกิโนะกับเฟรนด้าที่นอนหมอบไปกับ
พื้นตะลึง และยังทำให้คาคิเนะที่หัวเราะเป็นบ้าเป็นหลังหยุดชะงักด้วย
เสี้ยววินาทีต่อมาที่เสียงนี้ดังขึ้น แรงบีบอันเหนือชั้นก็ได้ถูกส่งมาที่ข้อมือคาคิเนะ
รู้สึกได้ถึงความเจ็บปวดเขาก็เผลอร้องโอ้ยออกมาตามจิตใต้สำนึก
ส่วนทาคิสึโบะเมื่อได้ยินเสียงเธอก็ลืมตาขึ้นโพรงอย่างรวดเร็ว ตัวเธอที่ใช้เวลา
ชีวิตส่วนใหญ่หมดไปกับการนอน ในอดีตไม่มีครั้งไหนเลยที่ตอนเธอจะลืมตาขึ้นได้
รวดเร็วเท่าครั้งนี้………..
ด้วยเหตุนี้ เมื่อทาคิสึโบะลืมตาขึ้นมา เธอจึงได้เห็นผู้ชายคนเดียวกันกับที่เพิ่ง
ปรากฏในใจเธอเมื่อกี้………….
“ฉันบอกให้แก เอามือโสโครกออกไปจากเธอไง! นี่แกหูหนวกหรือไงวะ!!”
สิ้นเสียง ภาพเบื้องหน้าที่คาคิเนะเห็นถัดมาก็คือกำปั้นลุ่นๆที่พุ่งเข้ามาอัดหน้าเขา!
ความเจ็บปวดถูกถ่ายทอดจากใบหน้า ครั้งนี้คาคิเนะไม่มีโอกาสได้ร้องเพราะตัว
เขากำลังปลิวกระเด็นไปในอากาษด้วยหมัดเดียว ทำให้มือที่จับคอเสื้อทาคิสึโบะ
จำต้องปล่อยด้วย
ก่อนที่ทาคิสึโบะจะได้ร่วงลงพื้น ก็ได้มีมือคู่นึงยื่นออกมารับตัวเธอเอาไว้…………
ฝ่ามือที่เธอทั้งคุ้นเคยและไม่คุ้นเคยได้โอบกอดตัวเธอ นี่ทำให้หัวใจทาคิสึโบะสั่น
ไหว ใบหน้าที่เธอเคยเห็นอย่างมากสุดก็แค่สามครั้งในชีวิต กลับทำให้เธอน้ำตา
คลอเบ้าเกือบจะร้องไห้ออกมาเมื่อเห็นเขา
“ทาคิสึโบะ! เฟรนด้า!”
คินุฮาตะเพิ่งเห็นฉากที่คาคิเนะถูกชกจนตัวปลิวไป เธอมองเฟรนด้าที่นอนแผ่ไป
กับพื้นดิน และทาคิสึโบะที่อยู่ในอ้อมกอดวู่หยาน เห็นร่างกายที่เต็มไปด้วย
บาดแผลของเพื่อนตัวเอง คินุฮาตะก็ร้องเรียกเสียงหลงออกมา
“มุกิโนะ!” เมื่อภาพที่มุกิโนะนอนหมดสภาพกับพื้นเข้ามาในสายตาคินุฮาตะ เธอ
ก็ตะลึงไป ทว่าไม่นานเธอก็รีบวิ่งไปตรงหน้าเฟรนด้า ก่อนจะสลับกันมองเฟรนด้า
และทาคิสึโบะ
“ทั้งสองคนเป็นอะไรมากมั้ยคะ?” คินุฮาตะพูดกับเพื่อนทั้งสองด้วยความกังวล
เธอไม่คิดเลยว่าการที่ตัวเองหายไปแค่แป๊ปเดียว เพื่อนทั้งสามของตัวเองกลับ
ได้รับบาดเจ็บร้ายแรงแบบนี้
“คินุฮาตะ…..” เฟรนด้าส่งเสียงเรียกคินุฮาตะอย่างอ่อนแรง ทว่าเมื่อเห็นคนที่
กอดตัวทาคิสึโบะ และเป็นคนต่อยคาคิเนะเป็นใคร เธอก็ตกใจ
“นาย!”
“อะไร?” วู่หยานมองดูสีหน้าตกใจของเฟรนด้า ก่อนจะกรอกตามองบน “เป็นฉัน
ไม่ได้หรือไง?”
“ทำไมนายถึงมาอยู่ที่นี่?” เฟรนด้าถามออกไปด้วยความไม่แน่ใจ เพราะยังไงซะ
ก่อนหน้านี้วู่หยานก็เป็นศัตรูของพวกเธอ “คินุฮาตะ ทำไม…ทำไมเธอถึงได้มาอยู่
กับหมอนี่ได้?”
คินุฮาตะยังไม่ทันได้อ้าปากพูด วู่หยานก็หัวเราะออกมา เขาออกแรงกอดร่างบอบ
บางในอ้อมแขนแน่นขึ้น ก่อนจะก้มลงไปมองทาคิสึโบะที่ตอนนี้ก็ก็กำลังมองมาที่
เขาเช่นกัน วู่หยานพูดยิ้มๆ “แน่นอนอยู่แล้วว่าต้องมาช่วยพวกเธอ!”
“ช่วยพวกเรา?” เฟรนด้าเริ่มรู้สึกว่าสมองตัวเองประมวลผลไม่ทัน “นาย….ทำไม
ถึงต้องมาช่วยพวกเราด้วยล่ะ? สุดท้ายแล้วไม่ใช่ว่าพวกเราเป็นศัตรูกัน?”
“ก็เพราะฉันเป็นผู้ชายของพวกเธอไงล่ะ!”
คำพูดกะทันหันของวู่หยาน ทำให้เฟรนด้ากับทาคิสึโบะรู้สึกอย่างกับได้ยินเสียง
ฟ้าผ่าในหัว ทั้งสองนิ่งค้างไม่ไหวติง ส่วนวู่หยานก็หันไปมองด้านหน้าโดยไม่สนใจ
เลยว่าคำพูดของตัวเองจะทำให้เฟรนด้ากับทาคิสึโบะช็อค………
“นายนี่เอง!”
คำพูดคล้ายกับของเฟรนด้าหลุดออกมาจากปากคาคิเนะแต่ที่ต่างกันคือของเขา
มันเต็มไปด้วยความเกลียดชัง!
ยกมือกุมหน้า คาคิเนะค่อยๆยืนขึ้นจากพื้น ในแววตาคู่นี้ที่มองวู่หยานนั่นมีแต่
ความโกรธเกลียดของทั้งอดีตและปัจจุบัน!
หนี้แค้นปัจจุบันคือที่โดนต่อยปลิวเมื่อกี้ ส่วนอันเก่า เป็นเพราะคาคิเนะรู้ว่าคน
ตรงหน้าคือผู้ชายของ มิซากะ มิโคโตะ!
“คาคิเนะ เทอิโทคุ!” วู่หยานพูดออกมาเบาๆ ก่อนจะส่งตัวทาคิสึโบะให้คินุฮาตะ
“ฉันจำนายได้ นายเป็นแฟนของอันดับสาม……”คาคิเนะมองตรงที่วู่หยานด้วย
เจตนาฆ่าที่อันมากล้น ทุกครั้งที่เขาได้ยินหรือเอ่ยชื่อมิโคโตะ หัวใจเขาก็มักจะ
ท้วมท้นไปด้วยความเกลียดชัง
ได้ยินคำพูดของคาคิเนะ วู่หยานก็หัวเราะออกมา “อันดับสาม? นายจำผิดแล้วล่ะ
ตอนนี้เธอคืออันดับสอง!” (@งานปากดีต้องมา)
คาคิเนะตัวสั่นเทิ้มทันที เจตนาฆ่าในแววตาได้เพิ่มสูงขึ้นอีกระดับจนราวกับว่า
พวกมันได้รวมตัวกันเป็นคมมีดแหลมคมขี้ไปที่ตัววู่หยาน นี่ชี้ให้เห็นว่าคำพูดของ
เขามันบาดลึกแค่ไหน!
“เฮ้ เฮ้! เฮ้!!”เฟรนด้าตะโกนด้วยความกลัวเต็มใบหน้าใส่วู่หยาน “นี่นายไปยั่ว
โมโหอีกฝ่ายทำไมเนี่ย? บ้าไปแล้วเหรอ! หมอนั่นแข็งแกร่งขนาดที่แม้แต่มุกิโนะยัง
ทำอะไรไม่ได้ ถึงแม้นายจะเคยชนะมุกิโนะ แต่ยังไงนายก็ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของอีกฝ่าย
หรอก พวกเรารีบหนีกันเถอะ!!”
ใกล้กัน คินุฮาตะกับทาคิสึโบะก็หันมามองวู่หยานด้วยแววตาที่เต็มไปด้วยความ
กังวลแล้วและความกลัว ดูเหมือนทั้งสองเองก็มีความคิดที่จะหนีเหมือนกัน นี่ทำ
ให้วู่หยานหัวเราะแห้งๆ
พวกเธอคิดจริงเหรอว่า หนีด้วยเท้ากับคนที่บินได้มันจะหนีสำเร็จจริงๆน่ะ?
ยิ่งกว่านั้นเราก็ไม่จำเป็นต้องหนีด้วย………..
เมินเฉยคาคิเนะที่ยืนส่งจิตสังหารอันแรงกล้าออกมา วู่หยานเดินมาหามุกิโนะ
มองดูเธอที่กำลังดิ้นรนกับพื้น “ป้า ดูสิ ทั้งหมดนี่เกิดขึ้นเพราะไอ้ทิฐิที่ไม่เข้าท่า
ของป้าไงล่ะ!”
ได้ยินนัยน์ตามุกิโนะก็หดตัวลง ข้างในนั้นมีความเจ็บปวดแว่บผ่าน หลังจากนั้น
เธอก็มองวู่หยาน ไอไปทีแล้วพูดว่า “แค่กๆ….แก….มาเพื่อนเยาะเย้ยฉัน?….ถ้างั้น
…บอกเลยว่า..แกทำสำเร็จแล้วล่ะ……”
วู่หยานส่ายหัวเล็กน้อย “ไม่ต้องห่วงไป ฉันไม่ปล่อยโอกาสทองเยาะเย้ยเธออย่าง
นี้ไปหรอก แต่ว่าค่อยทำหลังจากนี้น่ะนะ!”
“หลังจากนี้?”
มุกิโนะหัวเราะออกมาอย่างขมขื่น เธอมองคาคิเนะ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงสิ้นหวัง
“ฉันยังไม่รู้เลย…ว่าตัวเองจะมีชีวิตรอดไปได้ยังไง……”
“ฉันจะช่วยเธอเอง!”
คำพูดของวู่หยาน ทำให้คาคิเนะหัวเราะลั่น ทำให้คินุฮาตะ ทาคิสึโบะ และ เฟ
รนด้า ทั้งสามตะลึงไป ได้ยินคำพูดเขานัยน์ตามุกิโนะก็ส่องแสง ทว่าไม่นานก็
กลับไปมืดบอดอีกครั้ง
“นายไม่เข้าใจหรอกว่าไอ้ Dark Matter นี่มันไม่ปกติ”
วู่หยานไม่สนเขาโบกมือไปมา “ไม่ต้องพูดเยอะ เธอแค่บอกมาว่าอยากมีชีวิต
ต่อไปหรือเปล่าก็พอ”
“ฉันยังอยากมีชีวิตต่อไป!” มุกิโนะตอบกลับมา ถ้าเป็นไปได้ก็ไม่มีใครอยากตาย
หรอก เธอเองก็เหมือนกัน
“หึ แค่นี้ก็พอแล้ว……..”
วู่หยานเหลือบมองคาคิเนะ ก่อนจะหันมาพูดกับมุกิโนะ “บอกไว้ก่อนเลย ฉันไม่
ช่วยเธอฟรีๆหรอกนะ!”
มุกิโนะเงยหน้ามองวู่หยานราวกับใบ้ให้เขารีบๆบอกเงื่อนไขมาสักที เห็นแบบนี้วู่
หยานก็ยิ้มร่า แล้วหันไปมอง คินุฮาตะ เฟรนด้า ทาคิสึโบะ
“ค่าตอบแทนที่ฉันต้องการก็คือ เธอต้องยกสามคนนั้นให้ฉัน!”
มุกิโนะ เฟรนด้า และทาคิสึโบะ เบิกตากว้างด้วยความตะลึง ส่วนคินุฮาตะก็สำลัก
น้ำลายไอค่อกไอแค่ก ก่อนจะหันมามองทางวู่หยานโดยไม่พูดอะไร
“ว่าไงล่ะ?” มองดูสามสาวที่ทำสีหน้าแตกต่างกันออกไป วู่หยานหัวเราะด้วย
ความพึงพอใจ จากนั้นถามมุกิโนะ
มุกิโนะมีสีหน้าลังเล ถึงแม้เธอจะไม่แคร์สิ่งที่เรียกว่าพวกพ้อง แต่ถ้ามีพวกพ้อง
ตายถึงเธอจะไม่ถึงกลับหลั่งน้ำตา แต่ความเศร้านั่นมีแน่
และถ้าเสีย คินุฮาตะ เฟรนด้า ทาคิสึโบะ ไป ต่อให้ไอเท็มไม่โดนยุบก็ต้องโดน
จัดการใหม่หมดแน่นอน
ทว่าพอหันไปเห็นร่างคาคิเนะ หัวใจของมุกิโนะก็สั่นไหว เธอจึงพูดกับวู่หยานทันที
“ถ้านายช่วยชีวิตฉันได้ ฉันก็ไม่ขัดข้องอะไร……”
“มุกิโนะ…….”
เฟรนด้าไม่อยากเชื่อว่าตัวเองจะโดนขายออกไปง่ายๆแบบนี้ เธอรู้สึกเจ็บในใจ
เธอเคยเห็นการฆ่าขายมนุษย์มาแล้ว แต่ที่ไม่เคยคิดก็คือจะมีวันที่ตัวเองโดนขาย
ด้วย……..
สำหรับอีกสองสาวนั่นต่างกันกับคนแรกอย่างสิ้นเชิง คินุฮาตะแอบกัดฟันมองไป
ทางวู่หยาน ส่วนทาคิสึโบะในแววตาเธอปรากฏความแปลกใจระคนดีใจขึ้น
หลังจากนี้….ฉันจะได้อยู่กับเขา?…..
วู่หยานที่คิดว่าตัวเองคืบหน้าไปได้50%แล้วกับภารกิจมัดใจ คินุฮาตะ เฟรนด้า
และทาคิสึโบะ แต่ที่เขาไม่รู้คือจริงๆมันไม่ใช่50% แต่เป็น75%………..
ได้ยินคำตอบมุกิโนะ วู่หยานก็ฉีกยิ้ม แล้วหันหน้าไปมองคาคิเนะด้วยสายตาที่
ค่อยๆเปลี่ยนเป็นเย็นชา
ในไอเท็ม ยกเว้นป้ามุกิโนะที่ปรี๊ดแตกแทบทุกวัน สามสาวที่เหลือเขาล้วนชอบ
หมด
ดังนั้นตอนที่เขาเห็นสภาพน่าอดสูของ เฟรนด้า กับ ทาคิสึโบะ วู่หยานก็ได้ให้
คำมั่นสัญญากับตัวเองไปแล้ว…….
ว่าเขาจะส่ง คาคิเนะ ไปลงนรกด้วยพิธีศพที่อลังการที่สุด!