ตอนที่ 205 มีละครสนุก (1)

ยอดหญิงอันดับหนึ่ง

ห่าง​จาก​บันได​หน้า​ประตู​ไป​ไม่​ไกล​นัก​ ​มี​รถม้า​สอง​สาม​คัน​จอด​ไว้​ ​ข้าง​รถม้า​มี​ผู้ติดตาม​ที่​แต่งตัว​เหมือน​บ่าวไพร่​อีก​สอง​สาม​คน

​อวิ​๋น​หว่าน​ชิ่น​ก็​มิได้​มองว่า​เป็นเรื่อง​ใหญ่โต​อัน​ใด​ ​คิด​ว่า​เป็น​แขก​ที่มา​เข้าพบ​ท่าน​อ๋อง​สาม​หรือไม่ก็​มาม​อบ​ของกำนัล​เพื่อ​ขอร้อง​ให้​ช่วยเหลือ​เหมือนปกติ​ทุกวัน​ ​แต่กลับ​ได้ยิน​เสียง​ชูซ​ย่า​ดัง​ขึ้น​เบา​ๆ​ ​พลาง​ชี้​ไป​ ​“​เหนียง​เหนียง​ ​มอง​รถ​คัน​นั้น​สิ​เจ้า​คะ​”

​อวิ​๋น​หว่าน​ชิ่น​มองตาม​ไป​ก็​เห็น​รถม้า​คัน​เล็ก​ๆ​ ​ทอด​้า​ยลาย​ย่น​สีฟ้า​คัน​หนึ่ง​ ​ข้างล่าง​มีสาว​ใช้​คน​หนึ่ง​ยืน​เขย่ง​เท้า​บน​บันได​มอง​ประตู​ใหญ่​ของ​จวน​อ๋อง​อยู่​ ​ราวกับ​กำลัง​รอ​ผู้​เป็น​นาย

​คนที​่​มา​เยี่ยมเยือน​ส่วนใหญ่​มักจะ​มี​คนรับใช้​ติดตาม​มาด​้วย​ ​ไม่เคย​มี​ใคร​พาสาว​ใช้​มาด​้วย​เช่นนี้

​สาวใช้​นาง​นั้น​ ​อวิ​๋น​หว่าน​ชิ่น​เคย​เจอ​สอง​สาม​ครั้ง​ ​ไม่​นับว่า​แปลกหน้า

​นาง​เป็นหนึ่ง​ใน​สาวใช้​ข้าง​กาย​ของ​หาน​เซียง​เซียง

​ชูซ​ย่า​ไม่เคย​เจอ​หาน​เซียง​เซียง​มาก​่อน​ ​แต่​ก็​มอง​สีหน้า​ที่​ผิดปกติ​ของ​ผู้​เป็น​นาย​ออก

​คนรับใช้​ที่​เฝ้า​ประตู​จวน​อ๋อง​เห็น​รถม้า​เหนียง​เหนียง​กลับมา​แล้วก็​เปิด​ประตู​ใหญ่​ ​มี​เกา​จ๋าง​สื่อ​ออกมา​ต้อนรับ​แล้ว​เดิน​อ้อม​กำแพง​ที่​หัน​เข้าหา​ประตู​บ้าน​เข้าไป​ด้านใน​ด้วยกัน​กับ​เหนียง​เหนียง​ ​ขณะที่​ไม่รู้​ว่า​จะ​เอ่ยปาก​อย่างไร​ดี​ ​ก็ได้​ยิน​นาง​ถาม​ขึ้น​ว่า​ ​“​เหตุใด​นาง​จึง​มาที​่​นี่​”

​เกา​จ๋าง​สื่อ​เห็น​นาง​ตาไว​มองเห็น​แล้ว​ ​ก็​หมดหนทาง​ปิดบัง​ ​จึง​เอ่ย​ว่า​ ​“​พระสนม​เอก​ให้​คุณหนู​หาน​มาม​อบ​ของ​บำรุง​ให้​ที่​จวน​แทน​ขอรับ​ ​อีกทั้ง​ยัง​มี​จาง​เต​๋อ​ไห่​ที่มา​ด้วย​ ​บ่าว​ก็​พูด​อัน​ใด​มิได้​มาก​นัก​”

​“​แล้ว​ท่าน​อ๋อง​สาม​เล่า​ ​กำลัง​รับแขก​อยู่​หรือ​”​ ​หนังตา​นาง​กระตุก

​“​เปล่า​ขอรับ​ ​ท่าน​อ๋อง​กลับมา​พร้อม​ท่าน​อ๋อง​แปด​กำลัง​เตรียมตัว​จะ​ไป​เสวย​ที่​ห้อง​บุปผา​ ​พอได้​ยิน​ว่า​คุณหนู​หาน​มา​ ​ก็​ถาม​บ่าว​ว่า​เหนียง​เหนียง​อยู่​หรือไม่​ ​บ่าว​ทูล​ไป​ว่า​ออก​ไป​ข้างนอก​ยัง​มิก​ลับ​ ​ท่าน​อ๋อง​สาม​ก็​พาท​่า​นอ​๋​อง​แปด​หันหลัง​กลับ​กลางคัน​ ​แล้วจึง​ไป​ที่​เรือน​ฮั่น​ม่อ​แทน​ ​ตรัส​ว่า​มี​กิจการ​ทหาร​เร่งด่วน​ต้อง​จัดการ​ ​จนถึง​ยาม​นี้​ก็​ยัง​ไม่​ออกมา​เลย​ขอรับ​”

​ชูซ​ย่า​หลุด​ขำ​ออกมา

​อวิ​๋น​หว่าน​ชิ่น​เอ่ย​ถาม​ต่อว่า​ ​“​แล้ว​นาง​เล่า​ ​มอบ​ของ​ให้​แล้วยัง​มิก​ลับ​ไป​อีก​หรือ​”

​“​เหมือนว่า​พระสนม​เอก​จะ​กำชับ​เป็นการ​ส่วนตัว​ให้​คุณหนู​หาน​มอบให้​ท่าน​อ๋อง​สาม​ด้วยตัวเอง​กระมัง​ ​คุณหนู​นาง​นั้น​ก็​ซื่อ​เสีย​เหลือเกิน​ ​ไม่เห็น​ท่าน​อ๋อง​ก็​นั่ง​นิ่ง​เป็น​หิน​อยู่​ที่​ห้อง​บุปผา​ ​บ่าว​ก็​มิก​ล้า​เอ่ยปาก​ไล่​นาง​”

​อวิ​๋น​หว่าน​ชิ่น​จึง​เบี่ยง​ฝีเท้า​เดิน​นำ​คนรับใช้​ทั้งสอง​ไป​ยัง​ห้อง​บุปผา

ณ​ ​ห้อง​บุปผา​ ​ไม่รู้​ว่า​จาง​เต​๋อ​ไห่​มอง​ไป​ยัง​ประตู​เป็น​ครา​ที่​เท่าใด​แล้ว​ ​สุดท้าย​จึง​เอ่ย​กล่อม​ขึ้น​ ​“​คุณหนู​หาน​ ​ท่าน​อ๋อง​ทรง​กำลัง​ยุ่ง​ ​ซ้ำ​พระ​ชายา​ก็​ไม่อยู่​จวน​ ​ท่าน​ก็ได้​ช่วย​ส่งมอบ​ของขวัญ​แทน​พระสนม​เอก​เรียบร้อย​แล้ว​ ​วันนี้​กลับกัน​ไป​ก่อน​ดีกว่า​ขอรับ​”

​“​จาง​กง​กง​ ​ข้า​ไม่​ติดธุระ​ใด​อีก​ ​รอท่า​นอ​๋​อง​ทรง​งาน​ให้​เสร็จ​เถิด​ ​นานๆ​ ​ที​พระสนม​จะ​มีเรื่อง​ไหว้วาน​ข้า​ ​ข้ามิ​อาจ​ทำให้​พระสนม​ผิดหวัง​ได้​”​ ​หาน​เซียง​เซียง​ฝืน​กล่าว

​จาง​เต​๋อ​ไห่​จึง​พูด​อัน​ใด​ไม่ได้​มาก​ ​นานๆ​ ​ที​จะ​ไหว้วาน​อัน​ใด​กัน​ ​เกรง​ว่า​ต่อไป​จะ​มากขึ้น​เรื่อยๆ​ ​น่ะ​สิ​ ​นี่​เป็น​สิ่ง​ที่​พระสนม​ทรง​คิด​หา​โอกาส​ให้​คุณหนู​หาน​ได้​ไปมาหาสู่​กับ​ท่าน​อ๋อง​สาม​ ​เพื่อ​สร้าง​ความรู้สึก​ดี​ๆ​ ​ในเมื่อ​ตัว​เขา​นั้น​มา​เป็นเพื่อน​คุณหนู​ตามคำสั่ง​แล้ว​ ​ก็​มิค​วร​ขัด​นาง​ ​เขา​หันไป​เห็น​ชา​ใน​มือ​นาง​ยาม​นี้​เย็นชืด

​ครา​ที่​เพิ่งจะ​มาถึง​จวน​ฉิน​อ๋อง​ ​เหล่า​คนรับใช้​ต่าง​รู้กัน​ดี​ว่า​คุณหนู​หาน​คือ​ว่าที่​สนม​ใน​จวน​ท่าน​อ๋อง​ ​จึง​พากัน​ชี้​มือ​ชี้​ไม้​แอบ​ซุบซิบ​กัน​ลับหลัง​ ​พอ​เข้า​ห้อง​บุปผา​มา​ ​ยก​ชา​ไป​ให้​ ​ก็​มิได้​ซักถาม​อัน​ใด​อีก

​เป็น​ที่​กระจ่างแจ้ง​มาก​ว่า​คนใน​จวน​ฉิน​อ๋อง​นั้น​จะ​ฝักใฝ่​เข้าหา​หรือ​ปฏิเสธ

​คุณหนู​หาน​ยัง​มิได้​แต่ง​เข้ามา​ ​พวก​บ่าวไพร่​ก็​ต่าง​เลือก​ยืน​อยู่​ฝั่ง​พระ​ชายา​ของ​ตน​ ​แล้ว​เลือก​เป็น​ปรปักษ์​ต่อ​คุณหนู​หาน​ ​ดูท่า​แล้ว​ ​เมื่อ​คุณหนู​หาน​เข้า​จวน​มา​ภายหน้า​ ​เกรง​ว่า​จะ​มี​วัน​คืน​ที่​ไม่​ค่อย​ดีนัก​ ​แต่​เห็น​นาง​หัวรั้น​เช่นนี้​แล้ว​ ​เกรง​ว่า​ต่อให้​จวน​ฉิน​อ๋อง​เป็น​หลุม​ไฟ​ ​นาง​ก็​จะ​โดด​ลง​ไป​อยู่ดี

​ให้​รอ​อยู่​เช่นนี้​คง​มิได้​ ​จาง​เต​๋อ​ไห่​ตะโกน​ไป​ทาง​ประตู​ว่า​ ​“​ท่าน​อ๋อง​สาม​ยัง​ยุ่ง​อยู่​หรือ​ ​พวก​เจ้า​ได้​ทูล​หรือไม่​ว่า​พระสนม​เอก​ทรง​รับสั่ง​ให้​คุณหนู​หาน​มา​แทน​”

บ่าว​ใน​จวน​ฉิน​อ๋อง​เอ่ย​ตอบ​ไป​ด้วย​น้ำเสียง​เกียจคร้าน​ว่า​ ​“​เรียน​จาง​กง​กง​ ​ทูล​ไป​แล้ว​ขอรับ​ ​แต่​ท่าน​อ๋อง​ทรง​ติด​ราชกิจ​ ​พวกเรา​จึง​มิก​ล้า​กล่าว​อัน​ใด​มาก​”

​จาง​เต​๋อ​ไห่​ขมวดคิ้ว​อย่าง​ทนไม่ไหว​ ​“​เอาล่ะ​ ​เอาล่ะ​ ​ชา​ของ​คุณหนู​หาน​เย็น​หมด​แล้ว​ ​ยัง​ไม่​…​”

​“​ยัง​ไม่​เติม​ชา​ให้​คุณหนู​หาน​อีก​ ​ไม่รู้​ว่าที่​สั่งสอน​พวก​เจ้า​ไป​นั้น​เป็น​อย่างไร​ ​จึง​ได้​ละเลย​แขก​เช่นนี้​”​ ​เสียงกังวาน​ใส​ของ​สตรี​ดัง​ขึ้น​พร้อมกับ​เสียง​ฝีเท้า​ของ​คน​กลุ่ม​หนึ่ง

​จาง​เต​๋อ​ไห่​ตกใจ​ ​รีบ​เข้าไป​ค้อม​คำนับ​ ​“​เหนียง​เหนียง​กลับมา​แล้ว​”

​คนรับใช้​ด้านนอก​เห็น​เหนียง​เหนียง​เอ่ย​ขึ้น​ก็​รีบ​กลับมา​กระตือรือร้น​อีกครั้ง​ ​“​ขอรับ​!​”​ ​แล้ว​เข้ามา​เอา​ถ้วย​ชา​ที่​เย็นชืด​ของ​หาน​เซียง​เซียง​ไป​เติม​น้ำ

​ชูซ​ย่า​เอ่ย​เสริม​ขึ้น​ว่า​ ​“​เขากวาง​พุทรา​แดง​ของ​เหนียง​เหนียง​วันนี้​ต้ม​เสร็จ​หรือยัง​ ​หาก​เสร็จ​แล้วก็​เอา​มา​พร้อมกัน​เลย​”

​คนรับใช้​หนึ่ง​ใน​นั้น​เอ่ย​รับคำ​ขึ้น

​วันนี้​หาน​เซียง​เซียง​ได้รับ​การ​ไหว้วาน​จาก​พระสนม​เอก​ให้​มาส​่ง​ยาบำรุง​ของ​วัง​ให้​กับ​จวน​ฉิน​อ๋อง​ ​ใน​ใจ​ทั้ง​ดีใจ​ทั้ง​ทุกข์ใจ​ ​ซ้ำ​ยัง​หวาดกลัว​อีก​เล็กน้อย​ ​พอ​เข้ามา​ได้ยิน​ว่า​พระ​ชายา​ไม่อยู่​ก็​เหมือน​ยกภูเขาออกจากอก​ ​มายา​มนี​้​เห็น​นาง​กลับมา​แล้ว​ ​สีหน้า​ก็​ชะงัก​ค้าง​จน​ลืม​ลุกขึ้น​ทำความเคารพ​ ​นาง​เอ่ย​ด้วย​ความ​ตระหนก​ว่า​ ​“​รบกวน​พระ​ชายา​เสด็จ​มา​แล้ว​”

​อวิ​๋น​หว่าน​ชิ่น​ให้​นาง​นั่งลง​ ​ส่วนตัว​เอง​นั่งลง​บน​ที่นั่ง​ตำแหน่ง​สูง​กว่า​ ​อมยิ้ม​เอ่ย​ว่า​ ​“​พูด​อัน​ใด​กัน​ ​ท่าน​อ๋อง​ติดธุระ​มา​พบ​แขก​มิได้​ ​ข้า​กลับมา​พอดี​ ​มารับ​แขก​แทน​ท่าน​อ๋อง​เช่นนี้​เป็น​สิ่ง​ที่​สมควร​กระทำ​”

​หาน​เซียง​เซียง​นิ่งอึ้ง​ ​จริง​ด้วย​ ​พระ​ชายา​เป็น​นาย​หญิง​ของ​ที่นี่​ ​ตัวนาง​เอง​จะ​พูด​เช่นนั้น​เพื่อ​อัน​ใด​กัน​ ​ในขณะที่​ไม่รู้​ว่า​จะ​ต่อ​ประโยค​อีก​ฝ่าย​เช่นไร​ดี​อยู่​นั้น​ ​ก็​เห็น​อีก​ฝ่าย​เลิก​คิ้ว​ขึ้น​ ​“​ได้ยิน​ว่าน​อก​จาก​ที่​เสด็จ​แม่​ทรง​ให้​คุณหนู​หาน​มาส​่ง​ของ​แล้ว​ ​ยัง​ฝาก​คำมา​บอกอี​กด​้วย​หรือ​ ​เสด็จ​แม่​รับสั่ง​ว่า​อย่างไร​ก็​บอก​กับ​ข้า​ไว้​เถิด​”

​หาน​เซียง​เซียง​จึง​ทำได้​เพียง​บอก​ไป​ ​“​มิใช่​เรื่องใหญ่​อัน​ใด​เพ​คะ​ ​พระสนม​เอก​ทรง​ได้ยิน​ว่า​หว่าง​นี้​ท่าน​อ๋อง​ทรง​งานหนัก​ ​จึง​อยาก​กำชับ​ให้​ฉิน​อ๋อง​ดูแล​ร่างกาย​ ​อย่า​ทรง​หักโหม​ให้​มาก​”

​เรื่องใหญ่​เพียงใด​ ​ให้​จาง​เต​๋อ​ไห่​มาบ​อก​แทน​ก็​มิได้​ ​ต้อง​ให้หาน​เซียง​เซียง​มาบ​อก​แทน​ ​อวิ​๋น​หว่าน​ชิ่น​เอ่ย​เสียง​เรียบ​ว่า​ ​“​ลำบาก​เสด็จ​แม่​ทรง​เป็นห่วง​แล้ว​ ​หาก​คุณหนู​หาน​ได้​เจอ​เสด็จ​แม่​อีก​ก็​รบกวน​ทูล​ด้วยว่า​ ​หม่อมฉัน​จะ​กำชับ​ท่าน​อ๋อง​ให้​เป็น​อย่างดี​เพ​คะ​ ​ไม่ว่า​เรื่อง​น้อย​ใหญ่​ใด​ใน​จวน​ล้วน​จะ​ระวัง​ให้​ดี​”​ ​หยุด​ครู่หนึ่ง​แล้ว​ยิ้ม​บาง​เอ่ย​ว่า​ ​“​เช่นนั้น​ ​น่าจะ​ไม่มี​เรื่อง​อื่น​อีกแล้ว​กระมัง​”

​นาง​ถาม​เสีย​หาน​เซียง​เซียง​สันหลัง​ตั้งตรง​ ​นี่​กำลัง​บอก​นาง​เป็นนัย​ๆ​ ​ว่า​หมด​ธุระ​แล้วก็​กลับ​ไป​ได้​แล้ว​ใช่​หรือไม่

หาน​เซียง​เซียง​เหลือบมอง​ไป​ทาง​ประตู​ด้วย​ความหวัง​ว่า​เขา​จะ​ปรากฏตัว​ขึ้น​ ​แล้ว​ครู่​ต่อมา​ค่อย​ลุกขึ้น​กล่าว​ลา​ ​แต่​ก็​ยัง​อาลัยอาวรณ์​ราวกับ​ถูก​สิ่งใด​ดึง​รั้ง​ตน​ไว้​ ​ให้​ตัวนาง​มิ​อาจ​ขยับ​ไหว

​คน​หนึ่ง​รอนาง​เอ่ยปาก​กล่าว​ลา​เอง​โดย​ไม่​บังคับ​ด้วย​ท่าทาง​สบาย​ๆ​ ​สงบ​และ​เป็นธรรมชาติ

​ส่วน​อีก​คน​กำลัง​ขัดแย้ง​กับ​ตัวเอง​ไม่​หยุด​ ​เฝ้าคอย​ให้​เงา​คน​ปรากฏ​ขึ้นหน้า​ประตู​อย่าง​ร้อนรน​อยู่นาน​ ​แล้ว​คาดหวัง​ให้​สตรีที​่​นั่ง​อยู่​บน​ตำแหน่ง​ที่สูง​กว่า​อนุญาต​ให้​นาง​รั้ง​อยู่​ต่อ​อีก​สัก​สอง​เค​่อ[1]

​หาน​เซียง​เซียง​คิด​ว่า​หาก​ไม่​หาเหตุ​ผล​มาก​็​จะ​ไม่มีเหตุผล​มา​อ้าง​ให้​อยู่​ต่อ​ได้​แล้ว​ ​จึง​เอ่ย​ขึ้นเสียง​เบา​ว่า​ ​“​เมื่อเช้า​เหยา​กง​กง​ประกาศ​พระราช​โองการ​ที่​พระที่นั่ง​หย่าง​ซิน​เตี้ย​นว​่า​ ​ฝ่า​บาท​ทรง​รับสั่ง​พระราชทาน​สมรส​กับ​ท่าน​อ๋อง​แก่​ท่าน​พ่อ​ข้า​”​ ​เสียง​เบา​เหมือน​ยุง​ ​แต่​ทุกคน​ใน​ห้อง​กลับ​ได้ยิน​อย่างชัดเจน

​ไม่​แปลกใจ​ ​พระสนม​เอก​เฮ่อ​เหลียน​เคย​บอกว่า​พระราช​โองการ​ฉบับ​นี้​น่าจะ​ถูก​ประกาศ​ใน​เร็ว​วันนี้​แล้ว​ ​อวิ​๋น​หว่าน​ชิ่น​หันหน้า​ไป​มอง​จาง​เต​๋อ​ไห่​ครา​หนึ่ง

​จาง​เต​๋อ​ไห่​พยักหน้า

หาน​เซียง​เซียง​กล่าว​จบ​ก็​เหมือน​ได้​ผ่าน​ด่าน​อัน​ท้าทาย​ไป​ได้​ด่าน​หนึ่ง​ ​นาง​เงยหน้า​ขึ้น​ ​เหงื่อ​เย็นเยียบ​เต็ม​แผ่น​หลัง​ ​กัด​ปาก​มอง​สตรี​ตรงหน้า

​อวิ​๋น​หว่าน​ชิ่น​รู้ดี​ว่า​ประโยค​นี้​ของ​นาง​มิใช่​ยั่วยุ​หรือ​ข่ม​กัน​ ​นาง​เพียง​บอกเป็นนัย​ว่ายา​มนี​้​ไม้​ได้​กลายเป็น​เรือ[2]แล้ว​ ​ไม่ช้าก็เร็ว​ต้อง​ได้​เป็น​ครอบครัว​เดียวกัน​ ​เหตุใด​ต้องตา​ต่อตา​ ​ฟัน​ต่อ​ฟัน​ใส่​กัน​เช่นนี้

​ไม่​เพียง​ไม่​ยั่วยุ​ ​ซ้ำ​ยัง​แสดงท่าที​ว่า​เป็นมิตร​อยู่​กราย​ๆ​ ​ด้วย

​สตรี​เช่น​นาง​ ​เป็น​สนม​แบบ​ที่​ค่อนข้างจะ​ได้รับ​การ​ต้อนรับ​จาก​พระ​ชายา​ ​จิตใจ​สงบนิ่ง​ดั่ง​สายน้ำ​ ​ความรู้สึก​เพิ่มพูน​ ​หวัง​เพียง​น้ำ​ใต้​ศอก​เพียง​น้อย​นิด​เท่านั้น​ ​สิ่ง​อื่นๆ​ ​ล้วน​ไม่สน​ใจ​อยาก​จะ​ได้

[1] ​สอง​เค​่อ​ ​ครึ่ง​ชั่วโมง

[2] ​ไม้​กลายเป็น​เรือ​ ​เรื่องราว​ดำเนิน​ไป​ถึงขั้น​นี้​แล้วก็​ไม่​​​สามารถ​เปลี่ยนแปลง​แก้ไข​อะไร​ได้​อีก​ ​ต้อง​ปล่อย​ให้​เลยตามเลย