เป็นมหาเศรษฐีระดับพระเจ้าด้วยระบบลงชื่อ ตอนที่ 180 : ลูกชิ้นปลาน้อยที่ตกใจจนร่วงหล่นหมด –
เฉียนเสี่ยวยู่เริ่มแผนการ!
เขาคุกเข่าขอหญิงสาวแต่งงานด้วยใบหน้าที่จริงจัง
“โย่วโย่ว ผมชอบคุณมานานแล้ว”
“แม้ว่าผมจะไม่มีเงินมาก แต่หัวใจของผมก็รักคุณคนเดียว ผมได้แต่ขอให้คุณนั้นยอมรับหัวใจที่ต่ําต้อยของผม แหวนวงนี้เป็นแหวนที่ผมใช้เงินเก็บทั้งหมดซื้อมา ผมขอสาบานผมจะให้ทุกสิ่งทุกอย่างกับคุณและมอบหัวใจของผมแก่คุณเท่านั้น!”
แต่ใครจะรู้
พนักงานเสิร์ฟสาวมองเขาด้วยสายตาดูถูกก่อนจะทําหน้าบึ้งใส่เขาและดูถูกอย่างรุนแรง
“หึ! เป็นแค่คางคกแต่กลับอยากกินเนื้อหงส์งั้นหรอ? เอาหน้าไปส่องกับหม้อไฟหน่อยไหมว่าตัวเองเป็นยังไง? นายคู่ควรกับฉันหรอ?”
เธอปัดมือของเฉียนเสี่ยวยู่ที่กําลังถือแหวนเพรชอยู่ออก ก่อนจะเดินตรงมาทางเจียงเฉินแล้วกระพริบตาพร้อมกับยิ้มออกมา “หนุ่มหล่อคนนี้ดูก็รู้แล้วว่าเป็นคนรวย! คุณดีกว่าเขาที่เป็นแค่พนักงานเสิร์ฟคนนั้นที่กําลังคุกเข่าอยู่ตั้ง 99,999 เท่า! ผลไม้จานนี้ฉันให้ฟรีค่ะ- เรามาทําความรู้จักกันหน่อยไหมคะ?”
เฉียนเสี่ยวยู่ลุกขึ้นมาและชี้ไปที่เจียงเฉินด้วยใบหน้าที่เศร้าโศกและโกรธเคืองก่อนจะพูดออกมา “ทุกคน ลองดูสิ เจียงเฉินคนนี้กลั่นแกล้งผมใช้อํานาจมาข่มเหงรังแกคนจนๆแบบผม! ขุดหลุมฝังผมทั้งเป็นแถมยังใช้เงินมาหลอกล่อหญิงสาวที่ผมรักที่สุด ชีวิตขิงผมมันน่าสงสารจริงๆ”
ฉากสุดคลาสสิก(แบบเดิมๆ) คนจนผู้ถูกรังเกียจและคนรวยผู้ถูกรักดึงดูดคนเข้ามาสนใจอีกครั้ง
ผู้คนมากมายต่างพูดคุยกัน
“มีเงินมันสุดยอดขนาดนั้นเลยหรอ?”
“แม้แต่ผู้หญิงของเพื่อนร่วมชั้นเขาก็ยังกล้าไปยั่วยวน? นี่เขาไม่มีความเป็นพี่น้องเลยหรอ?”
พูดจบก็มีคนโต้แย้งทันที
“นายใช้ตาข้างไหนดูกัน ถึงได้เห็นหนุ่มหล่อคนนั้นยั่วยวนพนักงานคนนั้นน่ะ?”
“เห็นได้ชัดเลยว่าพนักงานสาวคนนั้นตกหลุมรักหนุ่มหล่อคนนั้นเอง มันไม่เกี่ยวอะไรกับเงินเลยโอเคไหม?”
“ฉันเองก็รู้สึกว่าพนักงานเสิร์ฟชายคนนี้จะเล่นเกินจริงไปหน่อย เหมือนเขาจะจงใจรีดไถเงินไปทุกที่มากกว่า?”
เจียงเฉินมองไปทางพนักงานเสิร์ฟสาวที่มีคะแนนความสวยอยู่แค่ 60 คะแนนก่อนจะหันกลับไปมองที่ซูเสี่ยวเสี่ยว สาวสวยระดับเทพธิดาที่มีความสวย 95 คะแนน!
ซูเสี่ยวเสี่ยว 95 คะแนน!
พนักงานเสิร์ฟสาว 60 คะแนน!
ทั้งๆที่ฉันมีแฟนสาวสวย 95 คะแนนอยู่ข้างๆอยู่แล้วเขาจะไปเข้าหาหญิงสาวที่มีความสวยแค่ 60 คะแนนไปทําไม??
นี่สมองของเธอตายไปแล้วรึเปล่า?
และก็มีคนไม่น้อยที่เห็นเรื่องนี้เช่นกัน พวกเขาพากันหัวเราะแล้วพูดออกมา “แฟนของเขาสวยกว่าเธอตั้งเป็นร้อยเท่า โอเคไหม?”
“ถ้าเขาทิ้งดอกไม้งามของตัวเองมาเอาดอกหญ้าข้างทางแบบเธอเขาก็คงไม่มีสมองแล้ว!”
“พรูด! ตลกจริงๆ”
เฉียนเสี่ยวยู่ไม่สนใจเขาพยายามเล่นละครต่อไป
“หึ! เจียงเฉิน ฉันมองนายออกแล้ว! แม้ว่านายจะทําเป็นพบเธอเป็นครั้งแรก แต่ความจริงนายแอบติดต่อกับเธอมานานแล้วใช่ไหม? นายกล้าทําแบบนี้ได้ยังไง?”
“ภรรยาของเพื่อน นายไม่ควรมายุ่ง!”
“แต่เจียงเฉิน เพราะการที่นายมีเงินนายก็เลยจะกลั่นแกล้งฉันใช่ไหมล่ะ?”
เจียงเฉินยิ้มอย่างขมขืนก่อนจะพูดกับพนักงานเสิร์ฟสาว “คุณชื่อโย่วโย่วใช่ไหม? คุณได้อ่านบทจากเขามาก่อนไหม? คุณได้ช่วยเขาแสดงรึเปล่า? ผมไม่เคยรู้จักคุณมาก่อนใช่ไหม?”
หญิงสาวใจแข็งพยายามเล่นละครต่อเธอเดินไปหาเฉียนเสี่ยวยู่และพูดออกมาเสียงดัง “ฉันขอบอกนายให้ชัดเจนเลยนะ! ฉันน่ะรู้จักเพื่อนร่วมชั้นของนายมานานแล้วและฉันก็ชอบเขาด้วย! เขาทั้งรวยทั้งหน้าตาดี ไม่ว่าเขาจะมีแฟนหรือไม่ฉันก็ยังชอบเขาอยู่ดี! แต่ฉันไม่มีวันชอบคนแคระแบบนายหรอก!”
เฉียนเสี่ยวยู่คุกเข่าลงกับพื้นก่อนจะเอาแหวนออกมา “โย่วโย่ว! ก่อนหน้านี้ผมจนก็จริงแต่ให้โอกาศฉันเถอะนะ 30 ปีในเหอตงและอีก 30 ปีในเหอซี อย่าได้รังแกหนุ่มสาว จนๆเด็ดขาด!”
เจียงเฉิน “???”
ทําไมประโยคนี้ฟังดูคุ้นๆ?
โย่วโย่วทําสีหน้าเย็นชาและหยิ่งยโส เธอปัดมือของเฉียนเสี่ยวยู่จนแหวนหลุดลอยจากมือของเขาก่อนมาตกหน้าเจียงเฉิน
โย่วโย่วพูดเสียงดัง “นายมันคนไร้ค่า! แม้ว่าเมื่อก่อนนายจะมีพรสวรรค์ก็เถอะ – โอ้..ไม่สิ ต้องเรียกว่าแค่พรสวรรค์ในการเรียน! แต่ตอนนี้เป็นยังไงล่ะ? นายไม่มีรถ ไม่มีบ้าน ทั้งเตี้ยแล้วก็จน! เป็นแบบนี้แล้วยังกล้ามาจีบฉันอีกหรอ? หึ! ฉันไปตามจีบเจียงเฉินดีกว่า”
เฉียนเสี่ยวยู่ในตอนนี้ได้เขาสู่จุดสูงสุดของการขายหน้าที่น่าสังเวช แล้วเขาหัวเราะออกมาอย่างน่าสงสาร
“ฮ่าฮ่าฮ่า ฮ่าฮ่าฮ่า”
“โลกนี้แทบจะทําให้ฉันขําจนบ้าตาย!”
“วัตถุสิ่งของและเงินเท่านั้นสินะที่สําคัญกับผู้หญิง
“แต่รักแท้ของฉันมันกลับไร้ค่า!”
เจียงเฉินดูพูดไม่ออก เขาหยิบแหวนขึ้นมาก่อนจะส่งไปให้เฉียนเสี่ยวยู่
“อ่ะ ของนายเชิญแสดงต่อไปเถอะ!”
เฉียนเสี่ยวยู่ยิ้มออกมา “ฉันไม่อยากเห็นแหวนนี้อีกแล้ว! โยนมันออกไปให้ฉัน! โยนมันออกไป!”
เขาพูดพร้อมกับชี้ไปที่หม้อไฟ
เจียงเฉิน “โอ้—
เจียงเฉินโยนไปที่หม้อไฟ
แต่ใครจะคิดเฉียนเสี่ยวยู่เริ่มเล่นละครอีกครั้ง เขาตะโกนออกมาอย่างสิ้นหวัง “นายยังรังแกฉันไม่พออีกหรอ? นายเอาแหวนเพรชของฉันโยนลงไปในหม้อไฟได้ยังไง? นั่นเป็นแหวนเพรชที่ฉันต้องใช้เงินเก็บทั้งหมดของฉันซื้อมาเลยนะ!”
คนรอบๆเริ่มพากันเห็นใจเฉียนเสียวยู่ –
“น่าสงสารจังเลย”
“มันน่าสงสารจริงๆ แย่มาก!”
“เขาไม่ได้ตั้งใจรึเปล่า?”
“ทําให้คนอื่นแค้นโดยการแย่งคนรักเขาไปยังไม่พอ ยังย่ำยีเขาอย่างนี้ยังจะอีกหรอ?”
เจียงเฉินพูดไม่ออก
ไม่เสียแรงที่เฉียนเสี่ยวยู่ทํางานร้านหม้อไฟ เขาโยนหม้อทิ้งลงไปบนพื้นอย่างแรง
ซูเสี่ยวเสี่ยวกระซิบกับเจียงเฉิน “สามี- เพื่อนร่วมชั้นของนายมีปัญหากับที่นี่รึเปล่า?”
เจียงเฉินกระซิบตอบ “ดูการแสดงของเขาต่อไปก่อน ฉันอยากจะรู้จริงๆว่าเขาจะยังเตรียมอะไรไว้อีก”
แน่นอนว่าหลังจากที่เตรียมตัวมานานจุดพีคก็มาถึง!
เฉียนเสี่ยวยู่ชี้ไปที่เจียงเฉินอย่างโกรธเคือง “เจ้าสุนัขคู่นี้”
เขาวิ่งไปหลังร้านด้วยความโกรธ
ผ่านไป 1 นาที
พวกเขาก็เห็นเฉียนเสี่ยวยู่ในชุดสูทแบรนด์ดังเดินออกมาพร้อมกับแว่นกันแดด
นอกจากเขาแล้วก็ยังตามมาด้วยพนักงานเสิร์ฟในชุดเครื่องแบบขาวดําหลายสิบคน
หนุ่มหล่อ สาวสวยพากันร้องเต้นออกมาพร้อมกัน
ยิ่งใหญ่มาก!
ทุกคนในร้านพากันงงกันหมด–
เรื่องเป็นแบบนี้ได้ยังไง?
เขาไม่ได้จะหนีหรอ?
เขาเป็นพนักงานเสิร์ฟไม่ใช่หรอ?
ทําไมจู่ๆถึงได้กลายมาเป็นเถ้าแก่ผู้ร่ํารวยไปแล้ว?
แถมยังมีชายหญิงมากมายออกมาร้องเพลงและเต้นให้เขา?
การเปลี่ยนแปลงอย่างกระทันหันแบบนี้ทําให้ทุกคนต้องตกตะลึง!
แม้แต่ “หญิงสาว” ที่เยาะเย้ยเขาก่อนหน้านี้ก็อยากคุกเข่าเลียแข้งเลียขาของเขา–
ซูเสี่ยวเสี่ยว :
ลูกชิ้นปลาที่อยู่บนจานในมือของซูเสี่ยวเสี่ยวร่วงหล่นลงไปทั้งจาน–
“ฮ่าฮ่าฮ่า!”
เฉียนเสี่ยวยู่เดินอย่างโอ้อวดตรงไปทางเจียงเฉิน
เขามองลงมาอย่างดูถูกราวกับตัวเองเป็นราชาที่กลับมาเกิดใหม่เขาพูดออกมาอย่างภาคภูมิใจ “เป็นยังไงล่ะ มัวแต่ดูถูกฉัน รู้รึยังว่าฉันเก่งแค่ไหน จริงๆแล้วหลังจากเรียนจบฉันก็เริ่มธุรกิจหม้อไฟจนทุกวันนี้มันก็มีสาขาทั่วประเทศ! เมื่อกี้ฉันก็แค่มาสํารวจร้านเล่นๆด้วยตัวเองแต่ไม่คิดเลยว่าจะมาเจอกับนาย แถมยังมาทําตัวอวดดีต่อหน้าฉัน ตอนนี้เป็นยังไงบ้างล่ะ หลังจากโดนฉันตบหน้าไป? ฮ่าฮ่าฮ่า!”
เจียงเฉินหัวเราะออกมา
ใครกันแน่ที่โอ้อวดออกมา–
เป็นนายเองไม่ใช่รึยังไงที่สร้างสถานการณ์นี้ขึ้นมาแล้วปลอมตัวเป็นหมูกินเสือนะ?
จงใจแกล้งจนแล้วรอตอกหน้ากลับ
น่าขยะแขยงจริงๆ!
ฉันเจียงเฉินไม่เคยแสดงความแข็งแกร่งออกมา โดยเฉพาะการแกล้งจน ฉันคนนี้ยิ่งไม่เคย!
และที่เขายอมเก็บตัวเงียบๆก็เพราะ [ระบบลงชื่อเข้าใช้ ประสบการณ์ชีวิต]
ของฉันมันไม่ใช่แค่การแกล้งทํา แต่เป็นเพราะระบบนั้นต้องการ ไม่อย่างงั้นเขาก็จะไม่มีรางวัลจากระบบ
แต่เฉียนเสี่ยวยู่คนนี้กลับจงใจทํา!
เขานั้นรู้ดีว่าเจียงเฉินนั้นไม่ได้ต้องการที่จะกลั่นแกล้งตัวเอง และยิ่งเป็นไปไม่ได้ที่เจียงเฉินจะไปกลั่นแกล้งเขา แต่เขากลับจงใจวางกับดักแล้วทําให้เจียงเฉินกลายมาเป็นหินรองเท้าให้เขาเหยียบขึ้นไป
และตอนนี้เขาก็เริ่มการแสดงอีกครั้ง
สิ่งที่น่าตื่นเต้นที่สุดนั้นยังมาไม่ถึง!
เฉียนเสี่ยวยู่หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วกดโทรออก
“ฮัลโหล? พ่อบ้านใช่ไหม? ตอนนี้ผมเบื่อที่จะออกมาเที่ยวข้างนอกแล้ว [ไหตี่เลา] ก็ถูกฉันทําให้เป็นร้านอาหารระดับประเทศไปแล้ว น่าเสียดายจริงๆ ฉันคงไม่ได้กลับไปสืบทอดมรดกพันล้านแล้ว!”
เขายิ้มเยาะและมองมาทางเจียงเฉิน
โย่วโย่วคนก่อนหน้านี้ที่ดูถูกเขาก็เปลี่ยนสีหน้าไปในทันที เธอมองไปทางเจียงเฉินแล้วพูดออกมา “ฉันมองนายออกแล้ว นายมันก็แค่พวกอันธพาล!”
พูดจบเธอก็วิ่งเข้าไปและทุบขาของเฉียนเสี่ยวยู่และบอกว่าเธอนั้นเสียใจมากเธอคุกเข่าต่อหน้าเขาเพื่อขอคืนดี
การแกล้งจนและการโอ้อวดถูกแสดงออกมาต่อหน้าคนทั้งร้าน
จากนั้นเฉียนเสี่ยวยู่ก็ตะโกนออกมาอย่างมีชัย “เจียงเฉิน นายคงคิดไม่ถึงใช่ไหมล่ะว่าฉันถึงกับกล้าทิ้งมรดกจากตระกูลนับพันล้านและออกมาหาประสบการณ์ชีวิตแบบนี้”
“วันนี้มีพนักงานของฉันคนหนึ่งที่ป่วย และก็บังเอิญที่ฉันมาเจอพอดี ฉันก็เลยลงมาทํางานแทนเขาอย่างมีความสุข แบบนี้ยังไงล่ะ”
“และนั่นก็เป็นสาเหตุที่นายดูถูกฉัน!”
“ฮ่าฮ่าฮ่า แต่ฉันคงต้องขอโทษด้วยนะ ที่ทํานายเข้าใจผิด เพราะจริงๆแล้วฉันนั้นทั้งหล่อทั้งรวย-”
เฉียนเสี่ยวยู่ที่คิดว่าตัวเองนั้นประสบความสําเร็จในชีวิตอย่างสูง ก็หัวเราะออกมาอย่งบ้าคลั่ง
เจียงเฉินหัวเราะออกมา “แบบนั้นก็ดีแล้ว”
เจียงเฉินยืนขึ้นแล้วโยนเงิน 5,000 หยวน
“ฉันยังมีธุระที่ต้องทํา นายก็เล่นละครต่อไปก็แล้วกัน นี่เงินค่าอาหารของฉัน”
เฉียนเสี่ยวยู่ชี้ไปที่เจียงเฉินแล้วหัวเราะออกมา “ฉันเพิ่งส่งคนไปตรวจสอบนายมา นายน่ะขับตีตี้จริงๆ– นายจะกล้าเสียเงินขนาดนี้จริงหรอ?”
เจียงเฉินยิ้มแล้วพูดออกมา “ฉันได้เงินมาจากการขับตีตี้ก็จริง แต่การทํางานหนักมันก็ได้เงินจริงไหมล่ะ?”
เจียงเฉินดึงตัวซูเสี่ยวเสี่ยวขึ้นมาแล้วพูดว่า “ไปกันเถอะ ที่นี่มีคนอ้างตัวราวกับตัวเองเป็นจักรพรรดิ ดังนั้นสามีคนนี้คงต้องพาเธอไปกินที่อื่นแล้ว”
ซูเสี่ยวเสี่ยวจ้องมองไปที่เฉียนเสี่ยวยู่อย่างรังเกียจ และรู้สึกว่าผู้ชายคนนี้ปัญญาอ่อนมากจริงๆ!
เพื่อที่จะอวดดีตัวเองนั้นก็ไม่เลือกวิธีการไม่ว่ามันจะชั่วร้ายแค่ไหนก็ตาม!
บรรดาลูกค้าที่อยู่รอบๆก็เริ่มเข้าใจแผนการของเฉียนเสี่ยวยู่กัน พวกเขาต่างกัดฟันด้วยความโกรธเคือง!
“แม่งเอ๊ย! ที่แท้ก็คนอวดดีนี่เอง!”
“หึหึ! ทุกอย่างที่เขาทําเป็นการแสดงทั้งหมด!”
“เขาเรียนจบจากมหาลัยสุยมู่เพื่ออะไรกัน? ออกมาแกล้งจนหรอ? ความรู้สึกของเขามันต้องแย่ขนาดไหนกันถึงได้ทําแบบนี้ และใส่ร้ายเพื่อนร่วมห้องสุดหล่อคนนั้นแล้วก็ค่อยเผยตัวตนที่แท้จริงออกมา?!”
“ พนักงานของร้านก็เอากับเขาด้วย ไร้สาระจริงๆ!”
“โอ้ย! ฉันแทยจะอ้วกอยู่แล้ว!”
บรรดาลูกค้าพากันถ่มน้ําลายลงหม้อเพื่อระบายความโกรธแค้นกันที่ละคน
จ่ายบิลเดินออกไป
ในเวลานี้เอง Rol-Royce Cullinan ก็มาหยุดอยู่ที่หน้าร้านหม้อไฟ
ชายร่างใหญ่คนหนึ่งเดินลงมา
ฉินกั๋วต่ง!