ตอนที่ 206 ทางบ้านลำบาก พาไปไหว้มารดา (1)

ยอดหญิงอันดับหนึ่ง

นาง​ยืน​ตะลึง​อยู่​หน้า​ประตู​ ​เหตุใด​ยังอยู่​ที่​จวน​อีก​ ​วันนี้​ไม่ว่า​ราชการ​หรือ

ขณะ​กำลัง​ตกใจ​อยู่​นั้น​เอง​ ​ซือ​เหยา​อัน​ก็​ยิ้ม​เดิน​เข้ามา​ ​“​เหนียง​เหนียง​ตื่น​แล้ว​หรือ​ ​ม้าเร็ว​เตรียมพร้อม​แล้ว​ ​ออก​เดิน​ได้​เลย​ขอรับ​ ​ไปรั​บมื​้อ​เช้า​บน​รถ​เถิด​”

“​ไป​ที่ใด​หรือ​”​ ​อวิ​๋น​หว่าน​ชิ่น​ประหลาดใจ

“​วันนี้​องค์​ชาย​สาม​ลา​หยุด​หนึ่ง​วัน​เพื่อ​ไป​ไท่​โจว​เป็นเพื่อน​เหนียง​เหนียง​ขอรับ​”​ ​ซือ​เหยา​อัน​ยิ้ม​ตอบ​ ​ขณะนั้น​เองซ​ย่า​โหว​ซื่อ​ถิง​ปรับ​ลมหายใจ​ ​ลุกขึ้น​เดิน​เข้ามา​รับ​เสื้อคลุม​นก​กระ​เรียน​แล้ว​สวม​ไว้​ ​“​ไป​กัน​เถิด​”

อวิ​๋น​หว่าน​ชิ่น​ตาม​ออกจาก​จวน​ไป​อย่าง​งุนงง​ ​เห็น​บังเหียน​คู่​ของ​รถม้า​คัน​ใหญ่​ ​ม้า​ตัว​ใหญ่​สี่​ตัว​ขายา​วกี​บก​ลม​ ​อ้วน​พี​แข็งแรง​ ​มองดู​ก็​รู้​ว่า​เป็น​ม้าเร็ว​ที่​เหมาะ​แก่​การ​เดินทาง​ระยะทาง​ที่​ไม่​ยาว​นี้

ซือ​เหยา​อัน​กับ​องครักษ์​ของ​จวน​สอง​สาม​นายก​็​ขึ้น​ควบ​ขี่ม้า​คนละ​ตัว​ ​ขวบ​อยู่​ด้านหน้า​รถม้า​คน​หนึ่ง​ด้านหลัง​คน​หนึ่ง

รอ​เพียง​ขึ้นรถ​ม้า​เท่านั้น​ ​ล้อรถ​ก็​เคลื่อน​เหยียบ​พื้นถนน​ ​อวิ​๋น​หว่าน​ชิ่น​เหมือน​จะ​นึก​เรื่อง​อัน​ใด​ขึ้น​มา​ได้​ ​“​ไป​ไท่​โจว​เพื่อ​อัน​ใด​หรือ​ ​ราชกิจ​ของ​ท่าน​มากมาย​เพียงนี้​ ​ละทิ้ง​ไว้​เช่นนี้​ได้​หรือ​”

เขา​ยกมือ​เลิก​ม่าน​ขึ้น​เบา​ๆ​ ​ตาคม​เจือ​ด้วย​รอยยิ้ม​ ​“​เช่นนั้น​เรา​ก็​รีบ​ไปรี​บก​ลับ​”

เมืองหลวง​อยู่​ไม่​ไกล​จาก​ไท่​โจว​เท่าใด​นัก​ ​ใช้​เส้นทาง​เล็ก​ๆ​ ​เลือก​ทางลัด​ ​อีกทั้ง​ม้าเร็ว​สี่​ตัว​จาก​แดน​ตะวันตก​ที่​มีบัง​เหียน​คู่​ ​และ​ยัง​มี​องครักษ์​คอย​เปิดทาง​ให้​ ​ยาม​ผ่าน​ด่าน​จึง​ไม่ต้อง​หยุด​ตรวจ​ ​เร่ง​เดินทาง​ใน​ตอนที่​ฟ้าสาง​ ​ยัง​มิทัน​จะ​เที่ยง​ก็​ถึง​แล้ว

เพลา​รถ​ขับเคลื่อน​ตลอด​โดย​มิได้​หยุด​ ​พอ​ถึง​สถานที่​หนึ่ง​ที่​เงียบสงบ​จึง​ได้​หยุด​ลง

อวิ​๋น​หว่าน​ชิ่น​ลงรถ​มาก​่อ​นอย​่า​งอด​มิได้​ ​ตอน​อยู่​บน​รถ​ก็​เดา​ได้​แล้ว​ว่า​เขา​จะ​พานา​งมา​ที่ใด​ ​แต่​ยาม​นี้​ได้มา​เห็นด้วย​ตา​ตัวเอง​กลับใจ​เต้น​ขึ้น​มา​อย่าง​ห้าม​ไม่อยู่​ ​นัยน์ตา​ขุ่นมัว​เหมือน​มี​หมอก​ควัน​มาบัง​ไว้

นี่​เป็น​สุสาน​บรรพชน​ของ​สกุล​อวิ​๋​นที​่​อยู่​ใน​ไท่​โจว​ ​และ​เป็น​ที่ฝังศพ​ของ​มารดา​นาง

ซ​ย่า​โหว​ซื่อ​ถิง​ลงรถ​ตามมา​ทีหลัง​ ​ทำ​เพียง​เอียง​คอ​ ​“​เอา​ของไหว้​และ​ธูป​วาง​ไว้​ให้ฮู​หยิน​อวิ​๋น​”

“​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”​ ​เหล่า​องครักษ์​เอา​ของไหว้​สำหรับ​ผู้​วาย​ชน​ลงมา​จาก​รถ​ ​ถือ​ด้วย​ความเคารพ​นอบน้อม​ ​เดิน​มา​หยุด​อยู่​ข้าง​หลุมศพ​ที่​ได้รับ​การบูร​ณะ​อย่าง​ฟุ่มเฟือย​ ​ค่อยๆ​ ​วาง​ลง​ทีละ​อย่าง​ ​แล้ว​ถอย​ไป​ยืน​ทาง​ด้าน​ข้าง

ท่าน​น้า​รัก​ท่าน​แม่​มาก​ ​ออก​ค่า​ซ่อมบำรุง​สุสาน​ท่าน​แม่​ให้​ใหม่เอี่ยม​มา​จนถึง​วันนี้​ ​แต่​คนใน​หลุม​กลับกลาย​เป็น​กระดูก​ไป​นาน​แล้ว

อวิ​๋น​หว่าน​ชิ่น​ตื่นเต้น​มาก​ ​นาง​เดิน​เข้าไป​คุกเข่า​ลง​บน​เบาะ​นั่ง​ทรงกลม​ ​มือถือ​ธูป​ ​ก้ม​กราบ​ลง​ไป​ ​พึมพำ​เงียบๆ​ ​สอง​สาม​ประโยค​ก็​ปัก​ธูป​ลง​บน​กระถาง​ ​ไม่ยอม​ลุกขึ้น​เสียที​เพราะ​อยาก​จะ​อยู่​กับ​มารดา​ให้​นาน​อีก​สักหน่อย

ซ​ย่า​โหว​ซื่อ​ถิง​ยืน​อยู่​ด้าน​ข้าง​ท่ามกลาง​องค​รัก​์​ที่​ติดตาม​ ​มอง​แผ่น​หลัง​นาง​อย่าง​เงียบๆ​ ​เห็น​สอง​แม่​ลูก​อยู่​ตามลำพัง​พอแล้ว​ ​จึง​ได้​เดิน​เข้าไป​หา​ ​ทรุดตัว​ลง​คุกเข่า​ข้างๆ​ ​นาง

“​องค์​ชาย​สาม​ ​ทำ​เช่นนี้​มิได้​นะ​พ่ะ​ย่ะ​ค่ะ​”​ ​องครักษ์​นาย​หนึ่ง​ไม่ทัน​คาดคิด​จึง​เอ่ย​เสียง​เบา​ออก​ไป

ฉิน​อ๋อง​มา​ไหว้​หลุมศพ​แม่ยาย​ด้วย​องค์​เอง​มิใช่​เรื่องใหญ่​โต​อัน​ใด​ ​มา​แล้วก็​นับว่า​ได้​ทำ​สุดกำลัง​ได้หน้าได้ตา​ไป​เต็มที่​แล้ว​ ​แต่​คุกเข่า​กราบไหว้​เช่นนี้​ไม่​ค่อย​จะ​เหมาะสม​นัก​ ​เกรง​ว่า​คนตาย​จะ​รับ​มิได้​ ​อีกทั้ง​มารดา​ของ​พระ​ชายา​นาง​นี้​จากไป​เร็ว​นัก​ ​มิได้​เสวยสุข​กับ​สามี​และ​ลูกสาว​ ​กระทั่ง​บรรดาศักดิ์​ยัง​มิทัน​จะ​ได้รับ​การ​แต่งตั้ง​เสียด​้วย​ซ้ำ​ ​เป็น​เพียง​สามัญชน​คนธรรมดา

ซือ​เหยา​อัน​ขมวดคิ้ว​ส่งเสียง​ปราม​ ​“​เจ้า​จะ​เคร่งครัด​เกินไป​แล้ว​ ​ท่าน​อ๋อง​กำลัง​เรียก​ความ​เอ็นดู​จาก​แม่ยาย​อยู่​ ​เจ้า​มา​เหลวไหล​อัน​ใด​กัน​”

เรียก​ความ​เอ็นดู​จาก​แม่ยาย​อัน​ใด​กัน​ ​นี่​มัน​เรียก​ความ​เอ็นดู​จาก​เหนียง​เหนียง​ชัดๆ​ ​ทุกคน​จึง​ต่าง​พากัน​เงียบ

อวิ​๋น​หว่าน​ชิ่น​ดึง​ชาย​เสื้อ​เขา​ ​กลับ​ได้ยิน​คน​ข้างๆ​ ​ที่​หันไป​มอง​ด้านหน้า​พึมพำ​กับ​ตัวเอง​ว่า​ ​“​วันนี้​มา​อย่าง​รีบร้อน​นัก​ ​ลูกเขย​คน​นี้​จึง​มิได้​เอา​ของกำนัล​ใหญ่โต​อัน​ใด​มาด​้วย​ ​มา​เพียงแต่​ตัว​ ​หวัง​ว่า​แม่ยาย​จะ​ยัง​พอใจ​ ​ไม่รังเกียจ​กัน​”

นาง​อด​หัวเราะ​ออกมา​มิได้​ ​เห็น​เขา​ชอบ​ทำท่า​ทาง​สูงส่ง​เย็นชา​และ​สีหน้า​เฉียบขาด​อย่างไร​้​การประดิษฐ์​กับ​สามัญชน​ ​ไหน​เลย​จะ​รู้​ได้​ว่า​เขา​จะ​เอาอกเอาใจ​คน​เป็น

อารมณ์​ขุ่นมัว​ก่อนหน้า​ถูก​ขจัด​ไป​จน​สิ้น​ ​นาง​หันไป​บีบ​แก้ม​เขา​ ​“​แม่​ข้า​ชอบ​คน​หน้าตา​ดี​เป็น​ที่สุด​ ​ไม่รังเกียจ​ท่าน​หรอก​”

ซี้ดดด​ ​เหล่า​องครักษ์​ที่อยู่​ด้านหลัง​เห็น​การกระทำ​ของ​พระ​ชายา​ก็​สูด​ปาก​กัน​เป็นแถว​ ​ซือ​เหยา​อัน​ก็​ตกใจ​ยกใหญ่

ตาคม​ของ​เขา​เหลือบมอง​นาง​ ​“​อยู่​ต่อหน้า​แม่ยาย​ ​จะ​ไม่ถือสา​สักครั้ง​”​ ​เขา​เอื้อม​ไป​จับ​ข้อมือ​เรียว​นุ่ม​ของ​นาง​ ​ลาก​เบา​ๆ​ ​แล้ว​พลิก​มือ​ไป​จับมือ​นาง​ไว้​ ​พานา​งคำ​นับ​สาม​ครั้ง​พร้อมกัน

เหมือนกับ​นาง​ได้​แต่งงาน​กับ​เขา​อีก​รอบ​ต่อหน้า​หลุมศพ​มารดา

นาง​ดีใจ​ไม่น้อย​ ​ฝ่ามือ​มี​เหงื่อ​ซึม​ ​กลับ​ถูก​ฝ่ามือ​ของ​เขา​จับ​เอาไว้​รอบ

หลังจาก​การ​เดินทาง​มายัง​สุสาน​ได้​สิ้นสุดลง​ก็​เป็นเวลา​บ่าย​แล้ว

ก่อน​จะ​ออกเดินทาง​ ​ทั้งคู่​ก็​ลุกขึ้น

อวิ​๋น​หว่าน​ชิ่น​มอง​ป้าย​หลุมศพ​หยก​ขาว​ที่​เย็นเยียบ​ ​ใจเต้น​ตึก​ตัก​ ​โชคดี​ที่​ตัวเอง​ยัง​รู้จัก​กตัญญู​ ​นี่​เรียกว่า​ลูกสาว​กตัญญู​หรือไม่​ ​สน​เพียงแต่​ได้​ระบาย​อารมณ์​แทน​มารดา​ ​ให้​บิดา​กับ​สกุล​ไป๋​นั่น​มีชีวิต​ไม่​สงบสุข​ ​แต่​เพราะ​เหตุผล​เหล่านี้​จึง​มิได้​มา​เยี่ยม​มารดา​เสียนาน​เพียงนี้

ทว่า​บุรุษ​ผู้​นี้​ที่นา​งคิด​ว่า​เป็น​คน​ทื่อ​ๆ​ ​เย็นชา​และ​ไร้ความรู้สึก​มาโดยตลอด​จะ​เป็น​คน​พานา​งมา​เอง

“​แม่​ ​ไว้​ข้า​จะ​มา​ใหม่​นะ​เจ้า​คะ​”​ ​นาง​อาลัยอาวรณ์​ ​ปลายจมูก​เหมือน​จะ​ร้องไห้

เขา​ที่​เดิมที​หนังตา​เริ่ม​หย่อน​ ​ได้ยิน​นาง​พูด​ขึ้น​จึง​เอ่ย​เสียง​หนักแน่น​ว่า​ ​“​อืม​ ​ใช่​แล้ว​”

นาง​ที่​เกือบจะ​ร้องไห้​ถูก​ท่าทาง​จริงจัง​ของ​เขา​ทำเอา​ขำ​ออกมา

ระหว่างทาง​กลับ​ ​ใกล้​จะ​ถึง​เวลา​ห้าม​ออกจาก​เคหะ​สถาน​เข้ามา​ทุกที​ ​ม้าเร็ว​ยิ่ง​ควบ​ขี่​ไว​ขึ้นรา​วกับ​จะ​เหาะ​เพื่อ​ผ่าน​เข้า​ประตูเมือง​โดย​ไม่​หยุดพัก​แม้แต่น้อย

อวิ​๋น​หว่าน​ชิ่น​เริ่ม​จะ​เหนื่อยล้า​ ​แต่​อารมณ์​กลับ​พอ​อก​พอใจ​เป็นพิเศษ​ราวกับว่า​เบา​สบาย​ไป​ทั่วทั้ง​ร่าง

เดินทาง​กลับ​เยี​่ย​จิง​ด้วย​ความเร็ว​รี่​ ​พอ​เข้า​ประตูเมือง​มา​ ​ราตรี​ก็​คืบคลาน​มา​แล้ว

เมื่อ​รถ​หยุด​ลง​หน้า​ประตู​จวน​ ​เกา​จ๋าง​สื่อ​และ​คนอื่นๆ​ ​ที่​ทราบ​ข่าว​แล้วก็​กำลัง​ยืน​รอต​้อ​นรั​บอยู​่​หน้า​ประตู

พอ​เห็นท่า​นอ​๋​อง​กับ​พระ​ชายา​กลับมา​ ​เกา​จ๋าง​สื่อ​ก็​เข้าไป​หา​ ​“​องค์​ชาย​สาม​กับ​พระ​ชายา​ลำบาก​แล้ว​”​ ​สายตา​ไป​ตก​อยู่​ที่​อวิ​๋น​หว่าน​ชิ่น​ ​“​เหนียง​เหนียง​ ​คุณชาย​สวี​มา​ขอรับ​”

พี่ชาย​หรือ​ ​สวี​มู่​เจิน​เพราะ​ได้​ผูกมิตร​กับ​ไท่​จื่อ​เอาไว้​ ​หลังจาก​งานแต่ง​ของ​นาง​ก็​มิได้​มาที​่​จวน​อีก​เลย​ ​จะ​ได้​เจอ​หน้า​กัน​สัก​คราก​็​ที่​ร้าน​เซี​งอิ​๋ง​ซิ่ว

“​ท่าน​พี่​มีธุระ​กับ​ข้า​หรือ​”​ ​อวิ​๋น​หว่าน​ชิ่น​เอ่ย​ถาม

“​คง​เป็น​เช่นนั้น​ ​มารอ​เหนียง​เหนียง​ทั้งคืน​เลย​ขอรับ​”​ ​เกา​จ๋าง​สื่อ​ตอบ

ซ​ย่า​โหว​ซื่อ​ถิง​ที่อยู่​บน​รถม้า​ได้ยิน​ทั้งคู่​คุย​กัน​ก็​เอ่ย​ขึ้น​ว่า​ ​“​พวก​เจ้า​เข้าไป​กัน​ก่อน​เถิด​ ​ข้า​จะเข้า​วัง​ไป​สะสาง​งาน​วันนี้​”

อวิ​๋น​หว่าน​ชิ่น​หันไป​มอง​ ​เงา​ด้าน​ข้าง​ของ​บุรุษ​ใน​หน้าต่าง​รถม้า​ตระหง่าน​โดดเด่น​ ​น้ำเสียง​เรียบ​นิ่ง

แต่​นาง​รู้​ว่า​เขา​หลบฉาก​ไป​เพื่อมิ​ให้​คน​สงสัย​ ​เพราะ​พี่ชาย​ไปมาหาสู่​กับ​ไท่​จื่อ​มาโดยตลอด

ม่าน​ปิด​ลง​ ​ล้อรถ​ก็​เคลื่อน​ ​รถม้า​มุ่ง​ตรง​ไป​ยัง​พระราชวัง​ ​อวิ​๋น​หว่าน​ชิ่น​จ้องมอง​อยู่​ครู่หนึ่ง​ก็​หันหลัง​เดิน​เขา​จวน​ไป​อย่าง​รีบร้อน

ณ​ ​จวน​อวิ​๋น

ฉิน​อ๋อง​เห็นแก่​ภรรยา​จึง​ได้​เก็บ​ฎีกา​รายงาน​เอาไว้​ ​มิได้​ทูล​บอก​ฝ่า​บาท​ ​เขา​ช่วย​แก้ปัญหา​เร่งด่วน​นี้​แก่​อวิ​๋น​เสวียน​ฉั​่ง​ ​แม้ว่า​จะ​เบาใจ​ลง​ได้​บ้าง​แล้ว​ ​แต่​ขั้นตอน​ต่อไป​ ​เงินก้อน​ใหญ่​จะ​เติม​ให้​เต็ม​ได้​อย่างไร​ ​นี่​ทำให้​เขา​ปวดหัว​ไม่น้อย

หาก​จะ​พูดถึง​เงิน​ที่เก็บ​สะสม​มา​ใน​หลาย​ปี​มานี​้​ก็​ยัง​พอ​จะ​ได้​อยู่​บ้าง​ ​แต่​สำหรับ​อวิ​๋น​เสวียน​ฉั​่ง​นี่​เป็นความ​เจ็บปวด​เหมือน​ขูดเลือดขูดเนื้อ​ตัวเอง​ ​เอา​ออกมา​หมด​ ​ตระกูล​อวิ​๋​นก​็​ไม่​เหลือ​อัน​ใด​แล้ว​ ​ทว่า​ไม่​ควัก​มาก​็​มิได้​อีก​ ​ตำแหน่ง​ขุนนาง​ยังคง​สำคัญ​ที่สุด​อยู่ดี

หลังจาก​ขัดแย้ง​ไปมา​ ​อวิ​๋น​เสวียน​ฉั​่​งก​็​ทอดถอนใจ​เดินไปเดินมา​อยู่​ใน​โถง​ใหญ่​ตลอดคืน​ ​รวม​กับ​เรื่อง​รบกวน​จิตใจ​อีก​เรื่อง​ก็​ยิ่ง​ไม่สบาย​เนื้อ​ไม่สบาย​ตัว​เข้าไป​ใหญ่

เมื่อวาน​เขา​แอบ​ให้​ม่อ​ไค​ไหล​ไป​สืบหา​สถานที่​ที่​เหลียน​เหนียง​จากไป​ ​สุดท้าย​ก็​ยัง​อาลัยอาวรณ์​ ​คิด​อยาก​จะ​เอา​นาง​กลับมา​ใน​สักวัน

นึกไม่ถึง​ว่า​พอ​ม่อ​ไค​ไหล​ไป​สืบหา​จึง​ได้​ทราบ​ว่า​เหลียน​เหนียง​ถูก​ลูกสาว​ส่ง​ไป​อยู่​ที่​ซ่อง​ ​สถานที่​โสมม​ที่​เหล่า​พ่อค้า​และ​บรรดา​ขุนนาง​ไปหา​ความสุข​สำราญ​อย่าง​เรือ​สำราญ​ว่าน​ชุน