บทที่ 293
เห็นหนิวต้าลี่จะไป หลินน่าจึงเอ่ยออดอ้อนในทันที
สำหรับหลินน่าแล้ว
ตอนนี้เธอได้ล่วงเกินหยางเฟิงกับเย่เมิ่งเหยียนไปแล้ว
มีเพียงกอดขาคู่ใหญ่ของหนิวต้าลี่นี้ไว้ จากนี้เธอถึงจะใช้ชีวิตได้อย่างสุขสบาย
หนิวต้าลี่แสยะยิ้มพลางกล่าว : “หญิงแพศยานี้อย่างเธอ ยังคิดจะเกาะติดฉัน ? แกฝันไปเถอะ ! ฉันจะบอกแกให้ นับจากวันนี้ไป พวกเราไม่มีความสัมพันธ์อันใด อีกอย่างของทุกอย่างที่กูซื้อให้แก รวมถึงเงินทุกบาททุกสตางค์ที่ให้แกใช้จ่าย แกต้องคืนให้กูด้วย ไม่อย่างนั้น อย่าโทษที่กูปฏิบัติต่อแกอย่างไม่เกรงใจ !”
เมื่อเสียงสิ้นสุดลง
หนิวต้าลี่พาคนไปด้วยพลันจากไปอย่างเร่งรีบ
เขายังต้องไปรับโทษที่หม่าตง
แม้กระทั่งเขาก็ไม่รู้เลยว่า หม่าตงจะลงโทษตนเองอย่างไร ?
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ในใจเขาก็เต็มไปด้วยความเสียใจ !
แต่หวังว่าตัวเองจะผ่านด่านนี้ไปได้ !
“หวังตาลี่ ไอ้สารเลวอย่างแกนี่ โกรธแล้วก็ไม่ปรานีใครเลย……ฮึก ๆ ฮือ……”
พูด ๆ อยู่
หลินน่าก็ทรุดตัวลงพร้อมกับเริ่มร้องห่มร้องไห้
เธอรู้ว่า ตอนนี้ตนเองไม่มีอะไรแล้ว !
หลังจากสิ้นสุดงานเพื่อนนักเรียน
หยางเฟิงก็กลับคืนสู่ชีวิตที่ตามใจและปรนนิบัติภรรยา
ไปรับไปส่งเย่เมิ่งเหยียนเข้างานเลิกงานทุกวัน รวมถึงหยางพั่นพั่นที่เข้าเรียนและเลิกเรียนด้วย
ในช่วงเวลานี้
หม่าตงพาหนิวต้าลี่มาขออภัยโทษด้วยตัวเอง
หนิวต้าลี่โทษตายเลี่ยงได้ โทษเป็นหลบยาก
หลังจากโดนโบยหนักไปสามสิบไม้ จึงว่าจ้างให้ทำงานต่อเป็นการชั่วคราว
หากจากนี้ยังเกิดเรื่องทำนองนี้อยู่อีก จะลงโทษสถานหนัก !
“ที่รักคะ คุณดูสิว่าฉันมาใครมากัน ?”
วันหนึ่ง
หลังจากเย่เมิ่งเหยียนเลิกงาน จึงเอ่ยยิ้มอย่างมีเลศนัยกับหยางเฟิง
“ใครเหรอ ?”
หยางเฟิงจึงเงยหน้า ก็เห็นเฟิงชิงหวูที่ดูประหม่าอยู่เล็กน้อย
เฟิงชิงหวูโบกมือ พร้อมเอ่ยยิ้มอย่างระมัดระวัง : “คุณหยาง สวัสดีค่ะ !”
หยางเฟิงรับซื้อบริษัทสตาร์เอ็นเตอร์เทนเมนท์ ซึ่งถือเป็นเถ้าแก่ใหญ่ของเฟิงชิงหวู นี่จึงทำให้เธอต้องประหม่า
หยางเฟิงเอ่ยอย่างสงสัย : “คุณมาได้ยังไง ?”
เย่เมิ่งเหยียนเป็นฝ่ายกล่าวอธิบายให้ : “ที่รัก ช่วงนี้ที่บริษัทเราวิจัยและพัฒนาเวชสำอางแบบใหม่ อยากจะเชิญเฟิงชิงหวูมาเป็นพรีเซนเตอร์ คุณเป็นเถ้าแก่ใหญ่ของชิงหวู ไม่ทราบว่าคุณเห็นด้วยหรือเปล่าคะ ?”
เฟิงเมิ่งกรุ๊ป ตอนนี้ธุรกิจเครื่องสำอางนั้นไปได้สวย
โดยเฉพาะยิ่ง นี่เป็นแบบเวชสำอาง ก็ยิ่งลงทุนเงินทุน กำลังคนจำนวนมหาศาล ก็เพื่อครอบครองตำแหน่งที่แน่นอนของตลาดเครื่องสำอางภายในประเทศ
ตอนนี้เฟิงชิงหวูเป็นดาราสาวที่มีชื่อเสียงที่สุดในประเทศ
เชิญเธอมาเป็นพรีเซนเตอร์ให้ผลิตภัณฑ์ใหม่ เป็นการลงทุนน้อยแต่ได้ผลตอบแทนมากได้อย่างแน่นอน !
หยางเฟิงยิ้มกล่าว : “ภรรยาฉันก็เห็นด้วยแล้ว ทำไมฉันจะไม่เห็นด้วยล่ะ ?”
“ที่รัก คุณดีกับฉันเหลือเกิน !”
ม๊วฟ !
เย่เมิ่งเหยียนกอดหยางเฟิงเอาไว้อย่างดีใจ พลางจุ๊บที่ใบหน้าของเขาอย่างรุนแรง
เมื่อเห็นดังนี้
เฟิงชิงหวูถึงกับเกิดความรู้สึกที่ต่างไปจากปกติทันที
บุคคลที่มีความสามารถโดดเด่นอย่างหยางเฟิงแบบนี้ หากเป็นผู้ชายของตัวเอง……จะดีแค่ไหนกันนะ !
ชั่วพริบตาเดียว
ความคิดที่ปุบปับนี้ กระตุ้นให้ใบหน้าเฟิงชิงหวูแดงก่ำ
เธอจึงรีบก้มหน้าลง
หยางเฟิงเอ่ยด้วยสีหน้าจนปัญญา : “พอแล้ว พอแล้ว ! คุณพาเฟิงชิงหวูมาหาผม ไม่ได้แค่ให้เธอทำหน้าที่พรีเซนเตอร์ที่ง่ายดายขนาดนั้นเพียงอย่างเดียวหรอกใช่ไหมล่ะ ?”
เย่เมิ่งเหยียนแลบลิ้น พลันเอ่ยอย่างมีอารมณ์ขัน : “ที่รัก ปิดบังอะไรคุณไว้ไม่ได้จริง ๆ เลย ! ใช่แล้ว ! นอกจากเรื่องนี้แล้ว พวกเรายังเตรียมตัวไปถ่ายภาพยนตร์โปรโมตโฆษณาหนึ่งที่ฉงโจว”
“ฉงโจว ?”
หยางเฟิงคิดอยู่สักพัก จู่ ๆ ก็พูดอย่างยิ้ม ๆ : “พอดีเลย คราวก่อนไปจินหลิงไม่ได้ไปเล่นอะไรเลย ครั้งนี้เราไปเที่ยวสนุกที่ฉงโจวด้วยกัน ชดเชยฮันนีมูนการแต่งงานของเราซะหน่อย จากนั้นถ่ายภาพแต่งงานกันหน่อย”
วันที่สองของการแต่งงานในปีนั้น หยางเฟิงก็จากไปแล้ว
ทิ้งให้เย่เมิ่งเหยียนคอยอยู่ในห้องที่ว่างเปล่าเพียงลำพังและถูกรังแกอีกด้วย !
ส่วนตัวเอง ไปหลั่งเลือดที่สนามรบ เพื่อถวายความจงรักภักดีให้ประเทศชาติ !
ระหว่างทั้งสองคนนั้น ไม่มีฮันนีมูน ไม่มีภาพแต่งงาน
ที่มีอยู่นั้น มีเพียงความเสียใจที่ฝังแน่น !
เมื่อได้ยินดังนั้น
เย่เมิ่งเหยียนก็เบ้าตาแดงก่ำพร้อมกับน้ำตาคลอ