บทที่ 294
เธอนึกไม่ถึงเลย หยางเฟิงถึงขนาดที่ยังจำฮันนีมูนการแต่งงานของทั้งสองคนได้
โดยเฉพาะภาพแต่งงาน
แต่งงานมาหลายปีขนาดนี้ แม้กระทั่งภาพแต่งงานของทั้งสองคนก็ไม่มีเลยสักภาพ
เย่เมิ่งเหยียนอยากเอ่ยถึงอยู่หลายครั้ง แต่ไม่รู้ว่าจะเอ่ยปากบอกอย่างไรดีมาตลอด
หยางเฟิงได้ให้ตัวเองมามากขนาดนั้นแล้ว เธอกังวลว่าเพราะความคิดของผู้หญิงตัวเล็กของตัวเอง จะทำให้หยางเฟิงคิดว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ละโมบจนไม่รู้จักพอ !
ตอนนี้
หยางเฟิงเป็นฝ่ายเอ่ยถึง เธอจึงรู้สึกดีใจในทันที พลันเอ่ยด้วยดวงตาที่แดงก่ำ : “ที่รัก คุณดีกับฉันเหลือเกิน ฉันรักคุณ !”
หยางเฟิงถูจมูกของเย่เมิ่งเหยียนเล็กน้อย พลันพูดอย่างยิ้ม ๆ : “พอแล้ว ! ไม่ต้องร้องไห้แล้ว คนนอกอยู่ที่นี่ คุณไม่กลัวขายหน้าหรือ !”
เมื่อพูดคำพูดนี้
เย่เมิ่งเหยียนจึงเพิ่งได้สติ
ทันใดนั้น เธอจึงมีสีหน้าเก้อเขิน
เฟิงชิงหวูก็มีสีหน้าจำใจเช่นกัน
นั่งอยู่ในบ้าน อาหารสุนัขก็มาจากท้องฟ้าจริง ๆ !
……
วันรุ่งขึ้น
หยางเฟิงและคนอื่น ๆ บินไปยังฉงโจว
ฉงโจว ตั้งอยู่ที่ทางทิศใต้สุดของประเทศต้าเซี่ย
เป็นสถานที่ท่องเที่ยวที่เลื่องชื่อ
ทะเลสีฟ้า หาดทรายสีขาว
ไม่รู้เลยว่าทุกปีดึงดูดนักท่องเที่ยวมามากเท่าไร
สองชั่วโมงต่อมา
เครื่องบินจอดที่สนามบินฉงโจวได้อย่างปลอดภัย
เฟิงชิงหวูรุดหน้าไปพักผ่อนที่โรงแรมก่อน
หยางเฟิงกับเย่เมิ่งเหยียน ก็ไปที่ร้านชุดแต่งงาน
ทรูเลิฟ
นี่เป็นร้านชุดแต่งงานที่ระดับสูงที่สุดของทั้งฉงโจว
เถ้าแก่ของร้านชุดแต่งงาน เป็นหญิงวัยกลางคนที่อายุสี่สิบกว่าปีคนหนึ่ง
เมื่อเห็นมีลูกค้ามา เถ้าแก่สาวก็เดินออกมาด้วยใบหน้าอบอุ่น พร้อมเอ่ยถาม : “ท่านทั้งสอง พวกคุณมาเช่าชุดแต่งงานหรือว่าซื้อชุดแต่งงานคะ ?”
สำหรับคนส่วนใหญ่แล้ว ทั้งชีวิตสวมชุดแต่งงานแค่ครั้งเดียว โดยพื้นฐานแล้วจะเลือกเช่ากันทั้งนั้น อย่างไรราคาก็ถูกกว่า
ทว่าสำหรับหยางเฟิงแล้ว เงินไม่ใช่ปัญหา
เขาเอ่ยราบเรียบ : “เราลองดูก่อนค่อยว่ากัน !”
เถ้าแก่สาวพยักหน้า : “ได้เลยค่ะ พวกคุณดูได้ตามสบายเลยนะคะ !”
จากนั้น
หยางกับกับเย่เมิ่งเหยียนก็เริ่มเดินเล่น
จู่ ๆ
เย่เมิ่งเหยียนถูกชุดแต่งงานชุดหนึ่งที่อยู่ในตู้โชว์ดึงดูดเข้า
ทั้งร้านชุดแต่งงาน ชุดแต่งงานชุดนี้เป็นชุดที่สวยที่สุด
ทั้งหมดทำด้วยขนนกสีขาว ตกแต่งได้งดงาม เหมือนความฝันมาก !
เถ้าแก่สาวเดินมาหา พลางยิ้มกล่าว : “คุณผู้หญิง คุณตาถึงมากเลยค่ะ ชุดแต่งงานชุดนี้เป็นชุดที่ล้ำค่าที่สุดของร้านเราเลยค่ะ”
“นี่เป็นชุดที่ปรมาจารย์ออกแบบชุดแต่งงานที่มีชื่อเสียงระดับนานาชาติเป็นคนออกแบบด้วยตนเอง อีกทั้งทำด้วยมือ ใช้เวลาไปสามปีเต็ม ทั่วทั้งโลกมีเพียงชุดแต่งงานชุดนี้แหละค่ะ”
“ทว่า……ราคาของชุดแต่งงานชุดนี้แพงอยู่ หากว่าคุณสนใจละก็ ฉันสามารถแนะนำชุดแต่งงานสไตล์อื่นที่คล้าย ๆ กันให้คุณได้ค่ะ !”
เถ้าแก่สาวเอ่ยอย่างสุภาพ
เธอไม่ได้ดูถูกเย่เมิ่งเหยียนเลย
เพียงแค่เพราะว่าราคาของชุดแต่งงานชุดนี้ แพงเกินไปจริง ๆ
ลูกค้าที่มาร้านทั้งหมด ต่างถูกชุดแต่งงานชุดนี้ดึงดูด
แต่
ไม่เคยมีใครซื้อชุดแต่งงานชุดนี้เอาไว้เลย
แม้กระทั่งคนที่เช่า ก็น้อยมาก !
ราคา——แพงเกินไปจริง ๆ !
หยางเฟิงที่อยู่ข้าง ๆ เอ่ยปาก : “เท่าไร ?”
เถ้าแก่สาวเหลือบมองหยางเฟิง
เสื้อผ้าที่สวมอยู่ ไม่ได้เหมือนคนมีเงิน
หารู้ไม่
คนที่ถึงระดับนี้อย่างหยางเฟิงแล้วนั้น
การสวมเสื้อผ้านั้น ไม่ได้ไล่ตามแบรนด์เนมอะไรอีกแล้ว
เถ้าแก่สาวเอ่ยปากบอก : “ห้าล้านค่ะ !”
เย่เมิ่งเหยียนสีหน้าตกใจ
ชุดแต่งงานชุดหนึ่ง ถึงกับห้าล้านเลย !
อีกอย่างซื้อชุดแบบนี้กลับไป ก็คงไม่น่าได้ใส่นะ !
ใครจะว่างแล้วสวมชุดแต่งงานทุกวันกัน ?
นั่นบ้าไปแล้วไม่ใช่เหรอ ?
เห็นสีหน้าของเย่เมิ่งเหยียน เถ้าแก่สาวก็ไม่แปลกใจ
ลูกค้าที่มาที่นี่
ทั้งหมดพอได้ยินราคานี้ ก็ล้วนแสดงสีหน้าแบบเดียวกัน
ใครจะไปคาดเดาได้
หยางเฟิงเอ่ยราบเรียบ : “งั้นเอาชุดนี้แล้วกัน !”
พอได้ยินดังนั้น
เถ้าแก่สาวก็มีสีหน้าตกตะลึง
เธอมองหยางเฟิงอย่างไม่กล้าเชื่อ
เสื้อผ้าที่หยางเฟิงสวมอยู่ ดู ๆ แล้วไม่เกินห้าร้อยหยวน