บทที่ 295
แต่ชุดแต่งงานชุดนี้ มูลค่าห้าล้าน !
เขาไม่แม้กระทั่งต่อรองราคาเลย ก็จะซื้อเอาไว้เลย ?
เถ้าแก่สาวเอ่ยถามอย่างไม่มั่นใจ : “คุณจะซื้อจริง ๆ ใช่ไหมคะ ?”
เย่เมิ่งเหยียนดึงหยางเฟิงไว้พร้อมบอก : “ที่รักคะ ชุดแต่งงานแพงขนาดนี้ อีกทั้งยังสวมแค่ครั้งเดียว อย่าสิ้นเปลืองขนาดนี้เลยค่ะ!”
หยางเฟิงก็เอ่ยอย่างยิ้ม ๆ ด้วยใบหน้าอ่อนโยน : “แต่ทั้งในร้านนี้ ทั้งฉงโจว นอกจากชุดแต่งงานชุดนี้แล้ว ยังมีชุดไหนที่เหมาะสมกับภรรยาสุดที่รักของผมได้อีกล่ะ ?”
พอได้ยิน
เถ้าแก่สาวอดไม่ได้ที่จะกลอกตา
ชุดแต่งงานหนึ่งชุดราคาห้าล้าน ถึงจะเหมาะสมกับเย่เมิ่งเหยียน ?
นี่เป็นภรรยาเอกของท่านอ๋องคนไหนของราชสำนักหรือ ?
หรือว่าเป็นเจ้าหญิงของประเทศไหนอย่างนั้นหรือ ?
หรือว่า
เป็นเทพธิดาบนสวรรค์งั้นหรือ ?
เย่เมิ่งเหยียนยังคงส่ายหน้า
แม้ว่าตอนนี้เธอจะไม่ขาดเงิน
แต่จ่ายเงินห้าล้านเพื่อซื้อชุดแต่งงานชุดเดียว เธอยังคงรู้สึกว่าฟุ่มเฟือยเกินไปหน่อย
หยางเฟิงเอ่ยอย่างดุดัน : “ยัยเด็กโง่ ไม่ต้องส่ายหน้าแล้ว! เอาชุดนี้แหละ! จ่ายห้าล้าน สามารถทำให้คุณยิ้มได้ ผมก็พอใจแล้ว!”
“แต่ว่า……”
เย่เมิ่งเหยียนรู้ดี
เงินแค่นี้ไม่สะเทือนหยางเฟิงหรอก
แต่อย่างไรเสียเธอเป็นผู้หญิง
ตอนซื้อของ เลือกของดีราคาถูกนั้น เป็นธรรมชาติของผู้หญิง !
ชุดแต่งงานหนึ่งชุด ราคาตั้งห้าล้าน !
แพงเกินไปแล้ว !
“ไม่ต้องแต่ว่าแล้ว ตัดสินใจตามนี้แล้วกัน”
หยางเฟิงไม่ให้โอกาสเย่เมิ่งเหยียนได้โต้เถียง
สำหรับเขาแล้ว
ภรรยาของตัวเอง ก็ควรใช้ของที่ดีที่สุดในโลก
เย่เมิ่งเหยียนจึงทำได้แต่พยักหน้า
แม้จะเจ็บใจนิดหน่อย ทว่าเธอกลับดีใจเป็นพิเศษ !
นี่ก็คือผู้ชายของตัวเอง !
นี่ก็คือผู้ชายที่เอาใจจนตนเองโดยไม่สนกฎระเบียบและมโนธรรม !
เธอรู้สึกได้ถึงความรักอันลึกซึ้งที่หยางเฟิงมีให้ตนเอง
เห็นเหตุการณ์นี้
นัยน์ตาของเถ้าแก่สาวก็เปี่ยมไปด้วยความอิจฉา
นี่ก็คือความรักที่สวีตหวานใช่ไหม ?
หยางเฟิงพูดกับเธอ : “ชุดแต่งงานชุดนี้ พวกเราเอาแล้ว”
พูดจบ เขาจึงหยิบบัตรธนาคารเตรียมจะจ่ายเงิน
“ที่รักคะ ชุดแต่งงานชุดนี้สวยจังเลยค่ะ !”
จู่ ๆ
ชายหญิงคู่หนึ่งก็เดินเข้ามา
หญิงสาวสวมเสื้อผ้าหรูหรา แต่งหน้าเข้ม
ส่วนผู้ชายแต่งชุดสูทแบรนด์เนม สีหน้าหยิ่งผยอง
หญิงสาวเอ่ยออดอ้อนใส่ชายหนุ่ม : “ที่รักคะ คุณซื้อชุดแต่งงานชุดนี้ให้ฉันได้ไหมคะ ?”
ชายหนุ่มแสยะยิ้มกล่าวอย่างเหยียดหยาม : “ก็แค่ชุดแต่งงานชุดเดียวไม่ใช่หรือ? ผมซื้อให้ !”
ว่าแล้ว เขาก็บอกกับเถ้าแก่สาว : “ชุดแต่งงานชุดนี้ราคาเท่าไร ? ฉันซื้อแล้ว !”
พอเห็นถึงตรงนี้
เถ้าแก่สาวก็มีสีหน้าลังเล
เมื่อก่อนชุดแต่งงานชุดนี้ ตั้งไว้ในร้านตั้งนานไม่มีคนมาสอบถามเลย
ทำไมวันนี้ภายในระยะสั้น ๆ ก็มีลูกค้าถึงสองรายรู้สึกสนใจมันล่ะ !
เถ้าแก่สาวทำได้แต่กล่าวขอโทษ : “ขอโทษด้วยนะคะ ทั้งสองท่านนี้ถูกใจชุดแต่งงานชุดนี้แล้วค่ะ ฉะนั้น……”
ไม่ได้รอให้เถ้าแก่สาวพูดจบ
ชายหนุ่มก็หันมาเหลือบมองหยางเฟิง นัยน์ตาเต็มไปด้วยความฉุนเฉียวและแข็งกร้าว !
โดยเฉพาะหลังจากมองเห็นของแผงลอยราคาไม่กี่ร้อยหยวนที่อยู่บนเรือนร่างของหยางเฟิงนั่น ความเหยียดหยามที่อยู่ในนัยน์ตาก็ยิ่งทวีคูณขึ้น !
เขามองหยางเฟิงพร้อมกับพูดด้วยใบหน้าหยิ่งผยอง : “ไอ้หนู เห็นสภาพแบบนี้ของแกแล้ว ไม่มีเงินซื้อชุดแต่งงานนี่หรอก แกอยากอวดเก่งต่อหน้าผู้หญิงของตนเองสินะ ! เอาแบบนี้ ฉันจะให้เงินแกหนึ่งหมื่นหยวน แล้วแกก็ไสหัวไปซะ !”
พูดจบ
ชายหนุ่มก็ควักเงินหนึ่งหมื่นหยวนออกจากในกระเป๋า และโยนใส่ที่ตัวหยางเฟิงทันที !
ในมุมมองของเขา
หยางเฟิงเป็นเพียงผู้ชายธรรมดาที่ทำเป็นหน้าใหญ่ใจโตเท่านั้น !
ชุดแต่งงานที่สวยขนาดนี้ แค่ดูก็รู้ว่ามูลค่าไม่น้อย
หนึ่งหมื่นหยวน เพียงพอที่จะให้หยางเฟิงก้มหัวแล้ว
หยางเฟิงหัวเราะ
เขาหัวเราะด้วยความเหยียดหยาม
หนึ่งหมื่นหยวน ก็จะให้ตนเองก้มหัว ?
หยางเฟิงแสยะยิ้มกล่าว : “ขอโทษนะครับ ชุดแต่งงานชุดนี้ผมไม่ให้หรอกครับ”
“น่าสนุก !”
ได้ยินดังนั้น
ชายหนุ่มก็หัวเราะ
เขานึกไม่ถึง หยางเฟิงถึงกับไม่ให้เกียรติตนเองเช่นนี้ ?
นี่ตั้งใจจะทำเป็นหน้าใหญ่ใจโตจนถึงที่สุดแล้วใช่ไหม ?