“เจ้าของร้านปีศาจอยู่นั่น!” ซูโมที่เปิดประตูร้านตะโกนขึ้น เขาตกใจจนแทบลงไปกองกับพื้น
เมฆหมอกสีดำลอยอยู่บนทางเดินแทบพุ่มไม้ใกล้ร้าน “ฮ่าๆๆๆๆ ข้าไม่มีวันตาย แล้วพวกเจ้าจะจัดการกับข้าด้วยอุบายอ่อนแอเช่นนี้อย่างไร?”
ฟางฉีเปิดร้านด้วยสายที่ดูง่วงนอน “เสียงนั่นมันเสียงอะไร?”
ซูโมเพิ่งสังเกตเห็นรูปรอยสลักที่ปรากฎอยู่บนผนังประตูตรงปลายทางเดินระหว่างห้องนอนของเขาและฟางฉี อย่างไรก็ตามมันไม่มีที่เปิดจากด้านนอกซึ่งนั้นแปลว่ามันไม่สามารถเปิดได้จากด้านนอก
ดูเป็นรูปแบบที่ซับซ้อน กรอบประตูแสดงให้เห็นว่านี่น่าจะเป็นประตูที่มีพลัง เมฆสีแดงเข้มที่ลอยอยู่ตรงทางเดินพร้อมกับออร่าจางๆ มันเชื่อมเข้ากับประตูไม้ที่สลักไปด้วยร่องรอยจิตวิญญาณ
“เอ่อ .. นี่มันอะไรกัน?” ผู้ฝึกฝนบางคนที่มีความแข็งแกร่งกว่าซูโมเห็นถึงทักถาม พวกเขายังคงระแวงและหวาดกลัวเมื่อภาพหลอนของเมื่อวานผุดขึ้นในหัว เมื่อเห็นฟางฉีออกมาจากห้องเขารีบซ่อนตัวทันที
“เจ้าหมายถึงสิ่งนี้หรือ?” ฟางฉีหันหน้าไปทางกลุ่มเมฆที่ถูกย่อเหลือเท่าอ่างล้างหน้า่ “ยังมีชีวิตอยู่อีกหรอ?” พวกเขาเลิกคิ้ว
“แน่สิ!” ดวงตาสีแดงเข้มภายในเมฆหมอกดูสบายใจ “ข้าได้ฟื้นพลังกลับมามากมาย พวกเจ้าก็แค่คนตัวเล็ก ที่อยู่ในอาณาจักรระดับกลางข้าสามารถจะทำอะไรก็ได้กับพวกเจ้า!” ปีศาจยังคงเย่อยิ่ง
เมื่อพูดจบเมฆหมอกค่อยๆ ถูกดูดเข้าไปในมจกลางแก่นจิตวิญญาณที่อยู่ใกล้เคียงบริเวณนั้น ร่างกายของมันเริ่มขยายตัวขึ้นหลังจากถูกดูด ขณะเดียวกันพลังที่รวมตัวอยู่ในร่างกายเริ่มกระจายออกมา
“อึก!” เสียงแปลกๆ คลายคลื่นหลั่งไหลออกมาจากร่างกายเขาผ่านสายเมฆหมอกเหมือนกำลังหาจุดเชื่อมต่อระหว่างร่างกายและประตูสลัก
“ฟู่ว!”
มันเป่าลมหายใจออก ฟางฉีรู้สึกถึงลมหายใจของเขา แต่ซูโมกลับสัมผัสอะไรไม่ได้นอกจากลมอ่อนๆ ที่ผ่านมาวูบหนึ่ง
ทันใดนั้นฟางฉีก็เปลี่ยนพลังงานของปีศาจเป็นตัวแปรเพื่อใช้ในการสร้างเทเลพอร์ต
“พลังงานปีศาจของข้าอยู่ไหน!?” เมฆหมอกเริ่มจางลง “มันเป็นไปได้อย่างไร?”
“อ่า!” เมฆหมอกกำลังคร่ำครวญ “เจ้าข้าจะลงโทษเจ้า! เจ้ามากักกันพลังงานปีศาจกลั่นกรองมันไปใช้ได้อย่างไร”
ไม่ได้สะทกสะท้านพลังของมันยังคงถูกดูดกลืนไปใช้
“อึก!”
ด้วยความรวดเร็วกระแสใหม่ของสาระทางจิตวิญญาณที่ค่อยๆ ไหลผ่านด้ายหมอกเข้าไปในประตูจากรอยแกะสลัก
ฟางฉีได้รับความคิดทั่วไปเกี่ยวกับกลไกในการทำงาน “ทำงานต่อไป แม้ว่าเจ้าจะไม่ได้รับผลตอบแทนสำหรับงาน ..” ฟางฉีโน้มตัวเข้าหามันด้วยรอยยิ้ม “แต่เจ้าจะเจ็บตัวน้อยลง”
“ข้าไม่เชื่อ! มันเป็นไปไม่ได้!” ปีศาจพยายามรวบรวมสาระทางจิตวิญญาณของมันอีกครั้ง ระบบของฟางฉีตอนนี้ความสำเร็จในการสร้างเทเลพอร์ตของเขาเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
เมื่อฟางฉีเปิดร้านเขาสังเกตเห็นลำแสงที่ส่องผ่านเมฆไปยังเมืองที่มืดมน หลังจากความวุ่นวายเมื่อวันก่อนพื้นตอนนี้ทั้งเมืองกำลังยุ่งอยู่กับการสร้างเมืองใหม่และเก็บกวาดกันอย่างเป็นระเบียบ
ทุกอย่างค่อยๆ กลับมาเป็นแบบเดิมเว้นแต่ร้านค้าของฟางฉี
รวนหนิงเองที่ยืนอยู่ด้านนอกร้านของเธอกำลังกำกับและสร้างมันขึ้นใหม่ด้วยจิตวิญญาณขั้นสูง “ข้าเริ่มเข้าใจถึงใจแกนหลักของจิตวิญญาณที่สังหารบางแล้วล่ะ!
เตียนจู้และหวังหลิงจ่าวรู้สึกกังวลไม่น้อยเกี่ยวกับการจัดการบางอย่างของร้านเกี่ยวกับปีศาจ
“ข้าสงสัยว่าเจ้ารับมือยังไงกับปีศาจนั้น!?”
“โมน้อยส่งขวดโค้กให้ลูกค้า” ฟางฉีบอกซูโมให้ส่งขวดฌค้กให้พวกเขา “สำหรับสิ่งนั้นพวกท่านสามารถขึ้นไปชั้นบนเพื่อดูด้วยตาตัวเอง”
“เห็นด้วยตาตัวเอง?” ผู้คนอย่างหวังหลิงจ่าว, เตียนจู้และต้วนยื่อหยิบขวดโค้กของพวกเขาขึ้นมาจิบพลางส่งคริสตัลให้ซูโม
พวกเขารีบขึ้นไปตรวจสอบทันที
เมฆมืดยังคงหมุนไปรอบๆ ด้วยท่าทางที่หงุดหงิดใจ
“มีอะไรผิดปกต? ข้าไม่อยากจะเชื่อเลย!”
สาระจิตวิญญาณของมันยังคงรั่วไหลออกมา
“ไม่ อีกแล้ว!” มันถูกดูดเข้าไปในแกนจิตวิญญาณ
“ฟ่อ!” มันถูกดูดอีกครั้ง
“อีกครั้ง!”
“ฮ่าาๆๆๆ” หวังหลิวจ่าวหัวเราะ เขารู้สึกท้องแข็ง
“…”
อีกด้านหนึ่ง ..
“ศิษย์น้องข้าทำผิดไปมากใช่มั้ย?” ชุยเซียนหยุนตื่นขึ้นมา เธอพบว่าเธอกำลังนั่งอยู่บนเตียงด้วยแววตาที่ดูสับสนขณะเดียวกันเธอได้ยินคำปราศรัยระหว่างศิษย์น้องและสาวก เธอรู้สึกซับซ้อนและสับสนในตัวเอง
“ศิษย์พี่เราทุกคนต้องมีส่วนร่วมในการรับผิดชอบในภัยพิบัติครั้งนี้ นอกจานี้แล้วหลายร้อยปีที่ผ่านมาท่านได้รับหน้าที่เพื่อเฝ้าดูแลสถานที่ต้องห้ามของกลุ่มเรา สถานที่ต้องห้ามของหนานหัวเป็นสถานที่ที่ท้าทายและยากที่จะป้องกัน ท่านทำงานอย่างหนักและเต็มที่ไม่มีใครถือโทษโกรธท่านสำหรับเรื่องที่เกิดขึ้น สุดท้ายแล้วแม้ว่าจะมีความวุ่นวายเกิดขึ้น แต่ก็ไม่ได้มีอะไรหายไปแถมพี่ยังปลอดภัยดีนั่นก็ดีมากแล้ว อย่าไปใส่ใจ”
“อย่างไรก็ตามอาจารย์ผู้สอนระดับสูงกล่าวว่าสาระสำคัญทางจิตวิญญาณในร่างกายของท่านได้หลอมรวมเข้ากับพลังงานปีศาจ แม้แต่กองกำลังอย่างยี่มุและเฮารันเองก็ไม่สามารถทำอะไรได้”
“หมายความว่า .. พลังในการฝึกฝนของข้าถูกทำลายใช่มั้ย?” ดวงตาของเธอดูสลดลง
“ไม่!” อาจารย์ซีชิส่ายหัวและตอบว่า “เรายังมีอีกวิธีหนึ่ง ..”
“ยังมีวิธี!?” ชุยเซียนหยุนส่ายหัวด้วยรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยความขมขื่น “ศิษย์น้องอย่าพยายามปลอบโยนข้าด้วยการโกหกเลย หากกองกำลังทั้งสามอย่างยี่มุ, เฮารันรวมไปถึงหนานหัวของเราไม่สามารถทำอะไรกับมันได้เราจะไปหาวิธีอื่นได้ที่ไหน!?”
“แน่นอนมันมีวิธี!” อาจารย์ซีชิกล่าวด้วยความมั่นใจ
“มันคืออะไร?”
อาจารย์ซีชิกล่าวด้วยเสียงจริงจัง “ท่านเพียงแค่กินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปจำนวนมาก บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปหนึ่งชามตามด้วยไส้กรอกทุกวัน”
“กินอะไร!?” ชุยเซียนหยุนทำหน้าตะลึง
“กินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูป!” โมเซียนอธิบายต่ออาจารย์ของเธอว่า “บะหมี่กึ่งสำเร็จรูปในร้านต้นกำเนิดอินเตอร์เน็ตคาเฟ่นั้นทำมาจากส่วนผสมลับที่พิเศษ นอกจากนี้ยังสามารถช่วยท่านขจัดสิ่งสกปรกในร่างกายและสาระสำคัญทางจิตวิญญาณให้กลับมาบริสุทธิ์อีกทั้งมันยังเพิ่มการไหลเวียนของพลังให้คล่องตัวขึ้น ดังนั้นตราบใดที่ท่านยังคงกินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปหนึ่งชามต่อวันสิ่งที่แปลกปลอมในร่างกายของท่านก็จะถูกลบออกในที่สุด”
ชุยเซียนหยันทำหน้าตกตะลึง .. มีเรื่องแบบนี้ในโลกด้วยหรอ!!??