ตอนที่ 335 สังเวยเลือด
หยางโปเกิดความโกรธเคืองขึ้นในใจ ภาพที่เห็นบนกำแพงตรงหน้า ผู้ที่ถูกสังหารล้วนแล้วแต่เป็นคนธรรมดานับหมื่นชีวิต !
” สัตว์เดรัจฉาน ! ” หยางโปสบถด่าออกมา
” สัตว์เดรัจฉานก็สู้ไม่ได้ ! ” ลัวย่าวหัวเองก็สบถด่าตามออกมาเช่นกัน
บางทีเมื่อสักครู่อาจเป็นเพราะยังไม่ได้มองอย่างละเอียด แต่จากภาพวาดบนกำแพง หยางโปกลับมองออก ว่ากระดูกเหล่านี้เป็นของชาวบ้านคนธรรมดา อีกทั้งยังเป็นชาวฮั่นอีกด้วย จักรพรรดิเหวียนฮุ่ยจงทอดทิ้งเจียงซาน แต่กลับใช้ชาวบ้านคนธรรมดามาฝังเพื่อระบายความโกรธ ช่างน่ารังเกียจมากจริงๆ !
อวี่เหวินมองไปยังภาพวาดนั้นแวบหนึ่ง แต่กลับไม่พูดอะไรออกมา นอกจากจะหมุนตัวเดินตรงไปข้างหน้า ราวกับว่าทั้งหมดนี้ไม่สามารถขัดขวางเท้าของเขาเอาไว้ได้ !
ลัวย่าวหัวพ่นน้ำลายอยู่ด้านหลังของอวี่เหวิน เพราะทนดูพฤติกรรมของอวี่เหวินไม่ได้
ตาอ้วนหลิวรีบดึงลัวย่าวหันเดินตรงไปข้างหน้า
ในตอนนั้นเอง อู่อีก็ได้มายืนอยู่บนปากถ้ำกับซิงเยว่ชิ้ง กำลังทำการแขวนเชือก พวกเขาตั้งใจจะเข้าไป
เมื่อพวกหยางโปเดินอ้อมโครงกระดูกมา ทุกคนก็ทะลุผ่านเข้ามายังสุสาน ก็เห็นสระน้ำแห่งหนึ่ง
สระน้ำแห่งนี้มีความลึกประมาณ 3 เมตร มีพื้นที่ประมาณ 20-30 ตารางเมตร มองแวบแรกก็เห็นตะกอนสีดำอยู่ภายในสระน้ำทันที ตะกอนแบบนี้พบได้น้อยมากในทะเลทราย
อวี่เหวินหยุดลงตรงหน้าของสระน้ำไม่ไกลนัก โดยไม่ขยับเข้าไปข้างหน้า หยางโปและคนอื่นที่อยู่ด้านหลัง ก็ไม่กล้าที่จะก้าวออกไปด้วย
แต่ด้วยความที่มีระยะห่างไม่มากนัก ทำให้หยางโปมองเห็นส่วนทิศเหนือของสระน้ำ ซึ่งมีรูปของนกอินทรีย์ที่ขนาดใหญ่ตัวหนึ่ง ซึ่งลวดลายบนรูปนั้นถูกปกคลุมไปด้วยคราบจำนวนไม่น้อยเลย
” นี่เป็นสระเลือด ! ” อวี่เหวินเอ่ยปากขึ้น
หยางโปที่คาดเดาอยู่ในใจก่อนแล้ว เมื่อได้ยินคำตอบนี้ จึงรู้สึกตื่นตกใจขึ้นมาไม่น้อย ” นี่มันหมายความว่ายังไง ? ในเมื่อเขาตายไปแล้ว ทำไมถึงได้ทำแบบนี้ละ ? “
อวี่เหวินจ้องมองไปยังช้อนโต๊ะที่อยู่ตรงหน้า จากนั้นก็เอ่ยปากขึ้นว่า ” เดินต่อไปข้างหน้าอีกนิด นายก็จะรู้เองแหละ “
หยางโปไม่เข้าใจอยู่ภายในใจ จึงได้ทำการเดินตามอวี่เหวินเข้าไป และแล้วหยางโปก็สังเกตเห็นร่องน้ำเล็กๆนับไม่ถ้วนที่มีระดับความลึกอยู่บนพื้นดิน ร่องน้ำเหล่านี้เป็นทางน้ำไหลตรงไปยังทิศทางข้างหน้า คราบตะกอนสีเข้มที่อยู่ในร่องน้ำเหล่านี้ดูเหมือนจะเป็นเลือดที่แข็งตัวแล้ว
ไม่นานภาชนะคล้ายกับกระถางสามขาทรงกลมมีหูจับใบหนึ่งก็ปรากฏ ณ เบื้องหน้าตรงตำแหน่งจุดเริ่มต้นของร่องน้ำ ซึ่งภาชนะชิ้นนี้มีความสูงพอๆกับคนสองคน ตรงด้านหูจับมีลวดลายโค้งงออยู่ ด้านนอกมีลักษณะเหมือนกับลวดลายของสร้อยลูกปัดที่กลวงทั้งสองข้าง ส่วนตรงช่วงท้องกระถางเป็นลวดลายยักแบบของจีน ส่วนตัวภาชนะรอบๆด้านแกะสลักเป็นลวดลายมังกร ซึ่งลวดลายมังกรเหล่านี้มีลักษณะของการรุกล้ำจากบนลงมาถึงด้านล่าง ราวกับกำลังกลืนกินอะไรบางอย่างอยู่ !
ใต้ภาชนะมีร่องน้ำเบียดเสียดกันอยู่ เมื่อมองจากที่ไกลๆแล้ว ร่องน้ำเหล่านี้เป็นเหมือนกับรูปแบบของแผนที่พอดิบพอดี !
” นี่เป็นแผนที่ของอาณาเขตการปกครองราชวงศ์หยวน ! “
ลัวย่าวหัวสวมใส่หน้ากากกันแก็ส จากนั้นก็เดินเข้าไปหาภาชนะชิ้นนั้น เขายืนอยู่ด้านล่างของขาตั้ง แล้วเงยหน้าขึ้นมองออกไป จากนั้นก็ชี้พร้อมพูดขึ้นว่า ” ในนี้มีที่ลับตาคนอยู่ มันมีบางสิ่งบางอย่างไหลออกมาจากภาชนะนี้ ! “
หยางโปจึงได้รีบเดินเข้าไป แล้วก็เห็นว่าลายมังกรที่อยู่รอบๆภาชนะมีช่องมืดๆอยู่ในปาก ดูเหมือนว่าจะทอดตรงเข้าไปในภาชนะ และดูเหมือนว่าจะเป็นจุดเริ่มต้นของเลือดสดอีกด้วย เขาจึงอดที่จะหมุนตัวกลับไปมองอวี่เหวินไม่ได้ !
” นี่คือการสังเวยเลือด ! ” อวี่เหวินพูด
” สังเวยเลือด ? “
หยางโปเพิ่งจะสัมผัสได้ถึงของประเภทนี้เป็นครั้งแรก เขาถอยร่นไปด้านหลังสองก้าว มือจับคทาเอาไว้แน่น จากนั้นก็นึกถึงนกอินทรีที่อยู่บนภาพแกะสลักตัวนั้นขึ้นมาในทันที เขามองไปทางัวนกอินทรีของคทาที่อยู่ในมือ และอยากจะใช้คทานั้นผลักประตูบานนั้นให้เปิดออก เขาไม่อาจหักห้ามความคิดมากมายเหล่านี้ได้เลย
” หลังจากที่จักรพรรดิเหวียนฮุ่ยจงพ่ายแพ้ลงไปในปีนั้น เขาเลยคิดที่จะสังเวยเลือดเพื่อปกป้องคนรุ่นหลังให้สามารถฟื้นคืนประเทศกลับมาได้เป็นผืนแผ่นดินขนาดใหญ่อีกครั้ง ! ” อวี่เหวินอธิบายเป็นคร่าวๆ
” สังเวยเลือด ? มันจะไปมีประโยชน์อะไร ? ” ลัวย่าวหัวส่งเสียงฟึดฟัดออกมาทางจมูก
อวี่เหวินกลับส่ายหน้า ” การสังเวยเลือดของคนนับหมื่นเพื่อราชวงศ์หยวน เป็นหัวใจสำคัญของการเสริมความแข็งแกร่งให้กับราชวงศ์ นี่เป็นทางเลือกของจักรพรรดิเหวียนฮุ่ยจง เพียงแต่เมื่อดูจากตอนนี้แล้ว การสังเวยเลือดไม่ได้ประสบความสำเร็จเท่าที่ควรนัก ! “
” การสังเวยเลือดที่ไม่ประสบความสำเร็จ ? ” หยางโปตื่นตกใจทันที สำหรับเขาแล้ว ที่นี่ไม่มีสถานการณ์อะไร ทำไมถึงไม่ประสบความสำเร็จละ ?
” บึ้ม ” เกิดเสียงระเบิดดังขึ้น หยางโปสัมผัสได้ถึงการโอนเอนสั่นไหวของพื้นดิน เขาทึ่งในทันที เมื่อเสียงที่ได้ยินนั้น เป็นเสียงของวัตถุระเบิด !
” ไม่ได้การละ มีคนกำลังตามพวกเรามา ! ” ตาอ้วนหลิวเอ่ยปากขึ้น
หยางโปมองไปทางอวี่เหวิน แล้วก็เห็นว่าเขาไม่ได้ทำการอธิบายอะไรต่อ จึงอดที่จะเอ่ยปากพูดไม่ได้ว่า
” น่าจะเป็นชาวญี่ปุ่น เราถูกพวกมันรู้ตัวแล้ว ! “
” รู้ตัวแล้วแล้วจะยังไง หรือว่าเราไม่สามารถต่อสู้กับชาวญี่ปุ่นที่นี่ได้ ? ” อวี่เหวินพูดขึ้นด้วยใบหน้าเหยียดหยาม
” ก็ใช่นะ ” ลัวย่าวหัวรู้สึกว่าที่อวี่เหวินพูดนั้นก็มีเหตุผล
หยางโปจ้องเขม็งไปทางภาชนะทองสัมฤทธิ์ จนกระทั่งสัมผัสได้ถึงความเย็น เขาจึงมักจะรู้สึกว่าที่นี่ต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน และก็ยังสัมผัสได้ว่าอวี่เหวินกำลังมีเรื่องอะไรบางอย่างปิดบังเขาอยู่ !
ตาอ้วนหลิวที่เดินตามมาด้านหลังสุด เมื่อเห็นทั้งสามคนได้เดินจากไป จึงรีบวิ่งตามไป ” ถ้าการสังเวยเลือดสามารถเสริมสร้างความแข็งแกร่งให้กับอาณาจักรจริงๆ ราชวงศ์หยวนก็คงจะไม่ถูกทำลายหรอก ! “
” ทำไมการสังเวยเลือดถึงได้ล้มเหลว ? ” หยางโปเอ่ยปากถามไปอีกครั้ง
” เพราะว่าขาดของที่สำคัญมากอย่างหนึ่งนะสิ ! ” อวี่เหวินพูดขึ้นประโยคหนึ่ง และก็ไม่ได้พูดอะไรที่มากความอีก
….
หลังจากที่อู่อีได้เห็นการระเบิดกับตาตัวเองพร้อมกับคนงานที่อยู่ด้านหลังของพวกเขาแล้ว เศษแตกของประตูโลหะได้ร่วงหล่นลงมา ในระหว่างทางนั้น ก็ต้องเพิ่มความระมัดระวังอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้ พวกเขาเดินมาถึงตรงหน้าของประตูใหญ่ที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายความเย็นยะเยือก มีคนงานสามคนถูกฝังทั้งเป็น ซึ่งหนึ่งในนั้นก็คือคนสำรวจเส้นทาง ในตอนที่ผลักประตูเข้าไป ส่วนอีกคนก็คือคนที่ช่วยสำรวจทาง
เมื่อเดินต่อไปข้างหน้า อู่อีก็ยิ่งตื่นตกใจมากขึ้นไปอีก ซิงเยว่ชิ้งก็เดินมาด้านหน้าอย่างรวดเร็ว เพื่อปกป้องเธอเอาไว้ !
….
เมื่อเดินอ้อมภาชนะทองสัมฤทธิ์เข้ามาแล้ว หยางโปก็เห็นส่วนเหนือสุดของแผนที่ใต้ภาชนะนั้นมีเทือกเขาที่หล่อหลอมขึ้นด้วยทองสัมฤทธิ์วางอยู่ เทือกเขามีความสูงเพียงแค่ 2 เมตร แต่บนเทือกเขานั้น กลับมีนกอินทรีตัวหนึ่งยืนอยู่บนยอดเขานั้น !
” การสังเวยเลือดขาดอะไรไปงั้นเหรอ ? ” หยางโปรีบถามต่อ
” ขาดเลือดของเจงกีส ข่าน ! ” อวี่เหวินหมุนตัวแล้วจ้องมองไปทางหยางโป
หยางโปส่ายหน้า ” ในตอนที่ราชวงศ์หยวนล้มสลาย เจงกีส ข่านได้สิ้นอายุไขไปหลายปีแล้วนี่ คงจะไม่มีเลือดหลงเหลือแล้วละ “
” ดังนั้นการสังเวยเลือดถึงได้ล้มเหลวไง ! ตระกูลทองคำ (หมายถึงทายาทของเจงกีส ข่าน)จึงได้แต่หดหัวอยู่ในไซบีเรียที่มีอากาศหนาวเย็นตลอดทั้งวัน และก็ไม่มีการบูชาบรรพบุรุษอีก ! ” อวี่เหวินพูด
หยางโปมองไปรอบๆด้าน แต่ก็ไม่เห็นแม้แต่ทางออก จึงอดที่จะสงสัยไม่ได้ ” ที่นี่ไม่มีสถานที่สังเวยเลยสักแห่ง และไม่มีแม้แต่หลุมฝังศพ ? “
” นายจะหาหลุมฝังศพไปทำไม ? หรือว่าแค่ภาชนะชิ้นนี้ก็ยังไม่พอใจเหรอ ? “อวี่เหวินพูด
หยางโปมองไปทางภาชนะนั้นแวบหนึ่ง ซึงน้ำหนักของภาชนะชิ้นนี้น่าจะเกินกว่าขอบเขตที่เขาคาดเดาเอาไว้ ภาชนะที่ใหญ่ขนาดนี้ เขาไม่เคยพบเจอมาก่อนเลยจริงๆ !
” ที่นี่ยังมีภาพวาดนะ ! ” ลัวย่าวหัวเอ่ยปากขึ้นมาทันที
หยางโปหมุนตัวแล้วมองออกไป จากนั้นก็เห็นว่าลัวย่าวหัวกำลังนั่งยองๆอยู่ตรงมุมของกำแพง ที่นั้นมีภาพวาดขนาดเล็กอยู่ภาพหนึ่ง บนภาพวาดนั้นมีรอยรั่วผุผังมากทีเดียว แต่หยางโปก็ยังมองเห็นส่วนคลุมสีดำที่ห่อหุ้มบนตัวคนหนึ่ง กำลังยืนอยู่บนภาชนะชิ้นนั้น มือทั้งสองข้างชูขึ้นเหนือหัว ดูเหมือนว่าจะกำลังกราบไหว้อยู่ยังไงอย่างนั้น !
แต่ ดวงตาของหยางโปก็ต้องเบิกกว้างขึ้น เพราะเขาเห็นคทาด้ามหนึ่งที่อยู่ในมือของชายที่สวมเสื้อคลุมสีดำนั้น นั้นคือคทาหัวนกอินทรีนั้นเอง !