บทที่ 278 ฟรานด์จังกับเมืองแห่งการศึกษาล่ะ!
เมืองแห่งการศึกษา โรงเรียนเขต7……..
ณ ถนนแห่งนึงได้ทีเด็กหนุ่มผมดำกำลังเดินอยู่ ผู้คนที่เดินผ่านไปมาต่างหัน
กลับมามองที่เขาด้วยแววตาช็อค
ไม่สิถ้าจะให้ถูก ต้องบอกว่าพวกเขากำลังมองมายังเด็กน้อยแสนน่ารักที่เขาอุ้มอยู่!
ผู้หญิงที่เดินผ่าน เมื่อหันมาเห็นสาวน้อยในแววตาของพวกเธอก็มักจะเป็น
ประกายวิงวับด้วยความชื่นชอบ มีแม้กระทั่งผู้หญิงรสนิยมแปลกๆที่ถึงกับเลือด
กำเดาไหลแล้วล้มลงไปนอนที่พื้นทันที……….
ส่วนทางผู้ชาย เมื่อสายตาตกมายังร่างสาวน้อยแววตาพวกเขาก็เปลี่ยนเป็นสัตว์
ป่า จากที่มองดูแล้วผู้ชายที่มีอาการแบบนี้จะมีอายุมากทุกคน……
ส่วนพวกที่ยังหนุ่มๆอยู่ก็ตาเป็นประกาย แล้วตัดสินใจก้าวเดินบนเส้นทางที่ไม่มี
วันหวนกลับอย่าง ‘โลลิค่อน’……..
แน่นอนว่าต้องมีสายตาที่มองมายังเด็กหนุ่มเช่นกัน จะต่างก็เพียงแค่ว่าสายตาที่
มองมามันมีแต่ ความอิจฉา ความโกรธเกลียด และสายตาทิ่มแทง……….
ส่วนเด็กหนุ่มผมดำที่เป็นเป้าสายตาของผู้คนมากมายนั่นยังคงเดินต่อไปด้วยความ
มั่นใจ ต่อให้พวกเอ็งมองจนตาทะลุออกมาแล้วมันได้อะไรมั้ย? หึ! ก็ได้แค่มอง
ล่ะว่ะ!
แน่จริงพวกเอ็งมากัดตูดิ!
เด็กหนุ่ม…..ไม่สิ คุณลุงท่านนี้ก็คือวู่หยานนั่นเอง ส่วนเด็กสาวก็เป็นใครไปไม่ได้
นอกจากฟรานด์จัง!
แขนเล็กๆทั้งสองยกขึ้นไปคล้องคอวู่หยาน ส่วนวู่หยานก็กอดตัวไว้ไม่ให้ตก
ฟรานด์หันซ้ายหันขวามองไปรอบๆ ดูตึกระฟ้าและร้านค้าที่สะท้องแสง
ระยิบระยับ ปากเธออ้าออกส่งเสียงวี้ดว้าย
ในเก็นโซเคียว ถึงจะมีหมู่บ้านมนุษย์อยู่แต่ว่ามันก็มีสิ่งก่อสร้างของยุคปัจจุบันอยู่
เพียงเล็กน้อยเท่านั้น ยิ่งไม่ต้องพูดถึงฟรานด์ที่ไม่เคยไปหมู่บ้านมนุษย์แม้แต่ครั้ง
เดียว ดังนั้นพอเห็นเมืองแห่งการศึกษาที่มีเทคโนโลยีล้ำสมัยทุกอย่างที่เธอเห็นจึง
แปลกตาและสร้างความประหลาดใจให้ฟรานด์ได้ทั้งหมด
ได้เห็นอะไรใหม่ๆที่ไม่เคยได้เห็น ตอนนี้ในแววตาสีแดงของฟรานด์จึงเต็มไปด้วย
ความช็อคและความสุข เธอหัวเราะออกมาจากใจจริงไปตลอดทาง
เสียงหัวเราะของเธอมันใสซื่อและไพเราะมาก ทำให้ผู้ที่ได้ยินรู้สึกเย็นสดชื่นขึ้นมา
ในวันที่แดดร้อนเปรี้ยงๆแบบนี้ อย่างน้อยๆคนที่เดินผ่านไปมาต่างก็มีรอยยิ้มบน
ใบหน้าทุกคนไม่มีอาการร้อนอะไรเลย
เพียงแต่เสียงหัวเราะของฟราดน์มันไม่ได้ทำเพียงแค่เพิ่ม ‘ความสดชื่อให้ผู้คน’
เท่านั้น…….
ตอนนี้ตรงหน้าของวู่หยานและฟรานด์ได้มีลุงคนนึงเดินมาหาขณะที่มือยกกุมจมูก
ซึ่งกำลังมีเลือดกำเดาไหลมาพ่วงด้วยเสียงหอบหายใจอันร้อนแรงราวกับวัวป่าใกล้
คลั่ง…..
นัยน์ตาที่เต็มไปด้วยความรักจ้องเขม็งไปตรงอกวู่หยาน ไปยังตัวฟรานด์ จากนั้น
ลุงแกก็ยกมือขึ้นมากอดตัวเองพร้อมโยกตัวไปมาขณะที่ปากก็ยังส่งเสียงแฮ่กๆ
ไอ้เชี่ยอ้วนนี่วอนซะแล้ว…….
ลุงผู้น่าขยะแขยงได้กลืนน้ำลายเสียงดังจนคนอื่นยังได้ยิน จากนั้นเขาก็หยิบหวี
ออกมาจัดผมตัวเอง เสร็จแล้วเขาก็แกล้งทำเป็นกะแอ้มไอด้วยหน้าจริงจัง
เพียงแต่มันจะดูน่าเชื่อถือกว่านี่เยอะถ้าไม่มีไอ้ภาพชวนอ้วกเมื่อกี้……..
“เจ้าหนุ่ม……” ลุงมองฟรานด์ทีนึง แล้วหันมาตะค่อกเสียงดังใส่วู่หยานพร้อม
ปล่อยรัศมีแรงกดดันที่คนธรรมดาไม่มี
“ได้โปรดยกโลลิน่ะ…..แค่กๆๆ….เด็กน้อยในแขนเธอมาให้ฉันอุปถัมภ์ทีเถอะ จะ
บอกให้นะว่าในเมืองแห่งการศึกษา ฉันคนนี้ครอบครอง ห้างสรรพสินค้าถึงสอง
แห่ง บริษัทอีกห้า และบ้านหลายสิบหลัง ฉันเป็นคนที่พวกเธอเรียกว่า ‘รวยล้น
ฟ้า’ ถ้าเธอยกเด็กคนนี้มาให้ฉันอุปถัมภ์ล่ะก็ เธอ(ฟรานด์)จะได้มีชีวิตที่ไร้อุปสรรค
เงินทองมีให้ใช้ไม่ขาดเลยนะ! ว่าไง?สนใจล่ะสิ! จงอย่าลังเล! ขอแค่เธอส่งเด็กคนนี้
มาทุกอย่างฉันจะจัดการเอง!!”
คำพูดคำจาฟังดูดีนะ เพียงแต่ทุกคนที่นี่ต่างก็มองเจตนาแอบแฝงของลุงแกออก
หมด แถมตอนนี้เลือดกำเดาตรงจมูกลุงเริ่มไหลหนักข้อเข้าใหญ่แล้วยังสีหน้าลุงที่
แดงก่ำอย่างกับหมูนี่อีก รวมๆแล้วแม่งโครต……
น่าขยะแขยง……..
ตรงขมับวู่หยานมีเส้นเลือดปูดออกมา มองดูตาลุงที่กล้ามายืนขวางทางตัวเองไม่
พอยังจะกล้ามาขอฟรานด์จังไปอีก วู่หยานยิ้ม ทว่าถึงจะยิ้มแต่ด้านหลังเขากลับ
แผ่ออร่าน่าสยดสยองออกมา!
คุณลุงรู้สึกหลังเย็นเชียบยังไม่ทันได้ทำอะไร จู่ๆสายตาเขาก็เห็นหมัดลอยเข้ามา
หลังจากนั้นแว่นตาลุงก็แตก ตามมาด้วยเสียงร้องอย่างหมูถูกเชือดร่างลุงถูกส่ง
ลอยกระเด็นไป!
จากนั้นลุงแกก็ปลิวไปชนเด็กหนุ่มคนนึงที่เดินอยู่ห่างไปไม่ไกล ทั้งคู่พากันกลิ้งไป
กับพื้น ทำให้ถุงซึ่งข้างในมีแค่วัถุดิบทำอาหารทั่วไปที่เด็กหนุ่มกอดไว้ราวกับเป็น
สมบัติล้ำค่าร่วงตกกระจายเต็มพื้น
“ม่ายยย! วัตถุดิบทำอาหารสุดพิเศษของฉ้านนน! วัตถุดิบที่ฉันใช้เงินที่เหลืออยู่
ทั้งหมดซื้อมา!!”
เด็กหนุ่มไม่ได้ให้ความสนใจกับหัวตัวเองที่มีเลือดไหลออกมา กลับกันเขาหันมา
สนใจไอ้ ‘วัตถุดิบสุดพิเศษ’ นี่แทน ราวกับว่าเขาเจ็บตัวจนชินแล้ว……..
ขณะที่กำลังจะก้มลงไปเก็บของที่พื้น จู่ๆเด็กหนุ่มก็เงยหน้าขึ้นฟ้าแล้วตะโกนว่า
“ทำไมถึงได้มีคนตกมาจากฟ้า! แล้วทำไมถึงต้องตกมาที่ฉันด้วย! อ๊ากกก! ซวย
โครตตต!”
ฟังเสียงคุ้นเคยพูดประโยค ‘ซวยโครต’ อันคุ้นเคย มุมปากวู่หยานบิดเบี้ยว พอหัน
ไปมองเขาก็เห็นใบหน้าอับโชคและผมแหลมๆชี้ฟ้าเป็นเม่น……..
ส่วนผู้คนรอบๆก็หันไปมองเด็กหนุ่มหัวเม่นที แล้วหันมามองตาลุงโรคจิต จากนั้น
พร้อมใจกันทำเป็นมองไม่เห็น…….
วู่หยานแม้กระทั่งเห็นคนที่เตรียมจะมาจับเขาเพราะไปทำร้ายผู้อื่น แต่พอได้ฟัง
ที่มาที่ไปเขาก็วิ่งไปหาตาลุงแทนจากนั้นใส่กุญแจมือลุง……
“นี่จัสเมนท์! ข้อจับกุมคุณในช้อหาล่อลวงผู้เยาว์! ถ้าคุณอยากพูดอะไรไว้ไปพูดที่
ศาล ผมขอเตือนไว้เลยนะว่าหลังจากนี้ทุกคำพูดที่คุณพูดมามันจะเป็นตัวตัดสิน
โทษของคุณ!”
พูดเสร็จคุณจัสเมนท์ก็หันมาชูนิ้วโป้งให้วู่หยาน ราวกับจะบอกว่าหมัดเมื่อกี้เจ๋
งมาก
เฮ้ย เดียวดินี่เอ็งข้ามขั้นตอนสอบสวนไปขึ้นศาลเลยเหรอ!
มันเรื่องปกติที่เขาจะอัดไอ้คนที่กล้ามาหาคิดไม่ดีกับฟรานด์ แต่ไม่รู้ทำไมเขาถึง
รู้สึกว่าตัวเองควรจะมองคนในเมืองแห่งการศึกษานี่ใหม่? (@เมืองเต็มไปด้วยหมี)
วู่หยานมองดูตาลุงโดนลากตัวไปอย่างพูดไม่ออก ส่วนฟรานด์ก็มองสิ่งที่เกิดขึ้น
ทั้งหมดด้วยความร่าเริงสนุกสนาน ไม่ได้รู้เลยว่าตัวเองจะโดนพาตัวไปแล้ว เธอหัน
มาพูดกับวู่หยานด้วยความสุขว่า
“พี่ชาย! คนพวกนี้น่าสนใจจัง! ดูน่าสนุกมาก!”
ได้ยินวู่หยานก็หันมาลูบหัวฟรานด์ภายใต้สายตาร้อนแรงของผู้คนรอบๆ เขาพูด
ด้วยรอยยิ้มว่า “นั่นสิเนอะ แล้วฟรานด์จังมีความสุขมั้ย?”
“อื้ม! มีความสุข!”
ฟรานด์ตอบกลับมาอย่างไม่เสียเวลาคิด เธอชูมือขึ้นแล้วตะโกนอย่างตื่นเต้นใส่วู่
หยานว่า “ฟรานด์มีความสุขมาก! ที่นี่มีบ้านแปลกๆเต็มไปหมด! สนุกสุดๆเลย
คะ!!”
ฟรานด์หันมามองผู้คนที่เดินผ่านที่งตอนนี้กำลังจะขาดใจตายเพราะความCute
ของเธอ แล้วหันมายิ้มให้วู่หยานด้วยแววตาอึมครึม “แถมที่นี่ยังมีคนเยอะแยะ
เต็มไปหมดเลย…..”
วู่หยานตกใจ “คนเยอะงั้นเหรอ?”
ฟรานด์พยักหน้าหงึกๆ แล้วพูดต่อเสียงแผ่วเบาว่า “ฟรานด์ไม่เคยเห็นคน
มากมายแบบนี้มาก่อนเลย นอกจากพวกที่เคยมา ‘เล่น’ กับฟรานด์ก็มีแค่ ท่านพี่
ซาคุยะ เหม่ยหลิง แพทชูว์ลี่ แล้วคนแปลกๆที่ใส่ชุดสีขาวดำ นอกจากนี้ฟรานด์ก็
ไม่เคยเห็นใครอีกเลย…….”
วู่หยานถอนหายใจ แล้วหยิกแก้มฟรานด์ที่เข้าโหมดจิตตกจนเธอร้องโอ๊ยออกมา
จากนั้นเขาก็พูดยิ้มๆว่า “ถ้างั้นวันนี้พี่ชายจะพาเราไปเที่ยวเล่นทุกที่เลย! จะได้
เห็นคนอีกเยอะๆไงดีไหม?”
นัยน์ตาของฟรานด์เป็นประกายทันที แล้วร้องออกมาอย่างมีความสุขว่า
“ดี! เย้! พี่ชายดีที่สุดเลย!!!” (@ตรงนี้ฟรานด์บอก วู่หยาน is the best)