เจ้าสาว ผู้แสนเลอค่า ผู้น่าสงสาร ของ ท่านเทรมอนต์ บทที่ 405 จูบ
ทิฟฟานี่หน้าแดงทันที แทนที่จะต่อว่าเขาเธอกลับกระดกไวน์หมดแก้วด้วยความตื่นตระหนก “คุณมันลามกหยาบคาย…”
ปฏิกิริยาของเธอทำให้เขาตกตะลึงเป็นเวลาสองวินาที เมื่อใดก็ตามที่พวกเขาพูดติดตลกแบบนี้ในอดีตเธอจะตอบโต้แทนที่จะหน้าแดง…
จู่ ๆ โทรศัพท์ในกระเป๋าของเธอก็ดังขึ้น ทิฟฟานี่รับโทรศัพท์ต่อหน้าเขาโดยไม่ลังเล “อีธาน? ฉันกินข้าวอยู่ข้างนอก ทำไม? ไม่ใช่ใครทั้งนั้น ฉันอยู่กับเพื่อน อะไรนะ? เจอกัน? กว่าฉันจะเสร็จก็น่าจะดึกแล้ว ไว้ค่อยเจอกันพรุ่งนี้ได้ไหม? อีกอย่าง ฉันลาออกแล้วนะ พรุ่งนี้ฉันว่างทั้งวันเลย ตกลง ฉันวางแล้วนะ”
หลังจากที่ทิฟฟานี่วางสายเธอก็ดำเนินการทานอาหารต่อ เธอจึงไม่ได้สังเกตเห็นสีหน้าที่เยือกเย็นของแจ็คสัน หลังจากที่เธอดื่มไวน์ไปอีกหลายแก้ว สีแดงบนหน้าของเธอก็ดูเหมือนจะไม่จางหายอีกต่อไป ปกติเธอจะเป็นคนที่คอแข็ง แต่มันไม่ได้เป็นเช่นนั้นแล้วเนื่องจากเธอไม่ได้ดื่มมาพักใหญ่แล้ว และเพราะเมื่อกี่เธอดื่มเร็วไปหน่อย แอลกอฮอล์จึงขึ้นหัวเธอได้เร็ว
พอพวกเขาทานเสร็จ ขวดไวน์แดงนั้นก็เกือบจะหมดขวดเช่นกัน
แจ็คสันดื่มไปเพียงนิดเดียว เพราะฉะนั้นจึงเป็นเธอที่ดื่มซะส่วนใหญ่ เนื่องจากเมื่อเร็ว ๆ นี่เธอรู้สึกหดหู่มากเธอจึงใช้ไวน์เพื่อกลบความเศร้าโศกของตัวเอง
เมื่อพวกเขาออกมาจากร้าน แจ็คสันสังเกตเห็นว่าหน้าเธอแดงดั่งมะเขือเทศ “ให้ผมไปส่งไหม?” เขาเสนอ
แอลกอฮอล์นั้นทำให้เธอรู้สึกกล้าและเธอก็เริ่มปากมาก “แน่นอนสิ! คุณจะให้ฉันกลับเองอย่างงั้นเหรอ? บ้านฉันห่างจากที่นี่ตั้งล้านไมล์! เร็ว ๆ สิ รีบไปส่งนายหญิงของคุณซะ!”
แจ็คสันรู้สึกขบขันที่เห็นเธอแบบนี้จึงตัดสินใจที่จะเล่นตามบทของเธอ เขาเปิดประตูข้างที่นั่งข้างคนขับให้เธอ “ได้โปรด ขึ้นรถสิขอรับ”
หลังจากทิฟฟานี่ขึ้นรถไปเขาเตือนเธอว่า “คาดเข็มขัดนิรภัยด้วย”
เธอส่ายหัว “ไม่เอา ฉันอิ่มเกินไป มันจะทำให้ฉันรู้สึกอึดอัด”
แจ็คสันเอนตัวไปข้างหน้าและคาดเข็มขัดนิรภัยให้เธอ จู่ ๆ ร่างกายพวกเขาก็อยู่ใกล้กันมากจนทิฟฟานี่ได้กลิ่นกายของเขา มันมีกลิ่นเหมือนหมอนในห้องของเขา เธอจำได้ว่าคืนนั้นเธอนอนหลับสนิท…
เธอกลืนน้ำลายโดยไม่ได้ตั้งใจเมื่อเธอมองหน้าเขาจากระยะใกล้แบบนี้ เงาของกิ่งไม้บนต้นไม้ใต้แสงไฟข้างถนนส่ายไปกับสายลมเหมือนรูปร่างที่น่ากลัวอยู่นอกหน้าต่าง แต่ใบหน้าของเขาก็ยังคงสวยงามราวกับเทวดา ตอนนั้นเธอได้จ้องใบหน้าของอีธานและกลืนน้ำลายเช่นนี้เหมือนกัน ทิฟฟานี่ด่าตัวเองในใจที่ตื้นเต้นขนาดนี้
“ผมได้ยินคุณกลืนน้ำลาย คุณคิดจะกินผมเหรอ?” แจ็คสันหันมามองเธอหลังจากที่เขาคาดเข็มขัดนิรภัยให้เธอ
ใบหน้าของพวกเข้าใกล้กันจนอันตรายจนปลายจมูกของพวกเขาเกือบจะชนกันอยู่แล้ว
ทิฟฟานี่เขินมากจนสายตาเขาเหลือบไปมองทุกอย่างยกเว้นใบหน้าของเขา “ไม่จริง! คุณแค่จินตนาการไปเอง หลีกไปได้แล้ว!”
นั่นทำให้เขาอยากแกล้งเธอโดยที่เขาไม่ยอมขยับร่างกาย “จะเกิดอะไรขึ้นถ้าผมไม่ทำล่ะ?”
เธอผลักเขาและสัมผัสได้ถึงความร้อนที่แผ่กระจายไปยังฝ่ามือของเธอผ่านเสื้อเชิ้ตตัวบางจากหน้าอกที่แข็งแรงของเขา “ถ้าอย่างนั้น ฉันจะฉวยโอกาสคุณ!”
ทันใดนั้นการแสดงออกบนใบหน้าของแจ็คสันก็เปลี่ยนเป็นจริงจัง เมื่อเขามองไปที่แก้มแดงระเรื่อและริมฝีปากที่ชุ่มชื้นของเธอนั้นเขาก็รู้สึกอยากจูบเธอ ร่างกายของเขาเคลื่อนไหวโดยสัญชาตญาณทันทีที่ความคิดนั้นผุดขึ้นในใจของเขา ในขณะที่เขากดทับริมฝีปากนุ่มของเธอเขาก็หลับตาลงและบอกตัวเองว่าเขาเพียงกระทำเช่นนั้นภายใต้ฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ อย่างไรก็ตาม เขาตระหนักดีว่าไวน์เพียงเล็กน้อยที่เขาดื่มไปก่อนหน้านี้จะไม่สามารถทำให้จิตใจของเขาขุ่นมัวได้…
ร่างกายของทิฟฟานี่แข็งถื่อทันที เธอเองก็หลับตาลงและไม่อยากจะเชื่อสิ่งที่เกิดขึ้น เขาจูบเธอเหรอ? แจ็คสันกำลังจูบเธอ! เธอกำลังฝันอยู่หรือเปล่า? ในขณะนี้ ฉากของการทะเลาะวิวาท การต่อสู้ และการล้อเล่นซึ่งกันและกันได้ฉายซ้ำในความคิดของเธอ ทิฟฟานี่สามารถรู้สึกได้อย่างชัดเจนว่าหัวใจของเธอเต้นเร็วมากราวกับว่ามันจะระเบิดออกมาจากอก เธอถึงขั้นลืมหายใจด้วยซ้ำ
แจ็คสันไม่ได้จูบต่ออย่างลึกซึ้ง และเขาใช้เวลาเพียงไม่กี่วินาทีก่อนที่เขาจะยืดตัวตรง “ทีนี้ คุณได้ฉวยโอกาสผมแล้ว ถึงเวลาที่เราต้องไปแล้ว”
หน้าอกของเธอสั่นระริกขณะที่เธอหันหน้าไปทางหน้าต่างเพราะไม่กล้ามองหน้าเขาอีก เธอแสร้งทำเป็นราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างพวกเขา
ทันทีที่รถของแจ็คสันจอดที่บ้านของเธอทิฟฟานี่ เธอก็ออกจากรถด้วยความเร็วราวฟ้าแลบ เธอหยุดหลังจากก้าวไปข้างหน้าได้สองก้าว แต่เธอไม่ได้หันกลับไปมองเขา เธอพูดเบา ๆ ว่า “ฉันไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่เราจะได้เจอกันอีกครั้ง แต่มันจะเป็น… คราวที่ฉันจะเลี้ยงคุณบ้างล่ะนะ”
ในขณะนี้ มีร่องรอยของความขมขื่นที่สามารถมองเห็นได้ในสายตาของแจ็คสัน “ถ้ามีอีธานด้วยก็ลืมมันซะ ถ้ามีคุณคนเดียว ผมจะพิจารณาดูอีกที” หลังจากพูดแบบนั้นเขาก็ขับรถออกไป
แทนทีจะกลับบ้าน เขากลับไปข้างนอกเพื่อมองหาความสนุกสนาน การใช้ชีวิตกลางคืนของเขาเพิ่งจะเริ่มต้นเอง ผู้ชายอย่างเขาไม่ได้มีเพียงทิฟฟานี่เท่านั้นที่หลงใหล ผู้หญิงทุกคนหลงใหลเขา อีกอย่าง เขาไม่ใช่คนที่จะไปแย่งผู้หญิงของคนอื่น
ทิฟฟานี่ยืนอยู่ข้างถนนสักพักก่อนที่จะขึ้นไปที่ห้องพักของเธอ เธอพยายามที่จะเข้าใจความหมายของคำพูดของอีธาน ทำไมเขาถึงจะปฏิเสธคำชวนหากอีธานไปด้วย? เขาหมายความว่าอะไรว่าเขาจะพิจารณาดูหากมีเพียงเธอคนเดียว?
…
ณ คฤหาสน์ เทรมอนต์…
แอเรียนกำลังค้นหาวิธีทำธุรกิจ ถึงแม้ว่าทุกวันนี้เธอจะอ่านหนังสื่อหลายเล่ม เธอก็ยังคงนึกไม่ออกว่าจะทำธุรกิจเกี่ยวกับอะไรดี จู่ ๆ ไฟในห้องนั่งเล่นก็ดับลงและสิ่งเดียวที่เธอมองเห็นตรงหน้าเธอก็คือความมืด “แมรี่ ทำไมไฟถึงดับล่ะ?”
เสียงของแมรี่แผ่วเบาในความมืด “นายหญิง ถึงเวลาพักผ่อนแล้ว เฮนรี่บอกว่าหลอกไฟควรจะถูกเปลี่ยนและทำความสะอาดเนื่องจากฝุ่นมันเริ่มเกาะเยอะแล้ว ในเมื่อโคมไฟในห้องนั่งเล่นนั้นมีขนาดใหญ่และทำความสะอาดได้ยาก เขาจึงสามารถทำมันได้ต่อเมื่อคุณและนายท่านเข้านอนแล้ว…”
พ่อบ้านเฮนรี่หยุดฝีเท้าเมื่อเขาเข้ามาใกล้ประตูบ้านขณะที่ริมฝีปากของเขากระตุกโดยไม่ได้ตั้งใจ เมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาเขาโกหกว่าจะล้างแอร์ ข้ออ้างสำหรับวันนี้คือการทำความสะอาดหลอดไฟ มีข้อแก้ตัวอะไรอีกไหมที่เขาจะสามารถใช้ได้?