บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 452
เจเรมี่ไม่เคยรักเธอเลย ไม่เลยสักนิด
เมื่อเธอถูกเปิดโปงว่าเธอแกล้งทำเป็นเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ในตอนนั้น กลับกลายเป็นว่าจริง ๆ แล้วเธอไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรกับเจเรมี่มาก่อนเลย ต่อจากนี้ไปเธอเป็นได้แค่คนแปลกหน้าสำหรับเขา แม้พวกเขาจะมีลูกชายด้วยกันก็ตาม
“ดูเหมือนเธอจะรู้ว่ามีบางอย่างกำลังเกิดขึ้นแล้วสินะ” เจเรมี่พูดอย่างเย็นชา ร่างสูงของเขาเข้ามาใกล้ ๆ เธอ ในขณะที่มีแสงบางอย่างที่ครอบงำในตัวเขา ทำให้เธอหวาดกลัว
เมเรดิธส่ายหัวอย่างไร้เดียงสา “เจเรมี่ ฉันไม่รู้ว่าคุณกำลังพูดถึงอะไร”
เธอแสดงบทบาทของเธอด้วยการบีบน้ำตาให้ไหลออกมา เพื่อทำให้เธอดูเหมือนเสียใจเป็นอย่างมาก
“เจเรมี่ เพื่อเห็นแก่ความสัมพันธ์ของเรา และเพื่อแจ็คของเรา คุณช่วยพาฉันออกไปจากที่นี่ได้ไหม? ฉันถูกกล่าวหาอย่างผิด ๆ”
“เหอะ”
ก่อนที่เมเรดิธจะพูดจบ เธอถูกขัดจังหวะด้วยการพูดเยาะเย้ยของเจเรมี่
“คุณรู้ไหมว่าทำไมคุณถึงยังมีชีวิตอยู่ได้?” เขาถามขึ้นมาในทันที
เมเรดิธมองอย่างงุนงงไปที่ชายผู้ที่แสดงท่าทีน่ากลัวขึ้นมาเรื่อย ๆ ทุก ๆ วินาทีที่ผ่านมานี้
“เพราะผมกำลังรอคำตอบที่แท้จริงของแมดดี้อยู่”
“…” เมเรดิธเบิกตากว้างด้วยความตกใจ ขณะที่หัวใจเต้นเร็วขึ้นจากความหวาดกลัว
แท้จริงแล้ว เจเรมี่รู้ว่าวีล่าคือมาเดลีน และมาเดลีนคือวีล่า!
เขาเรียกเธอว่าแมดดี้ด้วยคำพูดที่สนิทสนม ดวงตาของเขาจะดูอ่อนโยนลงเมื่อเขาพูดถึงชื่อของเธอ เห็นได้ชัดว่าความรู้สึกของเขาที่มีต่อมาเดลีนนั้นเป็นความจริง
“แมดดี้บอกผมว่าเธอเกลียดผม เธอเกลียดผมในทุกสิ่งที่ผมทำกับเธอ เธอเกลียดที่ผมฟังคำโกหกของคุณมาโดยตลอดและทำให้เธอต้องทนกับความเจ็บปวดที่เลวร้ายยิ่งกว่าครั้งก่อน” เขากล่าวออกมาพร้อมกับเดินก้าวไปข้างหน้า ร่างกายของเขามีแสงบางอย่างครอบงำซึ่งทำให้เมเรดิธกลัวมากจนเธอถอยหนีไปที่มุมห้องขัง
เจเรมี่เอื้อมมือออกไปช้า ๆ และคว้าคอของเมเรดิธ
เขาไม่จำเป็นต้องใช้แรงจำนวนมากในการยกตัวเมเรดิธขึ้นมา และดวงตาที่แคบของเขาเต็มไปด้วยแสงสะท้อนที่น่ากลัว
เมเรดิธเธอเริ่มหายใจไม่ออก เธอถูกยกตัวให้ลอยจนนิ้วเท้าของเธอแทบจะไม่แตะพื้นได้เลย เธอเบิกตากว้างด้วยความตกใจขณะที่หน้าเริ่มแดงก่ำ “เจ เจเรมี่ ปล่อยฉันเถอะ ได้โปรด…”
“ปล่อยเธอไปงั้นเหรอ? ยังไงดีล่ะ?”
นิ้วของเจเรมี่กำแน่นขึ้น เมื่อความอาฆาตในดวงตาของเขาแสดงให้เห็นชัดขึ้น
“คุณรู้ไหมว่าผมตกหลุมรักมาเดลีน ตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอเธอในมหาวิทยาลัย ถ้าคุณไม่ได้ปรากฏตัวและบอกผมว่าคุณเป็นผู้หญิงที่ผมสัญญาไว้เมื่อตอนนั้น ผมจะไม่จงใจเพิกเฉยเธอและปฏิบัติต่อเธออย่างเย็นชาแบบนี้!
“เพราะคำสัญญานั่น ผมเลยยอมให้คุณทำร้ายผู้หญิงที่ผมรักมากที่สุด และเพราะคุณ ผมจึงปฏิบัติต่อลูกตัวเองให้เหมือนกับว่าเขาเป็นไอ้เด็กแสบนั่น ยังไงก็เถอะ ความจริงก็คือคุณไม่ได้เป็นอะไรกับผม คุณไม่ใช่ผู้หญิงที่ผมสัญญาในตอนนั้น และคุณก็ไม่ใช่ผู้หญิงที่ผมรัก!”
เจเรมี่เม้มริมฝีปาก แล้วดวงตาของเขาเริ่มอ่อนโยนลง
“แมดดี้เป็นผู้หญิงที่ผมรักมาโดยตลอด เธอคือเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ที่ผมพบที่ชายหาดในตอนนั้น!”
เมื่อเมเรดิธได้ยินคำพูดหนักแน่นของเจเรมี่ ดวงตาของเธอก็เบิกกว้าง
‘เขารู้! เขารู้ทุกอย่าง!’
เขายังเดาได้ว่า มาเดลีนเป็นเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ในตอนนั้น!
เมเรดิธรู้สึกเหมือนหายใจไม่ออก เมื่อเธอคิดว่าเธอกำลังจะหมดสติ เจเรมี่ก็ปล่อยเธอลง
เธอล้มลงกับพื้นอย่างแรง ร่างกายของเธอขดตัวด้วยความเจ็บปวดขณะที่เธอไออย่างรุนแรง
เมื่อเธอรู้สึกว่าเจเรมี่มีเจตนาถึงกับอยากจะฆ่าเธอเลย เธอจึงคลานไปที่เท้าของเขา “เจเรมี่… แค่ก แค่ก… ฉันผิดไปแล้ว ฉันขอร้องคุณอย่าฆ่าฉันเลยนะ ฉันไม่… ฉันไม่อยากตาย… แฮ่ก ฉัน ฉันมีวิธีที่จะทำให้มาเดลีนเกลียดคุณให้น้อยลง ตราบใดที่คุณ คุณ…”
เจเรมี่ยืนเชิดอยู่เหนือเธอและมองลงมาที่เธอ เขาพูดช้า ๆ “ถ้าคุณยังคิดว่าผมจะเชื่อสิ่งที่คุณพูดล่ะก็ คุณมันโง่มาก”
“มะ ไม่ เจเรมี่ ฉันมีวิธีจริง ๆ !” เมเรดิธคว้าจับขากางเกงของเจเรมี่ด้วยความกลัว “อันที่จริง… ที่จริงแล้ว ลูกของมาเดลีนกับคุณยังมีชีวิตอยู่”