นักข่าวถามต่อว่า“ไม่ใช่ครับประธานเทาเท่ เราอยากจะถามว่า ผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร เราสงสัยว่าผู้หญิงที่มีชื่อเสียงคนไหนที่กุมหัวใจคุณได้ ”
คำพูดที่ว่า“ผู้หญิงที่มีชื่อเสียง”ของนักข่าวคำนี้ทำเอาเทาเท่เดือดจัด ไม่ใช่คนมีชื่อเสียง จะกุมหัวใจเขาไม่ได้หรือไง ?
สัญชาตญาณของเขาเป็นเดือนเป็นร้อนแทนหลินจือขึ้นมาทันที ด้วยเหตุนี้ใบหน้าก็จึงมืดมนและพูดตอบว่า“ เธอเป็นใครแล้วมันเกี่ยวอะไรกับพวกคุณด้วยไม่ทราบ？”
นักข่าวถูกสวนจนพูดไม่ออกขึ้นมาอีกครั้ง ทุกคนมองหน้ากันเลิ่กลั่ก เหงื่อเย็นก็ผุดซึม
แวดวงสื่อในเมืองเจสเวิร์ดทุกคนต่างรู้ การสัมภาษณ์เทาเท่ได้นั้นเป็นเรื่องยากมาก ครั้งนี้พวกเขาก็รวบรวมความกล้าเพื่อมาตามสัมภาษณ์ ไม่คิดว่าจะคว้าน้ำเหลวแบบนี้
และเทาเท่ก็ขึ้นรถที่มารับเขาด้วยใบหน้าที่เรียบนิ่ง และจากไป
หลังจากที่นานิส่งคลิปนี้มาให้หลินจือก็โทรตามมา“ทำไมเทาเท่ถึงกลับมาแล้วล่ะ ? ตามเธอไปถึงเปกก้า อยู่ได้แค่คืนเดียวกับอีกครึ่งเช้า？”
ทุกครั้งที่นานิพูดถึงเทาเท่ ก็จะมีความกระหยิ่มใจทุกครั้งที่ได้เห็นถึงความล้มเหลวของเขา
ช่วยไม่ได้ นานิควบคุมตัวเองไม่อยู่ ขอแค่เห็นเทาเท่พ่ายแพ้อย่างหมดท่า เธอก็จะรู้สึกคลายความโกรธได้เป็นอย่างมาก
สามปีก่อนหน้าที่หลินจือแต่งงานกับเทาเท่ หลินจือเองคิดว่ามันไม่ได้มีอะไร แต่คนที่เห็นทุกอย่างแบบเธอก็แทบจะบ้าตาย อดไม่ได้ที่อยากจะฉีกทึ้งดึงร่างของเทาเท่กับพินอินและซูซีพวกเขา
เหตุการณ์ในตอนเช้าที่เกิดขึ้นระหว่างหลินจือกับเทาเท่ก็คอยแต่จะกวนใจเธอ ดังนั้นก็จึงพูดระบายกับนานิ
หลังจากที่นานิฟังจบก็หัวเราะจนท้องแข็ง“ฉันรู้แล้วว่าทำไมเทาเท่ถึงไม่อยู่เปกก้าต่อ”
หลินจือถอนหายใจและถามว่า “ทำไมเหรอ？”
นานิพูดอย่างตรงประเด็นว่า“เพราะเธอทำให้เขาสูญเสียความมั่นใจ เขาอารมณ์มาเต็มขนาดนั้นแล้ว เธอกลับบอกว่าเธอคิดผิดกับสิ่งที่ทำลงไป แล้วยังหนีไปอีก”
หลินจือทำตัวไม่ถูก“เธอแน่ใจนะว่าเป็นเพราะเรื่องนี้？”
นานิมั่นใจ “ฉันมั่นใจว่าเป็นเพราะเรื่องนี้ เขาต้องรู้สึกแย่มากๆแน่ ”
นานิพูดเสริมว่า“เธอไม่ต้องอายหากต้องเจอเขา ดูท่าคงอีกสักพักเลยล่ะกว่าเขาจะกล้ามาเจอเธอ น่าขายหน้าจริงๆ ฮ่าฮ่าฮ่า——”
หลังจากที่นานิพูดจบก็ขำก๊ากออกมาอีกครั้ง หลินจือฟังคำวิเคราะห์ความคิดของเทาเท่จากนานิแล้ว ก็รู้สึกโล่งใจขึ้นมาได้บ้าง
เทาเท่ไม่อยากเจอเธอก็ยิ่งดี จะได้ไม่ต้องมานั่งอึดอัดกัน
หลินจือก็ถามนานิอย่างเป็นกังวลอีกครั้งว่า“โลกโซเซียลไม่มีใครพูดถึงฉันแล้วใช่ไหม ? หรือด่าว่าอะไรฉันแล้วใช่ไหม？”
หลินจืออยู่กับจอร์แดนสองสามีภรรยาทั้งวัน ไม่มีเวลากดดูข่าวสารอะไร และเธอเองก็ไม่กล้าจะดูมันด้วย ครั้งที่แล้วที่ชาร์ลีก่อเรื่องขึ้น เธอก็ถูกด่าจนขยาด
“ไม่มีแล้วไม่มี”นานิพูดซ้ำๆ“อย่างแรกเลย ข่าวนี้หายไปเร็วมาก ไม่ถูกพูดถึง แล้วเงียบหายไปเลย”
“อย่างที่สอง ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับชาวเน็ต บางทีอาจเพราะผู้ชายอย่างเทาเท่ประสบความสำเร็จจนเกินไปทำให้ทุกคนต่างพากันอิจฉาหรือเปล่า ทุกคนก็จึงอยากเห็นเขาพ่ายแพ้ให้แก่ความรัก ดังนั้นกลับชื่นชมเธอกันไม่ขาดปาก”
“ทุกคนต่างบอกว่าผู้หญิงคนนี้เด็ดเดี่ยว สามารถต้านทานเสน่ห์อันเย้ายวนของผู้ชายที่ทั้งเก่งและหน้าตาดีอย่างเทาเท่ได้ มันเท่มาก！” เพราะนานิก็เป็นหนึ่งในจำนวนคนที่เสพข่าว ดังนั้นก็จึงเห็นกระแสทุกอย่างเป็นอย่างดี
ยิ่งไปกว่านั้นเธอยังได้ใช้แอคหลุมของตัวเองเข้าไปร่วมแสดงความคิดเห็นนั้นด้วย สิ่งที่เธอแสดงความคิดเห็นไปคือ“แม้คนที่น่าสงสารที่สุดก็ยังมีเหตุให้ไม่คู่ควรกับความเห็นอกเห็นใจ ท่านประธานเทาเท่ มีสภาพแบบนี้ทุกข์เพราะการกระทำตัวเองทั้งนั้น ”
ในตอนแรกนานิกลัวว่าทุกคนจะพากันรุมด่าหลินจือ ดังนั้นก็จึงพยายามสุมไฟไปยังเทาเท่ พูดเป็นนัยว่าเทาเท่คงทำเรื่องไม่ดีเอาไว้ถึงได้ถูกผู้หญิงตบหน้า
ใครจะรู้ว่าหลังจากนั้นความคิดเห็นของทุกคนต่างก็พากันเอนเอียงเข้าข้างหลินจือ นานิก็จึงนั่งเสพข่าวอยู่อย่างเงียบๆ
หลินจือที่อยู่ปลายสายหลุบตาลงและพูดว่า “มีอะไรให้เท่หรือไม่เท่กัน ? ในตอนแรกฉันก็มัวเมาลุ่มหลงกับมันเหมือนกัน ”
จากนั้นก็มีแผล และตอนนี้ก็ถึงได้อยู่นิ่งไม่ไหวติง
“อย่าคิดถึงเรื่องแย่ๆในอดีตอีกเลย ดูเธอตอนนี้ที่เย่อหยิ่งต่อหน้าเขาได้ก็พอแล้ว ”
นานิหัวเราะเยาะเทาเท่จนพอใจแล้ว ก็เปลี่ยนมาพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจังว่า“ นี่หลินจือ เธอไม่คิดว่าเทาเท่เขาจริงจังกับเธอจริงๆเหรอ？”
หลินจือส่ายหัวปฏิเสธอย่างหนักแน่น“ไม่คิดอย่างนั้น”
คำถามนี้อันที่จริงเธอก็เคยเก็บมันมาคิดอยู่หลายครั้ง อย่างเมื่อครั้งที่เทาเท่ยืนมือเข้าช่วยเหลือเธอนำข้อมูลธุรกรรมทางการเงินที่เธอได้ให้กับชาร์ลีออกมา แล้วยังเรื่องที่เทาเท่ไม่เคยทำมันมาก่อนอย่างให้เจ้าเล็กกับเธออีก
ในตอนนั้นหลินจือเองก็เคยหลงเชื่อคำพูดของเทาเท่ที่ว่าตกหลุมรักเธอ แต่แล้วก็ต้องสลัดความคิดเหล่านี้ออกอย่างมีสติ
เธอพูดกับนานิว่า“รอบๆตัวเขาไม่ขาดแคลนผู้หญิงหรอก ทำไมต้องมาเลือกอดีตภรรยาที่เคยทำเขาเสียหน้าอย่างฉันด้วย ? อีกอย่าง เลือกฉันแล้ว เขาก็ยิ่งจะเสียหน้ามากขึ้นอีก ”
นานิพูดว่า “ หากเขารักเธอจริง เสียหน้าและเสียเกียรติก็คงยอม”
หลินจือส่ายหัว“ก็ยังคงคำพูดเดิม บางครั้งการไม่ได้มาซึ่งสิ่งที่ปรารถนาก็คือโชคที่หาได้ยากยิ่ง”
เมื่อพูดมาถึงตรงนี้หลินจือก็พึมพำว่า“ หรือถ้าเราหลับไป เขาก็คงจะหยุด”
นานิหัวเราะคิกคักและพูดเสนอว่า“หรือไม่ เธอสองคนก็ลองมานอนหลับด้วยกันดู ? หลับสักตื่น เพื่อแลกกับการหยุดของเขาตลอดไป ？”
หลินจือรู้สึกปวดหัวขึ้นมาทันที“ขอร้องเลยซุปตาร์นานิ นี่เป็นเพียงแค่การคาดเดาของฉันเท่านั้น ฉันคงไม่ไปนอนกับเขาเพียงเพราะการคาดเดาของตัวเองหรอก”
“ก็ถูก”นานิพูดเป็นตุเป็นตะว่า“ เกิดนอนด้วยแล้วเขาเสพติดขึ้นมา เธอไม่เพียงกำจัดเขาไม่ได้ แต่ยิ่งจะพัวพันกันมากขึ้นไปอีก คงเรื่องใหญ่แน่”
หลินจือ“……”
เพื่อนรักเธอคนนี้ จะคิดอะไรดีๆบ้างไม่ได้เลยหรือไง ?
หลังจากที่หลินจือวางสายกับนานิไปได้ไม่นาน จอร์แดนก็มาเคาะประตูและเข้ามาในห้องหนังสือ
จอร์แดนแกล้งทำเป็นไม่รู้ประวัติชีวิตของหลินจือ ก็จึงถามเรื่องเกี่ยวกับพ่อและแม่ของเธอ หลินจือพูดไปตามความจริง และยังได้บอกเล่าเรื่องราวที่ชาร์ลีกับเรียวจิประเคนเธอให้กับเทาเท่
ก่อนหน้านั้นจอร์แดนไม่รู้เรื่องพวกนี้ ที่เขาสืบได้รู้เพียงว่าชาร์ลีกับเรียวจินั้นเป็นพวกปลิงดูดเลือด เที่ยวขอเงินกับเทาเท่สารพัด ก่อนหน้านั้นก็กล่าวหาว่าหลินจือไม่เลี้ยงดู ที่สุดแล้วก็จำนนด้วยหลักฐานถึงได้หยุด
ทันทีที่จอร์แดนได้ยินว่าการแต่งงานของเทาเท่กับหลินจือเกิดขึ้นเพราะสาเหตุนี้ และรู้ว่าหลังแต่งงานเทาเท่ไม่เคยประพฤติตัวดีกับหลินจือเลย ก็โมโหจนแทบกระอักเลือด มือกุมไปที่หน้าอกแล้วสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ ก็ถึงไม่ได้หน้ามืดเป็นลมล้มพับไป
นั้นมันเลือดเนื้อเชื้อไขของเขา ความทุกข์ของเธอ เมื่อมันถูกวางลงที่ตัวเขาก็ทวีความรุนแรงมากขึ้นไปอีก มันแทงเข้าที่หัวใจของเขาอย่างจัง ทำเขาเจ็บปวดอย่างที่สุด
อย่างที่ลูน่าได้พูดเอาไว้ แม้ตอนนี้จะไม่มีหลักฐานผลของดีเอ็นเอ แต่เขาก็เชื่อมั่นว่าหลินจือเป็นลูกสาวของเขา ความสนิทชิดใกล้และความชื่นชอบที่อธิบายไม่ถูก มันมากพอที่จะบ่งชี้ทุกอย่าง
เมื่อคิดถึงลูกสาวอันเป็นที่รักเคยพบเจอเรื่องราวแบบนี้มาก่อน จอร์แดนผู้ซึ่งสุภาพอ่อนโยนมาโดยตลอดก็แค้นเคืองจนอยากจะฆ่าชาร์ลีและเรียวจิพ่อลูกนั้นซะ และอยากจะฆ่าเทาเท่ผู้ชายที่ไม่รักและทะนุถนอมลูกสาวของเขาด้วย
หลินจือไม่คิดว่าจอร์แดนจะโกรธมากขนาดนี้ จึงรีบพูดปลอบจอร์แดนว่า“ คุณอาจอร์แดน อย่าโกรธไปเลย เรื่องมันผ่านไปแล้ว ตอนนี้ฉันก็สบายดีอยู่นี่แล้วไงไม่ใช่เหรอคะ？”
“คนเราต้องผ่านอะไรมาบ้างเพื่อเติบโตขึ้น การแต่งงานนั้นแม้จะทำให้ฉันต้องเจ็บปวด แต่คนที่มีชีวิตใหม่แล้วอย่างฉัน ถึงจะเป็นฉันที่ดีที่สุด”
จอร์แดนมองไปยังหญิงสาวตรงหน้าที่มีความคิดความอ่าน สัญญากับตัวเองว่า ชีวิตที่เหลือจากนี้จะใช้ความรักทั้งหมดที่มีชดเชยให้กับความเจ็บปวดที่เธอได้รับ
และอย่างแรกเลยก็คือ ให้เธออยู่ให้ห่างจากเทาเท่