“น้ำใจเล็กๆน้อยๆ ทุกท่านช่วยรับไว้เถอะ ถ้าเรื่องในวันนี้ทำสำเร็จไปได้ด้วยดี ยังมีซองอั่งเปาแดงที่มากกว่านี้อีก!” เว่ยเสียงพูดยิ้มตาหยี
“ประธานเว่ยวางใจได้เลย มีพวกเรามีทีมเล็กๆของพวกเราอยู่ สามารถทำให้สิ่งที่คุณเสนอให้กับหนังสือพิมพ์ของพวกเรา เป็นข่าวพาดหัวไปทั่วเจียงโจว แม้กระทั่งเป็นข่าวพาดหัวของเมืองเอกได้อย่างแน่นอน!”
วัยรุ่นหลายคนจิตใจปลาบปลื้มเป็นอย่างมาก เอ่ยปากพูดรับประกันอย่างพร้อมเพรียง
จากการชี้นำของเว่ยเสียง พวกเขามาที่ห้องสังกะสีเล็กๆที่สร้างไว้ชั่วคราว
ภายในห้องสังกะสีที่ไม่สมบูรณ์เป็นอย่างมาก นอกเหนือจากอิฐแดงและท่อนไม้ที่เอามาก่อกำแพงแล้วนั้น ที่เหลือก็มีเตาเล็กๆหนึ่งเตา
ตอนนี้ โจวยู่ชุ่ยอยู่ด้านใน
เว่ยเสียงเดินเข้ามาที่ร่างของเธอ พูดด้วยเสียงเบา: “นี่เป็นโอกาสที่จะมีชีวิตเดียวของคุณ ให้ความร่วมมือให้ดี แล้วฉันจะให้เงินคุณก้อนหนึ่ง ให้คุณหนีไปให้ไกล ไม่อย่างนั้น จุดจบของไอ้แผลเป็น ก็จะเป็นจุดจบของคุณ!”
ได้ยินคำพูดนั้น ร่างกายของโจวยู่ชุ่ยสั่นเทา รีบพยักหน้าแล้วพูดว่า: “ประธานเว่ยวางใจได้ ฉันจะให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีแน่นอน!”
“เรื่องที่เหลือ มอบหน้าที่ให้กับพวกคุณแล้ว!”
เว่ยเสียงมองไปที่วัยรุ่นหลายคนนั้น พูดไปหัวเราะไป
กลุ่มวัยรุ่นแสดงออกว่าจะไม่ทำให้ผิดหวังออกมาอย่างพร้อมเพรียง
ไม่นาน กลุ่มวัยรุ่นเข้ามาที่ภายในห้องสังกะสี เปิดไฟเสริม ตั้งกล้องวิดีโอ
โจวยู่ชุ่ยที่นั่งอยู่บนเตียงที่สร้างจากอิฐแดงและท่อนไม้อย่างลวกๆ
“hello สวัสดีทุกท่าน ฉันคือผู้ประกาศข่าวของข่าวพาดหัวเมืองเอกชื่อสาวน้อยหม่าค่ะ!”
“เพื่อนที่น่ารักทั้งหลาย สวัสดีทุกท่าน ฉันชื่อไซ่เล่อเป็นผู้ประกาศข่าวของข่าวพาดหัวเจียงโจว!”
“สวัสดีทุกท่าน ฉันมาจากข่าวพาดหัวโจวเฉิงชื่อมู่เสี่ยวไต!”
พวกวัยรุ่นเหล่านี้ คาดไม่ถึงเลยว่าทั้งหมดเป็นผู้ประกาศข่าวคนดังในโลกออนไลน์ของแต่ละเมืองใหญ่ และยังเข้ากล้องพร้อมกันอีกด้วย
เวลานั้นเอง ผู้ชมที่ดูการถ่ายทอดสดของแต่ละแพลตฟอร์มคลั่งกันหมด
“นี่คือสาวน้อยหม่า ผู้ประกาศข่าวที่สุดยอดของข่าวพาดหัวเมืองเอก!”
“คุณพระ! ยังมีไซ่เล่อที่เป็นดังในโลกออนไลน์อย่างมากของข่าวพาดหัวเจียงโจว!”
“และยังมีมู่เสี่ยวไตข่าวพาดหัวโจวเฉิง!”
“คนดังในโลกออนไลน์ของแต่ละเมืองใหญ่ในเมืองเอก คาดไม่ถึงเลยว่าจะปรากฏตัวพร้อมกันในถ่ายทอดสด การถ่ายทอดสดครั้งนี้ จะต้องสุดยอดมากแน่ๆ!”
วันนี้เดิมทีเป็นวันหยุด ผู้ชมที่รับชมการถ่ายทอดสดนั้นจะมีเป็นจำนวนมาก และยิ่งมีคนดังในโลกออนไลน์ปรากฏพร้อมกัน เวลานี้ ระหว่างการถ่ายทอดสดนั้น จะต้องดึงดูดผู้ชมนับไม่ถ้วน
“วันนี้ พวกเราห้าผู้ประกาศข่าว ร่วมมือกันถ่ายทอดสดที่นี่ ก็เพื่อคุณน้าที่น่าสงสารท่านหนึ่ง”
“คุณน้าท่านนี้ เดิมทีมีครอบครัวที่มีความสุขสมบูรณ์ครอบครัวหนึ่ง แต่เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว สามีของเธอนั้นประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ หลังจากที่กลายเป็นบุคคลนอนติดเตียง ครอบครัวที่มีความสุขนี้ แตกกระจายไม่เหลือชิ้นดีในชั่วพริบตา!”
“ลูกเขยของเธอ เพื่อยึดครองทรัพย์สมบัติ ไม่คิดเลยว่าจะเฆี่ยนตีเธอ แม้กระทั่งไล่เธอออกจากบ้าน และยังประกาศอีกว่า ถ้าคุณน้ากล้ากลับมา ก็จะตีเขาให้ตาย!”
“จากนั้น พวกเราจะขอมอบเวลาถ่ายทอดสดนี้ให้กับคุณน้าที่น่าสงสารท่านี้ ให้เธอมาบอกกล่าวกับทุกท่าน ความน่าสงสารของเธอที่ต้องเผชิญหน้า!”
“แปะ~”
กล้องหลายตัว เล็งจับจ้องไปที่โจวยู่ชุ่ยทันทีทันใด
ใบหน้าที่บวมเป่งไปหมด ปรากฏตัวขึ้นที่การถ่ายทอดสดของข่าวพาดหัวแต่ละเมืองใหญ่
เจียงโจว สาขาของเยี่ยนเฉินกรุ๊ป
หยางเฉินกำลังนั่งอยู่หน้าโต๊ะทำงาน กำลังอ่านเอกสารหลายฉบับที่อยู่ในมือ
ระยะเวลาสั้นๆนี้ ฉินต้าหย่งนั้นอยู่ที่โรงพยาบาลมาโดยตลอด ฉินซีกับฉินยีทุกวันจะผลัดกันไปเฝ้าที่โรงพยาบาล อีกทั้งบริษัทยังประสบกับการยกเลิกสัญญาของผู้ร่วมทุนเป็นจำนวนมากนั้น ถือว่าเป็นการประสบปัญหาเป็นอย่างมาก
หยางเฉินถึงแม้ว่าจะรีบร้อนตามหาที่อยู่ของโจวยู่ชุ่ยที่หายไป แต่เรื่องของบริษัท ก็สำคัญมากเช่นเดียวกัน
ตอนที่เขากำลังจัดการเอกสารอยู่นั้น โทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้นมากะทันหัน
“เสี่ยวซี เกิดอะไรขึ้น?”
หยางเฉินรับโทรศัพท์ ถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน
“หยางเฉิน แม่ฉันล่ะ?” ฉินซีถาม
“ฉันไม่รู้!”
หยางเฉินพูดด้วยความเกรงใจอยู่บ้าง
คืนเมื่อวานเขาส่งคนไปคุ้มกันส่งโจวยู่ชุ่ยออกไป สรุปสุดท้ายโจวยู่ชุ่ยก็ถูกจี้เอาตัวไประหว่างทาง ถึงตอนนี้ ยังไม่มีข่าวคราวใดๆ
เขานั้นไม่สามารถใช้เวลาแบบนี้ บอกฉินซีได้ ว่าไม่พบโจวยู่ชุ่ยแล้ว
“คุณไม่รู้จริงๆเหรอ?”
ฉินซีถามอีกครั้ง น้ำเสียงค่อนข้างผิดปกติ
หยางเฉินไม่มีความลังเลแม้แต่น้อย เอ่ยปาก: “ไม่รู้จริงๆ!”
ตอนนี้ถ้าบอกความจริงกับฉินซีไป ฉินซีจะต้องยิ่งไม่สบายใจ
ฉินต้าหย่งยังคงนอนอยู่บนเตียงผู้ป่วย จะสามารถตื่นขึ้นมาหรือเปล่า ไม่สามารถรู้ได้
ถ้าหากว่าให้เธอรู้อีกว่า โจวยู่ชุ่ยหายตัวไป ตอนนี้เป็นตายร้ายดียังไงไม่แน่ชัด ไม่ใช่ว่าฉินซีจะต้องพังทลายไปจริงๆอย่างนั้นหรือ?
“ดี!”
ฉินซีตอบกลับมาเพียงคำเดียว และวางสายโทรศัพท์ไป
ฟังเสียงสัญญาณสายไม่ว่างจากในหูฟังโทรศัพท์มือถือ หยางเฉินก็รู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติขึ้นมาทันที
ตอนที่ฉินซีพูดคำว่า“ดี!”ออกมานั้น ในน้ำเสียงแสดงความผิดหวังอยู่หลายส่วน
“คงไม่ใช่ว่าเธอรู้แล้วหรอกนะ?” หยางเฉินพูดพึมพำ
อีกทางด้านหนึ่ง หลังจากที่ฉินซีวางสายโทรศัพท์ ใบหน้าก็เต็มไปด้วยน้ำตาอย่างรวดเร็ว
ในเวลานี้ เธอยังคงจ้องมองหน้าจอโทรศัพท์มือถือ ภาพหน้าจอนั้นเป็นใบหน้าของโจวยู่ชุ่ย
“สวัสดีทุกท่าน ฉันชื่อโจวยู่ชุ่ย เป็นคนโจวเฉิง ยี่สิบแปดปีก่อน ฉันได้แต่งเข้าไปในตระกูลฉินเมืองเจียงโจว!”
“เดิมทีฉันนั้นมีครอบครัวที่มีความสุขสมบูรณ์ มีลูกสาวสองคนที่สวยและรู้ความ คนหนึ่งเป็นผู้จัดการใหญ่ของซานเหอกรุ๊ป อีกครหนึ่งเป็นผู้จัดการใหญ่ของเยี่ยนเฉินกรุ๊ปสาขาเจียงโจว”
“และสามีของฉัน เดิมทีเป็นผู้จัดการใหญ่ของบริษัทวัสดุก่อสร้างหลงเหอ แต่ว่าครอบครัวที่มีความสุขเช่นนี้ ได้ถูกเขาทำลายไปแล้ว!”
“และเขา ก็เป็นลูกเขยของฉัน เป็นหัวหน้างานรับผิดชอบของเยี่ยนเฉินกรุ๊ปสาขาเจียงโจว หยางเฉิน!
ตอนที่โจวยู่ชุ่ยเปิดเผยข้อมูลนี้ออกไป ผู้ชมจำนวนนับไม่ถ้วนต่างตกตะลึงงัน
ผู้มีชื่อเสียงของเยี่ยนเฉินกรุ๊ป คนจำนอนไม่น้อยที่เคยได้ยินมาก่อน แต่ไม่รู้ว่าเยี่ยนเฉินกรุ๊ปสาขาเจียงโจว แท้ที่จริงแล้วยังมีหัวหน้างานรับผิดชอบอีกหนึ่งคน
ใบหน้าของโจวยู่ชุ่ยเต็มไปด้วยคราบน้ำตา ร้องไห้พร้อมกับพูด: “หยางเฉินเพราะการแข่งขันที่มีเจตนาร้ายนี้ เป็นสาเหตุให้บริษัทมากมาย ทำการยกเลิกร่วมลงทุนกับสาขาเจียงโจว”
“หยางเฉินกังวลเรื่องเงินขาดดุลของบริษัทจะถูกเปิดเผย เลยอยากจะรวบรวมเงินก่อนหนึ่งอย่างรวดเร็ว เพื่อที่จะมาเสริมการเงินของบริษัท เลยคิดถึงทรัพย์สมบัติของพวกเรา”
“เมื่ออาทิตย์ก่อน สามีของฉันถูกรถชนจนกลายเป็นผู้ป่วยติดเตียง ตอนนี้อยู่ที่โรงพยาบาลประชาชนเมืองเจียงโจว และทั้งหมดนี้ เป็นการกระทำของหยางเฉินทั้งหมด!”
“เพราะว่าเพียงแค่สามีของฉันตาย เขาถึงจะมีโอกาสยึดครองทรัพย์สมบัติมรดกตกทอดของพวกเรา”
“เรื่องที่เขาหาคนมาชนสามีอย่างลับๆนั้น ถูกฉันรู้ขึ้นมา กลัวว่าฉันจะเปิดเผยเรื่องนี้ออกไป จึงทำการเฆี่ยนตีฉัน และยังบังคับให้ฉันจากไป ไม่อย่างนั้นจะฆ่าฉันให้ตาย”
โจวยู่ชุ่ยหลั่งน้ำตา ส่งคำโกหกที่ประดิษฐ์ขึ้นมา ถ่ายทอดออกไปด้วยความรู้สึกอิ่มเอิบ
สุดท้าย โจวยู่ชุ่ยร้องไห้สะอึกสะอื้น มองไปที่เลนส์กล้อง ร้องไห้แล้วพูดว่า: “เสี่ยวซี เสี่ยวยี แม่เพียงแค่อยากจะบอกพวกคุณ พวกคุณมองคนผิดพลาดแล้วจริงๆ! หยางเฉิน เขาเป็นสัตว์เดรัจฉานหน้าเนื้อใจเสือ!”
“ถ้ามีวันไหน พวกคุณพบว่าหาแม่ไม่เจอแล้ว เป็นไปได้อย่างมาก ว่าแม่คงตายไปแล้วจริงๆ ถูกหยางเฉินหาคนมาลงมือฆ่าตายอย่างลับๆ กระดูกก็ยังหาไม่เจอ!”
“จำคำแม่เอาไว้ให้ดี จะต้องไปให้ไกลจากสัตว์เดรัจฉานนั่น!”
ผู้ชมจำนวนนับไม่ถ้วน ต่างดูจนร้องไห้ออกมา
“คิดไม่ถึงเลยว่า ไอ้สารเลวหยางเฉินคนนี้นี่ คาดไม่ถึงเลยว่าจะเลวทรามได้ขนาดนี้!”
“ใช่ คุณดูบนหน้าของคุณน้าโจว มีแต่บาดแผลเต็มไปหมด ทั้งหมดเป็นสัตว์เดรัจฉานนั่นเป็นคนทำ!”
“ในเมื่อเขาเป็นหัวหน้างานรับผิดชอบของเยี่ยนเฉินกรุ๊ปสาขาเจียงโจว ถ้าอย่างนั้นจากนี้ไป พวกเราจะไม่ใช้สินค้าที่มาจากบริษัทของพวกเขาอีก”
“ถูกต้อง จะไม่ใช่สินค้าของเยี่ยนเฉินกรุ๊ปอย่างเด็ดขาด บริษัทที่ไม่มีอะไรดีแบบนี้ สมควรที่จะล้มละลายไปซะ!”
“เยี่ยนเฉินกรุ๊ป ไสหัวออกจากเจียงโจว! หยางเฉิน ไสหัวออกจากเจียงโจว!”