เมื่อได้ยินเช่นนี้ เซี่ยปิงก็เข้าใจได้อย่างกะทันหัน ทำไมตนเองถึงได้ถูกจับจ้องโดยพระผู้อาวุโสเหล่านี้ เป็นเพราะมรดกสืบทอดของพระมหาสุภัททะนั่นเอง
เห็นได้ชัดว่าพระผู้อาวุโสเหล่านี้คิดว่าการที่เขาได้ครอบครองมรดกสืบทอดของพระมหาสุภัททะเทียบเท่าได้กับการขโมยทักษะลับทางพระพุทธศาสนาไป นี่คือบาปอันยิ่งใหญ่ จะต้องจับตัวมาเพื่อเป็นการหลีกเลี่ยงการที่จะทำให้ทักษะลับรั่วไหลออกไป
ถึงแม้ว่าพวกเขาจะไม่คิดสังหารเขา ทว่าก็ต้องการที่จะจับกลับมาเป็นๆและกักขังไว้ อีกทั้งยังคิดที่จะเปลี่ยนจิตใจให้เขานับถือพระพุทธศาสนา นี่เรียกได้ว่าบัดซบยิ่งกว่าความตายเสียอีก
การที่เซี่ยปิงมีความเข้าใจในคัมภีร์เปลี่ยนผันจิตใจนั้น แน่นอนเขาต้องรู้ว่าการเปลี่ยนแปลงจิตใจของพระพุทธศาสนาหมายถึงอะไร นี่คือการที่ต้องการเปลี่ยนให้เขากลายเป็นหุ่นเชิดของพระพุทธศาสนา รับใช้พระพุทธศาสนาไปตลอดกาล
เห็นได้ชัดถึงความอันตรายของพระผู้อาวุโสเหล่านี้ โหดเหี้ยมยิ่งกว่าปีศาจเสียอีก ชั่วร้ายอย่างถึงที่สุด
“เป็นอย่างนี้นี่เอง ต้องการมรดกสืบทอดของพระมหาสุภัททะอย่างนั้นหรือ?”
เซี่ยปิงพูดออกมา “โลกที่ลึกลับของพระมหาสุภัททะก็ดำรงอยู่เป็นระยะเวลานาน เชื่อว่าพวกเจ้าก็คงจะส่งคนจำนวนมากออกไปเพื่อครอบครองมรดกสืบทอดนี้มา ทว่าก็ไม่ประสบความสำเร็จ บางทีในสายตาของพระมหาสุภัททะ พวกเจ้าอาจจะเป็นผู้ที่ไม่คู่ควรแก่การสืบทอด ไม่มีคุณสมบัติที่จะได้ครอบครองมรดกสืบทอดนี้ไปตลอดทั้งชีวิต”
“หยุดพูดจาไร้สาระ!”
“ปิดปากสุนัขของเจ้าเสีย!”
“เป็นเพียงแค่เด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม ทว่ากลับยโสโอหังเช่นนี้ ดูเหมือนว่าเจ้าจะอยากตายมาก”
พระจำนวนมากก็เดือดระอุขึ้นมา เพราะว่าคำพูดเหล่านี้เป็นการชี้ปมของพวกเขาอย่างแท้จริง เป็นการเผยแผลเป็นในจิตใจของพวกเขา นี่เป็นการตบใบหน้าของพวกเขาต่อหน้าทุกๆคน
พวกเขาต่างก็โอ้อวดคุยโวว่าตนเองเป็นสาวกที่ศรัทธาในพระพุทธศาสนาอย่างแท้จริง ทว่ากลับไม่ได้รับการเห็นชอบจากพระมหาสุภัททะ พยายามที่จะครอบครองมรดกสืบทอดนี้มาไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ทว่าก็ล้มเหลวไปทั้งหมด
และตอนนี้ก็ไม่คาดคิดว่าจะถูกครอบครองไปโดยเจ้าเด็กบัดซบนี่ บอกตามตรงนี่ก็ทำให้เกิดความโกลาหลครั้งใหญ่ในพระพุทธศาสนาเช่นกัน ทำให้พวกเขาคิดพิจารณาตนเองใหม่ว่าพวกเขาทำอะไรผิดพลาดไปหรือไม่ เหตุใดพระมหาสุภัททะจึงไม่พึงพอใจในตัวพวกเขา?
การที่มีบุคคลภายนอกเอ่ยออกมาเช่นนี้ก็ทำให้พวกเขารู้สึกเจ็บปวดหัวใจมาก
“สังหารเขา”
พระโพ่วฌาก็ตะโกนเสียงดังออกไป ลงมืออย่างกะทันหัน พลังอำนาจของสนามครอบคลุมไปรอบๆ ปิดกั้นพื้นที่รอบๆ แสดงให้เห็นถึงพลังอำนาจของยอดฝีมือในระดับลงทัณฑ์สายฟ้า
“พระโพ่วฌา เจ้าเป็นสาวกของพระพุทธศาสนาไม่ใช่หรือ เจ้าลืมความเมตตาของพระพุทธศาสนาไปแล้วรึ? ไม่คาดคิดว่าตอนนี้จะคิดแย่งชิงสมบัติของผู้อื่นไปโดยตรง พยายามที่จะฆาตกรรมผู้อื่นเพื่อปล้นชิงทรัพย์สมบัติ การกระทำของเจ้าไม่ได้แตกต่างไปจากปีศาจแม้แต่น้อย แม้แต่พวกเดม่อนก็ยังมีจิตใจที่อ่อนโยนกว่าเจ้า”
เซี่ยปิงก็ไหลเวียนพลังเวทมนตร์ออกมาเพื่อต้านทานพลังอำนาจสนามของพระโพ่วฌา “ไม่ประหลาดใจว่าทำไมพระมหาสุภัททะถึงไม่เต็มใจมอบการสืบทอดให้กับพวกเจ้า ดูเหมือนว่าพวกเจ้าจะทำให้หลักพระพุทธศาสนาเสื่อมทราม เป็นเนื้อร้ายของพระพุทธศาสนา เป็นปีศาจในคราบของพระ!”
สายตาของเขาเฉียบคม จ้องมองไปที่กลุ่มของพระเหล่านี้
“ผายลม เด็กที่ใช้อารมณ์เป็นที่ตั้งอย่างเจ้าจะไปเข้าใจหลักพระธรรมได้อย่างไรกัน?”
พระโพ่วฌาแสยะออกมา “อะไรคือความเมตตา ความเมตตาคือสิ่งที่ผู้แข็งแกร่งจะแสดงต่อผู้อ่อนแอ จะละเว้นผู้ที่อ่อนแอ ความเมตตาจะถือกำเนิดในตัวของผู้แข็งแกร่งเท่านั้น ผู้ที่อ่อนแอจะไม่มีความเมตตาใดๆ”
“เช่นเดียวกับบุคคลที่อยู่ดีกินดีที่ย่อมจะมีความรู้สึกในการช่วยเหลือโลก ทว่าขอทานที่ทำได้เพียงแค่ขอเศษอาหารตามท้องถนนนั้น เป็นไปไม่ได้ที่จะคิดช่วยเหลือผู้อื่น”
“ซึ่งความเมตตาของข้ามีไว้เพื่อผู้ที่อ่อนแอและคนยากคนจน สงสารคนอ่อนแอ ทว่าสำหรับผู้ที่แข็งแกร่งก็แตกต่างออกไป นี่คือการปราบมารสยบปีศาจ เอาชนะศัตรูที่แข็งแกร่ง แสดงให้เห็นถึงอำนาจบารมีของพระพุทธศาสนา ยอมเรานั้นอยู่ ขวางเรานั้นตาย!”
เขาแสยะออกมาอย่างต่อเนื่อง ไม่ได้สะทกสะท้านใดๆกับคำพูดของเซี่ยปิง มีจิตใจที่หนักแน่นดั่งหินผา
“เจ้าเด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม อย่ากล่าวโทษพวกเรา จะต้องกล่าวโทษตัวเจ้าที่อ่อนแอเกินไป คนย่อมไร้ความผิด แต่ผิดที่ถือครองหยก”
พระในระดับลงทัณฑ์สายฟ้าอีกคนก็มีสีหน้าที่ดุร้าย “ในตัวของเจ้ามีมรดกสืบทอดของพระมหาสุภัททะ นี่คือหนึ่งในมรดกสืบทอดระดับสุดยอดของพระพุทธศาสนา แอบแฝงไปด้วยปริศนาที่ไร้ที่สิ้นสุด เป็นพระธรรมที่ไร้ขอบเขต”
“หากพวกเราได้ครอบครองมรดกสืบทอดของพระมหาสุภัททะมาและทำความเข้าใจอย่างละเอียดถี่ถ้วน จะสามารถพัฒนาตนเองและแตะขอบเขตเซนต์ได้ ทะยานขึ้นฟ้าภายในก้าวเดียว บรรลุหลักพระธรรมคำสอนอย่างแท้จริง เจ้าคิดว่าผลประโยชน์เช่นนี้ เป็นไปได้อย่างไรที่พวกเราจะยอมปล่อยเจ้าไป อย่าคิดเพ้อฝัน”
เขายังเลือกที่จะลงมือ
“โยม วางดาบฆ่าคนและบรรลุธรรมเป็นพุทธะเถอะ ล้มเลิกการต่อต้าน การที่ต่อต้านอาตมานั้น นั่นก็คือการกระทำที่เป็นบาป เป็นความผิดที่ไม่สามารถให้อภัยได้ บางทีในอนาคตอาจจะตกนรกได้ ไม่มีใครที่จะสามารถช่วยโยม”
พระในระดับลงทัณฑ์สายฟ้าอีกคนก็ประนมมือขึ้นมา พยักหน้าเล็กน้อย จากนั้นร่างกายของเขามีพลังอำนาจที่น่าสะพรึงกลัวปะทุออกมา ครอบคลุมออกไปรอบๆ แสงพระพุทธสาดส่อง ปิดกั้นพื้นที่รอบตัวเซี่ยปิง
ทันใดนั้นพระในระดับลงทัณฑ์สายฟ้าทั้งสามก็เคลื่อนไหวออกมา พื้นที่ในระยะหลายร้อยล้านกิโลเมตรต่างก็ครอบคลุมไปด้วยแสงพระพุทธ ทุกๆที่มีแต่รังสีบิดเบือนสีทอง เจาะทะลวงห้วงอวกาศ
ในส่วนลึกของความว่างเปล่า มีภาพเงาของพระจำนวนมากปรากฏขึ้นมา กำลังสวดมนตร์ เหมือนกับว่าจะเปลี่ยนพื้นที่แห่งนี้ให้กลายเป็นอาณาเขตของพระพุทธศาสนา พลังอำนาจที่ไร้ที่สิ้นสุดกำลังสั่นสะเทือน
ไม่ว่าความชั่วร้ายใดๆต่อหน้าอาณาเขตพระพุทธศาสนานี้ ไม่สามารถที่จะมีชีวิตอยู่รอดได้ จะถูกสังหารไปอย่างกะทันหัน เปลี่ยนกลายเป็นความว่างเปล่า
“เพียงแค่ลาหัวโล้นสามตัวก็กล้าที่จะเป่าประกาศต่อหน้าข้า เมื่อพยัคฆ์ไม่แสดงความน่าเกรงขามออกมา ก็คิดว่าเป็นแมวป่วย ในเมื่อพวกเจ้าเลือกที่จะตั้งตัวเป็นศัตรูกับข้า ถ้าอย่างนั้นก็ตายซะเถอะ” เซี่ยปิงก็เผยสายตาที่เย็นชาออกมา จากนั้นก็คว้าบางสิ่งบางอย่างออกมา
ซู่ ซู่ ซู่!!!
ภายในพริบตา บนอวกาศก็ปรากฏยันต์สีทองขึ้นมาจำนวนหนึ่ง ทันใดนั้นยันต์เหล่านี้ก็แปรเปลี่ยนกลายเป็นมังกรสวรรค์สีทอง ทอดยาวออกไปในจักรวาล แผ่ออกที่ทรงอำนาจอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ออกมา
ยันต์มังกรสวรรค์บรรพกาล!
มังกรสวรรค์สีทอง28ตัว รวมตัวกันกลายเป็นค่ายกลหมู่ดาวมังกรสวรรค์
ทันใดนั้นมังกรสวรรค์บรรพกาลทั้ง28ตัวนี้ก็คำรามออกสู่ท้องฟ้า ร่างกายมีพลังมังกรที่ไร้ที่สิ้นสุดแผ่ออกมา เหมือนกับว่าจะเชื่อมโยงเข้ากับห้วงมิติมังกร พลังอำนาจมังกรที่ไร้จุดจบหลั่งไหลมาสู่ร่างของพวกมัน
ตึบ!
เพียงแค่การโจมตีนี้ มังกรสวรรค์บรรพกาลทั้ง28ตัวก็ปะทุไปด้วยพลังอำนาจที่น่าสะพรึงกลัว ฉีกทำลายอาณาเขตพระพุทธศาสนาที่ก่อตัวขึ้นมาจากพระระดับลงทัณฑ์สายฟ้าทั้งสามอย่างกะทันหัน
เหมือนกับว่าในตอนนี้ ภาพเงาของพระทั้งหมดได้หายไป พื้นที่รอบๆเกิดการระเบิดขึ้นมาเป็นชุดๆ อุกกาบาตถูกบดทำลายกลายเป็นผุยผง ส่งเสียงสายฟ้าฟาดขึ้นมา
พระในระดับลงทัณฑ์สายฟ้าทั้งสามต่างก็กระเด็นถอยหลังออกไปอย่างต่อเนื่อง เลือดลมภายในร่างกายพลุ่งพล่านขึ้นมา
“ยันต์มังกรสวรรค์บรรพกาล? ไม่คาดคิดว่าบนตัวของเจ้าจะมีสมบัติที่หายากเช่นนี้?! นี่คือสิ่งประดิษฐ์เซนต์ระดับสุดยอดที่เซนต์ทันย่าของเผ่าพันธุ์มังกรได้หล่อหลอมออกมา มีทั้งหมดสามพันใบ แต่ละใบมีพลังอำนาจที่สะเทือนน้ำสะเทือนบก ทว่าตอนนี้มันกระจายตัวอยู่ทั่วทั้งจักรวาล การที่ต้องการจะครอบครองแม้แต่ใบเดียวก็เป็นเรื่องที่ยากมาก ทว่าเจ้ากลับรวบรวมยันต์มังกรสวรรค์บรรพกาลมาได้ถึง28ใบ นี่มันคือการเผชิญกับโชคลาภประเภทใดกัน ไม่ประหลาดใจว่าทำไมถึงได้หยิ่งผยองยิ่งนัก อาจหาญอย่างถึงที่สุด กล้าที่จะต่อกรกับพวกเรา”
พระโพ่วฌาเอ่ยออกมา “เยี่ยม เยี่ยมมาก ดูเหมือนว่าหลังจากที่ได้สังหารเจ้า ไม่ใช่แค่จะได้ครอบครองมรดกสืบทอดของพระมหาสุภัททะเท่านั้น ทว่าก็ยังจะได้ครอบครองยันต์มังกรสวรรค์บรรพกาล28ใบอีก นี่ช่างเป็นโชคลาภที่ดีสำหรับพระพุทธศาสนาของข้า”
หลังจากที่พูดจบ เขาก็ร่วมมือกับพระในระดับลงทัณฑ์สายฟ้าอีกสองคนและพุ่งเข้าไปทันที
แน่นอนว่าเซี่ยปิงก็ปฏิเสธที่จะน้อยหน้า เขาควบคุมยันต์มังกรสวรรค์บรรพกาลทั้ง28ใบ ก่อตัวกลายเป็นค่ายกลหมู่ดาวมังกรสวรรค์ ระเบิดออกไป ปะทะกันอย่างดุเดือด
ตึบ!
พลังอำนาจของทั้งสองฝ่ายปะทะกัน เกิดการระเบิดที่สะท้านแผ่นดินและสวรรค์ เป็นการต่อสู้ที่ดุเดือดอย่างมาก
…………….
ในเวลาเดียว ณ ผืนอวกาศอีกฝั่งหนึ่ง ยอดฝีมือในระดับลงทัณฑ์สายฟ้าจำนวนมากกำลังแอบซุ่มดูอยู่
ทว่าพวกเขาก็คือหลางเจียหลงผู้นำตระกูลหมาป่า ภูติไม้มรณะและเฒ่าปีศาจคนอื่นๆ ในความเป็นจริงพวกเขาก็บังเอิญแอบแกะรอยตามเซี่ยปิงมาพร้อมกับพระโพ่วฌาเช่นกัน เดินทางมายังสถานที่แห่งนี้
ทว่าไม่ทันรอให้พวกเขาได้เคลื่อนไหว กลุ่มของพระโพ่วฌาก็เป็นฝ่ายแรกที่เริ่มลงมือกับเซี่ยปิง