บ่วงวิวาห์ ภรรยาตราบาป พันธะร้าย เจ้าสาวสีดำ บทที่ 493
เมเดลีนรู้สึกประหลาดใจ เมื่อเธอพบว่าตัวเองถูกโอบไว้อย่างแน่นหนาในอ้อมแขนของเจเรมี่ เธอไม่มีโอกาสที่จะหลีกเลี่ยงเขา
ความโกรธเคืองปรากฏบนใบหน้าที่อ่อนโยนของเฟลิเป้ “ปล่อยเธอนะ เจเรมี่ หยุดก่อกวนเธอได้แล้ว วีล่าคือคู่หมั้นของฉัน”
“คุณคงรู้ดีว่า ใครคือคนที่อยู่ในอ้อมกอดของผมนะเฟลิเป้ และผมสามารถบอกคุณได้อย่างมั่นใจว่า เมเดลีนกับผมแต่งงานกันอย่างถูกต้องตามกฎหมาย คุณอย่าเป็นคนที่ทำลายครอบครัวคนอื่นเลย”
สีหน้าของเฟลิเป้ดูมืดมน
เจเรมี่กอดเอวของเมเดลีนเบา ๆ พร้อมด้วยรอยยิ้มบาง ๆ บนใบหน้าและบอกกับเธอ “ไปกันเถอะที่รัก”
“…”
เมเดลีนมีความลังเลที่จะดิ้นรนออกจากอ้อมแขนของเขา และตระหนักว่ามีหลายครอบครัวกำลังจับตาดูเธอและเจเรมี่อยู่
เมเดลีนจำได้ว่าแจ็คสันมีความสุขและภาคภูมิใจมากแค่ไหน ก่อนหน้านี้ตอนที่เขาให้คำแนะนำเธอและเจเรมี่ ดังนั้นเมเดลีนเลยยอมโอนอ่อนตามเจเรมี่
เฟลิเป้จ้องมองด้วยดวงตาที่เย็นชา และเห็นเมเดลีนเดินตามเจเรมี่เข้าไปในรถ
หลังจากที่พวกเขาออกพ้นจากบริเวณโรงเรียนอนุบาลแล้ว เมเดลีนก็บอกให้เจเรมี่หยุดรถ
เขาเชื่อฟังเธอ และจอดรถริมถนน
เมเดลีนมองเขาอย่างเย็นชา “ฉันจะไม่ขึ้นรถของนายถ้าไม่ใช่เพราะแจ็ค เจเรมี่หยุดก่อกวนฉันได้แล้ว ขอร้องล่ะ ฉันไม่ใช่ภรรยาของนายอีกต่อไปแล้ว”
เจเรมี่กำพวงมาลัยรถแน่น
เขาหันไปเมื่อได้ยินเสียงเมเดลีนเปิดประตูรถ “เธอเป็น เธอยังคงเป็นภรรยาของเจเรมี่ วิทแมน”
เมเดลีนหันหลังกลับพร้อมเยาะเย้ย “นายลืมไปหรือไงว่านายบังคับฉันให้เซ็นชื่อลงในใบหย่าเมื่อสามปีที่แล้ว? ฉันเคยบอกว่าไม่ แต่นายก็ยังจับมือฉันและบังคับให้ฉันเซ็น เพื่อที่นายจะสามารถแต่งงานกับเมเรดิธ ครอว์ฟอร์ด หญิงชั่วร้ายคนนั้นได้ แล้วนายยังเรียกฉันว่าภรรยาอีกเหรอ?”
เจเรมี่ขมวดคิ้วเล็กน้อย เมื่อนึกถึงเรื่องราวใจร้ายที่เขาเคยได้ทำลงไป
เขามองไปที่เมเดลีนด้วยสายตาที่รู้สึกสำนึกผิด
แต่เมเดลีนก็ยังคงเห็นรอยแต้มของความโล่งใจในแววตาของเจเรมี่
เขาเปิดปากบอกเธอ “จริงสิ เธอเซ็นเอกสารแล้ว แต่ฉันไม่เคยผ่านขั้นตอนการหย่าอย่างเป็นทางการ”
“…” เมเดลีนตกตะลึง “นายพูดว่าอะไรนะ?”
“ฉันบอกเธอแล้วใช่ไหม!? ฉันไม่มีอดีตภรรยา เธอคือภรรยาคนเดียวของฉันตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้”
“…”
“ตอนนี้เราก็ยังเป็นคู่สมรสที่ถูกต้องตามถูกกฎหมายอยู่ เอวลีน ไม่ว่าจะเป็นอดีตหรือปัจจุบัน เธอก็ยังคงเป็นภรรยาคนเดียวที่ เจเรมี่ วิทแมน เคยแต่งงานด้วย”
“…”
สีหน้าของเมเดลีนบ่งบอกว่า เธอทนใจเย็นไม่ไหวอีกต่อไป
เธอกำหมัดแน่น จ้องไปที่ท่าทางที่ดูอ่อนโยนและมีความสุขของชายคนนี้อย่างไม่เชื่อสายตา
“นายต้องการอะไรเจเรมี่? นายบังคับให้ฉันยอมเซ็นหย่า แต่นายแค่บอกฉันว่า นายไม่เคยปฏิบัติตามขั้นตอนเนี่ยนะ? “
ความไร้สาระของสถานการณ์ทำให้เมเดลีนสูญเสียการควบคุมอารมณ์ของเธอ
“ไม่เป็นไร ในเมื่อพวกเรายังไม่ได้หย่ากัน งั้นเราก็หย่ากันจริง ๆ ตอนนี้เลยก็ได้!”
เธอลงจากรถอย่างแน่วแน่และมองชายในรถอย่างเฉยเมย
“ฉันจะร่างข้อตกลงการหย่าร้าง และมอบให้นายโดยเร็วที่สุด ฉันไม่อยากมีเกี่ยวข้องอะไรกับนายอีกต่อไปแล้ว”
เมเดลีนกระแทกประตูเสียงดังและเดินจากไป
เจเรมี่กำพวงมาลัยแน่นขึ้น หัวใจของเขาเจ็บปวดเมื่อจ้องมองไปยังร่างที่กำลังเดินจากไป รอยยิ้มอันขมขื่นเผยออกมาบนริมฝีปากของเขา
ใครจะไปคิดล่ะ? ว่าประวัติศาสตร์ซ้ำรอย
เขาเคยบังคับให้เธอหย่าในตอนนั้น
ตอนนี้เธอเป็นคนที่จะวางเอกสารฟ้องหย่าไว้ตรงหน้าเขา
เขาทำให้สิ่งนี้เกิดกับตัวเขาเอง
…
ครึ่งชั่วโมงต่อมา เมเดลีนมาถึงร้านในเฟิร์สคริสตัลสตรีท
เธอขังตัวเองอยู่ในสำนักงาน เธอเริ่มค้นหาเอกสารอ้างอิงเพื่อร่างเอกสารการหย่าร้าง
อย่างไรก็ตามทุกร่างที่เธอเขียนก็จบลงที่การถูกลบทิ้ง
เธอไม่สามารถที่จะสงบสติอารมณ์ของตัวเองลงได้ เพราะมันยากสำหรับเธอที่จะคาดเดาได้ว่าทำไมเจเรมี่ถึงไม่หย่ากับเธอ