ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 449
“นี่คือลูกเขยพวกเขาใช่ไหม? ดูซิว่าพวกซิมเมอร์ปฏิบัติกับเขายังไง! เหมือนเขาไม่มีค่าอะไรเลย!”
“เสื้อผ้าของเขาก็เก่า ๆ โทรม ๆ ฉันพนันได้เลยว่าเขาไม่มีเงินใช้”
“สำหรับคนไม่มีอันจะกินแบบเขา หนึ่งแสนห้าหมื่นดอลลาร์ก็ช่วยให้เขาใช้ชีวิตอยู่ได้นาน ฉันมั่นใจเลยว่าเขาจะยอบรับเงินนั่น”
“แต่ตระกูลซิมเมอร์นั้นน่าสนใจจริง ๆ คิดจัดงานแบบนี้ขึ้นมาเพื่อเอาใจทุกคน ฮ่าฮ่าฮ่า…”
ฮาร์วีย์ถึงกับพูดไม่ออก
ทุกคนกำลังพูดคุยกันและมองฮาร์วีย์ด้วยสายตาที่ดูถูกดูแคลน
ทุกคนต่างรอคอยดูว่าลูกเขยอย่างเขาจะคุกเข่าหรือไม่
แซ็คตะโกนออกมาอย่างดุเดือดอีกครั้ง “คุกเข่าแล้วขอร้องฉันสิ!”
ตอนนี้ทุกอย่างมันเปลี่ยนไปแล้ว
ตอนนี้แซ็คมีคนเก่ง ๆ หลายคนคอยสนับสนุนเขา
แซ็คคิดว่าฮาร์วีย์คงจะไม่กล้าทำอะไรเขา
ฮาร์วีย์จ้องไปที่แซ็คแต่ไม่พูดอะไร ในแววตาของเขามีเพียงความเย็นชาออกมาให้เห็น
“คุกเข่าเดี๋ยวนี้!”
แซ็คกดไหล่ฮาร์วีย์ด้วยมือข้างเดียว บังคับให้ฮาร์วีย์คุกเข่า
แต่ฮาร์วีย์ไม่แม้แต่จะเคลื่อนไหวเลย
“คุกเข่า!”
แซ็คใช้กำลังทั้งหมดผลักฮาร์วีย์ลงไปที่พื้น
“เพียะ!”
ฮาร์วีย์ยกมือขึ้นตบไปที่แซ็คอย่างแรง
จนแซ็คเซถอยออกไปเกือบเจ็ดถึงแปดเมตร
เกิดความเงียบเข้าครอบคลุม
ทุกคนตกอยู่ในความเงียบงัน
ในบรรดาคนของซิมเมอร์ต่างก็ไม่มีใครที่จะตกใจกับเหตุการณ์นี้
เพราะฮาร์วีย์เอาชนะแซ็คมาหลายครั้งแล้ว พวกเขาไม่แปลกใจอีกต่อไป
ลูกเขยคนนี้จะเป็นบ้าแบบนี้เป็นครั้งเป็นคราว
แต่แขกคนอื่น ๆ ต่างสับสน
ลูกเขยนี่ทำบ้าอะไร?
เขาตบหน้าแซ็คจนกระเด็นกเซถอยไปแบบนั้นได้ยังไง?
นั่นคือทายาทของตระกูลซิมเมอร์เชียวนะ!
แกร๊ก…
ขณะที่แซ็คพยายามจะลุกขึ้น ฮาร์วีย์ก็เหยียบหน้าเขาและเดินเลยผ่านไป
ฮาร์วีย์เดินไปหาผู้อาวุโสซิมเมอร์ จากนั้นเขาก็พูด “หลังจากนี้อย่าลืมรายงานผลประกอบการธุรกิจของตระกูลซิมเมอร์ให้ผมทราบโดยเร็วที่สุด”
“ผมไม่อยากเห็นตระกูลซิมเมอร์ถูกคนอื่นเอาเปรียบหลังจากมาที่บัควู้ดได้เพียงไม่กี่วัน”
นี่คือความปรารถนาดีที่เหลือน้อยลงแล้วของฮาร์วีย์
ความเมตตาของเขานั้นก็เพื่อแมนดี้เท่านั้น
เขารู้ว่าแมนดี้ไม่สามารถเมินเฉยต่อตระกูลซิมเมอร์ได้
นั่นเพราะบัตรเชิญที่เชิญเขามา เขาเลยเสนออยากจะช่วยตระกูลซิมเมอร์อีกครั้ง
หลังจากฮาร์วีย์พูดจบ ทุกคนก็ตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง สีหน้าของผู้อาวุโสซิมเมอร์ดูแย่ลง
“ฮ่าฮ่าฮ่า…”
จากนั้นทุกคนก็พากันหัวเราะ
“ลูกเขยนี่บ้าไปแล้วรึเปล่า? เขาพูดแบบนี้ออกมาได้ยังไง?”
“เขาสั่งให้นายใหญ่ซิมเมอร์รายงานให้เขาทราบงั้นเหรอ? ฮ่าฮ่าฮ่า!”
“ไอ้โง่นี่มันบ้าไปแล้วหรือไง?!”
“ตลกสิ้นดี ผู้ชายคนนี้ตลกเกินไปแล้ว! เขาไม่ต้องใช้ทักษะการแสดงใด ๆ เพื่อที่จะเล่นเป็นคนงี่เง่าแบบนี้เลย!”
ฮาร์วีย์ยังคงเงียบ
ฮาร์วีย์เมินเฉยการเยาะเย้ยของผู้คน แต่เขามองผู้อาวุโสซิมเมอร์อย่างเฉยชาและพูดว่า “ผมไม่มั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์กับหลาย ๆ เรื่องในบัควู้ด”
“จำคำพูดของผมให้ดี ไม่อย่างนั้นตระกูลซิมเมอร์จะถูกใครบางคนกลืนกินชุบมือเปิบไป ผมคงช่วยอะไรคุณไม่ได้อีก”
ฮาร์วีย์หันกลับจะเดินจากไป ท่ามกลางทุกคนที่เยาะเย้ยเขา
“หยุดนะ! ฉันอนุญาตให้แกออกไปงั้นเหรอ?”
ไซม่อนเดินเข้ามาขวางและหยุดฮาร์วีย์ไว้
เขาต้องการเอาชนะลูกเขยบ้านี่ ในความคิดของเขาฮาร์วีย์โง่เง่าที่สุด
ไอ้โง่นี่คิดจะทำอะไรกันแน่?
สีหน้าของผู้อาวุโสซิมเมอร์บูดเบี้ยวด้วยความโกรธ “ไซม่อน ปล่อยเขาไป!”
“วันนี้เป็นวันที่ดีของเรา คนสำคัญกำลังมา! ตัดปัญหาเรื่องนี้ออกไปก่อน!”
“ใช่! ยังมีโอกาสที่เราจะจัดการเขา!”
“คนสำคัญใกล้จะถึงแล้ว ไม่ดีแน่ที่จะปล่อยให้ไอ้งี่เง่าคนนี้เข้ามาวุ่นวาย!”
“เขาโชคดีไป!”
ฮาร์วีย์ออกจากที่นั้นท่ามกลางสายตาของใครหลายคน
หลังจากที่ฮาร์วีย์จากไป ผู้อาวุโสซิมเมอร์ก็พูดอย่างเป็นกังวลว่า “ฌอน คนสำคัญคนนั้นอยู่ที่ไหนแล้ว? ทำไมเขายังไม่มา?”