ปฏิบัติการ ตามล่า อำนาจ ของ ฮาร์วีย์ ยอร์ก บทที่ 451
ไซม่อน ซิมเมอร์เย้ยหยัน “ฮาร์วีย์ ยอร์ก ไม่ใช่ว่าฉันอยากคุยกับแกหรอกนะ คิดดูสิ แกเป็นอะไรตอนที่อยู่ในนิอัมมี่หลายปีก่อน?”
“ขยะ! ไอ้ขี้แพ้! สวะ! ผู้คนเรียกกว่าไว้แบบนั้น!”
“ปกป้องแมนดี้เหรอ? ปกป้องแม้กระทั่งตระกูลซิมเมอร์งั้นเหรอ?”
“แกจะปกป้องเรายังไง?”
“ใช้ปากแกงั้นเหรอ?!”
ลิเลียน เยทส์ก็เย้ยหยันด้วยเช่นกัน “จะเชื่อคุยโม้ของแกได้อย่างไร? ฮาร์วีย์! ฉันขอร้องเถอะ โม้ให้มันมีขีดจำกัดบ้าง!”
ฮาร์วีย์ยิ้ม “พ่อ แม่ สถานการณ์ตอนนี้ทันต่างจากนิอัมมี่นั่นแล้ว”
“ผมต้องยอมแพ้ในนิอัมมี่”
“แต่ตอนนี้ ผมกลับมาที่นี่ในบัควู้ดแล้ว ราชากลับมาแล้ว!”
แม้แต่แมนดี้ ซิมเมอร์ก็ทนฟังไม่ไหวอีกแล้วในครั้งนี้
หล่อนจ้องไปที่ฮาร์วีย์และพูดว่า “ฮาร์วีย์! คุณช่วยอยู่กับความจริงมากกว่านี้หน่อยได้ไหม?”
“ราชากลับมาแล้ว?!”
“แม้ว่าคุณมีความสามารถ คุณก็ยังคงต้องทำงานหนักและก้าวหน้าแค่เล็กน้อย!”
“ฉันคิดว่าคุณเปลี่ยนไปแล้วตอนนี้ แต่สุดท้ายก็ยัง คุณยังคงเป็นเหมือนเดิมแบบนี้”
“คุณช่วยเอานิสัยขี้โม้ออกไปได้ไหม?”
“ช่วยทำให้มันง่ายขึ้นสักนิดเพื่อฉันได้ไหม?”
ฮาร์วีย์ถอนหายใจและพูดอย่างรอบคอบ “แมนดี้ คุณต้องเชื่อผมนะ ผมสามารถปกป้องคุณและตระกูลซิมเมอร์ได้ ทั้งหมดขึ้นอยู่กับคุณนะ”
“คุณ…”
แมนดี้ใบหน้ามืดมนด้วยความโกรธในตอนนี้
ฮาร์วีย์เปลี่ยนไปจริง ๆ เมื่อเขาอยู่ในนิอัมมี่ หลังจากนั้น หล่อนรู้สึกได้ว่าหล่อนไม่ได้แต่งงานกับคนผิด
อย่างไรก็ตาม ทำไมมันถึงกลายเป็นแบบนี้เมื่อเขามาที่บัควู้ด?
เป็นไปได้ไหมว่าเขาตื่นตาตื่นใจกับแสงสีและความงดงามของเมืองหลวง?
แมนดี้พูดอย่างเยือกเย็นว่า “โอเค คุณจะปกป้องฉันได้ใช่ไหม? มาพิสูจน์มันกับฉันสิ! คุณจะปกป้องเราได้ยังไง?”
“ตอนนี้ คุณปู่ต้องการให้ฉันแต่งงานกับใครสักคนจากตระกูลซิลวา ถ้าคุณมีความสามารถพอ ทำให้ทั้งตระกูลซิลวาคุกเข่าให้คุณด้วยแค่คำสั่งเดียว!”
“นี่มัน…”
ฮาร์วีย์ตกตะลึงไปชั่วครู่
ถ้าเป็นเมื่อสามปีก่อน การทำให้ตระกูลซิลวาคุกเข่าต่อหน้าเขาเป็นแค่เรียกเล็กน้อย แค่โทรครั้งเดียวก็เพียงพอแล้ว
อย่างไรก็ตาม หลายอย่างเปลี่ยนไปแล้วตอนนี้
การเตรียมการก่อนหน้านี้ของเขาต้องค่อย ๆ ถูกเปิดใช้งาน ซึ่งใช้เวลา
มากไปกว่านั้น การกำราบตระกูลซิลวาจะทำให้ตระกูลยอร์กระวังเขามากขึ้นเท่านั้น
นี่ไม่ได้เอื้อต่อแผนของฮาร์วีย์และมีแต่จะผลักให้ตระกูลซิมเมอร์ไปสู่ปากเหว
นี่ไม่ใช่การปกป้องตระกูลซิมเมอร์ กลับกัน มีแต่จะทำร้ายตระกูลซิมเมอร์เสียเปล่า
“คุณทำไม่ได้ ใช่ไหม? ถ้าคุณทำไม่ได้ งั้นหยุดพูดการใหญ่เรื่องอนาคตซะ!”
แมนดี้รู้สึกโกรธมาก จนน้ำตาของเธอไหล
‘สามีผู้อาศัยคนนี้ จะทำให้หล่อนอยู่อย่างสงบไม่ได้สักวันเลยเหรอ?’
ไซม่อนและภรรยาของเขา ชี้ไปที่จมูกขอฮาร์วีย์และสาปแช่งว่า “ไสหัวไปซะ พวกเรา ตระกูลซิมเมอร์ไม่ต้อนรับแก!”
“ไม่ พ่อคะ แม่คะ ให้เขาเข้ามาเถอะค่ะ!”
“แมนดี้ ลูกเป็นบ้าอะไร? ครั้งนี้ ลูกยังจะใจอ่อนอีกเหรอ?
“หนูจะไม่แต่งงานเข้าตระกูลซิลวา หนูแต่งงานแล้ว!” แมนดี้กล่าวอย่างซีดเซียว
แม้ว่าสามีผู้อาศัยเป็นคนที่ช่างสร้างปัญหา ไม่ว่าอย่างไรเขายังคงเป็นสามีของหล่อน
พวกเขาแต่งงานกันมาสามปี แม้ว่าคนหนึ่งจะมีความเสน่หาให้กับสุนัขหลังจากที่เลี้ยงมันมาเป็นเวลานาน เพราะฉะนั้นอย่าไปพูดถึงมันเลย
แมนดี้พาฮาร์วีย์กลับไปที่ห้องนอนใหม่ของหล่อน หล่อนถอนหายใจและพูดว่า “ฮาร์วีย์ ฉันรู้ว่าคุณสิ้นหวังกับการบรรลุเป้าหมายและอย่างจะใช้ชีวิตเหมือนคนทั่วไปคนหนึ่ง!”
“ความพยายามของคุณในนิอัมมี่ไม่ได้หายไปอย่างไม่มีใครเห็น”
“แต่นี่มันบัควู้ด มันไม่ใช่นิอัมมี่อีกแล้ว!”
“แม้แต่พวกเขา ตระกูลซิมเมอร์ ยังต้องระวังกับทุกก้าวที่เราทำในที่นี่ นับประสาอะไรกับคุณ”
“คุณต้องสัญญากับฉันว่าคุณจะเริ่มจากศูนย์และติดดิน”
“ฉันเชื่อว่าคุณทำได้ แม้ว่าคุณไม่มีความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ ตราบใดที่คุณเป็นคนทำงานสุจริต ฉันก็จะไม่ทิ้งคุณ”
แมนดี้พยายามเกลี้ยกล่อมเขาอย่างจริงจัง นี่เป็นความต้องการขั้นต่ำของเธออย่างไม่ต้องสงสัย
ฮาร์วีย์คิดอยู่ครู่ใหญ่และพูดว่า “แมนดี้ เชื่อผมเถอะ ให้เวลาผมแค่หนึ่งปี ไม่สิ แค่ครึ่งปีก็ได้!”
“ผมจะทำให้คุณรู้ว่าผมคือราชาของบัควู้ด ผม…”