บทที่ 153 ลูกเขยดีของแท้(1)
ในคืนนั้น หลังจากที่ซ่งหวั่นถิงไปส่งเย่เฉินแล้ว ก็กลับมาที่บ้านพักตระกูลซ่ง
ทางฝั่งบ้านตระกูลซ่ง คุณท่านกลับไม่ได้ไปพักฟื้นตามคำแนะนำของเย่เฉิน แต่นั่งนิ่งอยู่หน้าประตูห้องโถง เพื่อฟังพวกอาๆ ของซ่งหวั่นถิงมารายงานสถานการณ์ของตระกูล
พอเห็นเธอหลับมา คุณท่านซ่งก็รีบกวักมือเรียก “หวั่นถิง ปู่รอเธอตั้งนาน”
“คุณปู่！” ซ่งหวั่นถิงเรียกอย่างมีมารยาท แล้วถามว่า “ไม่ทราบคุณปู่มีอะไรจะสั่งหรือคะ?”
คุณท่านซ่งพูดว่า “อาจารย์เย่คนนั้น เธอเป็นคนเชิญมาหรือ อาจารย์เย่เขาเป็นใครกันแน่ แนะนำให้ฟังหน่อย เล่ามาให้ละเอียดเลย”
“ค่ะ คุณปู่！”
ซ่งหวั่นถิงรีบพูดว่า “หนูกับอาจารย์เย่ รู้จักกันโดยบังเอิญที่จี๋ชิ่งถัง ตอนนั้นอาจารย์เย่อยู่กับพ่อตาของเขา……”
“พ่อตาหรือ?” คุณท่านซ่งขมวดคิ้ว “อาจารย์เย่แต่งงานแล้วงั้นหรือ?”
“ใช่ค่ะ” ซ่งหวั่นถิงรีบพยักหน้า
“เสียดาย น่าเสียดายจริงๆ ！” คุณท่านซ่งส่ายหัวถอนหายใจว่า “มันน่าเสียดายมากเลยจริงๆ ！”
ซ่งหรงวี่ด้านข้างก็รีบพูดว่า “คุณปู่ครับ อย่ารีบร้อนไป อาจารย์เย่คนนี้ ผมไปสืบมาบ้างแล้ว ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นคนตระกูล
เล็กๆ ที่ถูกแต่งไปเข้ากับตระกูลผู้หญิง”
“ตระกูลเล็กงั้นหรือ?” คุณท่านซ่งยิ่งไม่เข้าใจ “ตระกูลเล็กๆ ที่ไหนกันที่ได้ลูกเขยดีเช่นนี้?”
ซ่งหรงวี่ก็พูดหัวเราะว่า “ตระกูลเซียว ดูเหมือนว่าคุณปู่จะยังไม่ทราบ”
“ไม่เคยได้ยินเหมือนกัน”
คุณท่านซ่งก็ขมวดคิ้วพูดว่า “ในเมื่อเป็นตระกูลเล็กๆ ก็ไม่ต้องกังวล พวกเรายังมีโอกาส”
พูดจบ ก็มองไปทางซ่งหวั่นถิง แล้วพูดว่า “หวั่นถิง เธอเล่าต่อไป”
จากนั้นซ่งหวั่นถิงก็เลยเล่าต่อ “ตอนนั้นอยู่ที่จี๋ชิ่งถัง พ่อตาของอาจารย์เย่พลั้งมือทำแจกันโบราณของพวกเราล้ม แล้วอาจารย์เย่ก็ใช้ฝีมือที่สูญหายไปนานซ่อมมันขึ้น ไม่เพียงซ่อมได้ ยังสามารถทำให้ราคามันเพิ่มเป็นเท่าตัว ตอนนั้นหนูก็เลยเริ่มสนใจอาจารย์เย่”
จากนั้น ซ่งหวั่นถิงก็เล่าเรื่องที่รู้จักกับเย่เฉินออกมาจะหมด
ตอนที่เธอเล่าถึงเย่เฉินอยู่ในงานประชุมวงการซวนซวนของตระกูลหวัง แล้วล่อสายฟ้ามาฟาดวีจิ้งไห่ ปรมาจารย์ซวนซวนของฮ่องกงจนตาย คนที่นั่งอยู่ต่างก็พากันอ้าปากค้าง
“วีจิ้งไห่งั้นหรือ? วีจิ้งไห่…….” คุณท่านซ่งบ่นพึมพำ “คนคนนี้ปู่เคยได้ยินชื่อเสียงเรียงนาม ได้ยินว่ามีพลังพิสดารในตัว แม้แต่หลี่เจียเฉิงก็ยังต้องไว้หน้าเขา แต่มาถูกอาจารย์เย่ฆ่าตายงั้นหรือ?”
“ใช่ค่ะ！” ซ่งหวั่นถิงพูดอย่างชื่นชม “วันนั้น วีจิ้งไห่มาโอ้อวดต่อหน้าอาจารย์เย่ อาจารย์เย่ก็เลยพูดกับท้องฟ้าว่า สายฟ้าจงมา จากนั้น ก็มีสายฟ้าฟาดลงมา พริบตาวีจิ้งไห่ก็ถูกสายฟ้าผ่าตาย”
“พระเจ้าช่วย นี่มันพลังเทพอะไรกันเนี่ย！” คุณท่านซ่งอึ้งกิมกี่
คนตระกูลซ่งคนอื่นๆ ก็นิ่งโง่ไปเลย
ล่อสายฟ้ามาฟาดฮ่องกงปรมาจารย์ซวนซวนตายงั้นหรือ? นี่มัน…..นี่มันจะเทพเกินไปแล้ว?
จากนั้น ซ่งหวั่นถิงก็พูดอีกว่า “จากนั้น ก็มีปรมาจารย์ฮวงจุ้ยจากฮ่องกงจะมาหลอกลวงหนู ก็ได้ปรมาจรย์เย่นี่แหละช่วยไว้ แล้วก็ช่วยหนูแก้ไขฮวงจุ้ยของค่ายล็อกมังกร”
ซ่งหวั่นถิงก็เล่าเรื่องอัศจรรย์ของเย่เฉินในวันนั้นต่อ คุณท่านซ่งฟังจบ แล้วรวมกับที่วันนี้ตนเองถูกเย่เฉินช่วยจนฟื้น ทั้งตัวก็เหมือนถูกไฟช็อต
นั่งอยู่บนเก้าอี้หลักอยู่พักใหญ่ เขาถึงจะพูดออกมาว่า ตระกูลเซียวนี้ ได้ลูกเขยดีไปจริงๆ เลยนะ！เย่เฉินคนนี้ ไม่ใช่คนธรรมดา เขาเป็น…………เขาเป็นมังกรที่มาจากฟ้าจริงๆ ！”
ซ่งหรงวี่ก็พูดอย่างอึกอักว่า “คุณปู่ครับ เย่เฉินคนนี้ นับว่ามีความสามารถอยู่ แต่ถ้าจะบอกว่าเป็นมังกรอะไรนั่น ดูเหมือนจะเกินจริงไปหน่อยหรือเปล่าครับ?”
“เกินจริงั้นหรือ?” คุณท่านซ่งพูดเสียงนิ่ง “แกคิดว่า คนที่บอกให้ฟ้าผ่า แล้วฟ้าก็ผ่าลงมา มันจะไม่ใช่เทพหรือไงกัน? คนที่มีพลังวิเศษณ์เช่นนี้ ถ้าไม่ใช่มังกร ก็เป็นเทพเซียน อะไรพวกนี้แน่！”
พูดจบ เขาก็มองไปยังซ่งหวั่นถิง แล้วตั้งใจพูดว่า “หวั่นถิงเอ้ย ปู่มีงานให้เธอไปทำ！”