ตอนที่ 466 : หิมะผู้น่ารัก

Black Tech Internet Cafe System

ตอนที่ 466 : หิมะผู้น่ารัก

 

แฮกเกอร์สามารถสร้างโลกเสมือนจริงได้เหมือนกับที่หนังเดอะแมททริกซ์ทํา แม้บางคนจะรู้ว่ามันเป็นของปลอมแต่ร่างกายไม่ได้คิดได้แบบสมอง ร่างกายตอบรับแต่รู้สึกจริงแม้จะไม่รู้ตัวก็ตาม

 

มันเป็นโลกที่สมบูรณ์แบบที่สร้างขึ้นโดยปัญญาประดิษฐ์ขั้นสูงที่ชื่อเรียกว่า “เอไอ”

 

ในทางตรงกันข้ามเรื่องราวปัจจุบันที่เป็นเกี่ยวกับการต่อสู้ มันเป็นภาพล่วงตาก็จริงแจ่นับว่าเป็นการจําลองโครงสร้างพื้นฐานทั่วไปในการสร้างโลก

 

แน่นอนว่านี่กลายเป็นข้อกังวลสําหรับปรมาจารย์ระดับสูง

 

อย่างไรก็ตามมันเป็นสิ่งที่พวกเขาจะพิจารณาในอนาคตสิ่งเดียวที่พวกเขาควรทํา ในตอนนี้คือการดูหนัง เพื่อเรียนรู้และเก็บเกี่ยวข้อมูลให้ได้มากที่สุด

 

“ท่านอาจารย์” หวังซีและกูถิงหยุนพุ่งเข้ามา

 

“ท่านอาจารย์ซูวโม”

ซูวโมเข้ามาในร้านพร้อมกับอาจารย์เปาปิงและเฟิงหยางซี ผู้เฝ้าติดตามสถานการณ์ของการสอบสํานักสวรรค์

 

หวังซีกําลังจะขึ้นไปทักทายพวกเขา แต่กลับมีร่างร่างหนึ่งสกัดกั้นไว้ก่อน

 

“พี่หวัง”

 

“น้องซุน?”

 

ซุนหยุนดูเย็นชา “ข้าไม่อยากจะเชื่อเลยว่าท่าจะทิ้งการฝึกฝนของท่านไปอย่างง่ายดาย! ท่านไม่สนใจอะไรเลย เอาแต่เล่นเกม ท่านควรเต็มที่กับมันหน่อย!”

 

ณ ร้านที่จิวหัว นาหลันหมิงชื่อเองลงเรื่องราวและอัปโหลดโพสต์ของเธอพลางจัดระเบียบที่นั่งขณะกินบะหมี่กึ่งสําเร็จรูป

 

ณ หยวนหยาง

 

“เห้ย! หิมะโพสต์คู่มือแล้ว!”

 

“อะไร? หิมะโพสต์คู่มือหรอ?” ดวงตาของหวังซีเบิกโพง “ท่านอาจารย์!”

 

“ดี!” กูถิงหยุนลูบเคราของเขาแล้วพูดว่า “ข้าติดอยู่ในอาณาจักรผีร้าย ข้าสงสัยว่าคู่มือวันนี้จะมีเรื่องราวเกี่ยวกับมันหรือไม่”

 

“ข้าก็คิดเช่นนั้น” หวังชีพูดเสริม “น้องซุนไว้ข้าจะคุยกับเจ้าที่หลัง”

 

กูถิงหยุนพยักหน้า “ไปเล่นกันเถอะไปกัน!”

 

จากนั้นพวกเขานั่งลงและเปิดดูวิธีเล่นทันที

 

เขาเห็นโพสต์ที่ทําการเน้นข้อความไว้ด้านบนสุดของแทบ (คู่มือไล่ตามวิญญาณในอาณาจักรผี ผู้เขียน : หิมะ]

 

“ฮ่าๆๆๆ มันเป็นเรื่องของอาณาจักรวิญญาณ!” กูถิงหยุนคลิกเปิดมันทันที

 

[แผนที่ทั่วไปในอาณาจักรวิญญาณ]

 

[ภารกิจรองที่ค้นพบ]

 

“พี่หวัง”

 

“น้องถัง! รีบมาเร็ว หิมะโพสต์วิธีการเล่นแล้ว!”

 

“จริงหรอ!?”

 

ผู้ที่มีไอดีลู่เซียวเจียนและโปรไฟล์ของกวางขาวได้โพสต์กลับเพื่อขอบคุณ [คู่มือการเล่นนี้สุดยอดมาก ช่างน่ารักและคอยแบ่งปันข้อมูลเสมอ]

 

กูถิงหยุนเหลือบมองไปที่คําตอบก่อนจะคัดลอกและวาง

 

[ขอบคุณเจ้าหิมะ! คู่มือนี้ยอดเยี่ยมาก]

 

เขารีบกลับเข้าไปในเกมทันทีหลังจากตอบกลับ

 

เมื่อคลิกเปิดโพสต์หวังซีก็เห็นคําตอบ “…”

 

ซุนหยุนยังคงยืนอยู่หน้าทางเข้า เขาเงียบพูดไม่ออก

 

“นายน้อยนั่นคือ ผู้อาวุโสกู?”

 

เริ่มเข้าไปใหญ่ “ไม่ใช่แค่เขา..ข้าเห็นผู้บังคับบัญชา ปรมาจารย์เปาปิง ”

 

“เราควรทํายังไงกัน?”

 

“ไหนดูว่าพวกเขาทําอะไร” เขาเดินเข้าไปเพื่อสอดส่อง

 

บนหน้าจอของกูถิงหยุนมีชายหนุ่ม

 

หวังซีเหลือบมองไปที่หน้าจอของเขาสลับกับอาจารย์ “ท่านอาจารย์ ท่านกําลังต่อสู้กับราชาอสูรอัคคีหรือ?”

 

“ต่อสู้? ราคาอัคคี?” ซุนหยุนมองไปที่หวังซีด้วยสายตาสับสน

 

“ใช่ ไม่มีเวลาอธิบายแล้ว เจ้าอาจจะไม่รู้” หวังซีบอกเขาสั้นๆเกี่ยวกับเกม

 

บนหน้าจอในเวลานี้เต็มไปด้วยเปลวเพลิง

 

ข้างหน้าตัวละครหลักนั้นคือสัตว์ประหลาดที่มีหน้าตาน่าเกลียด แข็งแกร่งตัวใหญ่แถมยังมีสามเขาบนหน้าผาก เขาเป็นมนุษย์ที่ถูกไฟสวรรค์เผาตายในสมัยโบราณ หลังจากการตายของเขา เขากลายเป็นวิญญาณแห่งไฟและไม่ต้องการเข้าสู่วงจรของการกลับชาติมาเกิดอีกเนื่องจากความปรารถนาอันแรงกล้าคือพลังวิญญาณอันยิ่งใหญ่ ไฟแค้นในใจของเขาคือไฟนรกที่จะสามารถเผาทุกสิ่งให้กลายเป็นเถ้าถ่าน

 

บนหน้าจอลูกไฟปรากฏขึ้นบินไปรอบๆ พลางลาวาที่ไหลมาจากทุหทิศทาง … ยิ่งมองจอยิ่งสัมผัสได้ถึงอุณหภูมิที่แสดงออก

 

ซุนหยุนบ่นพึมพํา “ข้าก็อยากจะรู้ว่าเกมนี้มันจะสนุกแค่ไหน!”

 

เนื่องจากคู่ต่อสู้ตรงหน้าคือราคาอสูรไฟ แนวรบที่ดีที่สุดคือการใช้น้ํา บนหน้าจอของจิงเทียน และหลงกุยเขาทั้งสองเปลี่ยนตําแหน่งและใช้คาถาจิตวิญญาณที่มีองค์ประกอบของน้ําเพื่อจัดการกับคลื่นความร้อนโดยรอบเพื่อไม่ให้จุดแข็งของพวกเขาลดลง

 

บนหน้าจอของจิงเทียนภูเขาน้ําแข็งกําลังก่อตัวจากพื้นดินค่อยๆพุ่งขึ้นมา ไฟและลมปะทะกันบนหน้าจอ ลาวากระเด็นออกมาพร้อมด้วยเปลวไฟที่กําลังลุกลามไปทั่ว

 

“นายน้อย มันดูทรงพลัง!” หญิงสาวชุดม่วงตะโกนด้วยความประหลาดใจ

 

“…” ซุนหยุนหันมองอีกจอ

 

ฉากบนหน้าจอกําลังถึงจุดน่าเกรงขามยิ่งขึ้นไปอีก ทั้งสี่คนยืนอยู่ในตําแหน่งของพลังที่ถูกจัดวางไว้ล่วงหน้าพวกเขารวบรวมพลังลมปราณของพวกเขาไว้ในที่เดียว

 

“การโจมตีผนึกอสูรไว้ทุกทิศทาง” ถังหยูตะโกน “อ๊ะ!” ซุนหยุนตะลึงมองดูพื้นดินที่ถูกภูเขาน้ําแข็งแทรกขึ้นมา “นั่นถังหมูใช้เทคนิคนี้หรอ?”

 

ทําไมมันแข็งแกร่งจนพื้นโลกสั่นสะเทือน!

 

เขากัดฟันกรอกและวางคริสตัลลงบนเคาน์เตอร์ “ท่าน ข้าอยากเล่นเซียนกระบี่พิชิตมารด้วย!”

 

“เอิ่มม ”

 

“เปิดใช้งานเกมสําหรับข้าด้วย!”

 

เขาเริ่มเล่นทันที แปดชั่วโมงผ่านไป

 

เขากระโดดขึ้นจากที่นั่งราวกับว่ามีสปริงอยู่ใต้ก้น “เป็นไปไม่ได้ ทําไมถึงแข็งแกร่งขนาดนี้? นี่มันไม่ใช่เกมแล้ว!”

 

“พี่หวัง เกมนี้ยอดมาก การกลับชาติมาเกิดของเหล่าอมะตะ” เขาหันไปคุยกับหวังซีที่เพิ่งออฟไลน์

 

“ใช่” หวังซีตอบเสียงเรียบ “มันทรงพลังจริงๆ”

 

ซุนหยุนหันไปมองถึงหยู “ท่านถัง! ไม่น่าเชื่อข้าสัมผัสได้ถึงทักษะดาบอมะตะ”

 

“ใช่” ถึงหยูดูไม่ใส่ใจกับสิ่งที่เขาพูดนัก

 

จากนั้นเขาหันไปหาเลยเกอ “ศิษย์น้อง!”

 

เล่ยเกอ “เอ่อมันเท่จริงๆ”

 

ใบหน้าของซุนหยุนกระตุกดูเหมือนพวกเขาจะไม่สนใจนัก “พวกท่านมีสีหน้าที่แปลกไป”

 

ยื่อไปที่เดินผ่านเหลือบมองเขา “ทําไมเจ้าเพิ่งจะรู้เรื่องนี้ พวกเราเล่นจะจบแล้ว”

 

“หืม ”

 

มู่ชิงกล่าวด้วยเสียงเย้ย “เขาดูตกใจมาก มือใหม่นะเนี่ย!”

 

ซุนหยุนมองหน้าสาวน้อย

 

“นายน้อยดูเหมือนว่าจะมีแค่เราสองคนเท่านั้นที่เป็นมือใหม่!”

 

สีหน้าของซุนหยุนเปลี่ยนไปในทันที

 

มู่ชิงถาม “โอ้รุ่นพี่ข้าได้ยินมาว่าหิมะจะยายามทําให้ตอนจบออกมาสมบูรณ์นั่นจริงไหม?”

 

“ไม่ เธอมีจุดจบที่ไม่สมบูล ข้าเดาว่าเขาจะต้องรอในครั้งต่อไปเพื่อให้ได้ตอนจบที่สมบูรณ์ที่สุด”

 

“ตอนจบที่สมบูรณ์แบบนั้นยากเหลือเกิน ” มู่ชิงขมวดคิ้ว “ว่ากันว่าผู้เล่นที่จิวหัวเองล้วนมีตอนจบที่ไม่สมบูรณ์”

 

“ช่วยไม่ได้” ถังหยูเอ่ย “ต้องจํากัดพลังของชงหลิว นั่นเป็นทางออกที่เราสามารถทําได้”

 

“จริงมันแข็งแกร่งมาก” หวังซีกล่าวพลางคิด “หลังจากเล่นเกมในรอบแรก เราเองก็ไม่สามารถเก็บสมบัติได้มากมาย ว่ากันว่าหิมะเองมุ่งเน้นไปที่เทคนิคดาบซะส่วนมาก”

 

“เราต้องยอมรับว่าผู้เล่นในร้านทุกคนเก่งจริงๆ …”

 

“ไม่ใช่ปัญหา” ซุนหยุนเสริมด้วยความกระตือรือร้นที่อยากจะเข้าร่วมวงสนทนา “หากเราคุ้นเคยกับเกมแล้ว เราจะจัดการพวกเขาราวกับฝุ่น!”

 

“ฮ่าๆๆๆ ช่างมั่นใจ” ในฐานะอัจฉริยะของสํานักสวรรค์แล้ว พวกเขาชอบในคําชอบที่ได้รับ แต่จะไม่มีวันยอมรับความพ่ายแพ้และขายหน้าโดยเด็ดขาด