บทที่ 821 อิจฉาพ่อแกสิ
ในระยะเวลาสามวันนี้ ไช่หย่งเซิ่งอาศัยโอกาสที่เยี่ยหวันหวั่นไม่อยู่เพิ่มอำนาจของตัวเองตามอำเภอใจกว่าเดิม งานที่ก่อนหน้านี้เยี่ยหวันหวั่นช่วยเจรจามาให้นักแสดงคนอื่น ขอแค่ดีเขาก็ยกให้หยางลู่ซีหมด ทั้งยังจงใจกดกงซวี่กับลั่วเฉินไว้
ถึงไช่หย่งเซิ่งจะแย่งผลประโยชน์ไม่น้อยมาจากฝั่งสำนักงานใหญ่เพื่อสร้างบุญคุณ อย่างเช่นโควตาเข้าฝึกอบรม โอกาสไปเรียนต่อเมืองนอกเพื่อชุบตัว บทจากกองถ่าย แต่ทั้งหมดนั้นเขาต้อง ‘ติดสินบน’ ก่อนจึงจะได้มา
ทุกคนต่างรู้ว่ากวงเย่ากำลังจะเปลี่ยนไปแล้ว ต่างเริ่มหาทางถอยให้ตัวเอง นักแสดงที่เมื่อก่อนอยู่ภายใต้การดูแลของเยี่ยไป๋ ทุกคนอาศัยกำลังตัวเองเพื่อให้ได้งานมา ตอนนี้นักแสดงที่คุ้นชินกับการไขว่คว้าโอกาสทุกวิถีทางเริ่มหวั่นไหว เปลี่ยนสีไปประจบผู้อำนวยการฝ่ายผู้ดูแลนักแสดงคนใหม่คนนี้แทนแล้ว
ต่อให้เยี่ยไป๋มีความสามารถสักเท่าไร ก็ยังเป็นแค่คนทำงานชั่วคราว แต่ไช่หย่งเซิ่งเป็นลูกชายน้องสาวแท้ๆ ของฉู่หงกวง ผู้รับช่วงต่อบริษัทนี้ในอนาคตย่อมต้องเป็นเขา
สามวันให้หลัง
ช่องโทรทัศน์ปักกิ่งถ่ายรายการสด ‘รักร้อยเปอร์เซ็นต์’
ไช่หย่งเซิ่งพาหยางลู่ซีที่แต่งหน้าสวยสวมรองเท้าส้นสูง ตามหลังด้วยผู้ช่วย ช่างแต่งหน้า สไตลิสต์ และบอดี้การ์ดอีกเจ็ดแปดคนมาอย่างยิ่งใหญ่อลังการ
ไช่หย่งเซิ่งเชิดหน้าชายตามองเยี่ยมู่ฝานที่อยู่ด้านข้าง เอ่ยปากย้ำว่า “ผู้อำนวยการเฟลิกซ์ นี่เป็นวาไรตี้โชว์แรกของซีซี คุณต้องแต่งให้ดีๆ นะ เอาระดับท็อปเลย!”
ชิ รองประธานสมาคมแฟชั่นอะไรกัน ก็แค่ให้พวกเขาทำงานรับจ้างให้โกลบอลไม่ใช่รึไง!
ไช่หย่งเซิ่งรู้ว่าเยี่ยมู่ฝานมีความสัมพันธ์สายตรงกับเยี่ยไป๋ หลายวันนี้เขาจึงเก็บเกี่ยวโอกาสจากเยี่ยมู่ฝานไม่น้อย ถึงขั้นให้เขาเลื่อนงานที่มีทั้งหมด มาออกแบบชุดให้หยางลู่ซีโดยเฉพาะ
เยี่ยมู่ฝานหรี่สองตาเล็กน้อย หางตาเหลือบมองเวลาบนโทรศัพท์มือถือ จากนั้นจึงฝืนอดทนอดกลั้นต่อ
ฝั่งหวันหวั่น…น่าจะใกล้เสร็จแล้ว…
ลำพังแค่เวลาแต่งหน้าของหยางลู่ซีก็กินเวลาไปครึ่งค่อนวันแล้ว สุดท้ายตอนถึงตาของลั่วเฉินกับกงซวี่เหลือเวลาแค่ไม่กี่สิบนาที ยังดีที่พวกเขาหน้าตาดีอยู่แล้ว แล้วจึงค่อยแต่งหน้าให้พวกดาราชายคนอื่นๆ ที่ออกรายการในวันนี้
“เอาละ ยินดีต้อนรับทุกคนที่มา ตอนนี้ฉันจะบอกสิ่งที่ต้องทำในรายการนะ!” ผู้กำกับของรายการเดินมากล่าว
รายการนี้ดูเหมือนถ่ายทอดสด แต่ความจริงแล้วทั้งหมดเตี๊ยมบทกัน แต่ละขั้นตอนควรทำอย่างไร ตรงไหนต้องหัวเราะหรือมองหน่อย ลำดับที่หนึ่งสองสามในตอนสุดท้ายถูกกำหนดไว้แต่เริ่มแรกแล้ว
ผู้กำกับเริ่มยุ่งวุ่นกับการจัดแจง หลังพูดกับกลุ่มคนตรงหน้าเสร็จเขาก็หันไปหาลั่วเฉินกับกงซวี่
“ลั่วเฉินคุณอยู่ทีมเดียวกับหยางลู่ซี กงซวี่คุณอยู่ทีมเดียวกับหลิวเสี่ยวอิ่ง เริ่มแรกพวกเราต้องมีความขัดแย้งกันรุนแรงเพื่อดึงดูดผู้ชม ดังนั้นบทที่เตรียมไว้ให้คือลั่วเฉินกับกงซวี่ต่างก็ชอบหยางลู่ซี แต่หยางลู่ซีกลับไปอยู่ทีมเดียวกับลั่วเฉิน คราวนี้กงซวี่ คุณต้องแสดงความหึงหวงอิจฉาเธอ…”
กงซวี่พูดไม่ออก
What the f*ck?
ฉันหึงเตี่ยแกสิ ฉันอิจฉาพ่อแกสิ!
ผู้กำกับพูดต่อ “แล้วก็ในบทคือลั่วเฉินกับหยางลู่ซีจะเล่นเกมได้ที่หนึ่ง หยางลู่ซีไปกอดลั่วเฉิน กงซวี่โกรธก็เลยตรงไปลงไม้ลงมือกับลั่วเฉิน…”
กงซวี่หัวเราะด้วยความโกรธทันที “นี่มันบทอุบาทว์อะไร? ฉันต้องไร้สมองขนาดไหนถึงทำเรื่องอย่างนั้นออกมาได้ แม่มันเถอะ ฉันเนี่ยนะจะไปชอบยายอัปลักษณ์นั่นลง แถมยังมาแย่งผู้หญิงกับเจ้านี่?”
———————————————————————–
บทที่ 822 จูบแรกบนจอ
หยางลู่ซีที่อยู่ด้านข้างโกรธแทบบ้า ภายนอกเธอมีสีหน้าน้อยใจ แต่ในใจกลับหัวเราะเยาะ
จะเอาแต่ใจอะไรนักหนา ต่อให้เขาไม่เต็มใจแค่ไหนก็ต้องร่วมมือแต่โดยดี!
ผู้กำกับยิ้มเข้าสู้ “กงซวี่ นี่คือความต้องการของรายการ ความต้องการของรายการนะ! คนดูชอบดูแบบนี้! ช่วยเข้าใจหน่อยเถอะ!”
ลั่วเฉินเอ่ยเสียงเย็น “ในข้อกำหนดสัญญา ไม่มีการแตะเนื้อต้องตัวกันนะครับ”
ผู้กำกับเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจ “ถึงจะพูดแบบนั้น แต่ข้อกำหนดแบบนี้หมายถึงผู้หญิงเป็นหลักนี่ คุณเป็นผู้ชายตัวโต มีสาวมากอด เป็นคุณต่างหากที่ได้เปรียบไม่ใช่เหรอ!”
ลั่วเฉินเม้มปากแน่น ไม่รอให้เขาเอ่ยต่อ ไช่หย่งเซิ่งเดินเข้ามาด้วยสีหน้าหมดความอดทนแล้ว
“พวกเธอสองคน ทำไมมีปัญหาขนาดนี้ ตกลงเข้าใจไหมว่าอะไรคือธุรกิจ! อะไรคือร่วมมือ! ฉันยังคิดว่าเยี่ยไป๋จะมีความสามารถมากมาย แต่นี่ผู้จัดการมือทองบ้าบออะไรกัน ดูท่าแล้วก็คงเป็นแค่คนไร้ประโยชน์ คนที่ตัวเองสอนเลยมีคุณภาพแค่นี้?” ไช่หย่งเซิ่งเห็นว่าตัวเองมีอำนาจอยู่ในกำมือ ก็ยิ่งไร้ความเกรงกลัว
ได้ยินไช่หย่งเซิ่งพูดถึงเยี่ยไป๋ในทางไม่ดี ดวงตาลั่วเฉินพลันฉายแววตะลึงงัน กงซวี่ก็เปลี่ยนสีหน้าในชั่วพริบตา เขาพุ่งไปกระชากคอเสื้อของไช่หย่งเซิ่ง “เมื่อกี้แกพูดว่าอะไรนะ ฉันให้พูดใหม่อีกรอบ!”
ไช่หย่งเซิ่งหัวเราะเหยียดหยาม “โฮ่! ทำไม คิดจะต่อยกันเหรอ กงซวี่ อย่าหาว่าฉันไม่เตือนเธอนะ ตอนนี้ถ้าฉันอยากไล่เธอออกจากบริษัทแค่พูดประโยคเดียวก็ทำได้แล้ว ถ้าไม่มีโกลบอล นักแสดงที่มีดีแค่หน้าตาสวะก็ยังไม่ใช่อย่างเธอ แม่งจะอวดเบ่งอะไรได้อีก!”
กงซวี่กำมือแน่นขึ้นอีกหลายเท่า “แก…”
ไช่หย่งเซิ่งหายใจลำบาก รีบร้อนแสดงอำนาจ “ก่อเรื่องสิ! พวกเธอจะก่อเรื่องต่อไปก็ได้! พอก่อเรื่องแล้ว เยี่ยไป๋ต้องรับผิดชอบทั้งหมด! ถึงตอนนั้นพวกเธอก็ดูเอาแล้วกันว่าเขาจะรับผิดชอบไหวไหม! ผู้อำนวยการเยี่ยของพวกเธอกระเสือกกระสนจนได้ตำแหน่งรองประธานมาเชียวนะ ตอนนี้พวกเธอก่อเรื่องแบบนี้ เขาอาจจะเสียตำแหน่งได้ตลอดเวลา จิ๊ๆๆ…”
กงซวี่คลายนิ้วลงโดยไม่รู้ตัว ตัวเขาไม่สนใจอะไรมาก แต่เขากลัวที่สุดว่าจะดึงเยี่ยไป๋มาติดร่างแหด้วย
เยี่ยไป๋ไม่เหมือนเขาที่มองวงการบันเทิงเป็นแค่เกม เขารู้ดีว่าเยี่ยไป๋ให้ความสำคัญกับงานของเขามาก…
ลั่วเฉินเงียบอยู่นาน จนสุดท้ายก็สูดหายใจลึก “เข้าใจแล้ว ผมจะให้ความร่วมมือ”
นิ้วของกงซวี่คลายลงทีละน้อยในที่สุด…
ไช่หย่งเซิ่งเผยสีหน้าลำพองใจเต็มเปี่ยม เขาตบๆ คอเสื้อตัวเอง แค่นเสียงเบาๆ “อย่างนี้สิถึงจะถูก! ขอแค่พวกเธอเชื่อฟัง ก็เป็นผลดีกับทุกคน!”
พูดจบไช่หย่งเซิ่งก็หันไปเอ่ยกับผู้กำกับด้านข้าง “ผู้กำกับเชิญเริ่มเถอะ! อย่าถือสาเด็กอารมณ์ร้ายเลย!”
“โอเคๆ…” ผู้กำกับขยับเข้าใกล้ไช่หย่งเซิ่งเพื่อจุดบุหรี่ให้อีกฝ่ายอย่างกระตือรือร้น พูดเสียงเบาว่า “ผู้อำนวยการไช่มีความสามารถจัดการลูกน้องได้! ควบคุมนักแสดงในสังกัดได้อยู่หมัดเลย!”
ไช่หย่งเซิ่งเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “นั่นแน่อยู่แล้ว โกลบอลเป็นคนให้ทุกอย่างนี้กับพวกเขา โกลบอลให้พวกเขาได้ก็เอาคืนได้ทุกเมื่อ พวกเขาไม่กล้าไม่เชื่อฟังแน่”
ตอนไช่หย่งเซิ่งพูด ดวงตาก็วาบแสงคมปลาบ ไขมันบนใบหน้ากระเพื่อมด้วยความตื่นเต้น เขาดีดนิ้วพลางเอ่ยปาก “เดี๋ยวนะ ฉันได้แรงบันดาลใจใหม่แล้ว ให้ซีซีกอดลั่วเฉินแล้วห้ามใจตัวเองไม่ได้ จูบลั่วเฉินไปอีกหนึ่งทีดีกว่า แบบนี้ยิ่งน่าสนใจ ผู้กำกับคุณคิดว่าไง”
ผู้กำกับได้ยินก็ย่อมเห็นด้วยอย่างยิ่ง “ดีๆ! ผู้อำนวยการไช่แนะนำได้ดี! ดีมากเลย!”
นี่เป็นจูบแรกบนจอของลั่วเฉินเชียวนะ! ต้องได้เรตติ้งสูงแน่นอน!
………………………………….