ตอนที่ 1576 ขอโทษนะ แต่เราไม่ได้สนิทกัน (7)
นี่เป็นครั้งแรกที่หลินเฮ่าอวี่เปิดปากพูด สายตาของทุกคนจึงหันไปมองเขา
เทียบกับกู่ซินเยียนที่พูดได้อย่างลื่นไหลแล้ว หลินเฮ่าอวี่มีไหวพริบในการพูดน้อยกว่า
บวกกับความจริงที่ว่าสาเหตุที่จวินอู๋เสียถูกกลั่นแกล้งจากทุกฝ่ายเพราะไอ้สารเลวนี่แล้ว กับใบหน้าฟกช้ำดำเขียวตรงหน้า พวกเฉียวฉู่จึงไม่คุยด้วยดีๆแบบที่คุยกับกู่ซินเยียน
“โอ้? ในที่สุดก็กล้าพูดแล้วเหรอ? นึกว่าจะแกล้งทำตัวขี้ขลาด เอาแต่มุดอยู่ใต้กระโปรงผู้หญิงซะอีก” เฉียวฉู่เยาะเย้ย “อ๊ะ ไม่ใช่สิ เจ้าไม่ได้แกล้ง เจ้ามันขี้ขลาดตาขาวจริงๆ”
หลินเฮ่าอวี่ขบกรามแน่น คันไม้คันมืออยากจะต่อยเฉียวฉู่เต็มที
แต่เขาก็ต้องระงับความเกลียดชังในใจเอาไว้อย่างไม่มีทางเลือก
ปล่อยให้ไอ้หมอนี่จองหองไปอีกสักพัก รอจนพวกเขาออกจากสำนักธาราเมฆก่อนเถอะ เขาจะให้มันได้ลิ้มรสความทรมาน
หลินเฮ่าอวี่เคยคิดจะไปขอความช่วยเหลือจากพวกศิษย์พี่ของวิหารมารโลหิต แต่กู่ซินเยียนได้ห้ามไว้ เนื่องจากมีเพียงศิษย์ใหม่ของอีกห้าวิหารเท่านั้นที่พุ่งเป้ามาที่พวกเขา ไม่มีศิษย์พี่คนไหนเข้ามายุ่งด้วย หากพวกเขาลากเอาศิษย์พี่ของวิหารมารโลหิตเข้ามาเกี่ยวข้องในเรื่องนี้ด้วย วิหารอื่นๆก็อาจจะทำแบบเดียวกัน และจะกลายเป็นการดึงเอาศิษย์พี่จากทุกวิหารเข้ามารุมพวกเขา แทนที่จะช่วยจัดการศัตรูจากอีกห้าวิหาร นี่เป็นการค้าที่ไม่คุ้มเอาซะเลย
หลินเฮ่าอวี่จึงจำต้องทนต่อไป
“ที่เมื่อก่อนพวกเราทำอย่างนั้นไม่ใช่เพราะวิหารมารโลหิตเรายโสโอหัง แต่ทำเพื่อคนผู้หนึ่ง” หลินเฮ่าอวี่พยายามระงับความโกรธ
ตอนแรกกู่ซินเยียนกลัวว่าหลินเฮ่าอวี่จะพูดในสิ่งที่ไม่ควรพูด แต่หลังจากได้ยินคำพูดของเขา นางก็ตัดสินใจจะเงียบชั่วคราว และดูว่าหลินเฮ่าอวี่จะพูดอะไร
เห็นได้ชัดว่าหลินเฮ่าอวี่ก็ตระหนักเช่นกันว่า พวกเขาไม่สามารถหาเรื่องอีกห้าวิหารได้ จะพูดอย่างไม่ระมัดระวังอีกไม่ได้
หลินเฮ่าอวี่หันมามองจวินอู๋เสียที่เขาชิงชังมากที่สุด แต่ไม่ว่าเขาจะเกลียดจวินอู๋มากแค่ไหน และปรารถนาให้ไอ้เด็กนี่ตายมากขนาดไหน เขาก็ไม่มีทางเลือกนอกจากหันเหเรื่องทั้งหมดไปลงที่จวินอู๋
“ก่อนหน้านี้ ในสำนักธาราเมฆมีเสียงว่าร้ายจวินอู๋ไม่หยุดหย่อน เจ้ารู้รึเปล่าว่ามีคนพูดไม่ดีเกี่ยวกับจวินอู๋มากแค่ไหน? ไปถามใครดูก็ได้ สาเหตุที่พวกเรามีปากเสียงกับคนอื่นๆมากมายก็เพื่อตอบโต้ข้อกล่าวหาที่ไม่มีมูลความจริงพวกนั้น พวกเราทำไปทั้งหมดก็เพราะเราอยากปกป้องจวินอู๋ ถ้าบอกว่าวิหารมารโลหิตทำทุกอย่างเพื่อประโยชน์ของตัวเอง ข้าก็ไม่มีอะไรจะพูด สิ่งที่เราทำลงไปก็เพื่อปกป้องคนของเรา เรื่องทั้งหมดคนพวกนั้นเป็นคนหาเรื่องทั้งนั้น ทำไมเราจะสู้กลับไม่ได้? เจ้าจะบอกให้พวกเรานั่งดูเพื่อนของเราถูกคนอื่นข่มเหงอยู่เฉยๆงั้นหรือ?” ในใจหลินเฮ่าอวี่ไม่เต็มใจที่สุดที่จะยอมรับว่าจวินอู๋เป็นคนของวิหารมารโลหิตของพวกเขา แต่ตอนนี้พวกเขาจำเป็นต้องพูดเช่นนั้นอย่างไม่มีทางเลือก
หลินเฮ่าอวี่ฝืนทนความรู้สึกเกลียดชังในใจ และพยายามทำสีหน้าให้ดูจริงใจมากขึ้น
พอหลินเฮ่าอวี่พูดจบ บรรดาผู้เยาว์ที่อยู่รอบนอกศาลาก็พากันตกตะลึง
จวินอู๋เป็นคนของวิหารมารโลหิตตั้งแต่เมื่อไร? เขาปฏิเสธคำเชิญของสิบสองวิหารแล้วไปเลือกวิหารหยกวิญญาณไม่ใช่หรือ?
เรื่องที่หลินเฮ่าอวี่พูดนั่นโผล่มาจากไหนกัน?
ตอนนั้นเอง ทุกคนก็อดนึกถึงความสนิทสนมระหว่างจวินอู๋กับกู่ซินเยียนในช่วงนี้ไม่ได้ พอคิดถึงการที่วิหารมารโลหิตยืนหยัดปกป้องจวินอู๋ พวกเขาก็รู้สึกว่าคำพูดของหลินเฮ่าอวี่ใช่ว่าจะไม่มีมูล
ถ้าจวินอู๋ไม่ได้มีความสัมพันธ์กับวิหารมารโลหิต ทำไมวิหารมารโลหิตจะต้องปกป้องเขาถึงขนาดนั้น?