ตอนที่ 276 ลิ้มรสตบของเธอ
เพียงพริบตาความโกรธก็เอ่อล้นในหัวใจ อดีตปรากฏอยู่ตรงหน้า ฉู่เจียเสวียนมองฉู่อีอีอย่างดุดัน แววตาคู่นั้นราวกับว่าต้องการจะกลืนกินเธออย่างไรอย่างนั้น
“ลูก? เธอยังกล้าพูดเรื่องลูกกับฉัน?” พูดพลางปรี่เข้าไปหาฉู่อีอี
ฉู่เจียเสวียนที่โกรธอย่างฉับพลันนั้นน่ากลัวจนต้องถอยหลังออกห่าง เห็นดวงตาที่เปี่ยมด้วยความคมกริบของเธอ นี่เป็นครั้งแรกที่ฉู่อีอีเห็นฉู่เจียเสวียนในอาการดุร้ายน่าหวั่นเกรงแบบนี้
สามปีมานี้ เธอเจออะไรมากันแน่ ทำไมเธอถึงเปลี่ยนไปแบบนี้ เมื่อก่อนเห็นได้ชัดว่าเธอไม่ได้เป็นแบบนี้
“ทำไมฉันจะไม่กล้าพูด” ดวงตาฉู่อีอีเป็นประกาย ถอยหลังออกไปโดยไม่รู้ตัว แม้แต่น้ำเสียงก็เปลี่ยนเป็นสั่นเครือเล็กน้อย ดวงตาพร่ามัว
น่าเสียดายฉู่เจียเสวียนที่กำลังโกรธไม่ได้เอะใจเลยสักนิดว่าทำไมสีหน้าของเธอถึงเปลี่ยนได้เร็วแบบนี้
“ฉัน…” ฉู่อีอียังพูดไม่ทันจบ ก็ถูกฉู่เจียเสวียนตัดบท
“ฉันอะไรเหรอ” เห็นฉู่อีอีที่น้ำตาเอ่อล้นขอบตา น้ำเสียงของเธอยิ่งคมชัดกว่าเดิม ผู้หญิงคนนี้เมื่อสามปีก่อนก็แสดงอาการน่าเอ็นดูแบบนี้ ตอนนี้ยังจะอยากแสดงให้ใครดูอีก
“การแสดงของเธอยังไม่เปลี่ยนเลยจริงๆ! เธอนึกว่าฉันไม่รู้เหรอว่าเธอคิดจะทำอะไร เธอพูดเรื่องลูกของฉันเพราะคิดจะยั่วโมโหฉันล่ะสิ ในเมื่อเป็นแบบนี้ ทำไมฉันจะไม่ตอบสนองเธอล่ะ” เป็นไปตามคาด พูดจบมือก็ร่วงลงเสียงดัง ‘เพี๊ยะ’
ฉู่เจียเสวียนตบฉู่อีอีอย่างหนักหน่วง
เดิมทีเธอจะไม่โกรธขนาดนั้นก็ได้ แต่ว่าลูกคือบาดแผลของเธอที่ไม่อาจแตะต้องได้ ไม่ว่าฉู่อีอีจะมีเป้าหมายอะไร เธอก็ไม่กลัวเธอ!
“เธอกล้าตบฉัน?” ฉู่อีอีเงยหน้าขึ้นอย่างเหลือเชื่อ แววตามีประกายความโหดร้าย
ริมฝีปากแดงยกยิ้ม แววตาที่ฉู่เจียเสวียนมองฉู่อีอีเปี่ยมด้วยความดูหมิ่น “ตบเธอแล้วยังไง เธอนึกว่าฉันไม่รู้ว่าเธอคิดจะทำอะไรเหรอ ลูกไม้นี้สามปีก่อนเธอก็ใช้แล้วไม่ใช่เหรอ ตอนนี้ก็จะใช้แผนเดิม?”
“เธอคิดว่าฉันจะกลัวเธอจริงๆ เหรอ” พูดจบ ฉู่เจียเสวียนทำท่าจะตบฉู่อีอีอีกครั้ง
เพียงแต่ฝ่ามือรอบสองยังไม่ทันร่วงหล่น ก็ได้ยินเสียงตวาดดังขึ้น
“ฉู่เจียเสวียน คุณหยุดนะ!” เผยหนานเจวี๋ยกล่าวเย็นชา ใบหน้าหล่อเหลาเผยให้เห็นความเยือกเย็น
เขาเห็นฉู่เจียเสวียนตบฉู่อีอีอย่างโหดร้ายมาแต่ไกล เสียงตบนั้นดังจนเขาได้ยินตั้งแต่ระยะไกลแล้ว
เป็นไปตามคาด เมื่อเงยหน้าเห็นสีหน้าที่มืดมนของเผยหนานเจวี๋ย ฉู่เจียเสวียนยิ้มเยาะในใจ
สองมือกอดอกมองเผยหนานเจวี๋ย มุมปากยกขึ้น ใบหน้ามีรอยยิ้มเยาะเย้ย
รู้ว่าเขาเข้าใจตัวเองผิด แต่ว่าแล้วยังไงลั่ เธอไม่คิดที่จะอธิบาย
“คุณเผย คุณมาก็ดี” เสียงที่สดใสดังขึ้น เมื่อนึกถึงการตายของลูก ดวงตาของฉู่เจียเสวียนยิ่งเยือกเย็นกว่าเดิม
สีหน้าของเผยหนานเจวี๋ยมืดมนอยู่ตลอดเวลา ริมฝีปากบางๆ เม้มกันจนเป็นเส้นตรง มองดูฉู่เจียเสวียนเงียบๆ
“คุณเผย รบกวนคุณดูแลผู้หญิงบ้านคุณให้ดีด้วย อย่าปล่อยให้เธอเสแสร้งทำเป็นไร้เดียงสาและก่อเรื่องไปทั่ว”
“ใช่ว่าทุกคนจะใจกว้างเหมือนฉัน ถ้าหากวันไหนคุณหนูฉู่ไปขัดใจคนใหญ่คนโตเข้า ฉันเชื่อว่าถึงตอนนั้นคุณเผยอยากจะปกป้องก็ปกป้องไม่ได้แล้วล่ะ” ฉู่เจียเสวียนกล่าวด้วยรอยยิ้มเย็นชา
พูดจบ ไม่ได้มองหน้าเผยหนานเจวี๋ยอีก ฉู่เจียเสวียนหันหลัง จากไปอย่างสบายใจ
“หนานเจวี๋ย…” น้ำตาในดวงตาของฉู่อีอีร่วงลงทันใด ก้มหน้าสะอื้น “อย่าโทษพี่สาวเลย ฉันรู้ว่าฉันไม่ดีเอง ไม่ตั้งใจพูดจากระตุ้นเธอเข้าเธอก็เลยทำแบบนี้…”
บนใบหน้าปวดแสบปวดร้อน ทำให้ฉู่อีอีแอบด่าฉู่เจียเสวียนอยู่ในใจ
เดิมทีนึกว่าเผยหนานเจวี๋ยจะหยุดคนชั่วคนนั้นไว้ แต่คิดไม่ถึง เขาเพียงแต่มองแผ่นหลังของผู้หญิงคนนั้น ไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองเลยแม้แต่นิดเดียว!
ตอนที่ 277 ผมเห็นเรื่องเมื่อกี้หมดแล้ว
สายตามองฉู่เจียเสวียนที่ยิ่งไกลออกไปเรื่อยๆ ในใจของฉู่อีอียิ่งร้อนรน เมื่อเงยหน้าเห็นสีหน้าดำคล้ำของเผยหนานเจวี๋ยที่แทบจะหยดน้ำหมึกออกมาได้นั้น ฉู่อีอีตื่นตระหนกในใจ นี่เป็นครั้งแรกที่เธอเห็นเผยหนานเจวี๋ยน่ากลัวแบบนี้
ตกใจจนไม่กล้าพูดอะไรไปชั่วขณะ ฉู่อีอีได้แต่ก้มหน้าต่ำ ยืนอยู่ด้านข้างเผยหนานเจวี๋ย แสร้งทำทีคับข้องใจ
“กลับกันก่อน” หลังจากผ่านไปสักพัก ในที่สุดริมฝีปากที่บอบบางของเผยหนานเจวี๋ยก็พ่นคำพูดไม่กี่คำออกมา พูดจบก็หันหลังเดินล่วงหน้าไปที่รถก่อน
และเมื่อฉู่อีอีได้ยินเผยหนานเจวี๋ยพูดว่ากลับนั้น ยื่นมือต้องการจะควงแขนของเขาตามจิตใต้สำนึก แต่ว่ามือที่ยื่นออกไปนั้นกลับคว้าได้เพียงความว่างเปล่า ในขณะนั้นเอง หัวใจของเธอก็ตื่นตระหนก
เธอไม่รู้ว่าเขาเป็นอะไรไป ทำไมตั้งแต่ที่ฉู่เจียเสวียนจากไปแล้ว เขาก็เย็นชากับเธอเช่นนั้น
หรือว่าเขาจะเห็นเรื่องเมื่อกี้ ในใจคาดเดาด้วยความสงสัย
เผยหนานเจวี๋ยพาฉู่อีอีกลับมาที่วิลล่าแล้ว ในเวลานี้ เผยหนานเจวี๋ยกำลังเอาถุงน้ำแข็งช่วยประคบหน้าของฉู่อีอี
ซีกหน้าที่ถูกฉู่เจียเสวียนตบจนแดงนั้น ในตอนนี้มีรอยฝ่ามือประทับชัดเจน
ฉู่อีอีมองดูผู้ชายที่ริมฝีปากเม้มแน่นตรงหน้า ดวงตาของเธอส่องประกายน้ำตาชวนน่าสงสาร แต่ว่าในใจกลับเต้นระรัว ตอนนี้เธอยิ่งเดาเผยหนานเจวี๋ยไม่ออกแล้ว เหมือนกับว่ามีอะไรบางอย่างที่อยู่เหนือความควบคุมของเธอ
ครุ่นคิดสักพัก ฉู่อีอีตัดสินใจเอ่ยปากหยั่งเชิง
“หนานเจวี๋ย คุณอย่าโทษพี่สาวเลย พี่สาวไม่ตั้งใจตบฉันหรอก” เอ่ยปากทำลายความเงียบ เสียงที่ไพเราะดุจนกขมิ้นดังขึ้น ดวงตาโตที่พร่ามัวของฉู่อีอีมองดูเผยหนานเจวี๋ยด้วยเสน่ห์ที่แตกต่างออกไป
แต่ว่าเมื่อเผยหนานเจวี๋ยได้ยินคำพูดนี้ของฉู่อีอีแล้ว สีหน้าบนใบหน้ายิ่งมืดมนกว่าเดิม
เห็นเผยหนานเจวี๋ยที่โกรธขึ้นมากะทันหัน ฉู่อีอีตกใจ เขารู้แล้ว
“อีอี เรื่องแบบนี้ผมไม่อยากให้มันเกิดขึ้นซ้ำสอง หยุดทุกอย่างก่อนที่มันจะมากไปกว่านี้ ผมเห็นเรื่องเมื่อกี้หมดแล้ว”
คำตอบของเผยหนานเจวี๋ยทำให้ฉู่อีอีอึ้งไป จากนั้นก็ดึงสติกลับมา ส่ายหัว น้ำตาในดวงตาร่วงลงมาจากดวงตาเบาๆ ตามศีรษะที่ส่ายไปมา
เห็นฉู่อีอีหลั่งน้ำตา หัวใจของเผยหนานเจวี๋ยไม่ได้รู้สึกกระสับกระส่ายตามไปด้วย
ราวกับอากาศแข็งตัว ห้องโถงใหญ่ที่เงียบสงัดได้ยินเพียงเสียงสะอื้นของฉู่อีอี
“หนานเจวี๋ย ที่ฉันทำแบบนี้เพราะว่ารักคุณ ช่วงนี้คุณเย็นชากับฉันแบบนั้น ฉันปวดใจมากจริงๆ นะ เพราะฉันไม่มีความรู้สึกปลอดภัย ก็เลยทำแบบนี้ ฉันแค่อยากได้ความรักจากคุณ…” ยิ่งฉู่อีอีพูดถึงประโยคสุดท้าย ก็ยิ่งร้องไห้จนพูดไม่ได้
“อีอี คุณน่าจะรู้ว่าคนที่ผมชอบคือคุณ ทำไมคุณถึงกลายเป็นแบบนี้” เผยหนานเจวี๋ยกล่าวเย็นชา แววตาที่มองฉู่อีอีราวกับว่าไม่รู้จักเธออย่างไรอย่างนั้น
ตั้งแต่เมื่อไรกันที่ฉู่อีอีเปลี่ยนไปจนทำให้เขารู้สึกเหมือนคนแปลกหน้าเช่นนี้ ทั้งๆ ที่เมื่อก่อนเธอไม่ได้เป็นแบบนี้
“หนานเจวี๋ย ฉันยังเป็นอีอีที่รักคุณ คุณอย่าโทษฉันเลยได้หรือเปล่า ฉันมัวแต่พะวงเรื่องส่วนได้ส่วนเสียของตัวเองมากเกินไป ฉะนั้นฉันถึงได้ทำเรื่องแบบนี้…” ฉู่อีอีร้องไห้จนร่างกายสั่นเทาไม่หยุด ดูแล้วน่าสงสารมาก
“คราวหน้าอย่าทำเรื่องแบบนี้อีก คุณก็รู้ว่าผมเกลียด”
เขาไม่ชอบฉู่อีอีที่เป็นแบบนี้ ฉู่อีอีที่เขารู้จักไม่ใช่แบบนี้ เธอมีจิตใจงดงาม
ปลายเล็บฝังเข้าลงไปในเนื้อ ฉู่อีอีโกรธแค้นในใจ วันนี้เธอทำเรื่องตั้งเยอะขนาดนั้นคาดไม่ถึงว่ากลับเข้าทางฉู่เจียเสวียนนั่น และยังทำให้เผยหนานเจวี๋ยในตอนนี้รังเกียจเธออีกด้วย
“ฉันก็แค่มีอารมณ์ชั่ววูบ ถึงได้ทำกับพี่สาวแบบนั้น หนานเจวี๋ย ฉันสัญญาว่าคราวหน้าจะไม่เกิดเรื่องแบบนี้อีก คุณเชื่อฉันได้หรือเปล่า”
พูดจบ น้ำตาในดวงตาของฉู่อีอียิ่งไหลหนักกว่าเดิม ไหล่ก็สั่นไหวรุนแรง
สุดท้ายเผยหนานเจวี๋ยก็แพ้ให้กับน้ำตาของฉู่อีอี ตัดสินใจจะไม่สืบสาวเอาเรื่องอีก
“เอาเถอะ ครั้งนี้ก็ช่างมันเถอะ คราวหน้าอย่าให้มีแบบนี้อีก คุณเลิกคิดมากได้แล้ว”
เผยหนานเจวี๋ยมองดูฉู่อีอีที่ร้องไห้จนไม่เป็นตัวของตัวเอง ยื่นมือตบไหลของเธอเบาๆ พร้อมกล่าวปลอบโยนเธอ