ตอนที่ 484 : บุกเข้าไป
แจ้งข้อผิดพลาดในการอ่านนิยายเสียง
“เจ้าของร้านทำอะไร?”
ขณะนี้ส่วนต่อประสานระบบกำลังทำงาน ตอนนี้ในระบบมีอาวุธเทพน้อยกว่าหนึ่งชิ้น
[จิงเทียน : ตัวละครซิงโครไนซ์สมบูรณ์]
เวลาการซิงโครไนซ์ : อัตราความไวขึ้นอยู่กับความแข็งแกร่งของผู้ใช้และตัวละคร
จำนวนการใช้งาน : หนึ่ง
ฟางฉียืนอยู่บนขอบก้อนเมฆทอดมองลงมาในมือของเขามีดาบปีศาจ เสื้อผ้าของเขากระพือไปตามสายลมดูไกลๆ คล้ายว่าเขามาจากดินแดนสวรรค์
ในเรือจิตวิญญาณของวังดาบ เหล่าปรมาจารย์และผู้อาวุโสของตระกูลโบราณแต่ละตระกูลต่างตะลึงงัน “เขาผู้นี้เป็นใคร!?”
“ดูดาบศักดิ์สิทธิ์สีเขียวในมือเขาสิ!”
ผู้อาวุโสของตระกูลถังนั่งดูพลางหยิบของว่างในเรือขึ้นมาเคี้ยว
หนานกงหลินจ้องออกไปนอกเรือด้วยความสงสัย “เจ้าเป็นใคร?” เขาไม่เชื่อว่าในโลกนี้จะมีอมตะ แม้ว่าจะมีอยู่จริง แต่พวกเขาคงไม่อยู่ในโลกมนุษย์เป็นแน่
นี่มันเปลี่ยนไปแล้วถ้าเป็นยุคก่อนก็ว่าไปอย่าง
สายตาของฟางฉีดูไม่พอใจเขาหันไปมอง “เจ้ากล้ายุ่งกับคนที่อยู่ภายใต้การคุ้มครองของข้าหรอ?”
“อย่ามาเล่ห์เหลี่ยม!” หนานกงหลินลอยขึ้นไปในอากาศ เขาโค้งคำนับให้กับร่างด่า “ได้โปรบมอบพลัง นักบุญชิงหมิง..”
ก่อนที่เขาจะพูดจบ ร่างสีดำเงยหน้าและส่งเสียงคำราม เขาผันร่างกลายเป็นแสงสีดำ
ฟางฉีร่ายเทคนิคดาบของเขาด้วยความนิ่ง บนท้องฟ้าสูงวิญญาณนักฆ่าสีดำและเมฆขาวพุ่งขึ้นพร้อมเผชิญหน้ากัน การเคลื่อนไหวของทั้งสองแข็งแกร่งมาก พลังดาบเขียวกระจัดกระจายราวกับว่ามันมีชีวิต
ฟางฉีเหยียบดาบเพื่อบิน เขาหยิบถ้วยไวน์ไฟแช็กและก่องบุหรี่ออกมาจากที่เก็บ พลังวิญญาณอันน่ากลัวระเบิดขึ้นบนท้องฟ้า
“นี่คือคลื่นกระสุนทำลายล้าง” ผู้อาวุโสหลายคนมองดูการต่อสู้
“คนคนนี้ทรงพลังมาก!” ปรมาจารย์และผู้อาวุโสต่างหลังไหลการไลฟ์
ผู้อาวุโสของตระกูลหนานกงดูมืดมน “อย่าคิดว่านั่นคือความแข็งแกร่งธรรมดา หากใครโดนการโจมตีนี้ไปเพียงสามครั้งเท่านั้นร่างก็จะแหลกตายไป”
คนอื่นๆ ตัวแข็งทือตำนานเรื่องเล่าเกี่ยวกับดาบนี้มีมานานนับพันปี แม้ว่าพวกเขาจะไม่เคยเห็นพลังนี้มาก่อนอย่างไรก็ตามจากตำนานที่เล่าขานกันมา พวกเขาสัมผัสได้ถึงพลังอันยิ่งใหญ่ของมัน
ถ้าพลังนี้เปรียบเป็นคน คงมีเพียงปรมาจารย์ขั้นสูงที่มีความสามารถเท่านั้นที่จะสามารถปิดกั้นได้ พลังนี้ยิ่งใหญ่มากแม้จะถูกสร้างขึ้นโดยคนเพียงคนเดียวก็ตาม
หนานกงชูวที่ยืมร่างคนอื่นมาเพราะร่างกายของเขาถูกดาบชิงหมิงกลืนกินไป วิญญารของเขานั้นเต็มไปด้วยเงาดำทะมึน ดาบจำนวนมากก่อตัวด้านหลังเขาสร้างอนาเขตการป้องกันอันน่าตกใจ
“ไม่!” หัวหน้าตระกูลซุนตะโกนด้วยความตกใจ “ดาบอมตะ!?” พวกเราจะไม่หวั่นกลัวเลยหากมันมาจากวังดาบ แต่ผิดคาดชายตรงหน้านั้นมีพลังที่แตกต่างออกไป ผู้คนบนเรือต่างตื่นตัว
“ฮ่าๆๆ” หนานกงหลินหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง “เจ้าเด็กโง่! ข้าจะดูว่าเจ้าจะปิดกันมันยังไง?
เสียงโวยวายดังมากจากเหล่าผู้อาวุโสและสาวกจากสำนักสวรรค์ ดาบปีศาจแบ่งออกเป็นสองสหกและในที่สุดก็เป็นสามสิบหก!
เขาใส่พลังลมปรานเข้าไปดาบสีเขียวในมือเริ่มเปล่งแสงสีทอง ดาบบินสีทองดูเหมือนจะเคลื่อนที่ไปมาพวกมันส่องแสงสีทองประกายเขียวจางๆ สีสันของมันลงตัวกันอย่างราบรื่น
ผู้คนในวังดาบทั้งหมดดูกระสับกระส่าย “มันอะไร!?”
“นอะไร?” ถังหมูที่เฝ้าดูตะโกน “ทำไมข้าไม่เคยเห็นสิ่งนี้เลนตอนที่เล่นจิงเทียน”
“นี่คือดาบของหลี่เสี่ยวเหยาจากภูเขาชู!” มีเพียงเจียงเสี่ยวหยูเท่านั้นที่รู้จักพลังนี้ เธอแสดงความรู้ของเธอออกมาอย่างเต็มเปี่ยม “พลังของมันยอดเยี่ยมมาก!”
แม้ว่าจิงเทียนจะไม่สามารถเรียนรู้เทคนิคการใช้ดาบได้ แต่จากเนื้อเรื่องฟางฉีเรียนรู้เทคนิคของพวกเขาด้วยตัวเองทั้งจากตัวละครและจากห้องฝึกฝน
พลังดาบาดำนั้นเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา ล่าแสงดาบสีทองสามสิบหกอันก็เช่นกัน ดาบทั้งสองมีพลังดาบจำนวนมากส่งผ่านกันและกันบนท้องฟ้า วิญญารอาฆาตยังคงเวียนวนอยู่รอบๆ
หนานกงชูวถูกควบคุมโดยชิงหมิง เขาตระโกนและคำรามจนพื้นดินและท้องฟ้าสั่นสะเทือน
พลังดาบสีดำของพวกเขายังคงรวมตัวกันเป็นเกลียวคืน มันก่อตัวเป็นรูปแบบของมังกรดำอ้าปากคำรามด้วยความดุร้ายเก็บเกี่ยวทุกสิ่งรอบๆ ราวกับพายุเฮอริเคน
ขณะเดียวกันฟางนี้ได้ปลดปล่อยพลังงานดาบของเขาเช่นกัน พลังนี้แทบจะบิดเบือนอากาศรอบข้างเขา แทบทั้งหมดร่างกายของเขาพุ่งออกไปข้างหน้าราวกับลูกศร
พลังดาบสามสิบหกเล่มติดตามเขารวมตัวเขาเป็นหนึ่งเดียวกลายเป็นสายใยสีทอง พลังงานเพิ่มขึ้นฉีกทุกสิ่งรอบๆ ตัวออกเป็นชิ้นๆ ดูเหมือนทั้งโลกกำลังเงียบลง
ผู้คนจากวังดาบแทบไม่กล้าออกความคิดเห็นอีกต่อไป ในหัวของพวกเขาว่างเปล่า พวกเขาไม่เข้าใจว่าการต่อสู้กับกลุ่มดาบอมตะที่แท้จริงแล้วมันเป็นอย่างไร แต่ตอนนี้พวกเขาได้เห็นมันเต็มสองตา
ฝนจางลง พวกเขาเห็นดาบสีเขียวและดาบสีดาบปะทะกันด้วยความรุนแรง
“หะ ..? แตก?” หนานกงหลินรู้สึกหายใจไม่ทั่วท้อง เขากำลังทบทวนอะไรกันทำไมร่างทรงพลังตรงหน้ามีจริงในโลกนี้ด้วยหรอ?
หนานกงชวกัดปาก “เจ้า .. ท่าดีแต่ ควรจะปิดกันมัน!”
ไม่ถึงนาทีเมฆสีดำที่กำลังพุ่งพลานอยู่ด้านหลังหนานกงชถูกพลังดาบเจาะเข้าเป็นสองส่วน ฟางฉีดึงดาบปีศาจของเขาออก เลือดค่อยๆ ไหลออกจากหน้าอกของหนานกงชูวช้าๆ
“ปิดกั้นหรอ?” ฟางฉีกล่าว “ข้าเองก็มีความคิดเช่นนี้เหมือนกัน”
“…” จิตใจของหนานกงหลินล่วงหล่นลงกับพื้นทันที
ในห้องโดยสานของเรือจิตวิญญาณแห่งวังดาบ ผู้อาวุโสของตระกูลหนานกงจ้องมองเหตุการณ์ข้างหน้าด้วยความงุนงง
ปรมาจารย์คนอื่นก็ไม่ต่างกัน
“เร็วเข้า” หนานกงหลินรู้สึกตัว “ไปพานักบวชมาที่นี่!”
ผู้อาวุโสต่างพูดด้วยท่าทางชั่วร้าย “เจ้าคิดว่านี่คือจุดจบหรือเปล่า? ข้าหวังว่าเจ้าคงไม่กลัวกับสิ่งที่กำลังจะเจอข้างหน้า!”
เขาหันหน้าไปคุยกับคนอื่นๆ ต่อ
พวกเขาเห็นชายชราผมหงอกยืนอยู่หน้าประตูกระจกใส “บุกเข้าไปฆ่าพวกมันให้หมด!”
ตุ้ม!
สายฟ้าพุ่งเข้าใส่ประตูกระจก
“เกิดอะไรขึ้น?” เด็กหญิงเอ่ยถามผู้เฒ่าอู่หยาที่กำลังดูเหตุการณ์
“ข้าไม่รู้ ” หลี่หรูหยาดูงนงง
ทุกคนต่างสูญเสียคำพูด