DC บทที่ 293: โกง
เวลาหนึ่งอาทิตย์ผ่านไปนับตั้งแต่การอบรมครั้งแรกของซูหยาง เหล่าศิษย์รุ่นเยาว์ต่างก็พากันกลับมาเพื่ออบรมครั้งที่สองโดยไม่มีใครแม้สักคนในหมู่พวกเขาที่ขาดหายไป
“ข้าต้องการให้ทุกคนมีคู่ฝึกที่ต่างออกไปในครั้งนี้” ซูหยางกล่าว
เหล่าศิษย์รุ่นเยาว์ต่างพากันมองหาคู่คนใหม่ในทันที
ต่อจากนั้นครั้นเมื่อทุกคนมีคู่แล้ว ซูหยางก็พูดขึ้นว่า “ดี ตอนนี้มาทำซ้ำสิ่งที่เราทำเมื่ออาทิตย์ที่แล้วและพิสูจน์ให้ข้าเห็นว่าพวกเจ้าได้ศึกษากันมาอย่างดี”
หนึ่งนาทีหลังจากนั้นยามเมื่อซูหยางเห็นว่าทุกคนที่นั่นได้ชี้นิ้วไปยังจุดเฉพาะบนหลังของคู่ฝึก เขาก็พยักหน้าเป็นการยอมรับ
“แม้ว่าครึ่งหนึ่งของพวกเจ้าใช้เวลานานกว่าครึ่งนาทีในการหาจุดสำคัญของคู่ฝึก ข้าก็ยังดีใจที่เห็นการพัฒนาอย่างมากจากพวกเจ้าทุกคน ถ้าให้กล่าวไปแล้วพวกเจ้าทุกคนก็ยังไม่สามารถที่จะกระตุ้นจุดสำคัญได้ ดังนั้นพวกเจ้ายังคงมีอีกหลายสิ่งที่จะต้องเรียนรู้”
ไม่กี่นาทีหลังจากนั้น ก็มีการเปลี่ยนข้าง และผู้ที่ได้จี้ตอนนี้ก็กลับมาเป็นผู้ถูกจี้ด้วยคู่ของตน
และก็เช่นเดียวกับกลุ่มแรก ทุกคนในที่นั้นสามารถที่จะหาจุดสำคัญของคู่ฝึกได้
ยิ่งไปกว่านั้นก็ยังมีบางคนที่กระทั่งสามารถกระตุ้นจุดสำคัญของคู่ฝึกได้ เป็นเหตุให้ศิษย์รุ่นเยาว์คนนั้นล้มลงคุกเข่า
“ศิษย์พี่ชาย ข้าต้องการลองหาจุดสำคัญของท่านในตอนนี้”
ศิษย์รุ่นเยาว์ที่กระตุ้นจุดสำคัญของคู่ของเธอพลันยกมือขึ้นหลังจากที่การทดสอบจบลง
“เอาสิ” ซูหยางยิ้มเมื่อเขาเห็นท่าทางมั่นใจบนใบหน้าชีเยว่
เขาทำการนั่งลงและกล่าวต่อว่า “ข้าจักให้เวลาเจ้าสามนาทีเพื่อที่จะหาจุดสำคัญของข้า ถ้าเจ้าสามารถที่จะหาได้ภายในเวลาสามนาทีนี้ ข้าจักให้เวลาเพิ่มอีกห้านาทีในการที่จะลองกระตุ้นมัน”
“เวลาเยอะจัง”
เหล่าศิษย์รุ่นเยาว์อ้าปากค้าง
อย่างไรก็ตามชีเยว่รู้ว่าซูหยางให้เวลาเธอมากมายเช่นนี้ก็เพียงเพราะว่าเขามั่นใจว่าเธอจะไม่สามารถได้รับรางวัลพิเศษของเขาในวันนี้
ไม่นานนักชีเยว่ก็ยืนอยู่ด้านหลังซูหยางและเพ่งสายตาไปยังหลังของเขา
ดรรชนีสมปรารถนาประกอบด้วยสองเคล็ดวิชา หนึ่งก็คือใช้ดูจุดสำคัญเหล่านี้ และอีกอย่างก็เพื่อใช้กระตุ้นมัน
“…”
“…”
“…”
เวลาที่จำกัดไว้สามนาทีได้ผ่านไปแล้ว แต่ชีเยว่ยังยืนอยู่ที่นั่นตลอดชั่วเวลานั้นโดยไม่ได้ขยับตัวแม้แต่น้อย
“ทำไมข้าจึงมิเห็นมัน แม้กระทั่งข้าสามารถมองเห็นจุดสำคัญทุกจดของคู่ของข้าได้อย่างง่ายดาย…” ชีเยว่ถามเขาด้วยเสียงพึมพัม ลิ้มลองรสชาติของความพ่ายแพ้ที่อยู่ในปาก
ซูหยางยิ้มและกล่าวว่า “เช่นเดียวกับพลังการฝึกปรือและปราณไร้ลักษณ์ ผู้คนสามารถซ่อนมันไว้จากสายตาของคนอื่นได้ถ้าพวกเขาต้องการ”
คางของชีเยว่ตกลงหลังจากที่ได้ยินคำอธิบายของเขา
“ต-แต่นั่นเป็นการโกงนี่ ข้าจักสามารถหาจุดสำคัญของท่านได้อย่างไรถ้าท่านมีเจตนาซ่อนมันไว้จากข้า” ชีเยว่มีท่าทางเหมือนไม่ได้รับความเป็นธรรม
ซูหยางระเบิดเสียงหัวเราะและกล่าวว่า “เจ้าคิดหรือว่าข้าจักยอมให้เจ้าหาจุดสำคัญของข้าและได้รับรางวัลพิเศษของข้าได้โดยง่าย เจ้าไร้เดียงสาเกินไปแล้ว”
“…”
หลังจากที่เงียบไปชั่วขณะ ซูหยางก็กล่าวต่อว่า “อย่างไรก็ตามถ้าจักกล่าวไปแล้ว มิใช่ว่าข้าทุ่มเทเต็มที่ในการพยายามซ่อนจุดสำคัญของข้า ตราบเท่าที่เจ้ามีความเชี่ยวชาญในวิชามากพอถึงจุดหนึ่ง เจ้าก็จักเห็นมัน”
ว่าไปแล้วถ้าเขาต้องการที่จะซ่อนจุดสำคัญของเขาอย่างแท้จริง เช่นนั้นก็จะไม่มีใครในโลกนี้ที่จะสามารถหามันพบได้
“อ-อย่างนั้นรึ…”
ชีเยว่ไม่ได้รู้สึกหดหู่อีกต่อไปหลังจากที่ได้ยินคำพูดของเขา ในเมื่อยังคงมีโอกาสสำหรับพวกเธอที่จะหาจุดสำคัญของเขา
ซูหยางหันไปดูผู้เข้าอบรมและกล่าวว่า “ถ้าเจ้าต้องการที่จะท้าทายข้า เจ้าจักต้องอย่างน้อยสามารถที่จะหาจุดสำคัญของคู่ของเจ้าได้ภายในการมองผ่านๆครั้นแรก”
“อย่างไรก็ตาม นี่มิมีสิ่งใดใหม่สำหรับการอบรมในวันนี้ ดังนั้นเพียงแค่พยายามฝึกฝนกับคนอื่น ถ้าเจ้าต้องการที่จะท้าทายข้าในเวลาใด ก็เพียงแต่พูดขึ้น”
ซูหยางนั่งลงบนเวทีและหลับตา ลบตัวตนออกไปจากห้องเรียน และเหล่าศิษย์รุ่นเยาว์ต่างพากันดำเนินการฝึกฝนดรรชนีสมปรารถนากับคนอื่นทั้งยังเปลี่ยนคู่ในชั่วโมงถัดไป
ระหว่างช่วงเวลาหนึ่งชั่วโมงนี้ มีศิษย์รุ่นเยาว์สองสามคนได้ท้าทายซูหยาง แต่อนิจจาไม่มีใครสักคนสามารถที่จะเห็นจุดสำคัญของเขาได้จนถึงที่สุด
หลังจากไม่กี่นาทีหลังจากนั้น ซูหยางก็ลืมตาขึ้นและปล่อยชั้นเรียนไปจนถึงอาทิตย์หน้า
–
–
–
เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว และก่อนที่พวกเขาจะได้ตระหนัก ก็ถึงเวลาที่ซูหยางจะเริ่มการอบรมครั้งที่สาม
“ศิษย์พี่ชาย ข้าต้องการที่จะลองหาจุดสำคัญของท่านอีกครั้ง” ชีเยว่ขอลองเขาทันทีที่เขามาถึงที่ห้องอบรม
ซูหยางไม่ได้พูดอะไรทั้งสิ้นเพียงแค่พยักหน้าก่อนจะนั่งลง
ชีเยว่ทำการยืนอยู่ด้านหลังของเขาและเพ่งมองสายตาไปบนหลังเขาอีกครั้ง
หนึ่งวินาที สองวินาที สิบวินาที…
สามสิบวินาที… หนึ่งนาที… สองนาที…
ในช่วงไม่กี่วินาทีสุดท้าย ก่อนที่จะหมดเวลาสามนาที ชีเยว่ก็ตาเป็นประกายอย่างล้ำลึก และวินาทีถัดไปเธอก็ยกนิ้วของเธอชี้ไปยังจุดหนึ่งบนหลังของซูหยางที่ใกล้กับศูนย์กลางของหลังส่วนล่าง
“ข้าพบแล้ว ข้าพบจุดสำคัญของท่านแล้ว ศิษย์พี่ชาย” ชีเยว่ประกาศด้วยความตื่นเต้นและรอยยิ้มอันสดใสเต็มไปด้วยความสุข
“หวาาา”
เหล่าศิษย์รุ่นเยาว์เริ่มส่งเสียงโห่ร้องด้วยความตื่นเต้นให้กับเธอหลังจากที่ประจักษ์ว่าชิวเยว่ได้มีวิชาก้าวหน้าอย่างมหาศาล
ซูหยางก็ยิ้มและกล่าวว่า “ดีมาก ตอนนี้เจ้ามีเวลาห้านาทีที่จะปลุกมัน”
ชีเยว่พยักหน้าและกลับคืนสู่สีหน้าจริงจังอีกครั้ง
เธอจึงมุ่งมั่นสะสมพลังปราณไร้ลักษณ์บางส่วนของเธอไว้บนปลายนิ้วก่อนที่จะจิ้มลงไปบนจุดสำคัญของซูหยางด้วยนิ้วเล็กๆของเธอ
หนึ่งนาที… สองนาที… สามนาที….
ห้านาทีให้หลัง ชีเยว่ยืนอยู่ที่นั่นด้วยใบหน้าและร่างกายที่เต็มไปด้วยเหงื่อขณะที่หายใจลึก
“ฮาาาา…. ฮาาา… ฮาาาา…”
ไม่ว่าเธอจะพยายามมากเท่าไหร่ในการกระตุ้นจุดสำคัญของซูหยาง มันก็ยังคงไม่สั่นไหวแม้แต่น้อย และให้ความรู้สึกเหมือนกับว่าเธอพยายามที่จะเปิดประตูนิรภัยเหล็กด้วยขวานไม้
“ความพยายามที่ดี”
ซูหยางกล่าวกับเธอก่อนที่จะยืนขึ้นมองดูเธอด้วยรอยยิ้มลึกลับบนใบหน้าหล่อเหลา