“คุณชายสาม แม้ว่าผมจะอายุมากแล้ว แต่ก็ไม่ได้แก่จนแยกแยะไม่ออก!”
เมื่อสังเกตเห็นการเปลี่ยนแปลงในท่าทีของเย่หย่งโซ่ น้ำเสียงของ ถังเหวินหลงก็เย็นชาลงเช่นกัน
ในใจเย่หย่งโซ่กระตุกอย่างกะทันหัน และรีบอธิบาย “ท่านถัง คุณอย่าเข้าใจผมผิด ผมไม่ได้หมายถึงอย่างนั้น…”
อย่างไรก็ตาม โดยไม่รอให้เย่หย่งโซ่พูดจบ ถังเหวินหลงก็ขัดจังหวะเขาอย่างเฉยเมย
“คุณชายสาม ผมว่าคุณน่าจะแสดงความยินดีต่อคุณท่านเฉินแล้วใช่ไหม?”
“ถ้าคุณไม่มีธุระอะไรแล้วก็รีบกลับไปที่เมืองจิน เจียงหนันไม่ดีเท่าเมืองจิน กฎหมายและระเบียบนั้นวุ่นวายมาก!”
ดูเหมือนว่าจะคิดแทนเย่หย่งโซ่ แต่ทุกคนรู้ว่านี่เป็นคำสั่งขับไล่แขกโดยสิ้นเชิง!
“ท่านถัง คุณ…”
สีหน้าของเย่หย่งโซ่เปลี่ยนเป็นสีตับหมูด้วยความโกรธ และกัดฟันอย่างขุ่นเคือง “ผมขอตัวไปก่อน!”
หลังจากพูดจบ เย่หย่งโซ่ก็สะบัดแขนเสื้อแล้วจากไป ไม่ลังเลเลย
ไม่ไปแล้วจะยังไง?
บางทีคนอื่นอาจจะกังวลว่าเย่หย่งโซ่เป็นลูกหลานของตระกูลเย่ แต่ถังเหวินหลงจะสนใจหรือ?
เขาคือใคร?
เขาเป็นผู้บังคับการทั้งปวง!
เว้นแต่ทุกคนในตระกูลเย่จะเสียสติไปแล้ว ไม่มีทางที่พวกเขาจะกล้าผิดใจกับเขาเพราะเรื่องเล็กน้อยนี้อย่างแน่นอน!
อย่าดูว่าเมื่อกี้เขาดูเเย่อหยิ่ง ท่าทีเหมือนไม่มีใครกล้าทำให้ขุ่นเคือง แต่ไม่ว่ายังไงเขาก็เป็นลูกหลานของตระกูลเย่ เขาจะโง่เขลาจนไม่มีสมองได้ไง?
ตระกูลที่ร่ำรวยอันดับต้นๆ แท้จริงนั้นเข้มงวดในการศึกษามาโดยตลอด และยากที่จะมีลูกหลานที่โง่เขลาไม่เอาไหน
สำหรับทุกคน ตกตะลึงกับฉากนี้มาก และห้องจัดเลี้ยงทั้งห้องก็เงียบกริบ
ทุกคนเงียบ ราวกับว่าคอของพวกเขาถูกบางสิ่งขวางกั้น และไม่มีใครกล้าพูดอะไรสักคำ
หยิ่งผยองเหรอ? เผด็จการเหรอ?
แล้วไง! ถังเหวินหลงมีคุณสมบัติที่จะหยิ่ง! ยิ่งมีคุณสมบัตินี้ที่จะเผด็จการ!
สายตาของทุกคนที่จ้องมองถังเหวินหลงอย่างเหม่อลอยเกือบมีดวงดาวโผล่ออกมา เฉพาะคนที่สามารถไปถึงจุดนั้นได้ ถึงจะเรียกได้ว่าเคยมาโลกนี้!
ถังเหวินหลงไม่สนใจว่าทุกคนจะคิดอย่างไร หันความสนใจไปที่เฉินชังไห่หลังจากที่ร่างของเย่หย่งโซ่หายไปอย่างสมบูรณ์
“น้องเฉิน ครั้งนี้ผมมาแบบรับมาก ไม่ได้นำของขวัญมาด้วย คราวหน้าเมื่อผมว่าง ผมจะไปเยี่ยมเยียนถึงบ้านด้วยตัวเองแน่นอน!”
เฉินชังไห่รีบดึงสติกลับมา และพูดด้วยความกลัวว่า “ท่านพี่ถัง คุณเกรงใจเกินไปแล้ว”
หลังจากเพียงแค่กล่าวทักทายกับดาววันเกิดวันนี้ สายตาของถังเหวินหลงก็หันไปหาเย่เทียนอีกครั้ง
“น้องน้อยเย่ คุณยินดีไปคุยกับผมโดยส่วนตัวได้ไหม?”
เมื่อเฉินชังไห่เห็นสิ่งนี้ รอยยิ้มอันขมขื่นก็ปรากฏขึ้นที่มุมปากของเขา
แม้ว่าท่าทีของถังเหวินหลงจะเย่อหยิ่งมาก แต่เขาจะทำอะไรได้? เขาเชื่อว่าถึงแม้จะเป็นนายท่านฉินมา ก็ทำได้เพียงยิ้มอย่างขมขื่นเหมือนเขา
นี่เป็นสิ่งที่ช่วยไม่ได้ ถังเหวินหลงเป็นผู้บังคับการทั้งปวง ดูแลคนอย่างน้อย 200,000 คน เขามีทุนในการหยิ่งยโส!
เย่เทียนยกคิ้วขึ้นเล็กน้อย ยกข้อมือขึ้นและเหลือบมองนาฬิกา และพูดอย่างเฉยเมย “ใกล้จะถึงเวลาเริ่มงานแล้ว พยายามเร็วหน่อย”
“ไม่เป็นไร แค่คำไม่กี่คำ ไม่นานหรอก”
ถังเหวินหลงไม่สนใจท่าทีของเย่เทียน แต่เขาเกี่ยวแขนของเย่เทียนเดินไปเหมือนคุณปู่ข้างบ้านที่ใจดี พูดคุยและหัวเราะ เดินไปที่โต๊ะในห้องจัดเลี้ยง
ฉินเจิ้งตกตะลึง เฉินชังไห่ตะลึงงัน จี้เจิ้งโก๋ตกตะลึงและทุกคนที่อยู่ในนั้นก็ตกตะลึง มองดูร่างของชายชราและชายหนุ่มที่เดินเข้าไปในห้องจัดเลี้ยง ยืนแข็งทื่ออยู่ที่เดิมเหมือนหุ่นเชิด
คนหนึ่งเป็นลูกชายที่ถูกทอดทิ้งของตระกูลเย่ และอีกคนเป็นชายคนใหญ่คนโตที่มีดาว 2 ดวงอยู่บนบ่า ดูเหมือนว่าทั้งสองจะละทิ้งความแตกต่างในตำแหน่งของตนไป เหมือนกับปู่กับหลานธรรมดาๆทั่วไป
แน่ใจนะว่านี่ไม่ใช่ความฝันจริงๆ? คนนั้นคือถังเหวินหลงผู้บังคับการทั้งปวงที่มีอำนาจ?
แต่ไม่ว่าอย่างไร เย่เทียนยกคิ้วขึ้นเล็กน้อยและอดทนกับมือใหญ่ของถังเหวินหลงที่อยู่บนไหล่ของเขาเดินไปที่มุมห้องและเตือนว่า”ท่านถัง ที่นี่โอเคแล้วมั้ง”
ถังเหวินหลงพยักหน้าเล็กน้อย หยิบบุหรี่ที่วางอยู่บนโต๊ะอาหาร หยิบซองออกมาช้าๆ แล้ววางบุหรี่หนึ่งมวนไปทางเย่เทียน
ในใจเย่เทียนอยากปฏิเสธ แต่เมื่อพิจารณาถึงตัวตนของถังเหวินหลง เขาก็ยังเอื้อมมือออกไปและรับมันไว้
“สักมวนไหม?”
ฉากนี้แทบทำให้ลูกตาของแขกทุกคนกระเด็นออกมา
ถังเหวินหลงให้บุหรี่แก่เย่เทียน? สถานการณ์นี้คืออะไร?
ถังเหวินหลงกวาดมองไปรอบๆโต๊ะอาหาร ขมวดคิ้วเล็กน้อย “คุณมีไฟไหม?”
เย่เทียนพูดไม่ออก เขาไม่ใช่คนสูบบุหรี่ ใครจะว่างมากไปไหนก็พกไฟแช็กไปด้วย?
ถึงเป็นเช่นนี้ สำหรับเย่เทียนมันก็ไม่ใช่เรื่องยาก เขาขยับเล็กน้อยเล็กน้อย ร่างกายที่กำยำของเขาปิดกั้นสายตาของแขก คัมภีร์หวงเริ่มหมุน เปลวไฟจางๆก็ปรากฏขึ้นบนนิ้วของเขา
เขารู้ว่า ความสามารถนี้อาจทำให้คนอื่นตกใจได้ แต่ไม่สามารถทำให้ผู้บังคับการทั้งปวงอย่างถังเหวินหลงตกใจ
เหมือนที่เย่เทียนคิด ถังเหวินหลงดึงสติกลับมาได้อย่างรวดเร็ว หลังจากที่ผงะอยู่พักหนึ่ง มองไปที่เย่เทียนด้วยความหมายที่ลึกซึ้ง วางหัวของเขาไว้ใกล้ๆเขาและจุดบุหรี่ในปากของเขา
หู้!
ถังเหวินหลงสูดหายใจเข้าลึกๆ พูดด้วยอารมณ์ความรู้สึก ณ ตอนนั้น “คนเราเมื่ออายุมากแล้ว ไม่ว่าคุณจะทำอะไรก็จะถูกควบคุมเหมือนเด็ก แม้ว่าคุณจะแค่สูบบุหรี่ ไม่รู้ว่าจะมีคนกี่คนที่บอกคุณว่ามันอันตรายต่อร่างกาย”
“ผมอายุป่านนี้แล้ว เท้าหนึ่งข้างก็ได้ก้าวเข้าไปในโลงศพแล้ว ผมจะไม่รู้ได้อย่างไรว่าการสูบบุหรี่มันอันตรายต่อสุขภาพของผม มันก็แค่เร็วหรือช้าเท่านั้น ไม่รู้จริงๆพวกเขาทำไมต้องมาห้ามด้วย ”
เย่เทียนอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา ถ้าไม่พูดถึงสถานะและตำแหน่งของเขา ถังเหวินหลงก็เป็นแค่ชายชราธรรมดาคนหนึ่ง
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เย่เทียนก็ผ่อนคลายจิตใจและพูดด้วยรอยยิ้มว่า “ท่านถังคุณมาหาผม ไม่ใช่เพราะจะใช้โอกาสนี้ในการสูบบุหรี่ใช่ไหม?”
“ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร”
ถังเหวินหลงพ่นควันออกมาและพูดอย่างไม่ตั้งใจ “ผมได้ยินเรื่องราวของคุณจากเฉิงหลง ผมอยากจะเชิญคุณเข้าร่วมการแข่งคัดเลือกหน่ยฟ้าร้องในเมืองจินในอีกสามเดือนข้างหน้า!”
“หน่วยฟ้าร้อง? การแข่งขันคัดเลือก?”
แต่คำพูดเหล่านี้ก็เข้าหูของเย่เทียน เขาอดไม่ได้ที่จะตกใจ และการแสดงออกของเขาก็ซับซ้อนขึ้น
กองทหารของประเทศจีนมีอยู่สามกองใหญ่ ถือเป็นอาวุธที่สำคัญของประเทศจีน และหนึ่งในนั้นคือหน่อยฟ้าร้อง!
เมื่อนานมาแล้ว เมื่อเฉิงหลงส่งคำเชิญให้เขาเข้าร่วมหน่วยชางหลง เย่เทียนเคยบอกว่าเขาจะพิจารณาเข้าร่วมอย่างน้อยต้องเป็นสามหน่วยใหญ่เท่านั้น
แต่ตอนนั้น เขาก็แค่ไม่ได้จริงจังกับมันมากนัก แต่ตอนนี้ กลายเป็นจริงแล้ว เขาจะไม่ตกใจได้อย่างไร?
“ท่านถังแน่ใจนะว่าไม่ได้ล้อผมเล่น?”
“คุณเห็นผมเหมือนคนพูดเล่นเหรอ?”
ถังเหวินหลงสูดควันหนาทึบแล้วปล่อยให้ควันวนอยู่ในร่างกาย จากนั้นค่อยพ่นควันออกจากปากของเขา
“แม้ว่าจะไม่พูดถึงสิ่งที่เฉิงหลงบอกผม แค่สิ่งที่คุณได้ทำเมื่อกี้ มันก็อยู่ในระดับดินแล้วใช่ไหม?”
“มีคนไม่มากนักที่จะไปถึงระดับดินในวัยเดียวกับคุณ ถ้าผมพลาดคนที่มีความสามารถอย่างคุณ ผมก็แก่จนแยกแยะไม่ออกจริงๆแล้ว!