เทพสงครามพิทักษ์โลก บทที่ 403
ตงไห่ในตอนนนี้ พื้นที่สีเทาทั้งหมดล้วนอยู่ในอุ้งมือของหม่าตง
สามารถพูดได้ว่า
หม่าตง ตอนนี้สมชื่อตัวพ่อวงการใต้ดินแห่งตงไห่!
คนแบบนี้
เป็นไปได้อย่างไรที่แค่มีคนโทรหาก็พร้อมมาทันที?
คิดได้ดังนั้น
ชายหัวโล้นมองหยางเฟิง พูดด้วยใบหน้าเย็นชา : “ไอ้เศษสวะ ไม่ต้องมาเล่นละครต่อหน้ากู! กูจะบอกมึงให้ ถ้าทำให้ตระกูลหลันขุ่นเคือง ใครก็ช่วยมึงไม่ได้!”
ได้ยินดังนั้น
หยางเฟิงหันขวับทันที!
นัยน์ตาของเขา ลำแสงที่ฉายคำว่าฆ่า พุ่งลงไปถึงก้นบึ้งหัวใจของชายหัวโล้น ราวกับอยากจะฉีกร่างเขาเป็นสองท่อน! รังสีสังหารที่เข้มข้นนั้น ราวกับจะฆ่าทุกชีวิตที่ขวางหน้า!
ทันใดนั้น ชายหัวโล้นก็รู้สึกว่า สองขาของตัวเองอ่อนยวบ!
สายตาของหยางเฟิง เป็นแรงผลักทำให้เขาคุกเข่าลง!
และในตอนนี้
บรื้นนน!
เสียงรถยนต์ที่รวดเร็วปานสายฟ้าก็ดังขึ้น!
เพียงเห็นรถเมอร์เซเดส-เบนซ์มูลค่าสิบล้าน หวีดร้องขึ้นมา
ชายที่รีบเร่งลงมา จากรถเบนซ์หรูหราคันหน้าสุด
ชายคนนี้ไม่ใช่ใครอื่น เขาคืออดีตมหาเศรษฐีแห่งตงไห่ หม่าตง!
ผู้คนที่มุงดูอยู่โดยรอบล้วนตะลึงงัน ใครจะไปเชื่อ ว่าคนใหญ่คนโตอย่างหม่าตง เพียงโดนโทรเรียกแค่ครั้งเดียวก็มาแล้ว!
เพียงครู่เดียว
สายตาที่ผู้คนมองหยางเฟิง ก็เปลี่ยนไป
ในขณะเดียวกัน
หม่าตงมาถึงตรงหน้าของหยางเฟิง ปึก! เสียงคุกเข่า
เขาไม่ลังเลสักนิดที่จะคุกเข่าลงไป!
“หม่าตงคารวะท่านแม่ทัพ ไม่สามารถไปต้อนรับท่านจากแดนไกล ได้โปรดลงโทษกระผมเถิด!”
หม่าตงในตอนนี้ ท่าทางลนลาน ใบหน้าขาวซีดเสียเหลือเกิน
เฮื้อะ!
ผู้คนรอบๆ ยิ่งตกตะลึง!
คนใหญ่คนโตอย่างหม่าตง เหลือเชื่อเขาคุกเข่าให้คนตรงหน้าที่อายุน้อยกว่า?
ช่างสั่นสะเทือนอารมณ์ และทำให้ผู้คนตกตะลึง!
เงาของหยางเฟิง ราวกับพระเจ้าก็มิปาน พริบตาเดียวก็เข้าไปถึงก้นบึ้งหัวใจของคนดู ผู้คนทั้งหลายก็อดไม่ได้ที่จะคุกเข่าคำนับเขา!
หยางเฟิงเหลือบมองหม่าตงอย่างเฉยชา ไม่พูดไม่จา
หม่าตงหน้าซีดเผือดขึ้นไปอีก
เหงื่อผุดเต็มหน้าผาก หยดลงมาไม่ขาด
เขารู้
มีคนหาเรื่องวุ่นวายให้เขาอย่างแน่นอน!
ไม่อย่างนั้น ท่านแม่ทัพ ไม่หาตัวเขาหรอก
ถ้าพูดอะไรไม่เข้าท่า อดีตมหาเศรษฐีคนนี้ในสายตาของหยางเฟิง ก็เป็นแค่ขยะไร้ค่า!
เวลาผ่านไปพักใหญ่
ในตอนที่หม่าตงกำลังจะรับแรงกดดันทางจิตใจอย่างมหาศาลไว้ไม่ไหว
หยางเฟิงใช้นิ้วชี้ไปที่ชายหัวโล้น กล่าวเสียงเย็น : “เมื่อกี้ไอ้คนๆนี้มันพาพวกอันธพาล ไปรุมทุบตีผู้หญิงแก่ๆที่ถนน แกรู้เรื่องนี้หรือเปล่า?”
ได้ยินดังนั้น
ใจของหม่าตงตุ๊มๆต่อมๆ
หัวใจของเขาเต้นแรงขึ้นมา
พื้นที่ในปกครองของเขา เกิดเรื่องคนอ่อนแอถูกรังแกแบบนี้?
มิน่าท่านถึงได้โกรธขนาดนี้!
เขารู้ ถ้าเขาจัดการเรื่องนี้ได้ไม่ดี กลัวว่าคงหนีไม่พ้นความตาย!
หม่าตงรีบหันขวับ ตะโกนด้วยเสียงอันดัง : “หนิวต้าลี่ สรุปเรื่องนี้มันเกิดขึ้นได้อย่างไร?”
ในขณะเดียวกัน
เพียะ! เสียงตบดังขึ้น
เขาตบหน้าหนิวต้าลี่อย่างดุร้าย!
ตงไห่จะว่าใหญ่ก็ไม่ใหญ่ จะว่าเล็กก็ไม่เล็ก
หม่าตงไม่อาจจัดการทุกเรื่องทั้งเรื่องใหญ่เรื่องเล็กได้ เรื่องชั้นล่างพวกนี้ หนิวต้าลี่ล้วนเป็นคนจัดการ
ปึก!
หนิวต้าลี่ก็คุกเข่าลง
หยางเฟิงมองหนิวต้าลี่ ถามอย่างเรียบนิ่ง : “แกรู้จักมันไหม?”
“ทะท่าน ผะผม…”
หนิวต้าลี่สั่นเทิ้มไปทั้งตัว!
เขาพูดไม่ออกเลยสักประโยคเดียว
ตั้งแต่ครั้งก่อนที่เขาทำให้หยางเฟิงไม่พอใจ หลังจากได้รับโทษ ตอนนี้เพียงเห็นหยางเฟิง ก็รู้สึกหวาดกลัวเหลือเกิน
เมื่อเห็นท่าทางขี้ขลาดของหนิวต้าลี่ หม่าตงก็ตบๆๆ ไปที่หน้าเขาสามครั้ง และด่าเขาชุดใหญ่ : “หูแกหนวกแล้วหรือวะ? ยังไม่รีบตอบคำถามท่านแม่ทัพอีก!”
“คะคะครับ!”
ใบหน้าที่ถูกตบนั้นแดงเป็นปื้น หนิวต้าลี่ถึงจะมีปฏิกิริยาตอบกลับ ตอบอย่างลนลานหวาดกลัว : “เรียนคุณหยาง ชายหัวโล้นคนนี้ ชื่อของเขาคือเสือโบราณ ใครๆก็เรียกเขาว่าพี่เสือ!”