ตอนที่ 1607 ปกป้องศิษย์ (1)
รอยยิ้มในแววตาของเขาทำให้ซูหย่ารู้สึกไม่พอใจ
ไอ้เด็กเวรคนนี้โผล่มาจากไหนกัน? จ้องศิษย์ซื่อบื้อของนางอยู่ได้! ไม่เคยเห็นเด็กน่ารักแบบนี้หรือไง!
“เข้ามา” ซูหย่าพูดอย่างเย็นชา มือข้างหนึ่งจูงจวินอู๋เสียโดยไม่มองไปที่กู่อิ่งเลยแม้แต่ครั้งเดียว
เทียนเจ๋อเข้าไปข้างในพร้อมกู่อิ่ง ใบหน้าของกู่อิ่งยิ้มแย้มแจ่มใสตลอดเวลา ไม่รู้สึกรู้สากับท่าทางเย็นชาของซูหย่าเลยสักนิด
“มีอะไรจะพูดก็ว่ามา ข้าเป็นคนอัดเจ้าเด็กนั่นเอง ทำไม? อยากได้เงินชดเชย หรือต้องการให้ชดใช้ด้วยชีวิตล่ะ?” ซูหย่านั่งลงบนโซฟาตัวนุ่มของนางด้วยท่าทางสบายๆพร้อมกับกดจวินอู๋ให้นั่งลงข้างๆตัวนาง ท่าทางปกป้องศิษย์เต็มที่
เทียนเจ๋อเหงื่อแตกพลั่ก ซูหย่าพูดตรงเกินไปแล้ว
กู่อิ่งพูดพลางหัวเราะว่า “สวี่มู่หยาบคายกับครูซูหย่าก่อน ครูซูหย่าก็แค่จัดการสวี่มู่ตามกฎของสำนักธาราเมฆ ผู้น้อยไม่ได้มีเจตนาอื่นเลย แต่ต้องมาดูตามคำสั่งของท่านพ่อ ครูซูหย่าโปรดอย่าถือสา”
ท่าทางของกู่อิ่งดูเป็นคนดีอย่างน่าประหลาดใจ ถ้าไม่ใช่เพราะจวินอู๋เสียเคยเจอกู่อิ่งมาก่อน ก็คงยากจะเชื่อว่าเด็กหนุ่มที่ดูสุภาพมีมารยาทดีเช่นนี้จะเป็นคนเดียวกับปีศาจร้ายที่ฆ่าคนตามใจชอบที่สำนักวายุประจิมในตอนนั้น ท่าทางที่เปลี่ยนไปราวกับเป็นคนละคนเช่นนี้ช่างน่าประหลาดใจนัก
แต่ซูหย่าไม่ได้ประทับใจกับการแสดงของกู่อิ่งเลย ไม่ว่ากู่อิ่งจะมีมารยาทดีเพียงใด ซูหย่าก็ยังคงมีท่าทางห่างเหินเย็นชา
“มาดู? เจ้าอยากดูอะไรล่ะ? ให้ข้าลากเจ้าเด็กนั่นมาตบให้เจ้าดูอีกรอบงั้นหรือ?”
เทียนเจ๋อแทบจะอยากคุกเข่าต่อหน้าซูหย่า [เป็นอะไรไปอีกเนี่ย ถึงได้โกรธขนาดนี้?]
“ไม่ต้องหรอก ข้าแค่อยากถามว่าสวี่มู่ล่วงเกินครูซูหย่ายังไงก็เท่านั้น ถึงยังไงสวี่มู่ก็เป็นคนของวิหารมารโลหิต ถ้าเขาก่อเรื่องขึ้นที่นี่ ก็ต้องเป็นวิหารมารโลหิตเราที่ผิดเอง ถ้ามีอะไรที่ทำให้ไม่พอใจ พวกเราจะจัดการกับเขาให้เหมาะสมเอง” กู่อิ่งพูดอย่างสุภาพ ทัศนคติดีจนน่าตกใจ
จวินอู๋เสียไม่ได้มองกู่อิ่งเลยสักนิด นางแค่ก้มหน้าอยู่เงียบๆ ท่าทางเหมือนไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับนางทั้งนั้น แต่หูของนางไม่พลาดที่กู่อิ่งพูดเลยสักคำ
[คนอย่างเขาสามารถเสแสร้งได้ถึงขนาดนี้เชียว?]
กู่อิ่งตอนอยู่ในอาณาจักรล่างทำอะไรตามใจชอบแบบไม่สนกฎหมายใดๆ อวดดีและบ้าคลั่งอย่างถึงที่สุด แต่หลังจากไม่ได้เจอกันนาน ดูเหมือนเขาจะเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ไม่ว่าจะเป็นการพูดการจาหรือการกระทำ กระทั่งน้ำเสียงก็ยังต่างไปจากเดิม ถ้าเรื่องแบบเดียวกันนี้เกิดขึ้นในอาณาจักรล่าง จวินอู๋เสียแน่ใจว่ากู่อิ่งคงไม่นั่งพูดกับซูหย่าอย่างสงบแบบนี้ แต่คงลงมือโจมตีไปแล้ว
ที่นี่มีอะไรที่ต่างไปงั้นหรือถึงทำให้กู่อิ่งต้องข่มใจตัวเองแบบนี้? หรือว่าเขาจะมีเจตนาแอบแฝงอะไรอยู่?
ต้องเผชิญหน้ากับกู่อิ่งเช่นนี้ จวินอู๋เสียจึงต้องระวังการกระทำของตัวเองอย่างช่วยไม่ได้
เหตุผลที่สวี่มู่ถูกซูหย่าทำร้ายนั้นเป็นที่รู้กันทั่วสำนักธาราเมฆ แค่เพราะสวี่มู่ไปด่าจวินอู๋ถึงที่หอจันทร์แรมไม่หยุด จนถึงขั้นจะลงมือทำร้ายจวินอู๋ด้วย
แต่เมื่อคำพูดเหล่านั้นกระจายออกไป สิ่งต่างๆก็เปลี่ยนแปลงไปอย่างมาก
ที่สำนักธาราเมฆ ครูทุกคนไม่ได้รับอนุญาตให้เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับการต่อสู้และความขัดแย้งระหว่างลูกศิษย์ แม้ว่าศิษย์ของพวกเขาจะสู้อีกฝ่ายไม่ได้เลยก็ตาม ตราบใดที่วิธีการของพวกเขาไม่ได้โหดร้ายหรือเลวทรามต่ำช้าจนเกินไป พวกลูกศิษย์ก็ต้องรับมือด้วยตัวเอง
แต่ซูหย่าได้ก้าวออกมาแก้ไขวิกฤตของจวินอู๋ก่อนที่จวินอู๋จะได้รับบาดเจ็บซะอีก เห็นได้ชัดเลยว่ามันเป็นการขัดต่อกฎของสำนักธาราเมฆ