ตอนที่ 583 ไม่สน
ยามที่มองท่าทางหัวร้อนของปี้จู อันหลิงเกอก็แสดงท่าทางห้ามปรามออกมาอย่างชัดเจน
“ถ้าเช่นนั้นปี้จูออกไปก่อนนะเจ้าคะ” ปี้จูเข้าใจว่าอันหลิงเกอกำลังคิดอันใดอยู่จึงถอยออกไป
ตอนนี้พระชายาของนางกลับมาอยู่จวนด้วยความยากลำบาก แต่คาดมิถึงว่าทัวป๋าถิงฟางจะกัดมิปล่อย ทำให้นางอดรู้สึกโมโหมิได้
“นี่คือแม่นางปี้จูมิใช่หรือ ? เหตุใดจึงมาที่เรือนนายหญิงถิงฟางของพวกเราได้เล่า ? ”
ปี้จูเดินมาถึงหน้าเรือนทัวป๋าถิงฟางโดยมิรู้ตัวเพราะตอนนี้กำลังสร้างบ่อน้ำร้อน ประตูเรือนจึงถูกเปิดออกและสาวใช้ก็ต้องออกมายืนเฝ้าอยู่ที่หน้าประตู
แต่คาดมิถึงว่าจะได้มาเจอกับปี้จูสาวใช้คนสนิทของพระชายาจึงเป็นธรรมดาที่นางต้องโอ้อวดออกมา
“…” ปี้จูหมุนตัวคิดจะเดินออกมาแต่โดนสาวใช้เรียกไว้ก่อน
“ถ้าอย่างไรมาดูในเรือนนายหญิงของพวกเราหรือไม่ ? ”
เมื่อคำพูดนี้ดังขึ้น ปี้จูก็รู้สึกโมโหอีกครั้ง นางจึงหันกลับไปมองทันที
“แม้เช่อเฟยของเจ้ามีสักสิบบ่อก็ยังเป็นแค่อนุภรรยาเท่านั้น ! ”
ทัวป๋าถิงฟางที่กำลังเดินออกมาก็บังเอิญได้ยินเข้าพอดี นางจึงส่งสายตาให้สาวใช้ที่รีบสาวเท้ามาด้านหน้า ในขณะที่ปี้จูยังมิทันตอบสนองก็ถูกตบเข้าที่ใบหน้าสองครั้งแล้ว
“เจ้า ! ”
ดูเหมือนปี้จูมิอยากเชื่อว่าสาวใช้ของอนุคนหนึ่งจะกล้าตบหน้านาง !
“แม้เป็นคนของพระชายาแต่ก็เป็นแค่สาวใช้คนหนึ่ง ! นายหญิงถิงฟางของข้าเป็นคนที่เจ้าล่วงเกินได้หรือ ! ”
คำพูดนี้ทำให้ปี้จูได้สติขึ้นมาทันที เมื่อครู่ตนโดนยั่วโมโหจึงมิทันคิดไปชั่วขณะและตกหลุมพรางของพวกนางจนได้
ตอนนี้ถูกพวกนางสร้างความอัปยศให้แล้ว ปี้จูจึงได้แต่สงวนท่าทีและเดินออกมา นางจะให้พระชายารู้เรื่องนี้มิได้เด็ดขาด
ปี้จูที่เดินไปพลางคิดไปด้วยก็คาดมิถึงว่าจะพบอันหลิงเกอที่กำลังออกจากเรือนมาตามหานางพอดี
รอยบวมแดงบนใบหน้านาง แค่มองก็รู้แล้วว่าโดนตบมา
“เกิดอันใดขึ้น ! ” อันหลิงเกอตกใจ แต่ทันใดนั้นก็เปลี่ยนเป็นความโมโหแทน
“พระชายา…”
ปี้จูรีบเข้าไปหาอันหลิงเกอและเล่าเรื่องทั้งหมดให้ฟังเพราะมิอยากให้อันหลิงเกอทำอันใด เพราะตนแล้วสร้างความเข้าใจผิดกับทัวป๋าถิงฟางอีก
“แม้เจ้าเป็นเพียงสาวใช้ แต่ก็เป็นสาวใช้ของข้าอันหลิงเกอผู้นี้ ! ”
อันหลิงเกอคอยปกปิดจุดอ่อนมาโดยตลอด มิเคยสนใจเหตุผลอันใด แม้ปี้จูมีความผิดแต่ก็มิได้ลงมือกับคนของทัวป๋าถิงฟางก่อน ทัวป๋าถิงฟางทำเกินไปแล้ว !
เมื่อเห็นการมาเยือนของอันหลิงเกอ ด้านทัวป๋าถิงฟางก็แสดงท่าทางราวกับคิดไว้แต่แรกแล้ว
เพราะตอนนี้ท่านอ๋องเพิ่งสั่งให้คนสร้างบ่อน้ำร้อนให้ตน หากอันหลิงเกอลงมือก่อนก็ถือว่าริษยา !
แต่อันหลิงเกอมิได้สนอันใด นางเข้ามาตบหน้าทัวป๋าถิงฟางอย่างแรงหนึ่งครั้ง อึดใจต่อมาก็ยกเท้าถีบสาวใช้ที่คิดเข้ามาห้าม
เนื่องจากอันหลิงเกอฝึกฝนศิลปะการต่อสู้มาก่อนจึงทำให้สาวใช้พวกนั้นมิอาจเทียบกับนางได้จนสาวใช้ล้มกระแทกพื้นและลุกขึ้นมามิไหวอีก
แววตาเหลือเชื่อของทัวป๋าถิงฟางก็ทำให้ความโกรธในใจของอันหลิงเกอลดลงพอสมควร
“ทัวป๋าถิงฟาง จงจำไว้ว่าเจ้าเป็นแค่อนุ คนอื่นยอมเจ้า แต่ข้าอันหลิงเกอไม่มีทางยอม ! ”
หลังกล่าวจบแล้วนางก็ดึงตัวปี้จูที่กำลังตกตะลึงจนทำอันใดมิถูกออกมา
“เด็กเด็ก เด็กเด็ก ! ” เวลานี้ภายในใจของทัวป๋าถิงฟางเต็มไปด้วยความแค้น นางจึงตะโกนเรียกสาวใช้ทันที
“พาสาวใช้ไป ไปที่เรือนมู่เหล่าหวางเฟยแล้วไปที่เรือนท่านอ๋อง ข้าจักให้ทุกคนรู้เรื่องนี้ให้หมด ! ”
ท่าทางโมโหของทัวป๋าถิงฟางราวกับหมาบ้ามิมีผิด เดิมทีมู่เหล่าหวางเฟยอยากพักผ่อนดี ๆ สักครู่หนึ่ง แต่คาดมิถึงว่าทัวป๋าถิงฟางจะมาหาอย่างกะทันหัน
“มีเรื่องอันใดหรือ ? ” ฟางจูเข้าไปขวางสาวใช้ของทัวป๋าถิงฟาง
“รบกวนรายงานมู่เหล่าหวางเฟยให้ทราบว่าถิงฟางเช่อเฟยมาขอเข้าพบ” ตอนนี้เป็นเวลาเที่ยงวันพอดี ฟางจูจึงมิค่อยสบอารมณ์เมื่อเห็นทัวป๋าถิงฟาง
“รออีก 1 ชั่วยามแล้วกัน ตอนนี้มู่เหล่าหวางเฟยกำลังพักผ่อนอยู่”
“นี่…” สาวใช้หันไปมองสีหน้าทัวป๋าถิงฟางที่นางรู้ว่ามิเหลือความอดทนแล้ว
“รบกวนท่านรายงานให้หน่อยว่านายหญิงของข้าได้รับความอยุติธรรมมา หากมิโดนพระชายาบีบบังคับจนไร้หนทาง นายหญิงของข้าก็ไม่มีทางมารบกวนมู่เหล่าหวางเฟยแน่นอน”
มู่เหล่าหวางเฟยที่อยู่ในเรือน เมื่อได้ยินว่าเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับอันหลิงเกอก็ลืมตาขึ้นทันที
“ให้นางเข้ามา”
“เจ้าค่ะ”
เมื่อได้ยินมู่เหล่าหวางเฟยอนุญาตให้เข้าไป ทัวป๋าถิงฟางก็รู้สึกสบายใจได้ในที่สุด
“คารวะเหล่าหวางเฟยเจ้าค่ะ”
ก่อนหน้านี้มู่เหล่าหวางเฟยคิดทุกวิถีทางเพื่อจัดการนางมาโดยตลอด แต่ตอนนี้เป็นเพราะอันหลิงเกอ พวกนางจึงมาเดินอยู่บนเส้นทางเดียวกัน
สำหรับทัวป๋าถิงฟางแล้วการก้มหัวมิถือเป็นเรื่องใหญ่อันใด ขอแค่จัดการอันหลิงเกอได้ เพื่อให้นางสามารถแทนตำแหน่งของอันหลิงเกอได้ นางก็ยอม !
“เวลาอยู่กันตามลำพังเรียกข้าว่าหมู่เฟยก็พอ เรือนหลังแห่งนี้มีสตรีมิกี่คนที่ชนะใจข้าได้ ถิงฟางมานั่งนี่สิ”
มู่เหล่าหวางเฟยทำบรรยากาศให้ดูสนิทสนมและทำให้ทัวป๋าถิงฟางโล่งใจกว่าเดิมหลายเท่า
ขอแค่มู่เหล่าหวางเฟยมิถือสาเรื่องในอดีต นางก็ไม่มีปัญหาอันใดทั้งนั้น
“เจ้าค่ะ หมู่เฟย”
ทัวป๋าถิงฟางย่อตัวลงนั่งตรงข้ามมู่เหล่าหวางเฟยด้วยรอยยิ้ม แต่คิ้วขมวดราวกับมิอยากให้มู่เหล่าหวางเฟยเป็นกังวล แต่ก็อดมิได้ที่จะแสดงท่าทางโศกเศร้า
“เป็นอันใดไป ? เมื่อครู่ได้ยินว่าเจ้าได้รับความมิเป็นธรรม เจ้าเองก็รู้ดีว่าแม่เอ็นดูเจ้ามากที่สุด หากมีเรื่องทุกข์ใจอันใดก็สามารถมาหาแม่ได้”
มู่เหล่าหวางเฟยจบเรื่องเข้าใจผิดในอดีตด้วยคำพูดเพียงประโยคเดียว ทำให้ทัวป๋าถิงฟางเลิกคิดมากทันที
“หมู่เฟย…”
เมื่อเห็นท่าทีมู่เหล่าหวางเฟยเป็นเช่นนี้ ทัวป๋าถิงฟางก็มิอ้อมค้อมอีกต่อไป นางร้องไห้โฮและดึงตัวสาวใช้ที่ถูกอันหลิงเกอถีบเมื่อครู่มายืนด้านข้าง
ตอนนี้มุมปากของสาวใช้มีคราบเลือดติดอยู่ ท่าทางน่าเวทนายิ่งนัก
ส่วนใบหน้าของทัวป๋าถิงฟางก็เป็นรอยบวมแดง แค่ดูก็รู้แล้วว่าถูกตบอย่างแรงมา
“เกิดอันใดขึ้น ? ” มู่เหล่าหวางเฟยเอ่ยถามพร้อมขมวดคิ้ว ท่าทางราวกับเป็นห่วงยิ่งนัก
แต่ในใจของมู่เหล่าหวางเฟยมิได้เป็นเช่นนั้น เพราะเรื่องนี้เกี่ยวข้องกับอันหลิงเกอ เช่นนั้นนางก็ไม่มีทางสนใจคนไร้ความสามารถเยี่ยงทัวป๋าถิงฟางแน่นอน
ส่วนทัวป๋าถิงฟางก็จะไม่เข้าใจได้เยี่ยงไร การกระทำทั้งหมดนี้เพราะมู่เหล่าหวางเฟยอยากใช้ประโยชน์จากตนก็เท่านั้น เพียงแต่ตอนนี้นางยังกล่าวอันใดได้ ?
เพราะคนที่สามารถช่วยเหลือนางได้ก็มีเพียงมู่เหล่าหวางเฟยเท่านั้น
ในจวนอ๋องแห่งนี้ คนที่สามารถกำราบอันหลิงเกอและยังทำให้มู่จวินฮานเชื่อฟังได้ก็คงมีแต่มู่เหล่าหวางเฟยผู้เดียว
ในเวลานี้ทัวป๋าหลิวลี่เลิกเล่นเล่ห์แล้ว หากมู่เหล่าหวางเฟยยอมเชื่อและสนับสนุนนางย่อมมิใช่เรื่องเลวร้ายไปเสียทีเดียว
เรื่องมาถึงขั้นนี้แล้ว ถ้าทัวป๋าถิงฟางสามารถสร้างปัญหาให้อันหลิงเกอได้ มู่เหล่าหวางเฟยก็ไม่มีทางปล่อยโอกาสดีไปหรอก
“คือ พระชายา…”
“หุบปาก ! ” ทัวป๋าถิงฟางแสร้งห้ามมิให้สาวใช้กล่าวออกมา
“อันหลิงเกอหรือ ? พระชายาที่โดนปลดเยี่ยงนางกล้ารังแกเจ้าหรือ ! ”
เมื่อมู่เหล่าหวางเฟยกล่าวเช่นนี้ก็แสดงว่ามิชอบอันหลิงเกอจากใจจริงซึ่งทัวป๋าถิงฟางก็รู้ดีแก่ใจอยู่แล้ว
“พระชายามิได้ตั้งใจเสียทีเดียวหรอกเจ้าค่ะ แค่พระชายาเห็นถิงฟางมีบ่อน้ำร้อนเหมือนนางจึงมิพอใจและเป็นถิงฟางที่มิดีเอง ลูกมิได้ห้ามตอนที่ท่านอ๋องสั่งสร้างบ่อน้ำให้จึงเกิดเรื่องนี้ขึ้นเจ้าค่ะ”
ใครมิรู้บ้างว่าเป็นทัวป๋าถิงฟางเองที่ไปขอให้สร้างบ่อน้ำร้อนบ้าง แต่ตอนนี้กลายเป็นความผิดของมู่จวินฮานไปเสียอย่างนั้น !
เมื่อได้ฟังแล้วมู่เหล่าหวางเฟยก็เค้นเสียง ฮึ อยู่ในใจ สตรีผู้นี้ช่างเห็นแก่ตัวยิ่งนัก
“มีศักดิ์เป็นพระชายา เหตุใดจึงมิมีความอดทนกับเรื่องเล็กน้อยเลย ? ” มู่เหล่าหวางเฟยกล่าวพร้อมแสดงท่าทีโมโหออกมา แต่ในความเป็นจริงแล้วแค่อยากใช้ทัวป๋าถิงฟางจัดการกับอันหลิงเกอเท่านั้น