ตอนที่ 266 แต่งงานกับข้า
แต่เขาเข้าใจนิสัยของซูหลิ่วดี ถ้านางไม่ยอม เขาก็ทำอะไรนางไม่ได้ ยิ่งตอนนี้เขายังมีภรรยาที่อยู่ด้วยกันมายี่สิบกว่าปี พอนึกได้อย่างนี้ เขาก็สะกดความคิดของตนไว้
เมื่อยี่สิบกว่าปีก่อนซูหลิ่วไม่รักเขา เวลานี้ก็ยังเหมือนเดิม แต่เขานึกไม่ถึงว่าเมื่อยี่สิบกว่าปีก่อนซูหลิ่วรักกู้เหยี่ยน ยี่สิบกว่าปีต่อมาซูหลิ่วก็ยังรักกู้เฉินหรง ตั้งแต่ต้นจนจบนางหนีไม่พ้นสกุลกู้
เมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน เขาได้แต่มองดูซูหลิ่วก้าวเข้าไปในกับดัก เวลานี้เขาไม่มีวันยอมให้ซูหลิ่วถูกสกุลกู้หลอกอีก เขาไม่อยากเห็นซูหลิ่วถูกทำร้ายอย่างนั้นอีก กับลูกของกู้เหยี่ยนและซูเหมย เขารู้สึกรังเกียจ
“เจ้าหินเผย การแต่งงานของลูกปล่อยให้ลูกตัดสินใจเอง คนเป็นพ่อแม่ทำไมต้องเข้าไปก้าวก่าย ถ้าทั้งสองรักใคร่จริงใจต่อกัน ข้าก็ยินดีด้วย
แต่ถ้าพวกเขาไม่มีใจให้กัน ทำไมต้องบังคับ เรื่องระหว่างเราในอดีตไม่เกี่ยวข้องกับลูก
เจ้าหิน เวลาผ่านไปนานมาก เวลานี้เจ้ามีทุกอย่างแล้ว มีเมียดีอยู่ใกล้ชิด เรื่องราวในอดีตก็ปล่อยให้ผ่านไป อย่าทำให้ลูกๆ ลำบากใจ”
“ชีวิตนี้ข้าไม่มีอะไรเสียดาย ข้าเสียดายแต่เจ้าเท่านั้น ซูหลิ่ว ความรักบ่มเพาะขึ้นได้ ปิงปิงกับหลียวนคู่ควรกันมาก เราเกี่ยวดองกันไม่ได้หรือ
สำหรับกู้เฉินหรง เพื่อเห็นแก่เจ้า ข้าจะไว้ชีวิตเขา แต่ยาแก้พิษข้าไม่มีวันให้เขาแน่ พรุ่งนี้เช้าข้าจะให้คนไล่เขาออกไป”
“เจ้าหิน ข้ายังยืนยันคำเดิม เรื่องของกู้เหยี่ยนไม่เกี่ยวข้องกับกู้เฉินหรง เรื่องของข้ากับกู้เฉินหรงไม่อาจพูดให้เจ้าฟังอย่างละเอียดได้ ข้าติดหนี้เขามากเหลือเกิน ถ้าเจ้ายินดีช่วยเขา ไม่ต้องให้ลูกลำบากใจ ข้ายินดีทำทุกอย่าง”
เผยไป๋ชวนมองซูจิ่วซือด้วยความประหลาดใจ “เจ้ายินดีรับปากข้าทุกอย่างจริงหรือ?”
“จริง”
“เจ้าบ้าจริงๆ”
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะผิดหวังหรืออะไร ในใจของเผยไป๋ชวนรู้สึกขมขื่น เมื่อก่นนางก็เคยดึงดันเพื่อกู้เหยี่ยน เวลานี้เพื่อลูกเลี้ยงของกู้เหยี่ยนนางก็ยังเป็นอย่างนี้ ซูหลิ่วทำไมโง่อย่างนี้ ทั้งๆ ที่เป็นคนฉลาด ทำไมจึงหนีไม่พ้น
เมื่อก่อนเขาเชื่อฟังซูหลิ่ว ยอมให้ซูหลิ่วกับกู้เหยี่ยนสมหวัง คราวนี้เขาจะไม่มีวันซ้ำรอยเดิมอีก
ในเมื่อซูหลิ่วรับปากว่ายอมทุกอย่าง เขาก็จะทำทุกอย่างเพื่อให้ซูหลิ่วล้มเลิกความคิดนี้
“แต่งงานกับข้า”
เผยไป๋ชวนพูดออกมาอย่างไม่ลังเล
ซูจิ่วซือนึกไม่ถึงว่าเผยไป๋ชวนจะตั้งเงื่อนไขนี้ นางตะลึงชั่วครู่แล้วพูดขึ้น “เจ้าหิน เจ้ามีเมียแล้ว เจ้ากับเมียอยู่กินกันมายี่สิบกว่าปี ทำไมจึงตั้งเงื่อนไขที่เหลวไหลอย่างนี้
เจ้าพูดอย่างนี้เคยนึกถึงความรู้สึกของนางหรือไม่ เรื่องระหว่างเรามันผ่านไปยี่สิบกว่าปีแล้ว ถึงจะเอาชีวิตเข้าแลกข้าก็ยินดี”
“ข้าจะเอาชีวิตเจ้ามาทำอะไร? ซูหลิ่ว คนที่ข้าอยากแต่งงานด้วยก็คือเจ้า ตั้งแต่เมื่อยี่สิบกว่าปีก่อน นี่เป็นเรื่องที่ข้าเสียดายมาตลอด ข้าไม่อาจทนดูเจ้าทำอะไรโง่ๆ ปล่อยให้คนสกุลกู้เหยียบย่ำทำร้าย
เจ้าไม่ต้องพูดอะไรอีก ขอแต่ให้เจ้ารับปากว่าจะแต่งงานกับข้า ข้าจะเอายาแก้พิษให้กู้เฉินหรง ไม่เช่นนั้นไม่มีวันเด็ดขาด”
ซูจิ่วซือยังไม่ทันตอบ ก็มีสาวใช้จากข้างนอกเข้ามารายงานอย่างนอบน้อม “จ้าวหุบเขา คุณชายกู้มาแล้ว”
“ให้เขาเข้ามา”
พอเผยไป๋ชวนสั่ง ประตูห้องก็ถูกผลักเข้ามาทันที กู้เฉินหรงเดินเข้ามา พอเห็นซูจิ่วซืออยู่กับเผยไป๋ชวน กู้เฉินหรงก็เดินไปหาซูจิ่วซือ ยื่นมือไปจับมือซูจิ่วซือไว้
การกระทำนี้ทำให้สีหน้าของเผยไป๋ชวนหม่นหมองลง เจ้าเด็กนี่จงใจทำสินะ
——
ตอนที่ 267 มีคนรักแล้ว
เมื่อก่อนเขาพ่ายแพ้แก่กู้เหยี่ยน เวลานี้ก็ยังพ่ายแพ้แก่ลูกเลี้ยงของกู้เหยี่ยน นี่เป็นเรื่องที่เขายอมไม่ได้เด็ดขาด
“จ้าวหุบเผย ข้ามีคนที่ข้ารักอยู่แล้ว ชาตินี้นอกจากจิ่วซือแล้ว ข้าไม่แต่งกับใครเด็ดขาด เรื่องการแต่งงาน ขออภัยที่ไม่อาจทำตามได้ ไม่ต้องเสนอเงื่อนไขให้จิ่วซือ ฆ่าข้าโดยตรงได้เลย”
กู้เฉินหรงจ้องหน้าเผยไป๋ชวน สายตาราวกับจะบอกว่ายอมตาย เขาไม่รู้ว่าซูจิ่วซือกับเผยไป๋ชวนมีความสัมพันธ์กันอย่างไรในอดีต ห่วงแต่ว่าซูจิ่วซือจะทำอะไรที่ฝืนใจตัวเองเพื่อช่วยชีวิตเขา เรื่องนี้เขาตัดสินใจเด็ดขาดแล้ว
เผยไป๋ชวนยิ้มหยัน “ปิงปิงชอบเจ้านับว่าเป็นบุญของเจ้า กู้เฉินหรง ในเมื่อเจ้าไม่รู้จักที่สูงที่ต่ำ เรื่องการแต่งงานเป็นอันยกเลิก ใครก็ได้ พาตัวกู้เฉินหรงออกไป”
“เจ้าหิน…”
ซูจิ่วซือรีบร้องห้าม
กู้เฉินหรงแตะหลังมือซูจิ่วซือ ทำท่าให้ซูจิ่วซือรู้ว่าไม่ต้องร้อนใจ แล้วพูดต่อ “จ้าวหุบเผย จะไล่ข้าก็ได้ ข้ารู้ว่าท่านกับเผยฮูหยินแต่งงานกันมายี่สิบกว่าปีแล้ว เผยฮูหยินอยู่กับท่านตลอดเวลายี่สิบกว่าปี จ้าวหุบเผยถ้าจะทำอะไรลงไปต้องคิดให้ดี อย่าทำร้ายจิตใจเผยฮูหยิน
หลียวนเป็นลูกชายของคนที่เคยคบกัน ถ้าจ้าวหุบเผยนึกถึงมิตรภาพก่อนเก่า ก็ไม่ควรจะบังคับจิตใจกัน หลียวนไม่ได้รักลูกสาวท่าน ลูกสาวท่านก็เป็นอย่างนี้ ทำไมต้องทำร้ายคนทั้งสองไปตลอดชีวิต หวังว่าจ้าวหุบเผยจะพิจารณาให้ดีก่อนทำ”
“เรื่องของข้าไม่ต้องให้เจ้ามาสั่งสอน กู้เฉินหรง เรื่องนี้เจ้าเหมือนกับพ่อบุญธรรมของเจ้า ทำท่าอย่างกับลึกซึ้งจริงใจ ถอดแบบมาจากกู้เหยี่ยนจริงๆ”
“เลือดในตัวข้าไม่ใช่ของสกุลกู้ ถ้าท่านไม่ชอบคนสกุลกู้ หลียวนมีเลือดสกุลกู้ ท่านกลับบีบให้หลียวนยอมเป็นเขย นี่ไม่ขัดแย้งกันเองหรือ
อ้อ ยังมีอีกเรื่องนี้ที่ข้าลืมบอกจ้าวหุบเผย หลายวันมานี้ข้าไม่มีอะไรทำ เลยเผลอไปเด็ดดอกหลานกู่ฮวาของจ้าวหุบเผยหมด รบกวนจ้าวหุบเผยปลูกใหม่ ขออภัย ข้าไม่ได้เจตนา”
กู้เฉินหรงพูดเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น เขาไม่ได้เจตนา แต่ก็มีเจตนา อย่างน้อยเขาก็อยู่ที่เขากุยอวิ๋นซานมาระยะหนึ่ง ไม่ใช่ไม่ได้อะไรเลย ดอกหลานกู่ฮวาเป็นผลตอบแทนที่เขาได้รับ
เผยไป๋ชวนโกรธจัด ดอกหลานกู่ฮวาเป็นดอกไม้หายากที่สุดในหมู่บ้านเขากุยอวิ๋นซาน และเป็นกระสายยาของเผยไป๋ชวน เขาไม่รู้ว่าเผยไป๋ชวนป่วยด้วยโรคอะไรบ้าง รู้แต่ว่าเผยไป๋ชวนต้องกินยาทุกวัน และไม่ใช่โรคเล็กน้อย ดอกหลานกู่ฮวาเป็นกระสายยาสำคัญ
เวลานี้ดอกหลานกู่ฮวาทั้งหมดในหมู่บ้านเขากุยอวิ๋นซานอยู่ในมือของเขา อย่างมากเขาก็ตายพร้อมกับเผยไป๋ชวน
เผยไป๋ชวนไม่รู้ว่ากู้เฉินหรงรู้เรื่องนี้มาจากไหน ถึงได้รู้ว่าดอกหลานกู่ฮวาเป็นกระสายยาของเขา ยานี้คนใกล้ชิดจัดการให้ ใครหนอที่เผยความลับนี้ เขาต้องตรวจสอบคนใกล้ชิดอย่างละเอียด
“กู้เฉินหรง เจ้าอย่าลืม ที่นี่เป็นหมู่บ้านเขากุยอวิ๋นซาน ถึงเจ้าจะเก่งกาจแค่ไหน ก็หนีออกไปไม่ได้ ถ้าคิดจะต่อกรกับข้า ข้าจะบั่นเจ้ากับลูกน้องอีกสองคนให้เป็นท่อนๆ ”
คำนี้เขาเจตนาจะพูดให้ซูจิ่วซือฟัง ซูจิ่วซือพยายามควบคุมความรู้สึกไว้ เผยไป๋ชวนเวลานี้ไม่ใช่เผยไป๋ชวนในอดีตแล้ว
“จ้าวหุบเผยถ้าไม่กลัวตาย ก็ลงมือได้เลย เราจะได้ไปอยู่ปรโลกด้วยกัน”
กู้เฉินหรงสีหน้าไม่หวาดหวั่น เขาไม่เชื่อว่าเผยไป๋ชวนไม่กลัวตายจริงๆ พอถึงตอนนี้เขาเองกลับไม่กลัวตาย คิดแต่จะปกป้องซูจิ่วซือ ไม่ให้เผยไป๋ชวนบีบคั้นซูจิ่วซือ
“เจ้าหิน ข้าตกลง”
ราวกับว่าตัดสินใจเด็ดขาด จู่ๆ ซูจิ่วซือก็รับปาก