กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ บทที่ 676
ฌอนตอบอย่างตื่นเต้นว่า “งั้นผมจะฟังพ่อนะ!”
โดนัลด์พยักหน้าอย่างพึงพอใจขณะที่เขาพูด “เข้าไปข้างในกันเถอะ และบอกให้ชาร์ลีให้โอสถฟื้นฟูหนึ่งเม็ดกับพ่อ!”
“ไปขอยาจากเขาเนี่ยนะ?” ฌอนรีบถาม “พ่อคิดจะไปขอยังไงเหรอครับ?”
“ด้วยการคุกเข่า!” โดนัลด์ตอบอย่างเฉยเมยว่า “ในเมื่อทั้งตระกูลมัวร์ได้คุกเข่าลงต่อหน้าชาร์ลีแล้ว เราก็ต้องคุกเข่าต่อหน้าเขาด้วย!”
“คุกเข่า? อยากให้ผมคุกเข่าต่อหน้าชาร์ลีเนี่ยนะ?” ฌอนลุกขึ้นทันทีในขณะที่เขาตะโกนว่า “พ่อต้องการให้ผมคุกเข่าต่อหน้ามันงั้นเหรอ? พ่อครับ ทำไมไม่ฆ่าผมแทนล่ะ?”
โดนัลด์อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วขณะจ้องมองลูกชายของเขา และพูดว่า “ลูกเคยได้ยินสิ่งที่พ่อบอกลูกก่อนหน้านี้หรือเปล่า?”
ฌอนมีสีหน้าเศร้าและหดหู่มากในขณะที่เขาพูดต่อว่า “แต่พ่อครับ พ่อกำลังขอให้ผมคุกเข่าต่อหน้ามันนะ! ผมเคยคุกเข่าต่อหน้าใครอีกนอกจากพ่อกับปู่? พ่อบอกผมว่าผู้ชายไม่ควรคุกเข่าต่อหน้าคนอื่นไม่ใช่เหรอ?”
โดนัลด์หัวเราะเยาะก่อนจะตอบว่า “ถ้าหานซิ่นคิดแบบเดียวกับลูกตอนที่เขาถูกทำให้อับอายขายหน้าในอดีต เขาคงไม่ได้ชื่อว่าเป็นเทพเจ้าแห่งสงครามในประวัติศาสตร์จีนหรอกนะ!”
หลังจากนั้นโดนัลด์ก็ถามว่า “การคุกเข่าต่อหน้าคนอื่นสำคัญอย่างไรงั้นเหรอ? ก็เพราะลูกสามารถคุกเข่าต่อหน้าคนก่อนที่จะแทงเขา นั่นคือวิธีที่ฮีโร่ตัวจริงทำยังไงล่ะ!”
ฌอนพยักหน้าเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำพูดของพ่อและเขาก็ตอบว่า “ก็ได้ครับ ผมจะเชื่อพ่อ”
โดนัลด์ตบไหล่ลูกชายเบา ๆ ขณะที่เขายิ้มและกล่าวว่า “ความสามารถในการปรับตัวให้เข้ากับการเปลี่ยนแปลงก็เป็นการพัฒนาครั้งใหญ่เช่นกัน!”
หลังจากนั้น โดนัลด์ก็ไม่สามารถซ่อนความตื่นเต้นบนใบหน้าของเขาได้ในขณะที่เขาพูด “ตามพ่อมาที่คฤหาสน์ตระกูลมัวร์เดี๋ยวนี้!”
***
ในเวลานี้ ชาร์ลีได้ช่วยนายท่านมัวร์ให้ลุกขึ้นยืนได้แล้ว
ขณะที่นายท่านมัวร์ยืนขึ้น สมาชิกคนอื่น ๆ ของนายท่านมัวร์ก็เดินตามเขาไปด้วย
ทุกคนยืนเข้าแถวเพื่อมอบของขวัญวันเกิดให้นายท่านมัวร์ในเวลานี้ ดังนั้น ชาร์ลีจึงกลับมานั่งที่ของเขาในขณะที่เขาให้นายท่านมัวร์ดำเนินงานวันเกิดของเขาต่อไป
หลังจากที่ชาร์ลีกลับมาที่ที่นั่งของเขา มีคนกลุ่มหนึ่งเข้ามารวมตัวกันรอบ ๆ ตัวเขาขณะที่พวกเขาพูดกับชาร์ลีอย่างตื่นเต้น
ทุกคนต่างเสนอราคาสำหรับโอสถฟื้นฟูอันนี้
ยังมีคนที่เริ่มประมูลจากสามร้อยล้านดอลลาร์ ไปจนถึงสี่ร้อยล้านดอลลาร์และสูงถึงห้าร้อยล้านดอลลาร์ในคราวเดียวกัน
อย่างไรก็ตาม ชาร์ลีตอบอย่างเฉยเมยว่า “ผมต้องขอโทษทุกคนด้วยนะครับ แต่ผมได้รับโอสถฟื้นฟูมาโดยบังเอิญจริง ๆ ผมไม่มียาเหล่านี้อีกแล้วหลังจากที่มอบให้นายท่านมัวร์”
มีคนจำชาร์ลีได้และเขารู้ว่าเขาไม่ใช่ใครอื่นนอกจากปรมาจารย์เวดผู้ยิ่งใหญ่ที่ฆ่าแจ็ค เยลแมน ปรมาจารย์ฮวงจุ้ยจากฮ่องกงให้ตายที่งานอภิปรัชญาที่คฤหาสน์ตระกูลไวท์ ดังนั้นเขาจึงตะโกนออกมาว่า
“ปรมาจารย์เวด ผมรู้ว่าคุณเป็นผู้นำสูงสุดของแวดวงอภิปรัชญา! ผมแน่ใจว่าคุณต้องปรุงยานี้ด้วยตัวคุณเอง โปรดเห็นใจพวกเรา ได้โปรดช่วยปรุงยาเหล่านี้ให้เหล่าคนชราอย่างพวกเราด้วยเถอะครับ พวกเรายินดีอย่างยิ่งที่จะจ่ายให้คุณในราคาสูงสุดเท่าที่เราทำได้สำหรับยาเม็ดนี้!”
ในเวลาเดียวกันนี้ ชาร์ลีคิดในใจและรู้ว่าเขาจะไม่สามารถพบกับความสงบสุขในชีวิตได้แน่ ถ้าใครรู้ว่าเขามีความสามารถในการปรุงโอสถฟื้นฟู ดังนั้นเขาจึงตอบเบา ๆ ว่า “ถึงแม้ว่าผมจะเป็นผู้นำสูงสุดของแวดวงอภิปรัชญา แต่ก็มีบางสิ่งที่เกินความสามารถของผมนะครับ”
ขณะที่ชาร์ลีพูด เขาก็แสดงสีหน้าเสียใจขณะกล่าวว่า “จากการค้นคว้าส่วนตัวของผม โอสถฟื้นฟูนี้ได้รับการกลั่นโดยแพทย์อัจฉริยะและจอมเวทในสมัยโบราณ มันเป็นยาที่ได้รับการปรุงมาโดยเฉพาะสำหรับจักรพรรดิและเหล่านายพลในกองทัพ เมื่อเวลาผ่านไป ดูเหมือนว่ายานี้ค่อย ๆ จางหายไป
แม้แต่วิธีการกลั่นและปรุงยาก็สูญหายไปด้วย ดังนั้นผมเชื่อว่ามันเป็นไปไม่ได้สำหรับทุกคนที่จะสกัดโอสถได้เลยในตอนนี้ อย่างไรก็ตาม พวกคุณทุกคนสามารถมั่นใจได้ว่าผมจะแบ่งปันยานี้กับทุกคนอย่างแน่นอนหากผมมีทักษะและความสามารถในการปรุงโอสถนี้ได้ในอนาคต!”
เมื่อทุกคนได้ยินคำพูดของชาร์ลี พวกเขาอดไม่ได้ที่จะยอมแพ้ ในเวลาเดียวกัน พวกเขาได้แต่หวังว่าชาร์ลีจะสามารถปรุงยาอายุวัฒนะได้จริง ๆ ในสักวันหนึ่ง
โดนัลด์และลูกชายของเขาเข้าไปในคฤหาสน์ตระกูลมัวร์ในเวลานี้ เมื่อฌอนได้ยินคำพูดของชาร์ลี เขาก็รีบพูดกับพ่อของเขาว่า “พ่อครับ ชาร์ลีบอกว่าเขาไม่มียาฟื้นฟูอีกแล้ว!”
“ไม่มีอีกแล้วเหรอ?” โดนัลด์ยิ้มอย่างดูถูกก่อนจะพูดอย่างมั่นใจ “พ่อไม่เชื่อเขาหรอก!”