DC บทที่ 347: วิชาการต่อสู้ระดับเซียน
เมื่อนิกายล้านอสรพิษประมูลสามล้านก้อนหินวิญญาณ รอยยิ้มลึกลับก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าซูหยาง และเขาก็พูดขึ้นว่า “สามล้านห้าแสนก้อนหินวิญญาณ”
“เจ้าเด็กโคตรเลวนี่ ถ้าข้ามิฆ่าเจ้า มิต้องถือว่าข้าเป็นผู้ฝึกยุทธ” ฟูกว่างกัดฟัน
“สี่ล้านก้อนหินวิญญาณ”
ซูหยางยกมือเขาขึ้นอีกครั้ง “สี่ล้านห้าแสนก้อนหินวิญญาณ”
เขาพลันหันไปมองดูห้องวีไอพี ซึ่งแน่นอนว่าเป็นตรงที่ฟูกวางนั่งอยู่ คล้ายกับว่าเขาสามารถเห็นทะลุกระจกดำและเผยให้อีกฝ่ายเห็นถึงรอยยิ้มปีศาจร้าย
“!!!”
รอยยิ้มชั่วร้ายของซูหยางที่มองดูเหมือนกับว่าเต็มไปด้วยแผนการณ์ทำให้ฟูกวางรู้สึกหนาวเยือกไปทั่วไขสันหลัง
“เจ้าเด็กเลวนี่พยายามที่จะใช้แหวนกัมปนาทกับข้าจริงๆด้วย คิดหรือว่าข้าจักยอมให้เกิดขึ้น”
ฟูกวางกำมือเป็นกำปั้นแน่น เล็บมือของเขาจิกเข้าไปในเนื้อจนทำให้เลือดไหล
“นิกายล้านอสรพิษประมูล หกล้านก้อนหินวิญญาณ” เขากล่าวเสียงดัง สร้างความแตกตื่นให้ไม่เพียงแต่คนในห้องธรรมดาแต่ก็ยังไปถึงคนในห้องวีไอพีด้วย
กระทั่งผู้อาวุโสที่ยืนข้างเขาก็ยังมีสีหน้าตกใจ
“จ-เจ้านิกาย นั่นมากเกินกว่าวงเงินค่าใช้จ่ายที่เราตัดสินใจไว้ เรามีเพียงแค่ห้าล้านก้อนหินวิญญาณสำหรับการประมูลในวันนี้ และนั่นก็ถือเป็นเงินฉุกเฉิน”
ฟูกวางคำราม “ข้ารู้ ข้าได้นำมาเพิ่มอีกหนึ่งล้านจากกระเป๋าเงินส่วนตัวของข้าในกรณีพิเศษก่อนที่เราออกจากนิกาย ดังนั้นควรจะถือได้ว่าไม่มีปัญหา”
“แต่นี่เราพูดถึง หกล้านก้อนหินวิญญาณเชียวนะท่านเจ้านิกาย มันจักส่งผลกระทบต่อนิกายและศิษย์ของเราไปอีกหลายปี”
“ได้โปรดพิจารณาเช่นนี้ท่านเจ้านิกาย”
“ต่อให้นิกายกุสุมาลย์พ้นพิสัยได้แหวนกัมปนาทไป พวกเขาก็มีจอมยุทธอย่างมากเพียงสองสามคนในเขตปฐพีวิญญาณ แหวนกัมปนาทวงเดียวมิได้ทำร้ายพวกเราได้มากนัก หกล้านก้อนหินวิญญาณจักมีผลกระทบต่อพวกเรามากกว่านั้น”
หลังจากครุ่นคิดชั่วขณะ ฟูกวางก็พยักหน้า “แต่ทว่าข้าได้ประมูลสินค้าไปแล้ว ท่านเจ้าก็อยู่ที่นี่เช่นกัน ดังนั้นข้ามิอาจทำตัวโง่งมด้วยการยกเลิกข้อเสนอของข้าได้ มิเช่นนั้นพวกเราก็จักกลายเป็นตัวตลก”
“อย่ากังวลท่านเจ้านิกาย เจ้าเด็กเลวนั่นต้องพยายามที่จะซื้อแหวนกัมปนาทแน่นอน เขาเป็นคนที่เกลีดความพ่ายแพ้”
“ใช่แล้ว เขามิพลาดการประมูลแม้แต่รายการเดียวในวันนี้ ข้าสงสัยว่าเขาจะปล่อยให้ของชิ้นนี้ไปด้วยงั้นหรือ”
อย่างไรก็ตามซูหยางก็ได้สร้างความผิดหวังให้กับความคาดหวังของนิกายล้านอสรพิษ ในเมื่อเขาเจตนาเพิ่มราคาก็เพียงแค่ให้นิกายล้านอสรพิษเสียเงินทั้งหมด กระทั่งยังส่งสายตาข่มขู่ไปยังฟูกวางเพียงแค่ทำให้อีกฝ่ายหวาดกลัว
“หกล้านก้อนหินวิญญาณครั้งที่หนึ่ง” หวังชูเหรินเริ่มนับถอยหลัง
“เกิดอะไรขึ้น ทำไมเขาจึงยังไม่ประมูล”
“เขาจะปล่อยให้พวกเราได้ของชิ้นนี้จริงๆรึ”
“เป็นไปได้ไหมที่เขามีเงินไม่พอ”
“แย่แล้ว นี่พวกเรากำลังพูดถึงเงินหกล้านก้อนหินวิญญาณ”
“หกล้านครั้งที่สอง…”
“ซวย ซวย ซวย เขากำลังปล่อยให้เราได้มันไปจริงๆ”
“เจ้าเด็กเลวนั่น มันทำให้พวกเราเสียหกล้านก้อนหินวิญญาณ”
“และขาย แหวนกัมปนาทตกเป็นของนิกายล้านอสรพิษ” หวังชูเหรินยื่นส่งแหวนกัมปนาทให้ผู้ช่วยคนหนึ่งของเธอให้นำไปส่งให้กับพวกเขาในห้องวีไอพี
“ฮ่าฮ่าฮ่า ขอแสดงความยินดี สำนักที่แข็งแกร่งอย่างเช่นนิกายล้านอสรพิษสมควรได้รับสมบัติที่ดีจริงๆ ดูแลมันให้ดี แน่นอนว่าพวกท่านจำเป็นต้องฝากโชคชะตาไว้กับมัน” ซูหยางแสดงความยินดีกับพวกเขาพร้อมกับปรบมือสร้างความมึนงงให้กับทุกคนที่นั่น
หลังจากที่ได้ยินคำพูดของซูหยาง คนจากนิกายล้านอสรพิษทุกคนต่างพากันรู้สึกว่าเลือดเดือดพล่านไปด้วยความโกรธแค้น
“ท่านเจ้านิกาย ให้ข้าไปแก้แค้นเถอะ ข้าต้องการสับเขาเป็นชิ้นและป้อนให้หมากินด้วยตนเอง”
“ไม่ ให้ข้าจัดการเรื่องนี้ ข้าจักฉีกแขนขาและดื่มเลือดของเขา”
“เงียบ ผู้อาวุโสใหญ่เหรินจักจัดการเรื่องนี้เอง” ฟูกวางคำรามเสียงต่ำ
เขาพลันหันไปมองดูผู้อาวุโสเหรินและกล่าวว่า “ท่านสามารถฆ่าทุกคนได้ยกเว้นเขา ข้าต้องการทรมานเขาด้วยตนเอง”
“ขอรับท่านเจ้านิกาย…”
ไม่กี่นาทีหลังจากนั้น ยามเมื่อนิกายล้านอสรพิษจ่ายหกล้านก้อนหินวิญญาณอย่างไม่เต็มใจ พร้อมกับทำให้กระเป๋าเงินว่างเปล่าไปในเวลาเดียวกัน หวังชูเหรินก็ทำการประมูลต่อ
“ยังมีของอีกสองอย่างเหลืออยู่ในการประมูลวันนี้ ขอให้ข้าได้แนะนำของชิ้นถัดไป”
หวังชูเหรินได้นำม้วนคัมภีร์บอกมาและแสดงมันให้กับผู้คน
“นี่คือวิชาการต่อสู้ระดับเซียน มันมีชื่อเรียกว่าคัมภีร์เข็มพันสวรรค์ คัมภีร์นี้มี 9 ระดับและแต่ละระดับจะเพิ่มจำนวนเข็มที่ท่านสามารถเรียกมาใช้ได้ระดับละ 1,000 เข็ม สำหรับพลังของเข็มแต่ละเล่มนั้น… มันสามารถเทียบได้กับคนที่อยู่ในระดับต้นของเขตปฐพีวิญญาณ สำเร็จวิชานี้ก็เปรียบเหมือนได้รับความแข็งแกร่งของจอมยุทธในเขตปฐพีวิญญาณนับหมื่น
“ช่างเป็นวิชาที่น่ากลัวมาก”
“ในที่สุดโลกนี้ก็มีวิชาระดับเซียนอื่น นานกว่าร้อยปีแล้วนับตั้งแต่ชิ้นสุดท้ายปรากฏขึ้น”
“ต่อให้มันเป็นวิชาที่ทรงพลังอย่างเหลือเชื่อ คงจะเป็นเรื่องยากในการฝึกเกินบรรยายเช่นกัน”
“ต่อให้ข้าต้องการเก็บมันไว้ให้สำนัก ข้าก็ยังสงสัยว่าจักมีใครที่สามารถฝึกมันได้อย่างแท้จริง”
“หวาว… นี่เป็นวิชาระดับเซียน นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าได้เห็น ศิษย์พี่ชายท่านยังคงจะซื้อมันหรือไม่
เหล่าศิษย์รุ่นเยาว์ถามซูหยาง กระทั่งหวังชูเหรินก็อดไม่ได้ที่จะมองดูเขา
ซูหยางเพียงแค่สายหน้าและกล่าวว่า “มันเป็นเพียงแค่วิชาระดับเซียน”
ถ้าเขาต้องการ เขาสามารถนำวิชาระดับเซียนออกมาได้มากกว่าโหลสำหรับนิกายกุสุมาลย์พ้นพิสัย”
“ยิ่งไปกว่านั้นต่อให้เราได้มันไปเราก็ไม่สามารถที่จะฝึกมันได้ ไม่เหมือนวิชาฝีมือ วิชาการต่อสู้ต้องการพลังมหาศาลในการฝึกมันให้ได้ดี เจ้าจำเป็นต้องอยู่ในเขตอัมพรวิญญาณเป็นอย่างน้อยในการที่จะเรียนวิชาเข็มพันสวรรค์”
“เขตอัมพรวิญญาณรึ… กระทั่งผู้นำนิกายก็ยังอยู่เพียงแค่ปฐพีวิญญาณเท่านั้นเอง” ศิษย์รุ่นเยาว์ถอนหายใจ
“ราคาเริ่มต้นสำหรับเข็มพันสวรรค์จะอยู่ที่ 2 ล้านก้อนหินวิญญาณ” หวังชูเหรินประกาศ