DC บทที่ 348: นักปรุงยาลึกลับ
หลังจากที่ประกาศราคาของวิชาการต่อสู้ระดับเซียน ผู้คนก็เริ่มประมูลมันทันที
อย่างไรก็ตามไม่มีคนเข้าร่วมประมูลมากเท่าที่ได้คาดหมายกันไว้ นั่นเป็นเพราะผู้คนส่วนใหญ่ในห้องไม่สามารถที่จะฝึกมันได้ต่อให้พวกเขาได้ซื้อมันไป
ตามจริงแล้วมีเพียงสำนักระดับสูงที่เข้าร่วมประมูลวิชาการต่อสู้
“สำนักหงส์สวรรค์ประมูล 2,050,000 ก้อนหินวิญญาณ”
“สำนักกระบี่ศักดิ์สิทธิ์ประมูล 2,300,000 ก้อนหินวิญญาณ”
“…2,400,000 ก้อนหินวิญญาณ”
“…2,500,000 ก้อนหินวิญญาณ
หลังจากนั้นไม่นานเจ้าซีก็พูดขึ้น “5,000,000 ก้อนหินวิญญาณ”
“ท่านเจ้าประมูลแล้ว ดูเหมือนว่าตระกูลซีจักได้รับวิชาระดับเซียนอีกวิชานับจากวันนี้เป็นต้นไป”
คนอื่นไม่กล้าที่จะประมูลหลังจากที่เจ้าซีพูดอีกต่อไป
“นั่นมิจำเป็นที่จักต้องลังเล ถ้าเจ้าต้องการมันก็ประมูล อย่ารู้สึกเหมือนกับว่าเจ้ามิอาจประมูลเพียงเพราะว่าข้าเข้าร่วมประมูลด้วย” เจ้าซีกล่าวหลังจากที่ไม่มีใครประมูลต่อ
“นั่นมิมีอะไรเกี่ยวข้องกับการที่ท่านเจ้าได้เข้าร่วม แม้ว่านี่จะเป็นวิชาการต่อสู้ที่ดีแต่มันก็ไม่เข้ากับรูปแบบของข้า ข้าเพียงแค่ต้องการที่จะทดสอบโชคของข้า เพื่อที่จะดูว่าข้าสามารถได้รับมันมาอย่างถูกๆหรือไม่” เจ้าสำนักหงส์สวรรค์พูด
“ช่างเป็นเหตุบังเอิญ ผู้เฒ่าคนนี้ก็มีความคิดเช่นนั้นเหมือนกัน” เจ้าสำนักกระบี่ศักดิ์สิทธิ์พูด
“ในเมื่อไม่มีใครที่นี่ต้องการมันเช่นนั้นข้าก็จักรับมันไปเอง” เจ้าซีพยักหน้า
“วิชาเข็มหมื่นสวรรค์ขายที่ห้าล้านก้อนหินวิญญาณให้กับตระกูลซี ขอแสดงความยินดี หวังซูเหรินประกาศขึ้นหลังจากนั้นชั่วขณะ
“ตระกูลซีก็อยู่ที่นี่ด้วยเช่นกันปีนี้…”
“พวกเขาค่อนข้างจะเงียบในวันนี้จนข้าคิดว่าพวกเขาไม่ได้อยู่ที่นี่”
“ใช่ ปกติพวกเขาค่อนข้างจะก้าวร้าวมากในการประมูลและมักจะซื้อไม่ต่ำกว่า 10 ชิ้นทุกครั้ง”
หลังจากที่ตระกูลซีได้รับวิชาการต่อสู้ระดับเซียน หวังซูเหรินก็พลันประกาศของชิ้นต่อไป ซึ่งก็ปรากฏว่าเป็นสิ่งสุดท้ายสำหรับการประมูลในวันนี้
“ตอนนี้ข้าจะเปิดเผยสินค้าชิ้นสุดท้ายสำหรับการประมูลในวันนี้
หวังชูเหรินปรบมือและผู้ช่วยของเธอก็นำเอาโต๊ะเลื่อนตัวใหม่ที่บรรทุกขวดยา 10 ขวดที่มีเม็ดยา 1 เม็ดในแต่ละขวดออกมา
“นั่นเป็นยาประเภทไหนกัน ข้ามิเคยเห็นยาแบบนี้มาก่อน”
นักปรุงยาพลันตื่นเต้นเมื่อพวกเขาเห็นยาที่ไม่คุ้นเคย กระทั่งรู้สึกอยากจะกระโจนขึ้นไปบนเวทีเพื่อที่จะได้มองใกล้ๆ
“ก่อนที่ข้าจะบอกว่ายานี้เป็นยาประเภทไหน อนุญาตให้ข้าได้บอกพวกท่านก่อนว่านี่เป็นยาที่ค้นพบใหม่ซึ่งปรุงขึ้นมาโดยเพื่อนที่สนิทมากกับข้า พูดตามจริงยานี้ลึกล้ำมากจนกระทั่งข้ามิอาจหวังที่จะปรุงมันออกมาได้ในระยะเวลาใกล้ๆนี้” หวังชูเหรินกล่าว
“อะไรกัน กระทั่งผู้เชี่ยวชาญเช่นผู้อาวุโสหวังก็ยังมิอาจหวังที่จะปรุงยานี้เลยรึ ใครเป็นเพื่อนของเธอกัน ข้านึกไม่ออกว่าจะมีนักปรุงยาคนอื่นที่ยิ่งใหญ่เหมือนเช่นผู้อาวุโสหวัง อย่าว่าแต่เก่งกว่าเธอ”
นักปรุงยาที่นั่นต่างมีท่าทางประหลาดใจ
หวังชูเหรินพูดต่อว่า “ยาเมื่อข้าเปิดเผยตัวยาเหล่านี้ในวันนี้ ยุทธภพทั้งหมดจักเข้าสู่ยุคใหม่อย่างแน่นอน และเพื่อที่จะรักษาสมดุลของพลังข้าจักจำกัดจำนวนของยาที่แต่ละฝ่ายจะสามารถซื้อได้เพียง 1”
“ยาเหล่านี้ทรงพลังขนาดนั้นเชียวหรือ ข้าทนรอฟังประสิทธิภาพของมันไม่ไหวแล้ว”
“ยุคสมัยของการฝึกวิชาใหม่รึ นั่นต้องเป็นการคุยโม้โอ้อวดใช่ไหม
เจ้าซีเพ่งสายตาไปที่เม็ดยาบนโต๊ะเลื่อนขณะที่ครุ่นคิด “กระทั่งข้ายังไม่รู้ว่านี่เป็นยาประเภทไหน…. ส่วนเพื่อนของเธอนั้น คนผู้นี้เก่งกาจยิ่งกว่าเธอในด้านการปรุงยาจริงหรือ ทำไมข้าจึงไม่รู้ตัวตนของคนคนนี้
“อย่างที่ท่านทุกคนทราบแล้ว นิทานดอกบัวเพลิงของข้ามีเม็ดยาดอกบัวเพลิง ซึ่งจะเพิ่มโอกาสของผู้คนในการเข้าสู่เขตคัมภีร์วิญญาณจากเขตปฐมวิญญาณได้แม่นยำร้อยเปอร์เซ็นต์” หวังชูเหรินกล่าวและต่ออีกว่า “ยาเหล่านี้โดยพื้นฐานแล้วเหมือนกับเม็ดยาดอกบัวเพลิง ยกเว้นว่ามันจะช่วยคนที่อยู่ในระดับสูงสุดของเขตสัมมาวิญญาณก้าวผ่านไปยังเขตปฐพีวิญญาณโดยไม่มีการล้มเหลว”
“ว่ากระไร”
ครั้นเมื่อหวังชูเหรินเปิดเผยถึงประสิทธิภาพ ทุกคนในห้องต่างพากันยืนขึ้นจากเก้าอี้ของตัวเองด้วยความตื่นตระหนก
ต่อให้เจ้าซีเองก็อดไม่ได้ที่จะยืนขึ้นและจ้องมองไปยังเม็ดยาด้วยความตระหนก
“เป็นไปไม่ได้ เม็ดยาเหล่านี้จะช่วยคนที่อยู่ในเขตสัมมาวิญญาณก้าวข้ามไปยังเขตปฐพีวิญญาณโดยไม่ล้มเหลวงั้นรึ ท่านได้ทดลองมันหรือยัง”
“ถ้าเม็ดยาเหล่านี้เป็นของจริงและสามารถทำงานได้เหมือนดังที่อธิบาย ยุทธภพย่อมต้องก้าวเข้าสู่ยุคใหม่อย่างไม่ต้องสงสัย โดยมีผู้ฝึกตนในเขตปฐพีวิญญาณมากมายเป็นเรื่องธรรมดา”
“ผู้อาวุโสหวัง ท่านตอบคำถามของพวกเราหน่อยได้หรือไม่ ท่านได้ทดสอบเม็ดยาเหล่านี้หรือยัง”
ถูกถล่มด้วยคำถาม หวังชูเหรินกระแอมไอเสียงดังเพื่อทำให้พวกเขาเงียบ
“ข้าเข้าใจความสงสัยของพวกท่าน ในเมื่อเม็ดยาเหล่านี้ค่อนข้างจะท้าทายสวรรค์ อย่างไรก็ตามข้าได้ทดสอบวิชาเหล่านี้เรียบร้อยแล้วกับศิษย์ของพวกเรา และจากศิษย์สิบคนที่อยู่ในระดับสูงสุดของเขตสัมมาวิญญาณที่กลืนเม็ดยาเหล่านี้เข้าไป พวกเขาทั้งสิบคนได้ประสบความสำเร็จในการเข้าสู่ระดับปฐพีวิญญาณ”
“โอ้ เทพเจ้า ถ้าสิ่งที่เธอพูดเป็นจริงนิกายดอกบัวเพลิงจะมีผู้เชี่ยวชาญในเขตคัมภีร์วิญญาณเกลื่อนไปทั่วในเร็วๆนี้”
หวังชูเหรินยิ้มและกล่าวว่า ข้าจักเดิมพันชื่อเสียงของข้าในฐานะนักปรุงยาไปกับเม็ดยาเหล่านี้ ถ้าพวกมันใช้งานไม่ได้ข้าก็จักมิปรุงยาอื่นอีกตลอดชั่วชีวิต
“!!!”
ในตอนนี้ผู้คนในห้องต่างตื่นตระหนกอย่างแท้จริง
“ถ้าเธอมั่นใจในเม็ดยาเหล่านี้ถึงปานนี้ นั่นต้องเป็นของจริงแน่”
“เฉพาะชื่อเสียงของผู้อาวุโสหวังอย่างเดียวก็เพียงพอที่จะรับประกันเม็ดยาเหล่านี้
“ด้วยเม็ดยาเหล่านี้นิกายดอกบัวเพลิงจักต้องกลายเป็นสำนักอันดับหนึ่งในเวลาไม่นาน”
“ผู้อาวุโสหวัง ท่านคงไม่ถือที่จะตอบคำถาม นักปรุงยาผู้ทรงเกียรติท่านใดที่ปรุงเม็ดยาเหล่านี้และพวกเราจะมีโอกาสได้ทักทายคนผู้นี้หรือไม่” นักปรุงยาคนหนึ่งในนั้นถาม
หวังชูเหรินส่ายหน้า “ข้าต้องขอโทษที่ว่าเพื่อนของข้าไม่ต้องการที่จะเปิดเผยตัวตนในตอนนี้ ถ้าพวกท่านต้องการที่จะทักทายเขานั่นก็ยังมีโอกาสเป็นไปได้ อย่างไรก็ตามแน่นอนว่านั่นต้องมีค่าใช้จ่าย”
“ถ้ามีโอกาสแม้แต่เพียงเล็กน้อยที่จะให้ข้าได้เข้าไปแสดงความเคารพต่อท่านผู้นี้ ข้าก็ยินดีที่จะทำได้ทุกอย่าง”
“ในเมื่อทุกท่านต่างจริงใจและกระตือรือล้นที่จะพบกับเขา ข้าก็จักพูดกับเขาในเรื่องการจัดการพบปะในอนาคต ถ้าเขาตกลงข้าจะส่งจดหมายไปหาทุกๆคนที่ปรารถนาจะเข้าร่วม หวังชูเหรินกล่าวพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า
“ขอบคุณผู้อาวุโสหวัง”
ผู้คนที่ตรงนั้นโค้งคำนับเธอ