เมื่อได้ยินเช่นนี้ แม่หลันรั่วรั่วก็ตกใจจนหุบปาก หญิงปากตลาดอย่างเธอก็กลัวคนที่กล้าลงมือทำจริงๆ ยิ่งปล่อยเธอไว้ เธอก็จะยิ่งโวยวายมากกว่าเดิม!
เย่เซิ่งเทียนพูดอย่างแผ่วเบาว่า “คุณต้องการหนึ่งล้านใช่ไหม? ฉันจะให้พวกคุณ จากนี้ไป รั่วรั่วไม่มีความเกี่ยวข้องกับพวกคุณอีกต่อไป! หากกล้ามาหารั่วรั่วอีก มันก็จะไม่ใช่เรื่องง่ายที่หักแค่นิ้วเดียวแล้ว!”
นี่เป็นครั้งแรกที่เย่เซิ่งเทียนรู้สึกโกรธกับคนธรรมดาอย่างพวกเขา
เป็นคุณแม่เหมือนกัน
แม่ของเขาไม่คำนวณถึงสิ่งใดเพื่อเขา ยอมตายเพื่อปกป้องตัวเขา
เพื่อปกป้องหวางซี แม่ยายของเขาไม่ลังเลที่จะคุกเข่าให้กับพวกนายหญิงใหญ่ตระกูลหวางที่ตายไปแล้ว! เพื่อประโยชน์ของหวางซีไม่ลังเลที่จะ ปล่อยวางอดีตและเริ่มต้นใหม่เพื่อยอมรับเย่เซิ่งเทียนผู้ซึ่งเคยทำร้ายครอบครัวของพวกเขาอย่างสุดซึ้ง!
แต่แม่ของหลันรั่วรั่ว ไม่คู่ควรกับการเป็นแม่เลยสักนิด!
ปฏิบัติต่อลูกสาวของตัวเองเสมือนเป็นสินค้า โดยไม่มีความเห็นอกเห็นใจแม้แต่น้อยยิ่งไม่ต้องพูดถึงความใส่ใจเลย!
หลันรั่วรั่วสามารถรับผิดชอบค่าเล่าเรียนและค่าครองชีพของน้องชายต่างพ่อคนนี้ได้ มันก็สุดยอดมากจริงๆ แล้ว!
เธอเพิ่งเรียนจบได้ปีเดียว แต่แม่หลันรั่วรั่วเห็นแก่เงิน ก็จะผลักดันเขาให้ไปแต่งงานกับชายชราอายุวัยห้าหกสิบปีโดยตรง!
นี่ยังเป็นแม่คนอยู่รึเปล่า?
มันเป็นแวมไพร์ชัดๆ!
หวางซีซึ่งทนไม่ไหวแล้ว เขียนเช็คอย่างรวดเร็ว แล้วโยนให้แม่หลันรั่วรั่ว “นี่คือเช็คหนึ่งล้าน ต่อจากนี้ไป ฉันหวังว่าคุณจะไม่มาหารั่วรั่วอีก ไม่อย่างนั้น ฉันก็จะยื่นฟ้องตามกระบวนการทางกฎหมายต่อพวกคุณ!”
ทันทีที่เห็นเช็ค แม่หลันรั่วรั่วยังจะไปสนใจกับเรื่องที่ตัวเองถูกตบหน้าสักที่ไหน ลุกขึ้นอย่างเร่งรีบ นับเลขศูนย์บนเช็ค แล้วกำมันไว้ในมือแน่น แล้วพูดว่า “โอเค นี่คุณพูดเองนะ เงินหนึ่งล้านนี้เป็นของเราแล้ว! ก็แค่ให้เงิน ลูกสาวของฉันจะอยู่กับใครก็ได้ ตอนนี้เธอเป็นของพวกคุณแล้ว!”
หลังจากพูดจบ เพราะกลัวว่าหวางซีจะกลับคำเขาจึงรีบหนีไปกับลูกชายของเขา
หลันรั่วรั่วรู้สึกขมขื่นอย่างมาก และพูดกับหวางซีและเย่เซิ่งเทียนด้วยรอยยิ้มที่น่าสังเวชว่า “พี่สะใภ้ พี่ซี ขอบคุณที่ช่วยจัดการให้ฉัน พี่ซี เงินหนึ่งล้านนี้ ให้หักออกจากเงินเดือนของฉันเถอะ เริ่มจากเดือนหน้า ฉันจะไม่รับเงินเดือนและค่าคอมมิชชั่นแล้ว”
หวางซีกอดเธอไว้ในอ้อมแขนอย่างทุกข์ใจ และตำหนิว่า “เธอกำลังพูดเรื่องไร้สาระอะไร ในเมื่อเธอเรียกฉันว่าพี่สาว และเรียกเซิ่งเทียนเป็นพี่เขย งั้นพวกเราก็เป็นครอบครัวเดียวกัน เธอไม่ได้จากไปเมื่อฉันลำบากขนาดนั้น ฉันจะไม่สนใจเธอได้อย่างไร ต่อไปนี้อย่าไปคิดถึงเรื่องที่ไม่สบายใจพวกนี้แล้ว และเธอยังมีชีวิตที่สวยงามกว่าเดิม ไม่จำเป็นต้องสูญเสียความหวังในชีวิต เพียงเพราะเจอกับคนเลวพวกนี้หรอก”
เย่เซิ่งเทียนถอนหายใจและกล่าวว่า “ซีเอ๋อร์พูดถูก ต่อไปนี้เธอก็คือน้องสาวของฉัน เงินหนึ่งล้านนั้นคุณก็ไม่ต้องห่วงหรอก ตอนนี้พี่ซีของคุณเป็นคนรวยแล้ว และฉันก็ยังถูกเธอเลี้ยงดูอยู่ เธอไม่สนเงินหนึ่งล้านนั่นหรอก”
หวางซีจ้องมองเขาอย่างโกรธจัด และกล่าวว่า “รั่วรั่ว เรากลับบ้านกันก่อน พี่จะให้เธอลางานหนึ่งสัปดาห์ เธอไปปล่อยวางให้ดีๆ เรื่องที่ผ่านไปแล้วก็ปล่อยให้มันเป็นอดีตไป อย่าไปคิดถึงเรื่องแย่ๆ พวกนั้นเลย”
“พี่ ฉันไม่เป็นอะไร ไม่ต้องลาหยุด”
หลันรั่วรั่วส่ายหัว “ฉันเคยชินกับมันแล้ว”
เมื่อได้ยินประโยคสุดท้าย เย่เซิ่งเทียนรู้สึกเจ็บปวดในใจ
ถูกรังแกจนชินไปแล้ว มันเป็นเรื่องที่น่ากลัวแค่ไหน!
แต่คนที่รังแกเธอ ล้วนเป็นคนสุดที่ใกล้ชิดที่สุดของเธอ!
เธอเป็นผู้หญิงคนหนึ่ง แล้วจะทำอะไรได้?
กลับถึงบ้าน หลังจากหลี่หลานฟังเรื่องราวทั้งหมดแล้ว รู้สึกโกรธมากจนพูดอะไรไม่ออกเป็นเวลานาน และพูดด้วยดวงตาสีแดงว่า “ทำไมถึงมีแม่แบบนี้ได้! นี่ไม่ใช่บังคับให้รั่วรั่วของเราไปสู่ทางตายเหรอ! รั่วรั่ว ต่อไปไม่ต้องไปสนใจพวกเขาแล้ว ในเรื่องนี้เซิ่งเทียนทำได้ดีมาก ให้เงินพวกเขาไปหนึ่งล้าน และตัดความสัมพันธ์กับพวกเขาโดยสิ้นเชิง! ต่อไปนี้ ที่นี่ก็คือบ้านของเธอ ถ้าเธอไม่รังเกียจ เธอก็นับฉันให้เป็นแม่บุญธรรมเลย ต่อไปนี้ถ้าใครจะกล้ารังแกเธอ แม่จะช่วยจัดการให้เอง! ถ้าพวกมันกล้ามาหาเธออีก ดูซิว่าแม่จะไม่ด่าให้ตายเลย!!”
หลันรั่วรั่วพยักหน้าอย่างหนักแน่น และเรียกแม่บุญธรรม
หลี่หลานจับมือหลันรั่วรั่วและตอบว่า “เจ้าเด็กที่น่าสงสาร พวกเขาไม่รัก แม่จะรักเอง”
หลังจากปลอบหลันรั่วรั่วสักพัก เย่เซิ่งเทียนก็ถามว่า “คุณแม่ ซือซืออยู่ที่ไหน?”
หลี่หลานตอบว่า “เอ็งไม่ได้ไปรับเหรอ? สองสามวันนี้ แม่คิดว่าเอ็งไปรับ”
เย่เซิ่งเทียนไม่รู้ว่าจะร้องไห้หรือหัวเราะและพูดว่า “วันนี้ผมยุ่งมาทั้งวัน และคิดว่าแม่จะไปรับ งั้นผมจะไปรับซือซือแล้ว คาดว่าน่าจะโกรธผมอีกแล้ว”
หลี่หลานพูดอย่างไม่มีความสุขว่า “คนที่เป็นพ่ออย่างเอ็งไร้ความรับผิดชอบจริงๆ ยังไม่รีบไปอีก ถ้าหลานสาวของฉันโกรธ คอยดูว่าฉันจะจัดการกับเอ็งอย่างไร”
เย่เซิ่งเทียนกำลังจะลุกขึ้น ก็ได้รับโทรศัพท์จากเกาเจี๋ย
เกาเจี๋ยกังวลจนแทบจะร้องไห้แล้ว “เจ้าเทพ เกิดเรื่องแล้ว องครักษ์เงาที่ปกป้ององค์หญิงน้อยถูกฆ่าตายทั้งหมดแล้ว หัวหน้าทีมซูหลงก็ถูกคนทุบตีจนหัวใจพัง กำลังจะตาย และองค์หญิงน้อยก็ถูกพาตัวไปแล้ว!!”
“อะไรนะ!!!”
ทันใดนั้น เย่เซิ่งเทียนก็ลุกขึ้น และโทรศัพท์ของเขาก็ตกลงไปที่พื้นทันที!