ตอนที่ 2203 เรื่องราวอีกบทของหวาเซี่ย (44)
“ตอนแรกเขาไม่อยากยกให้ แต่ฉันชอบเด็กสาวคนนั้นมากเลยไปขอร้องพวกเขา…
…แต่แก แกทำให้เพื่อนของฉันผิดหวัง และหลังจากที่ฉันตาย ฉันก็คงไม่มีหน้าไปเจอเด็กคนนั้น!” น้ำตาไหลอาบลงบนใบหน้าของปู่หนานกง เขาตัวสั่นด้วยความโกรธ
“ถ้าฉันรู้ว่าแกจะเป็นคนชั่วช้าแบบนี้ ฉันคงไม่ให้เด็กคนนั้นแต่งงานกับแก!”
ก่อนที่จะมีจ้าวเหม่ยเสวี่ย หนานกงชวนก็เป็นลูกชายที่ดีและเชื่อฟัง ตอนที่เขาขอให้หนานกงชวนแต่งงานกับเด็กสาวคนนั้น อีกฝ่ายก็ตกลง เขาคิดว่าหนานกงชวนจะดูแลเด็กสาวคนนั้นอย่างดีแต่เขาไม่คิดเลยว่าจะทำให้เธอผิดหวังเพราะการปรากฏตัวของจ้าวเหม่ยเสวี่ย ถ้าจ้าวเหม่ยเสวี่ยเป็นผู้หญิงที่ดี…เขาก็คงไม่โกรธมากขนาดนี้! แต่ว่าเขาเห็นนิสัยที่แท้จริงของเธอตั้งแต่แรก แต่ลูกชายไม่เชื่อเขา
เขาจะ…รับได้อย่างไร
“แกไม่เชื่อพวกเรางั้นเหรอ ได้ ฟังปากกาอัดเสียงนี้เอาแล้วกัน!”
ปู่หนานกงโยนปากกาอัดเสียงไปให้หนานกงชวนด้วยมือสั่นเทา
ประกายสงสัยผาดผ่านดวงตาของหนานกงชวนและเขาก็ต้านทานความอยากรู้อยากเห็นไม่ได้สุดท้ายเขาก็กดปุ่ม…
จากนั้นเสียงผู้หญิงที่คุ้นเคยก็ดังขึ้นในคฤหาสน์ที่เงียบสนิท
…
‘ฉันคิดถึงคุณ แล้วก็…ตาแก่นั่นไม่ตายนะ’
‘ผู้หญิงที่ชื่ออวิ๋นลั่วเฟิงเป็นคนช่วยชีวิตเขาเอาไว้’
‘ฉันอยากให้คุณช่วยทำให้เกิดอุบัติเหตุอีกสักครั้ง คราวนี้ฉันไม่เชื่อหรอกว่ามันจะรอดมาได้อีกน่ะ!’
‘ฉันไม่สน คุณต้องช่วยฉัน! ต่อให้คุณไม่ทำเพื่อฉัน ก็ทำเพื่อลูกสาวของเรา! อย่าบอกว่าคุณจะทนให้ลูกต้องถูกเจ้าหนานกงอวิ๋นอี้นั่นกดหัวเอาไว้นะ ขอแค่ให้ตาแก่นั่นตายไปซะก่อนเถอะ แล้วฉันจะจัดการกับหนานกงชวนเป็นคนต่อไป!’
‘ก็จะทำไมล่ะ ฉันก็แค่ต้องการทรัพย์สมบัติของตระกูลหนานกงเท่านั้น เรื่องอื่นฉันไม่สน! อีกอย่าง คนที่ฉันรักก็มีแค่คุณคนเดียวเท่านั้น! ถ้าไม่ใช่เพื่อหวังสมบัติของพวกนั้นแล้ว ฉันจะเลือกแต่งงานกับเขาทำไมกัน’
‘ถึงอย่างไรคุณก็เป็นผู้ชายคนเดียวที่ฉันรักอยู่แล้ว สมบัติพวกนั้นจะเป็นของใครได้ล่ะคะถ้าไม่ใช่คุณน่ะ’
…
หนานกงชวนนอนกับจ้าวเหม่ยเสวี่ยมาหลายปี เขาจะไม่รู้จักเสียงของเธอได้อย่างไร
เขากำปากกาอัดเสียงแน่นแล้วดวงตาของเขาก็แดงก่ำ เขาเงยหน้ามองจ้าวเหม่ยเสวี่ยอย่างเย็นชา
“เรื่องจริงเหรอ เธอแต่งงานกับฉันแค่เพราะสมบัติของตระกูลฉันงั้นเหรอ”
เขาไม่อยากเชื่อเลยว่าภรรยาของเขาจะชั่วร้ายขนาดนี้
ริมฝีปากของจ้าวเหม่ยเสวี่ยซีด นางเดินเข้ามาใกล้และพยายามจับมือของหนานกงชวนแต่ก็ถูกเขาสะบัดออก
“อย่าเอามือโสโครกของเธอมาแตะต้องฉัน!”
“ไม่ใช่นะ ชวนคะ ให้ฉันได้อธิบาย…” จ้าวเหม่ยเสวี่ยดูสับสนและน้ำตาก็รินไหลลงมาจากใบหน้าของเธอเงียบๆ
หนานกงชวนสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วพยายามจะระงับความเจ็บปวดภายในใจ “ได้ ฉันจะให้โอกาสเธออธิบาย”
เมื่อเห็นแบบนี้หนานกงอวิ๋นอี้ก็ทำแค่หัวเราะอย่างเหยียดหยาม เมื่อครู่หนานกงชวนตะคอกเขาโดยไม่ถามว่าเกิดอะไรขึ้น ตอนนี้มีหลักฐานที่ดิ้นไม่หลุดแต่เขาก็ยังหลอกตัวเองและให้โอกาสเธอได้อธิบาย
สตรีผู้นี้เป็นรักแท้ของเขาจริงๆ!
และพวกเขาก็เป็นตัวร้ายที่แยกพวกเขาออกจากกัน!
หงหลวนทนไม่ไหวอีกต่อไปจึงเตือนเขาอย่างใจกว้าง “เรื่องที่บุตรสาวเจ้าไม่ใช่บุตรเจ้าเป็นเรื่องจริง จะอธิบายไปก็เปล่าประโยชน์ เจ้าจะใช้วิธีตรวจสอบโลหิตกับนางก็ได้”
“ที่รัก” หนานกงอวิ๋นอี้ใช้แขนโอบเอวหงหลวนแล้วส่งยิ้มให้นาง “ทุกวันนี้พวกเราไม่ใช่วิธีตรวจสอบโลหิตแล้ว แต่ใช้วิธีตรวจดีเอ็นเอเพื่อพิสูจน์ความเป็นพ่อแม่”
ตอนที่ 2204 เรื่องราวอีกบทของหวาเซี่ย (45)
จ้าวเหม่ยเสวี่ยค่อยๆ ทรุดลงไปที่พื้น
หนานกงอวิ๋นอี้พูดถูก ตอนนี้มีวิธีตรวจดีเอ็นเอแล้วเธอจะปฏิเสธได้อย่างไร การตรวจดีเอ็นเอเป็นการพิสูจน์ว่าหนานกงหลานไม่ใช่ลูกสาวของหนานกงชวน
“ชวน ฉันรู้ว่าฉันผิดไปแล้ว” จ้าวเหม่ยเสวี่ยกอดแขนเสื้อหนานกงชวนแล้วร้องไห้อย่างน่าสงสาร “ฉันทำผิดไปแล้ว แต่ฉันรักคุณจริงๆ นะคะ คุณต้องเชื่อฉันนะ”
ใบหน้าของหนานกงชวนก็เปลี่ยนจากซีดเป็นขาว เขากำหมัดแน่น “เธอหมายความว่าพวกเขาพูดจริงงั้นเหรอ เธอนอกใจฉันจริงๆ ใช่ไหม ลูกสาวที่ฉันเอาใจใส่มาเป็นสิบปีที่จริงแล้วไม่ใช่ลูกฉันงั้นเหรอ”
“ชวน ได้โปรดยกโทษให้ฉันด้วยค่ะ ฉันรู้ว่าตัวเองผิดไปแล้ว…” จ้าวเหม่ยเสวี่ยกอดขาหนานกงชวนแน่น “ถ้าคุณให้โอกาสฉันอีกครั้ง ฉันจะไม่มีทางทำอีก”
“นังสารเลว!”
หนานกงชวนจับผมของจ้าวเหม่ยเสวี่ยแล้วกระแทกศีรษะของเธอเข้ากับผนังอย่างแรง
“ฉันดูแลเธออย่างดีและยังทำให้ภรรยาเสียใจจนตายก็เพราะเธอ! แล้วเธอก็นอกใจฉันงั้นเหรอ ฉันจะฆ่าเธอ นังสารเลว!
ตอนนี้ดวงตาของหนานกงชวนแดงก่ำและเขาก็กระแทกศีรษะของจ้าวเหม่ยเสวี่ยกับเข้าผนังด้วยความโกรธ ไม่นานจ้าวเหม่ยเสวี่ยก็เลือดไหลจนนองไปทั่วพื้น
“พอได้แล้ว!” เมื่อเห็นแบบนั้น ปู่หนานกงก็ร้องเสียงแหลม “แกอยากฆ่าเธอจริงๆ หรือไง ถ้าแกฆ่าเธอ แกจะถูกประหารนะ! ตอนนี้ก็หย่ากับเธอแล้วพาเธอไปที่สถานีตำรวจ! ให้ตำรวจจัดการเธอข้อหาฆาตกรรม! เธอต้องติดคุกตลอดชีวิต!”
เธอพยายามฆาตกรรม ถ้าเขาใช้เส้นสายสักหน่อยเธอก็อาจจะโดนโทษจำคุกตลอดชีวิต
หนานกงชวนทรุดลงไปที่พื้นและเขาก็กุมศีรษะด้วยความเจ็บปวด หลายปีมานี้เขาทำอะไรลงไป
“กรี๊ด!” จู่ๆ ก็มีเสียงกรีดร้องดังขึ้นมาจาากชั้นล่าง
ก่อนที่ฝูงชนจะได้ตอบสนอง หนานกงหลานก็วิ่งขึ้นมาชั้นบนอย่างรวดเร็ว ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความเกรี้ยวกราดเมื่อเห็นจ้าวเหม่ยเสวี่ยนอนอยู่ในแอ่งเลือด “คุณพ่อคะ ทำไมคุณแม่ถึงบาดเจ็บหนักขนาดนี้คะ ใครทำร้ายแม่”
“ฉันเอง” หนานกงชานกำหมัดและดวงตาของแดงก่ำเพราะความโกรธ
“พ่อ!” หนานกงหลานกรีดร้องอย่างไม่อยากเชื่อ “ทำไมพ่อถึงทำแบบนี้กับแม่คะ ทำไม พ่อเป็นคนเลวแบบนี้…”
เพียะ!
ก่อนที่เธอจะพูดจบ หนานกงชวนก็ตบหน้าเธอ
หนานกงหลานมองด้วยความตะลึง พ่อของเธอที่ไม่เคยแตะต้องเธอเลยมาตลอดหลายปีตบเธองั้นเหรอ หรือว่าเขามีเมียน้อยแล้วต้องการจะทอดทิ้งพวกเธอ
“แกกล้าตะคอกใส่ฉันงั้นเหรอ แม่แกมันนังสารเลวตัวจริง มันนอกใจฉัน!” ดวงตาของหนานกงชวนแดงก่ำ เขาเลื่อนสายตาไปหาชายที่ยืนอยู่ข้างเขา “ผู้ชายคนนี้เป็นพ่อแท้ๆ ของแก อย่าเรียกฉันว่าพ่ออีก มันทำให้ฉันจะอ้วก”
ตอนที่เขาได้ยินเสียงบันทึก หนานกงชวนก็รู้ว่าชายที่ยืนเปลือยคนนี้เป็นชู้รักของจ้าวเหม่ยเสวี่ย แล้วยังเป็นพ่อที่แท้จริงของหนานกงหลานด้วย
แน่นอนว่าหนานกงหลานเบิกตากว้างเมื่อได้ยินอย่างนั้น “พ่อหมายความว่าอย่างไรคะ เป็นไปไม่ได้! หนูเป็นลูกสาวของตระกูลหนานกง หนูไม่ใช่ลูกของผู้ชายคนนี้!”
“แม่ของแกยอมรับแล้วว่าเขาเป็นพ่อแก!” หนานกงชวนกัดฟันและกำหมัด เขาต้องควบคุมตัวเองด้วยแรงทั้งหมดไม่อย่างนั้นเขาคงเข้าไปต่อยหนานกงหลาน